سوره عادیات: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (سوره عاديات را به سوره عادیات منتقل کرد) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{بخشی از یک کتاب}} | {{بخشی از یک کتاب}} | ||
+ | از ابن عباس و قتاده نقل شده كه سوره العاديات [[مدنی]] و بعضى هم گفتهاند كه [[مکی]] است. | ||
− | + | ==عدد آيات== | |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | == عدد آيات == | ||
به اجماع مفسرين يازده آيه است. | به اجماع مفسرين يازده آيه است. | ||
− | == فضيلت سوره == | + | ==فضيلت سوره== |
ابى بن كعب از [[پیامبر]] صلّى اللَّه عليه و آله روايت نموده كه فرمود، هر كس آن را قرائت كند به او ده حسنه داده شود به عدد كسانى كه در مزدلفه (شب عيد اضحى) بيدار ماندهاند و حاضر در عرفات شدهاند. | ابى بن كعب از [[پیامبر]] صلّى اللَّه عليه و آله روايت نموده كه فرمود، هر كس آن را قرائت كند به او ده حسنه داده شود به عدد كسانى كه در مزدلفه (شب عيد اضحى) بيدار ماندهاند و حاضر در عرفات شدهاند. | ||
− | سليمان بن خالد از [[امام صادق]] عليه السلام روايت نموده كه فرمودند: كسى كه « والعاديات » را قرائت كند و قرائت آن را ادامه دهد خدا او را با [[ | + | سليمان بن خالد از [[امام صادق]] عليه السلام روايت نموده كه فرمودند: كسى كه « والعاديات » را قرائت كند و قرائت آن را ادامه دهد خدا او را با [[امیرالمؤمنین]] عليه السلام در روز قيامت مخصوصا مبعوث نمايد و در حجره آن حضرت از رفقاى آن بزرگوار خواهد بود. |
+ | |||
+ | ==منابع== | ||
+ | فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج27، ص231. | ||
==پیوست== | ==پیوست== |
نسخهٔ ۹ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۰۸
از ابن عباس و قتاده نقل شده كه سوره العاديات مدنی و بعضى هم گفتهاند كه مکی است.
محتویات
عدد آيات
به اجماع مفسرين يازده آيه است.
فضيلت سوره
ابى بن كعب از پیامبر صلّى اللَّه عليه و آله روايت نموده كه فرمود، هر كس آن را قرائت كند به او ده حسنه داده شود به عدد كسانى كه در مزدلفه (شب عيد اضحى) بيدار ماندهاند و حاضر در عرفات شدهاند.
سليمان بن خالد از امام صادق عليه السلام روايت نموده كه فرمودند: كسى كه « والعاديات » را قرائت كند و قرائت آن را ادامه دهد خدا او را با امیرالمؤمنین عليه السلام در روز قيامت مخصوصا مبعوث نمايد و در حجره آن حضرت از رفقاى آن بزرگوار خواهد بود.
منابع
فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج27، ص231.