اساس الاقتباس (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها
(برداشتن لینک غیر فعال) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | '''«اساس الإقتباس»''' کتابی است از [[خواجه نصیرالدین طوسی]] در علم [[منطق]] که به فارسی نوشته شده است. این کتاب پس از منطق [[شفا (کتاب)|شفا]] بزرگترین و مهمترین کتابی است که در این علم تألیف شده است. | |
{{مشخصات کتاب | {{مشخصات کتاب | ||
| سطر ۲۷: | سطر ۲۷: | ||
==مؤلف== | ==مؤلف== | ||
| − | + | ابوجعفر نصیرالدین محمد طوسى، معروف به [[خواجه نصیرالدین طوسى]] (۵۹۷-۶۷۲ ق)، متکلم، ریاضیدان، فیلسوف و منجم ایرانی [[شیعه]]، متولد طوس و متوفی در [[بغداد]] بود. پدرش از علماى طوس بود و خواجه نصیرالدین مقدمات را از پدر فراگرفت و در جوانى به نیشابور رفت و از محضر استادان بزرگ بهره گرفت. | |
| + | |||
| + | خواجه پس از تسلط هلاکوخان مغول، در سال ۶۵۸ ق. از طرف او مأموریت یافت که رصدخانه مراغه را تأسیس کند و به امر هلاکو جمیع اوقاف ممالک ایلخانى در اختیار او قرار گرفت. خواجه توانست رصدخانه عظیمى احداث کند و عالمان بزرگ زمان را در آنجا گرد آورد. او کتابخانه بزرگ و ارزشمندى هم تأسیس کرد. نتیجه کار این گروه تنظیم زیج ایلخانى بود. خواجه تا آخر عمر در خدمت علم باقى ماند و على رغم نفوذ بسیارش، تمایلى به مقامات دنیوى نداشت. | ||
| + | |||
| + | از شاگردان خواجه نصیرالدین می توان به [[علامه حلى]]، سید عبدالکریم بن طاووس، [[قطب الدین شیرازی|قطب الدین شیرازى]] و شهاب الدین ابوبکر کازرونى اشاره نمود. | ||
| + | |||
| + | علاوه بر «[[اساس الاقتباس (کتاب)|اساس الاقتباس]]»، برخی دیگر از تألیفات او عبارتند از: [[تجرید الاعتقاد]]، [[اوصاف الاشراف (کتاب)|اوصاف الاشراف]]، [[اخلاق ناصری (کتاب)|اخلاق ناصرى]]، تحریر اصول اقلیدس، اثبات واجب تعالى، شرح اشارات [[ابن سینا]] و تلخیص المحصل. | ||
==وجه نام‌گذارى== | ==وجه نام‌گذارى== | ||
| − | طبق تصريح | + | طبق تصريح [[خواجه نصیرالدین طوسی|خواجه نصیرالدین]] در مقدمه كتاب، نام كتاب اساس الاقتباس است و در وجه ناميدن آن به اين نام مى‌گويد و چون اين علم به نسبت با ديگر علوم خاصه اقسام [[حكمت]] به مثابت قاعده و بنياد است، اين مجموع را بر اساس الاقتباس موسوم كرد.<ref>اساس الاقتباس، تصحيح مدرس رضوى، ص3.</ref> |
| − | با اين حال جاى شگفتى است كه مصحح | + | با اين حال جاى شگفتى است كه مصحح كتاب، مرحوم مدرس رضوى در مورد وجه تسميه كتاب به اساس الاقتباس با وجود تصريح مصنف در مقدمه كتاب، مى‌گويد: وجه تسميه اين كتاب به اساس الاقتباس بدرستى معلوم نيست و شايد از آن روى كه اين كتاب در فن [[منطق]] است و منطق هم اساس اقتباس و كسب علوم مى‌باشد، خواجه طوسى اين نام را براى اين كتاب مناسب ديده و تأليف خود را بدين نام ناميده است.<ref>مدرس رضوى، مقدمه اساس الاقتباس، ص 35.</ref> |
| − | |||
| − | وجه تسميه اين كتاب به اساس الاقتباس بدرستى معلوم نيست و شايد از آن روى كه اين كتاب در فن منطق است و منطق هم اساس اقتباس و كسب علوم | ||
==انگيزه تأليف== | ==انگيزه تأليف== | ||
| − | مؤلف كتاب در مورد انگيزه تأليف اساس الاقتباس در مقدمه چنين | + | مؤلف كتاب در مورد انگيزه تأليف اساس الاقتباس در مقدمه چنين می گوید: «در تحرير اين مجموع شروع كرده آمد، بر عزم آن كه طرفى صالح از آنچه از اهل علم [[منطق]] در اين فن استفاده كرده است يا بحسب قواعد و اصول اين صناعت استنباط نموده بر وجهى كه او را روشن شده است ايراد كند و از ابطال مذاهب باطل در هر بابى كه مؤدى باشد به اطناب بقدر امكان احتراز كند و اگر در بعضى مواضع بذكر مذهبى فاسد احتياج باشد به اشارتى موجز اقتصار كند و...». |
بنابراين غرض مؤلف از تأليف اين كتاب ارزشمند، ارائه اثرى فنى و تحقيقى و جامع در علم منطق بوده كه هم آموخته‌هاى او را از ديگران در برگيرد و هم بر آرا و انديشه‌هاى شخصى او در اين علم مشتمل باشد. | بنابراين غرض مؤلف از تأليف اين كتاب ارزشمند، ارائه اثرى فنى و تحقيقى و جامع در علم منطق بوده كه هم آموخته‌هاى او را از ديگران در برگيرد و هم بر آرا و انديشه‌هاى شخصى او در اين علم مشتمل باشد. | ||
| − | + | در آخر برخى از [[نسخه خطی|نسخ خطى]] كتاب اساس الاقتباس سال تأليف آن 642 هـ.ق ثبت گرديده است. | |
| − | |||
| − | در آخر برخى از نسخ خطى | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
==اهميت و مزایای کتاب== | ==اهميت و مزایای کتاب== | ||
| − | پس از منطق شفا و شرح [[ابن رشد]] بر منطق | + | پس از کتاب منطق «[[شفا (کتاب)|شفا]]» اثر [[ابوعلی سینا]] و شرح [[ابن رشد]] بر منطق ارسطو، كتابى به جامعيت اساس الاقتباس تأليف نشده است و از نظر كيفيت به دليل در برداشتن محاسن كتب پيشين و محاسنى كه مؤلف به آن افزوده است بى‌نظير است. |
| − | مزایایی که این کتاب را بر کتب دیگر این فن متمایز کرده | + | مزایایی که این کتاب را بر کتب دیگر این فن متمایز کرده یکی این است که این کتاب به فارسی ساده تألیف شده و دیگر آن که همان گونه كه مؤلف در مقدمه كتاب وعده داده است، از ایرادات و اعتراضاتی که غالبا مفید فائده نیست و جز سرگردانی خواننده نتیجه ای ندارد خالی می باشد و سوم این که شامل تمام فنون منطق است و هر یک از فنون منطق به طور مستوفی در این کتاب مورد بحث قرار گرفته است. |
==روش مؤلف== | ==روش مؤلف== | ||
| سطر ۶۳: | سطر ۶۱: | ||
#مدخل كه آن را به يونانى ايساغوجى گويند. | #مدخل كه آن را به يونانى ايساغوجى گويند. | ||
#مقولات عشر يا قاطيغورياس | #مقولات عشر يا قاطيغورياس | ||
| − | #العبارة يا قضايا يا | + | #العبارة يا قضايا يا باريرميناس |
#قياس يا آنولوطيقاى اول | #قياس يا آنولوطيقاى اول | ||
#برهان يا انولوطيقاى دوم يا ابودقطيقا | #برهان يا انولوطيقاى دوم يا ابودقطيقا | ||
| سطر ۷۱: | سطر ۶۹: | ||
#شعر يا بوطيقا | #شعر يا بوطيقا | ||
| − | روش 9 بخشى با جمع‌آورى و تدوين رساله‌هاى منطقى ارسطو و افزودن | + | روش 9 بخشى با جمع‌آورى و تدوين رساله‌هاى منطقى ارسطو و افزودن ايساغوجى فرفوريوس به آن شكل گرفت، به اين نحو كه تك نگاره‌هاى ارسطو در منطق در حدود سال‌هاى 395-330 م. در مجموعه‌اى با نام ارغنون گردآورى شد كه مشتمل بر شش رساله بود؛ يعنى قاطيغورياس، باريرميناس، آنالوطيقاى اول، آنالوطيقاى دوم، طوبيقا، سوفسطيقا. |
| − | از آنجا كه شارحان ارسطو در | + | از آنجا كه شارحان ارسطو در يونان [[خطابه]] و [[شعر]] را جزء منطق نمى‌دانستند، دو رساله ارسطو در شعر و خطابه در اين مجموعه قرار نگرفت، اما نوافلاطونيان حوزه اسكندرانى در اوايل قرن پنجم با اعتقاد به اين كه شعر و خطابه نيز جزء منطق هستند دو رساله ارسطو را در اين دو فن به مجموعه شش قسمتى ارغنون افزودند كه در مجموع هشت رساله در هشت بحث از مباحث منطق گرد آمد. |
| − | فرفوريوس شاگرد افلوطين مقدمه‌اى بر منطق نوشت با نام ايساغوجى، اين مقدمه را حكيمان مسلمان به منطق هشت قسمتى ارسطويى ضميمه نمودند و بدين‌سان منطق 9 بخشى پديد آمد، حكيمانى چون [[فارابى]]، [[ابن سينا]] (در شفا و نجات) [[ابن رشد]]، | + | فرفوريوس شاگرد افلوطين مقدمه‌اى بر منطق نوشت با نام ايساغوجى، اين مقدمه را حكيمان مسلمان به منطق هشت قسمتى ارسطويى ضميمه نمودند و بدين‌سان منطق 9 بخشى پديد آمد، حكيمانى چون [[ابو نصر فارابی|فارابى]]، [[ابن سينا]] (در شفا و نجات) [[ابن رشد]]، ابوالعباس لوكرى (در بيان الحق) و محقق طوسى روش 9 بخشى را برگزيده‌اند. |
ب) محقق طوسى در شرح اشارات بنا را بر توضيح و تبين مقاصد شيخ و پاسخ به اشكالات و ايرادات فخر رازى گذاشته و تعهد نموده است كه ديدگاه‌هاى شخصى خود را بيان نكند ولذا جز در مورد خاصى به اين وعده عمل نموده است اما در كتاب اساس الاقتباس از همان ابتدا بنا را بر اين گذاشته است كه علاوه بر بيان آنچه از ديگران آموخته ديدگاه‌ها و استنباطات شخصى خود را نيز عرضه نمايد. | ب) محقق طوسى در شرح اشارات بنا را بر توضيح و تبين مقاصد شيخ و پاسخ به اشكالات و ايرادات فخر رازى گذاشته و تعهد نموده است كه ديدگاه‌هاى شخصى خود را بيان نكند ولذا جز در مورد خاصى به اين وعده عمل نموده است اما در كتاب اساس الاقتباس از همان ابتدا بنا را بر اين گذاشته است كه علاوه بر بيان آنچه از ديگران آموخته ديدگاه‌ها و استنباطات شخصى خود را نيز عرضه نمايد. | ||
| سطر ۱۴۳: | سطر ۱۴۱: | ||
[[رده:کتابهای منطقی]] | [[رده:کتابهای منطقی]] | ||
[[رده:آثار خواجه نصیرالدین طوسی]] | [[رده:آثار خواجه نصیرالدین طوسی]] | ||
| + | <references /> | ||
نسخهٔ ۲۳ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۵۰
«اساس الإقتباس» کتابی است از خواجه نصیرالدین طوسی در علم منطق که به فارسی نوشته شده است. این کتاب پس از منطق شفا بزرگترین و مهمترین کتابی است که در این علم تألیف شده است.
 | |
| نویسنده | خواجه نصیرالدین طوسی |
| موضوع | منطق |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| مصحح | عزیزالله علیزاده |
|
| |
محتویات
مؤلف
ابوجعفر نصیرالدین محمد طوسى، معروف به خواجه نصیرالدین طوسى (۵۹۷-۶۷۲ ق)، متکلم، ریاضیدان، فیلسوف و منجم ایرانی شیعه، متولد طوس و متوفی در بغداد بود. پدرش از علماى طوس بود و خواجه نصیرالدین مقدمات را از پدر فراگرفت و در جوانى به نیشابور رفت و از محضر استادان بزرگ بهره گرفت.
خواجه پس از تسلط هلاکوخان مغول، در سال ۶۵۸ ق. از طرف او مأموریت یافت که رصدخانه مراغه را تأسیس کند و به امر هلاکو جمیع اوقاف ممالک ایلخانى در اختیار او قرار گرفت. خواجه توانست رصدخانه عظیمى احداث کند و عالمان بزرگ زمان را در آنجا گرد آورد. او کتابخانه بزرگ و ارزشمندى هم تأسیس کرد. نتیجه کار این گروه تنظیم زیج ایلخانى بود. خواجه تا آخر عمر در خدمت علم باقى ماند و على رغم نفوذ بسیارش، تمایلى به مقامات دنیوى نداشت.
از شاگردان خواجه نصیرالدین می توان به علامه حلى، سید عبدالکریم بن طاووس، قطب الدین شیرازى و شهاب الدین ابوبکر کازرونى اشاره نمود.
علاوه بر «اساس الاقتباس»، برخی دیگر از تألیفات او عبارتند از: تجرید الاعتقاد، اوصاف الاشراف، اخلاق ناصرى، تحریر اصول اقلیدس، اثبات واجب تعالى، شرح اشارات ابن سینا و تلخیص المحصل.
وجه نام‌گذارى
طبق تصريح خواجه نصیرالدین در مقدمه كتاب، نام كتاب اساس الاقتباس است و در وجه ناميدن آن به اين نام مى‌گويد و چون اين علم به نسبت با ديگر علوم خاصه اقسام حكمت به مثابت قاعده و بنياد است، اين مجموع را بر اساس الاقتباس موسوم كرد.[۱]
با اين حال جاى شگفتى است كه مصحح كتاب، مرحوم مدرس رضوى در مورد وجه تسميه كتاب به اساس الاقتباس با وجود تصريح مصنف در مقدمه كتاب، مى‌گويد: وجه تسميه اين كتاب به اساس الاقتباس بدرستى معلوم نيست و شايد از آن روى كه اين كتاب در فن منطق است و منطق هم اساس اقتباس و كسب علوم مى‌باشد، خواجه طوسى اين نام را براى اين كتاب مناسب ديده و تأليف خود را بدين نام ناميده است.[۲]
انگيزه تأليف
مؤلف كتاب در مورد انگيزه تأليف اساس الاقتباس در مقدمه چنين می گوید: «در تحرير اين مجموع شروع كرده آمد، بر عزم آن كه طرفى صالح از آنچه از اهل علم منطق در اين فن استفاده كرده است يا بحسب قواعد و اصول اين صناعت استنباط نموده بر وجهى كه او را روشن شده است ايراد كند و از ابطال مذاهب باطل در هر بابى كه مؤدى باشد به اطناب بقدر امكان احتراز كند و اگر در بعضى مواضع بذكر مذهبى فاسد احتياج باشد به اشارتى موجز اقتصار كند و...».
بنابراين غرض مؤلف از تأليف اين كتاب ارزشمند، ارائه اثرى فنى و تحقيقى و جامع در علم منطق بوده كه هم آموخته‌هاى او را از ديگران در برگيرد و هم بر آرا و انديشه‌هاى شخصى او در اين علم مشتمل باشد.
در آخر برخى از نسخ خطى كتاب اساس الاقتباس سال تأليف آن 642 هـ.ق ثبت گرديده است.
اهميت و مزایای کتاب
پس از کتاب منطق «شفا» اثر ابوعلی سینا و شرح ابن رشد بر منطق ارسطو، كتابى به جامعيت اساس الاقتباس تأليف نشده است و از نظر كيفيت به دليل در برداشتن محاسن كتب پيشين و محاسنى كه مؤلف به آن افزوده است بى‌نظير است.
مزایایی که این کتاب را بر کتب دیگر این فن متمایز کرده یکی این است که این کتاب به فارسی ساده تألیف شده و دیگر آن که همان گونه كه مؤلف در مقدمه كتاب وعده داده است، از ایرادات و اعتراضاتی که غالبا مفید فائده نیست و جز سرگردانی خواننده نتیجه ای ندارد خالی می باشد و سوم این که شامل تمام فنون منطق است و هر یک از فنون منطق به طور مستوفی در این کتاب مورد بحث قرار گرفته است.
روش مؤلف
الف) در اين كتاب مباحث منطق به روش 9 بخشى عرضه شده است كه لازم است جهت روشن شدن تمايز اين روش با روش ديگر موسوم به روش دو بخشى نكاتى عرض شود. در روش 9 بخشى مباحث منطق در 9 قسمت و با عناوين زير تنظيم گرديده است.
- مدخل كه آن را به يونانى ايساغوجى گويند.
- مقولات عشر يا قاطيغورياس
- العبارة يا قضايا يا باريرميناس
- قياس يا آنولوطيقاى اول
- برهان يا انولوطيقاى دوم يا ابودقطيقا
- جدل يا طربيقا
- مغالطه يا سوفسطيقا
- خطابه يا ريطوريقا
- شعر يا بوطيقا
روش 9 بخشى با جمع‌آورى و تدوين رساله‌هاى منطقى ارسطو و افزودن ايساغوجى فرفوريوس به آن شكل گرفت، به اين نحو كه تك نگاره‌هاى ارسطو در منطق در حدود سال‌هاى 395-330 م. در مجموعه‌اى با نام ارغنون گردآورى شد كه مشتمل بر شش رساله بود؛ يعنى قاطيغورياس، باريرميناس، آنالوطيقاى اول، آنالوطيقاى دوم، طوبيقا، سوفسطيقا.
از آنجا كه شارحان ارسطو در يونان خطابه و شعر را جزء منطق نمى‌دانستند، دو رساله ارسطو در شعر و خطابه در اين مجموعه قرار نگرفت، اما نوافلاطونيان حوزه اسكندرانى در اوايل قرن پنجم با اعتقاد به اين كه شعر و خطابه نيز جزء منطق هستند دو رساله ارسطو را در اين دو فن به مجموعه شش قسمتى ارغنون افزودند كه در مجموع هشت رساله در هشت بحث از مباحث منطق گرد آمد.
فرفوريوس شاگرد افلوطين مقدمه‌اى بر منطق نوشت با نام ايساغوجى، اين مقدمه را حكيمان مسلمان به منطق هشت قسمتى ارسطويى ضميمه نمودند و بدين‌سان منطق 9 بخشى پديد آمد، حكيمانى چون فارابى، ابن سينا (در شفا و نجات) ابن رشد، ابوالعباس لوكرى (در بيان الحق) و محقق طوسى روش 9 بخشى را برگزيده‌اند.
ب) محقق طوسى در شرح اشارات بنا را بر توضيح و تبين مقاصد شيخ و پاسخ به اشكالات و ايرادات فخر رازى گذاشته و تعهد نموده است كه ديدگاه‌هاى شخصى خود را بيان نكند ولذا جز در مورد خاصى به اين وعده عمل نموده است اما در كتاب اساس الاقتباس از همان ابتدا بنا را بر اين گذاشته است كه علاوه بر بيان آنچه از ديگران آموخته ديدگاه‌ها و استنباطات شخصى خود را نيز عرضه نمايد.
ج) براى سهولت در انتقال مفاهيم منطقى به ذهن مخاطبان از نمادها و جداولى استفاده نموده است كه به حق در تحقق اين غرض كار آمدند.
د) چنان كه قبلاً اشاره شد، كتاب را با نثر فارسى نگاشته و تا آنجا كه ممكن بوده كوشيده است تا نثر متين و روانى را عرضه نمايد.
وضعیت نشر
اولين چاپ كتاب اساس الاقتباس در سال 1326 هـ.ش با تصحيح مرحوم مدرس رضوى به انجام رسيد و پس از آن دو بار ديگر تجديد چاپ شد كه تاريخ سومين چاپ آن آذر ماه 1361 هـ.ش مى‌باشد.
چاپ ديگر اين كتاب در سال 1375 هـ.ش با تصحيح و تعليقات سيد عبدالله انوار و به اهتمام نشر مركز در تهران نشر يافت. اين چاپ مشتمل بر دو مجلد است كه مجلد اول متن اساس الاقتباس و مجلد دوم تعليقات را در بر دارد. در مورد تعليقات در پيش‌گفتار مجلد اول آمده است.
در اين تعليقه از لحاظ لفظ سعى بر اين رفت كه لغات مشكل معنى شود و از عبارت مغلق رفع اغلاق گردد و جملات لازم به ملزوم‌هاى جدا مانده از خود مرتبط شود و اشارات مندرج به مشاراليه‌هاى مربوطه ارجاع گردد... اما از لحاظ مطالب غير لفظ يعنى تبيين مطالب غامض و توضيح مشكلات معنى و ارائه جداول صحيح و رفع ابهام از اعداد و صور تركيبى و بيان شكل‌هاى قياس و مقاصد غيرصورى يعنى مادى و صناعى قياسى استفراغ وسع شد.[۳]
ابواب کتاب
همان طور كه پيش از اين اشاره شد كتاب اساس الاقتباس در چهارچوب منطق 9 بخشى نظام يافته است. از اين رو مباحث كتاب در ضمن 9 مقاله و هر مقاله در ضمن چند فن بعضى از مقالات به فن تقسيم نشده‌اند و در ضمن چند فصل عرضه شده‌اند، مثل مقاله دوم و هفتم و نهم و هر فن در ضمن چند فصل ارائه شده است به اين ترتيب:
- مقاله اول در مدخل و مقدمه منطق بنام ايساغوجى در ضمن 4 فن:
- فن اول، در مباحث الفاظ در سه فصل
- فن دوم، در مباحث كلى و جزئى در چهار فصل
- فن سوم، در مباحث ذاتى و عرضى در چهار فصل
- فن چهارم، در كليات خمس در پنج فصل.
- مقاله دوم در مقولات عشر قاطيغورياس در ضمن 9 فصل.
- مقاله سوم در عبارات و اقوال جازمه بارى ارميناس در 2 فن:
- فن اول، در معرفت اقوال جازمه و احوال انواع و اصناف قضايا در ضمن 16 فصل.
- فن دوم، در جهات قضايا و اعتبار آن در ابواب تناقض و عكس در 11 فصل.
- مقاله چهارم در قياس انولوطيقاى اول در 2 فن:
- فن اول، در قياس و در 2 قسم.
- قسم اول، در تعريف قياس و اقسامش و بيان قياسات حملى در ضمن 10 فصل.
- قسم دوم، در قياسات اقترانى و استثنائى در ضمن 8 فصل.
- فن دوم، در لواحق و عوارض قياس و ذكر تأليفاتى كه شبيه به قياسند در 12 فصل.
- فن اول، در قياس و در 2 قسم.
- مقاله پنجم در برهان انولوطيقاى دوم در 2 فن:
- فن اول، در اكتساب تصديقات يقينى به برهان در 18 فصل.
- فن دوم، در كيفيت اكتساب تصورات تام به حد در 12 فصل.
- مقاله ششم در جدل طوبيقا در 3 فن:
- فن اول، در مقدمات در 5 فصل.
- فن دوم، در مواضع در 6 فصل.
- فن سوم، در وصايا در 3 فصل.
- مقاله هفتم در مغالطه سوفسطيقا در 3 فصل.
- مقاله هشتم در خطابه ريطوريقا در 3 فن:
- فن اول، در اصول و قواعد خطابه در 4 فصل.
- فن دوم، در اعداد انواع در 8 فصل.
- فن سوم، در توابع و مانند آن در 4 فصل.
- مقاله نهم در شعر بيطوريقا در 3 فصل.
حواشى و ترجمه
اين كتاب به دليل اين كه متن درسى نبوده چندان مورد توجه واقع نشده است و علاوه بر اين كه چاپ آن سال‌ها به تأخير افتاده حواشى و تعليقات اندكى بر آن نوشته شده و تنها يك ترجمه به عربى از آن سراغ داريم.
در چاپ مصحح كتاب توسط مرحوم مدرس رضوى برخى از حواشى بدون ذكر نام صاحب حاشيه آمده است، مرحوم ميرزا محمدطاهر تنكابنى نيز بر اين كتاب تعليقاتى دارد كه در همين چاپ با نام خود ايشان يا با عنوان حاشيه درج شده است.
آقاى عبدالله انوار در آخرين چاپ كتاب كه با تصحيح خود ايشان منتشر شده است در يك مجلد مستقل تعليقات خود را بر كتاب اساس الاقتباس منتشر نموده است و اما تنها ترجمه عربى اين كتاب را ركن الدين محمد بن على فارسى استرآبادى به انجام رسانيده است.
مرحوم مدرس رضوى در مورد اين ترجمه مى‌گويد تاكنون نگارنده، ترجمه عربى اساس الاقتباس را نديده و در فهرست كتابخانه‌هاى مهم نيز اسمى از آن نيافته است.[۴]
پانویس
منابع
- اساس الاقتباس، سایت دائره المعارف طهور.
- مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، نرم افزار نورالحکمه (نسخه 3)، بخش اطلاعات جانبی.
