مسور بن مخزمه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (مهدی موسوی صفحهٔ تقویم: كشته شدن مسور بن مخرمه در خانه خدا را به مسور بن مخزمه منتقل کرد)
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{تقویم|روز= 1 ربیع الاول|سال= سال 64 هجری قمری}}
+
«مِسور بن مَخزمة (مخرمه)» که از [[صحابی|اصحاب]] خردسال [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله محسوب مى‌گردید که دو سال پس از [[هجرت پیامبر اسلام به مدینه|هجرت]] به دنیا آمده بود. وی مردی فقیه و اهل فضل و دیانت بود و از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت می کرد. مسور تا زمان کشته شدن [[عثمان بن عفان]] در [[مدینه]] مى ‌زیست و آن‌گاه این شهر مقدس را ترک و به [[مکه]] معظمه کوچ کرد.
  
 +
او از کسانی بود که در مکه، پس از آگاهی از عزم [[سیدالشهداء]] (علیه السلام) بر حرکت به سوی [[کوفه]]، نامه ای به امام نوشت و از او خواست که فریب نامه های عراقیان را نخورد. امام پس از خواندن نامه اش، برای او دعای خیر کرد و عواطفش را ستود.<ref>حیاة الامام الحسین، ج ۳، ص ۲۴؛ تنقیح المقال، مامقانی، ج ۳، ص ۲۱۷.</ref>
  
 +
رابطه وى با [[معاویه|معاویة بن ابی سفیان]] نیز صمیمانه بود و از توجهات معاویه برخوردار مى‌ گردید. اما او بعد از معاویه با [[یزید بن معاویه|یزید بن معاویه]] به دلیل [[شراب خواری|می‌گساری]] بیعت نکرد و در ماجراى قیام "[[عبدالله بن زبیر]]" در سال ۶۴ قمرى به این قیام پیوست و در صدد پیروزى وى برآمد.
  
«مسور بن مخرمة بن نوفل» كه از اصحاب خردسال [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله محسوب مى‌گرديد تا زمان كشته شدن [[عثمان بن عفان]] در [[مدينه]] مى ‌زيست و آن‌گاه اين شهر مقدس را ترك و به [[مكه]] معظمه كوچ كرد. رابطه وى با [[معاويه بن ابوسفيان]] بسيار گرم و صميمانه بود و از توجهات معاويه برخوردار مى‌ گرديد و در ماجراى قيام "[[عبدالله بن زبير]]" در سال 64 قمرى به اين قيام پيوست و در صدد پيروزى وى برآمد.
+
"[[حصین بن نمیر]]" که از سوى یزید به مکه هجوم آورده و آن را از هر سو به محاصره خویش گرفته بود، با مقاومت سرسخت عبدالله بن زبیر و لشکریانش روبرو شد. بدین جهت این شهر مقدس را با منجنیق‌ هاى بزرگ از بالاى "[[کوه ابوقبیس]]"، سنگ باران کرد و حتى به "[[کعبه]]" نیز آسیب‌ هاى جدى رسانید.
 
 
"[[حصين بن نمير]]" كه از سوى يزيد بن معاويه به مكه هجوم آورده و آن را از هر سو به محاصره خويش گرفته بود با مقاومت سرسخت عبدالله بن زبير و لشكريانش روبرو شد. بدين جهت اين شهر مقدس را با منجنيق‌ هاى بزرگ از بالاى "[[کوه ابوقبیس]]"، سنگ باران كرد و حتى به "[[كعبه]]" نيز آسيب‌ هاى جدى رسانيد.
 
 
 
مسور بن مخرمه كه به همراه تعداد زيادى از طرفداران عبدالله بن زبير به خانه خدا (كعبه) پناهنده شده بود، مورد اصابت يكى از آن سنگ‌ هاى پرتاب شده قرار گرفت و به شدت زخمى و بيمار گرديد و پس از پنج روز درد و رنج، در اول [[ربيع الاول]] سال 64 قمرى وفات يافت. عبدالله بن زبير بدن وى را [[غسل]] داد و خود بر وى [[نماز]] خواند و در "[[حجون]]" [[دفن]] نمود.<ref> الاستيعاب، ج 3، ص 1399، حديث 2405؛ اسدالغابة، ج 4، ص 175؛ البداية والنهايه، ج 8، ص 270.</ref>
 
  
 +
مسور بن مخزمه که به همراه تعداد زیادى از طرفداران عبدالله بن زبیر به خانه خدا (کعبه) پناهنده شده بود، مورد اصابت یکى از آن سنگ‌ هاى پرتاب شده قرار گرفت و به شدت زخمى و بیمار گردید و پس از پنج روز درد و رنج، در اول [[ربیع الاول]] سال ۶۴ قمرى وفات یافت. عبدالله بن زبیر بدن وى را [[غسل]] داد و خود بر وى [[نماز میت|نماز]] خواند و در "حجون" [[دفن]] نمود.<ref> الاستیعاب، ج ۳، ص ۱۳۹۹، حدیث ۲۴۰۵؛ اسدالغابة، ج ۴، ص ۱۷۵؛ البدایة والنهایه، ج ۸، ص ۲۷۰.</ref>
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
 
 
 
==منابع==
 
==منابع==
 
+
* سید تقى واردى، روز شمار تاریخ اسلام، جلد سوم، ماه ربیع الاول.
موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام
+
* [https://hawzah.net/fa/Book/View/45242/19289/%D9%85%D9%90%D8%B3%D9%88%D9%8E%D8%B1-%D8%A8%D9%86-%D9%85%D9%8E%D8%AE%D8%B2%D9%8E%D9%85%D9%87-%22-%D9%85%D8%AE%D8%B1%D9%85%D9%87-%22 "مسور بن مخزمة"، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه].
 
 
 
[[رده:وقایع ماه ربیع الاول]]
 
[[رده:وقایع ماه ربیع الاول]]
 
[[رده:سال ۶۴ هجری قمری]]
 
[[رده:سال ۶۴ هجری قمری]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۸

«مِسور بن مَخزمة (مخرمه)» که از اصحاب خردسال رسول خدا صلی الله علیه و آله محسوب مى‌گردید که دو سال پس از هجرت به دنیا آمده بود. وی مردی فقیه و اهل فضل و دیانت بود و از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت می کرد. مسور تا زمان کشته شدن عثمان بن عفان در مدینه مى ‌زیست و آن‌گاه این شهر مقدس را ترک و به مکه معظمه کوچ کرد.

او از کسانی بود که در مکه، پس از آگاهی از عزم سیدالشهداء (علیه السلام) بر حرکت به سوی کوفه، نامه ای به امام نوشت و از او خواست که فریب نامه های عراقیان را نخورد. امام پس از خواندن نامه اش، برای او دعای خیر کرد و عواطفش را ستود.[۱]

رابطه وى با معاویة بن ابی سفیان نیز صمیمانه بود و از توجهات معاویه برخوردار مى‌ گردید. اما او بعد از معاویه با یزید بن معاویه به دلیل می‌گساری بیعت نکرد و در ماجراى قیام "عبدالله بن زبیر" در سال ۶۴ قمرى به این قیام پیوست و در صدد پیروزى وى برآمد.

"حصین بن نمیر" که از سوى یزید به مکه هجوم آورده و آن را از هر سو به محاصره خویش گرفته بود، با مقاومت سرسخت عبدالله بن زبیر و لشکریانش روبرو شد. بدین جهت این شهر مقدس را با منجنیق‌ هاى بزرگ از بالاى "کوه ابوقبیس"، سنگ باران کرد و حتى به "کعبه" نیز آسیب‌ هاى جدى رسانید.

مسور بن مخزمه که به همراه تعداد زیادى از طرفداران عبدالله بن زبیر به خانه خدا (کعبه) پناهنده شده بود، مورد اصابت یکى از آن سنگ‌ هاى پرتاب شده قرار گرفت و به شدت زخمى و بیمار گردید و پس از پنج روز درد و رنج، در اول ربیع الاول سال ۶۴ قمرى وفات یافت. عبدالله بن زبیر بدن وى را غسل داد و خود بر وى نماز خواند و در "حجون" دفن نمود.[۲]

پانویس

  1. حیاة الامام الحسین، ج ۳، ص ۲۴؛ تنقیح المقال، مامقانی، ج ۳، ص ۲۱۷.
  2. الاستیعاب، ج ۳، ص ۱۳۹۹، حدیث ۲۴۰۵؛ اسدالغابة، ج ۴، ص ۱۷۵؛ البدایة والنهایه، ج ۸، ص ۲۷۰.

منابع