مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

ولید بن عبدالملک: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۶ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{تقویم|روز= 15 شوال|سال= سال 86 هجری قمری}}  
+
{{خوب}}
ابوالعباس وليد بن عبدالملك بن مروان بن حكم اموي كه نام مادرش "ولاده بنت عباس بن حزن عبسي" بود، پس از درگذشت پدرش [[عبدالملك بن مروان]] و دفن بدنش در بيروني باب جابيه صغير واقع در [[دمشق]]، يك راست به [[مسجد]] رفت و پس از سخنراني از مردم [[شام]] براي خويش [[بيعت]] گرفت. وي همانند بسياري از خلفاي اموي مستبد، سخت‌گير و خشن بود و [[ابن كثير]] درباره‌اش گفت: و كان جباراً عنيداً.<ref> [[البدايه والنهايه]] ([[ابن كثير]])، ج 9، ص 85.</ref>
+
"ابوالعباس ولید بن عبدالملک بن [[مروان بن حکم|مروان بن حکم]]" که نام مادرش "ولاده بنت عباس بن حزن عبسی" بود، پس از درگذشت پدرش "[[عبدالملک بن مروان|عبدالملک بن مروان]]" و دفن او در بیرونی باب جابیه صغیر واقع در [[دمشق]]، یک راست به [[مسجد]] رفت و پس از سخنرانی از مردم [[شام]] برای خویش [[بیعت]] گرفت. او ششمین خلیفه [[بنی امیه|اموی]] بود و قریب به ده سال حکومت کرد.
  
شايان ذكر است كه امام علي بن الحسين علیه‌السلام، معروف به [[امام زين العابدين]] علیه‌السلام در ايام خلافت وليد به دستور او و يا به دستور برادرش [[هشام بن عبدالملك]] مسموم و بر اثر آن در [[محرم]] سال 95 قمري در [[مدينه]] منوره به [[شهادت]] رسيد.<ref> [[منتهي الآمال]] ([[شیخ عباس قمی]])، ج 2، ص 39.</ref>
+
پدرش عبدالملک بن مروان پیش از مرگ خود وصیت کرد که پس از او پسرش ولید و پس از ولید پسر دیگرش [[سلیمان بن عبدالملک|سلیمان بن عبدالملک]] به مقام [[خلافت]] نایل آیند. اما هنگامی که ولید بن عبدالملک به خلافت رسید و پایه‌های قدرت خود را مستحکم نمود، با وسوسه‌های [[حجاج بن یوسف|حجاج بن یوسف ثقفی]] و قتیبة بن مسلم که از عاملان و فرماندهان ارشد دستگاه خلافت او بودند، تلاش نمود پسر خویش عبدالعزیز بن ولید را به جای برادر خود سلیمان بن عبدالملک، ولی‌عهد نماید و در این راه کوشش بسیار نمود؛ ولیکن این امر برای او محقق نگردید.
  
وليد بن عبدالملك ساختمان [[مسجد جامع دمشق]] را تجديدبنا كرد و براي ساختمان آن به مدت ده سال تلاش كرد و هنگامي كه ساختمان مجلل و زيباي مسجد پايان يافت و به بهره‌برداري رسيد، عمر وليد بن عبدالملك نيز پايان يافت.<ref> البدايه والنهايه، ج ص 84؛ تاريخ اليعقوبي، ج ص 283.</ref>
+
وی همانند بسیاری از خلفای [[بنی امیه]]، مستبد، سخت‌گیر و خشن بود؛ ابن کثیر درباره‌اش گوید: «و کان جباراً عنیداً».<ref> البدایه والنهایه (ابن کثیر)، ج ۹، ص ۸۵.</ref> شایان ذکر است که [[امام زین العابدین]] علیه‌السلام در ایام خلافت ولید به دستور او و یا به دستور برادرش [[هشام بن عبدالملک|هشام بن عبدالملک]] مسموم و بر اثر آن در [[ماه محرم|محرم]] سال ۹۵ قمری در [[مدینه]] منوره به [[شهادت امام سجاد علیه السلام|شهادت]] رسید.<ref> منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج ۲، ص ۳۹.</ref>
 +
 
 +
گفته شده ولید بن عبدالملک ساختمان [[مسجد اموی دمشق|مسجد جامع دمشق]] را تجدید بنا کرد و برای ساختمان آن به مدت ده سال تلاش کرد و هنگامی که ساختمان مسجد پایان یافت و به بهره‌برداری رسید، عمر ولید بن عبدالملک نیز پایان یافت.<ref> البدایه والنهایه، ج ۱، ص ۸۴؛ تاریخ الیعقوبی، ج ۲، ص ۲۸۳.</ref> همچنین ساخت گنبد [[مسجد الاقصى|مسجدالاقصی]] و تجدیدبنا و توسعه [[مسجدالنبی]] صلی الله علیه و آله از آثار به جای مانده عصر او می‌باشند.
 +
 
 +
«ولید بن عبدالملک اموی» سرانجام در نیمه [[جمادی الثانی]] سال ۹۶ قمری و در ۴۳ سالگی و یا ۴۷ سالگی در [[دمشق]] وفات یافت و در بخش بیرونی باب الصغیر و به قولی در گورستان "فرادیس" به خاک سپرده شد. گفته شده که وی دارای نوزده پسر، چند دختر و چندین همسر و [[ام ولد|ام‌ولد]] بود.<ref>تاریخ الطبری، ج ۵، ص ۲۶۵؛ التنبیه والاشراف (مسعودی)، ص ۲۷۴؛ البدایة والنهایة (ابن کثیر)، ج ۹، ص ۱۸۷.</ref>
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
  
<references/>
+
<references />
  
 
==منابع==
 
==منابع==
  
موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام
+
* مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام.
 +
* سید تقى واردى، روزشمار تاریخ اسلام، جلد چهارم، ماه جمادی الثانی.
 +
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= خوب
 +
|عنوان بندی مناسب= خوب
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= خوب
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= خوب
 +
}}
  
[[رده:وقایع ماه شوال]]
+
[[رده:خلفای اموی]]
[[رده:سال ۸۶ هجری قمری]]
+
[[رده:مقاله های مرتبط به دانشنامه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۳۲

"ابوالعباس ولید بن عبدالملک بن مروان بن حکم" که نام مادرش "ولاده بنت عباس بن حزن عبسی" بود، پس از درگذشت پدرش "عبدالملک بن مروان" و دفن او در بیرونی باب جابیه صغیر واقع در دمشق، یک راست به مسجد رفت و پس از سخنرانی از مردم شام برای خویش بیعت گرفت. او ششمین خلیفه اموی بود و قریب به ده سال حکومت کرد.

پدرش عبدالملک بن مروان پیش از مرگ خود وصیت کرد که پس از او پسرش ولید و پس از ولید پسر دیگرش سلیمان بن عبدالملک به مقام خلافت نایل آیند. اما هنگامی که ولید بن عبدالملک به خلافت رسید و پایه‌های قدرت خود را مستحکم نمود، با وسوسه‌های حجاج بن یوسف ثقفی و قتیبة بن مسلم که از عاملان و فرماندهان ارشد دستگاه خلافت او بودند، تلاش نمود پسر خویش عبدالعزیز بن ولید را به جای برادر خود سلیمان بن عبدالملک، ولی‌عهد نماید و در این راه کوشش بسیار نمود؛ ولیکن این امر برای او محقق نگردید.

وی همانند بسیاری از خلفای بنی امیه، مستبد، سخت‌گیر و خشن بود؛ ابن کثیر درباره‌اش گوید: «و کان جباراً عنیداً».[۱] شایان ذکر است که امام زین العابدین علیه‌السلام در ایام خلافت ولید به دستور او و یا به دستور برادرش هشام بن عبدالملک مسموم و بر اثر آن در محرم سال ۹۵ قمری در مدینه منوره به شهادت رسید.[۲]

گفته شده ولید بن عبدالملک ساختمان مسجد جامع دمشق را تجدید بنا کرد و برای ساختمان آن به مدت ده سال تلاش کرد و هنگامی که ساختمان مسجد پایان یافت و به بهره‌برداری رسید، عمر ولید بن عبدالملک نیز پایان یافت.[۳] همچنین ساخت گنبد مسجدالاقصی و تجدیدبنا و توسعه مسجدالنبی صلی الله علیه و آله از آثار به جای مانده عصر او می‌باشند.

«ولید بن عبدالملک اموی» سرانجام در نیمه جمادی الثانی سال ۹۶ قمری و در ۴۳ سالگی و یا ۴۷ سالگی در دمشق وفات یافت و در بخش بیرونی باب الصغیر و به قولی در گورستان "فرادیس" به خاک سپرده شد. گفته شده که وی دارای نوزده پسر، چند دختر و چندین همسر و ام‌ولد بود.[۴]

پانویس

  1. البدایه والنهایه (ابن کثیر)، ج ۹، ص ۸۵.
  2. منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج ۲، ص ۳۹.
  3. البدایه والنهایه، ج ۱، ص ۸۴؛ تاریخ الیعقوبی، ج ۲، ص ۲۸۳.
  4. تاریخ الطبری، ج ۵، ص ۲۶۵؛ التنبیه والاشراف (مسعودی)، ص ۲۷۴؛ البدایة والنهایة (ابن کثیر)، ج ۹، ص ۱۸۷.

منابع

  • مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام.
  • سید تقى واردى، روزشمار تاریخ اسلام، جلد چهارم، ماه جمادی الثانی.