ابراهیم بن محمد تبریزی: تفاوت بین نسخه‌ها
(پروژه2: سنجش کیفی) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
| − | از کسانی است که حضرت مهدی علیه السلام را [[زیارت]] کرده و بر بدن مبارک پدر بزرگوارشان امام حسن عسکری علیه السلام [[نماز]] خوانده است.<ref>روزگار رهایی، | + | '''«ابراهیم بن محمد تبریزی»''' از کسانی است که [[حضرت مهدی]] علیه السلام را در ایام کودکی ایشان [[زیارت]] کرده و بر بدن مبارک پدر بزرگوارشان [[امام حسن عسکری]] علیه السلام [[نماز میت|نماز]] خوانده است.<ref>روزگار رهایی، ج۱، ص۱۶۳.</ref> |
| − | + | ابراهیم در باره این واقعه می گوید: روز [[شهادت امام حسن عسکری علیه السلام|شهادت امام حسن عسکری]] علیه السلام در [[سامرا]] بودم. پیکر آن حضرت را آوردند و ما ۳۹ نفر بودیم که یک کودک به ظاهر ده ساله بیرون آمد. عبای خود را به سر مبارکش کشیده بود. هنگامی که در صحن خانه ظاهر شد، همه ما پیش از آن که او را بشناسیم در مقابل هیبت، عظمت و وقارش بی اختیار بپا خاستیم. در برابر پیکر پدر ایستاد و همگی در پشت سرش صف کشیدیم و به امامت او بر پدر بزرگوارش نماز خواندیم. چون از نماز فارغ شد به یکی از اطاق های منزل وارد شد که از غیر آن بیرون آمده بود.<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۵، ارشاد مفید، ص۳۳۰.</ref> | |
همین مطلب از زبان یکی دیگر از حاضران به نام «احمد بن عبدالله هاشمی» نیز نقل شده است. | همین مطلب از زبان یکی دیگر از حاضران به نام «احمد بن عبدالله هاشمی» نیز نقل شده است. | ||
| − | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * موعودنامه (فرهنگ الفبایی مهدویت) | + | *موعودنامه (فرهنگ الفبایی مهدویت)، مجتبی تونه ای، ص۵۴. |
{{سنجش کیفی | {{سنجش کیفی | ||
|سنجش=شده | |سنجش=شده | ||
| سطر ۲۴: | سطر ۲۲: | ||
|رده=دارد | |رده=دارد | ||
}} | }} | ||
| − | |||
[[رده:شخصیت های وابسته به بحث امام مهدی (عج)]] | [[رده:شخصیت های وابسته به بحث امام مهدی (عج)]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۳۳
«ابراهیم بن محمد تبریزی» از کسانی است که حضرت مهدی علیه السلام را در ایام کودکی ایشان زیارت کرده و بر بدن مبارک پدر بزرگوارشان امام حسن عسکری علیه السلام نماز خوانده است.[۱]
ابراهیم در باره این واقعه می گوید: روز شهادت امام حسن عسکری علیه السلام در سامرا بودم. پیکر آن حضرت را آوردند و ما ۳۹ نفر بودیم که یک کودک به ظاهر ده ساله بیرون آمد. عبای خود را به سر مبارکش کشیده بود. هنگامی که در صحن خانه ظاهر شد، همه ما پیش از آن که او را بشناسیم در مقابل هیبت، عظمت و وقارش بی اختیار بپا خاستیم. در برابر پیکر پدر ایستاد و همگی در پشت سرش صف کشیدیم و به امامت او بر پدر بزرگوارش نماز خواندیم. چون از نماز فارغ شد به یکی از اطاق های منزل وارد شد که از غیر آن بیرون آمده بود.[۲]
همین مطلب از زبان یکی دیگر از حاضران به نام «احمد بن عبدالله هاشمی» نیز نقل شده است.
پانویس
منابع
- موعودنامه (فرهنگ الفبایی مهدویت)، مجتبی تونه ای، ص۵۴.
