شیخ محمدتقی نوری: تفاوت بین نسخه‌ها
(تعیین رده) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | { | + | {{الگو:منبع الکترونیکی پایگاه معتبر}} |
| − | + | '''شیخ محمدتقی نوری''' (۱۲۶۳-۱۲۰۱ ق)، والد [[محدث نوری|علامه نوری]] و یکی از اعلام بزرگ قرن سیزدهم هجری بود که در [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] و علوم معقول و منقول مهارت داشت. وی اشعار بسیاری در [[مناقب]] معصومین، و [[مرثیه|مراثی]] و [[تعزیه|تعزیه‌ها]] سروده‌است که بعدها مورد استفاده مداحان و ذاکران [[اهل البیت|اهل بیت]] (علیهم السلام) قرار گرفت. | |
| + | |||
| + | == معرفی اجمالی == | ||
| + | محمدتقی نوری فرزند علی محمد، در سال ۱۲۰۱ قمری در مازندران متولد شد. پدرش صاحب [[دیوان (تشکیلات اداری)|دیوان]] و در مشاغل مهم دولتی بود و فرزند را بدین مسیر تشویق می نمود و بعد از تحصیلات با اصرار پدر مواجه شد، اما او در جوانی از خدمت پدر به دار العلم [[اصفهان]] فرار نمود و با دستی خالی اما علاقه ای وافر به تحصیلات دینی مشغول شد. مدتها در اصفهان از حضور علما (مانند [[ملا علی نوری اصفهانی|حکیم نوری]]) استفاده نمود و سپس عازم [[عتبات عالیات|عتبات]] شد و از محضر [[سید محمد مجاهد|سید محمد مجاهد]] و دیگر اعلام بهره ها برد. | ||
| + | |||
| + | وی سالها به دیار خویش (نور مازندران) مبلّغی جامع و معلمی دلسوز بود. مرحوم نوری عالمی عامل و زاهدی [[تواضع|متواضع]] بود. در [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]]، [[ادبیات عرب|ادبیات عرب]] و فنون نظم و نشر مهارت داشت. خطی نیکو داشت. شخصیتی دانا، [[خوش خویی|خوش اخلاق]]، متواضع و خوش برخورد بود. مردم را به سوی علم و دانش داعی و خلق خدا را به سوی [[حق]] و حقیقت هادی بود. همت و پشتکار او در حوایج مردم افزون بود. متجاوز از سی نفر از اهالی محل خویش را به درجه علم و کمال ارتقاء داد و عده ای از بی سوادان به همت او باسواد شدند. | ||
| + | |||
| + | == آثار == | ||
| + | شیخ محمدتقی آثار مهمی در [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] و عقاید و فضایل [[معصوم|معصومین]] و غیره تألیف کرده است. از جمله آثار او عبارتند از: | ||
| + | |||
| + | * دلائل العباد در شرح «ارشاد الاذهان» تألیف مرحوم [[علامه حلی|علامه حلی]]، | ||
| + | * مدارج الاصول، | ||
| + | * هدایة‌الانام در مسائل [[حلال]] و [[حرام]]، | ||
| + | * رساله‌ای در [[امامت]]، | ||
| + | * تشویق العارفین در موعظه به نظم، | ||
| + | * مخزن الصلوت، | ||
| + | * مجموعه‌ای در اشعار [[قصیده|قصاید]] مدیحه، | ||
| + | |||
| + | و... | ||
| + | |||
| + | == وفات == | ||
| + | فرزند بزرگوارش [[محدث نوری|حاجی نوری]] اعلی الله مقامه در آثار خویش به ترجمه پدر پرداخته و وفات او را در سال ۱۲۶۳ قمری در سعادت آباد می داند، اما جنازه اش در «[[وادی السلام]]» [[نجف]] مدفون شد. | ||
| + | ==منابع== | ||
| + | * سایت شعائر | ||
| + | * وبلاگ ونگ (شرحی بر احوال مشاهیر مازندران) | ||
| − | |||
[[رده:علمای قرن سیزدهم]] | [[رده:علمای قرن سیزدهم]] | ||
| + | [[رده:مدفونین در وادی السلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۰۱
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
شیخ محمدتقی نوری (۱۲۶۳-۱۲۰۱ ق)، والد علامه نوری و یکی از اعلام بزرگ قرن سیزدهم هجری بود که در فقه و اصول و علوم معقول و منقول مهارت داشت. وی اشعار بسیاری در مناقب معصومین، و مراثی و تعزیه‌ها سروده‌است که بعدها مورد استفاده مداحان و ذاکران اهل بیت (علیهم السلام) قرار گرفت.
محتویات
معرفی اجمالی
محمدتقی نوری فرزند علی محمد، در سال ۱۲۰۱ قمری در مازندران متولد شد. پدرش صاحب دیوان و در مشاغل مهم دولتی بود و فرزند را بدین مسیر تشویق می نمود و بعد از تحصیلات با اصرار پدر مواجه شد، اما او در جوانی از خدمت پدر به دار العلم اصفهان فرار نمود و با دستی خالی اما علاقه ای وافر به تحصیلات دینی مشغول شد. مدتها در اصفهان از حضور علما (مانند حکیم نوری) استفاده نمود و سپس عازم عتبات شد و از محضر سید محمد مجاهد و دیگر اعلام بهره ها برد.
وی سالها به دیار خویش (نور مازندران) مبلّغی جامع و معلمی دلسوز بود. مرحوم نوری عالمی عامل و زاهدی متواضع بود. در فقه و اصول، ادبیات عرب و فنون نظم و نشر مهارت داشت. خطی نیکو داشت. شخصیتی دانا، خوش اخلاق، متواضع و خوش برخورد بود. مردم را به سوی علم و دانش داعی و خلق خدا را به سوی حق و حقیقت هادی بود. همت و پشتکار او در حوایج مردم افزون بود. متجاوز از سی نفر از اهالی محل خویش را به درجه علم و کمال ارتقاء داد و عده ای از بی سوادان به همت او باسواد شدند.
آثار
شیخ محمدتقی آثار مهمی در فقه و اصول و عقاید و فضایل معصومین و غیره تألیف کرده است. از جمله آثار او عبارتند از:
- دلائل العباد در شرح «ارشاد الاذهان» تألیف مرحوم علامه حلی،
- مدارج الاصول،
- هدایة‌الانام در مسائل حلال و حرام،
- رساله‌ای در امامت،
- تشویق العارفین در موعظه به نظم،
- مخزن الصلوت،
- مجموعه‌ای در اشعار قصاید مدیحه،
و...
وفات
فرزند بزرگوارش حاجی نوری اعلی الله مقامه در آثار خویش به ترجمه پدر پرداخته و وفات او را در سال ۱۲۶۳ قمری در سعادت آباد می داند، اما جنازه اش در «وادی السلام» نجف مدفون شد.
منابع
- سایت شعائر
- وبلاگ ونگ (شرحی بر احوال مشاهیر مازندران)
