شهدای کربلا از آل عقیل: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
  
جمعى از فرزندان [[عقيل]]، چه فرزندان خود او يا نوه ‌هايش از شهداى [[كربلا]] و حماسه ‌آفرينان [[نهضت‌ حسينى]] بودند كه جان خويش را فداى امام كردند. پيش تر نيز [[مسلم بن‌ عقيل]]، فداى دين خدا و راه [[امام حسين]] علیه السلام شده بود.
+
جمعى از فرزندان [[عقیل بن ابیطالب|عقیل]]، چه فرزندان خود او یا نوه ‌هایش از [[شهدای کربلا|شهداى کربلا]] و حماسه ‌آفرینان نهضت‌ حسینى بودند که جان خویش را فداى امام کردند. پیش تر نیز [[مسلم بن‌ عقيل]]، فداى [[دین|دین]] خدا و راه [[امام حسین]] علیه السلام شده بود. دو تن از پسران مسلم از شهداى [[کربلا|کربلا]] بودند.  
  
دو تن از پسران مسلم از شهداى كربلا بودند. اين حماسه آفرينان از نسل [[ابوطالب]] كه عموزاده خويش، [[سيدالشهدا]] علیه السلام را يارى‌ كردند عبارتند از: [[عبدالله بن مسلم]]، [[محمد بن مسلم]]، [[جعفر بن عقيل]]، [[عبدالرحمان بن عقيل]]، [[محمد بن عقيل]]، [[عبدالله الاكبر]]، [[محمد بن ابى سعيد بن عقيل]]، [[على بن عقيل]] و [[عبدالله بن ‌عقيل]].
+
این حماسه آفرینان از نسل [[ابوطالب]] که عموزاده خویش، [[سیدالشهدا]] علیه السلام را یارى‌ کردند عبارتند از: [[عبد الله بن مسلم بن عقیل|عبدالله بن مسلم]]، [[محمد بن مسلم بن عقیل|محمد بن مسلم]]، [[جعفر بن عقیل|جعفر بن عقیل]]، [[عبدالرحمان بن عقیل|عبدالرحمان بن عقیل]]، [[محمد بن عقیل|محمد بن عقیل]]، [[عبد الله الاکبر بن عقیل|عبدالله الاکبر]]، [[محمد بن ابى سعید بن عقیل|محمد بن ابى سعید بن عقیل]]، [[علی بن عقیل|على بن عقیل]] و [[عبدالله بن عقیل|عبدالله بن ‌عقیل]].
  
اين نه نفر كه برخى از آنها فقيه و عالمانى بزرگ بودند، هر كدام پس از نبردى ‌شورانگيز به شهادت رسيدند. شاعرى شهداى كربلا از نسل على بن ابى طالب را هفت‌ شهيد و از نسل عقيل، نه شهيد دانسته و چنين سروده است: عين جودى بعبرة و عويل و اندبى ان ندبت آل الرسول سبعة كلهم لصلب على قد اصيبوا و تسعة لعقيل.<ref>حياة الامام الحسين، ج 3، ص 249.</ref>
+
این نه نفر که برخى از آنها [[فقیه|فقیه]] و عالمانى بزرگ بودند، هر کدام پس از نبردى ‌شورانگیز به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رسیدند.  
  
روز عاشورا نيز كه فرزندان عقيل به ميدان مى‌ر فتند، امام دعايشان مى ‌كرد و كشندگان ‌آنان را لعن كرده و آل عقيل را به مقاومت دعوت مى ‌كرد و به بهشت مژده مى ‌داد: «اللهم‌ اقتل قاتل آل عقيل... صبرا آل عقيل ان موعدكم الجنة‌»<ref>همان.</ref> و به خاطر اين فداكاري ها بود كه پس از عاشورا، امام زين العابدين‌ علیه السلام به خانواده آنان ‌بيشتر عاطفه و لطف نشان مى ‌داد و آنان را بر بقيه برترى مى‌ داد، وقتى از او در اين باره ‌مى‌ پرسيدند، مى‌ فرمود: من رفتار و عملكردشان را روز [[عاشورا]] با [[ابا عبدالله‌]] علیه السلام به ياد مى‌ آورم و دلم به حالشان رقت و عطوفت مى ‌يابد.
+
شاعرى شهداى کربلا از نسل [[امام علی علیه السلام|على بن ابى طالب]] را هفت‌ شهید و از نسل [[عقیل بن ابیطالب|عقیل]]، نه شهید دانسته و چنین سروده است:
  
از اين رو، امام سجاد علیه السلام با اموالى كه ‌[[مختار]] پس از خروج، به آن حضرت داد، خانه‌ هايى براى آل عقيل ساخت كه حكومت ‌اموى آنها را خراب كرده بود.<ref>حياة الام زين العابدين، ج ص 186.</ref>  
+
عین جودى بعبرة و عویل * و اندبى ان ندبت آل الرسول
 +
 
 +
سبعة کلهم لصلب على * قد اصیبوا و تسعة لعقیل<ref>حیاة الامام الحسین، ج ۳، ص ۲۴۹.</ref>
 +
 
 +
[[روز عاشورا]] نیز که فرزندان عقیل به میدان مى‌رفتند، امام دعایشان مى ‌کرد و کشندگان ‌آنان را [[لعن]] کرده و آل عقیل را به مقاومت دعوت مى ‌کرد و به [[بهشت]] مژده مى ‌داد: «اللهم‌ اقتل قاتل آل عقیل... صبرا آل عقیل ان موعدکم الجنة‌».<ref>همان.</ref>
 +
 
 +
و به خاطر این فداکاری ها بود که پس از عاشورا، [[امام سجاد علیه السلام|امام زین العابدین]]<nowiki/>‌ علیه السلام به خانواده آنان ‌بیشتر عاطفه و لطف نشان مى ‌داد و آنان را بر بقیه برترى مى‌ داد، وقتى از او در این باره ‌مى‌ پرسیدند، مى‌ فرمود: من رفتار و عملکردشان را روز [[عاشورا]] با [[امام حسین علیه السلام|ابا عبدالله]]<nowiki/>‌ علیه السلام به یاد مى‌ آورم و دلم به حالشان رقت و عطوفت مى ‌یابد.
 +
 
 +
از این رو، [[امام سجاد علیه السلام|امام سجاد]] علیه السلام با اموالى که ‌[[مختار ثقفی|مختار]] پس از خروج، به آن حضرت داد، خانه‌ هایى براى آل عقیل ساخت که حکومت ‌[[بنی امیه|اموى]] آنها را خراب کرده بود.<ref>حیاة الامام زین العابدین، ج ۱، ص ۱۸۶.</ref>  
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
 
 
 
==منابع==
 
==منابع==
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف
+
* جواد محدثی، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، نشر معروف.
  
 
[[رده:اصحاب امام حسین علیه السلام]]
 
[[رده:اصحاب امام حسین علیه السلام]]
 
[[رده:خاندان های شیعه]]
 
[[رده:خاندان های شیعه]]
 
[[رده:شهدای کربلا]]
 
[[رده:شهدای کربلا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۱۶

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


جمعى از فرزندان عقیل، چه فرزندان خود او یا نوه ‌هایش از شهداى کربلا و حماسه ‌آفرینان نهضت‌ حسینى بودند که جان خویش را فداى امام کردند. پیش تر نیز مسلم بن‌ عقيل، فداى دین خدا و راه امام حسین علیه السلام شده بود. دو تن از پسران مسلم از شهداى کربلا بودند.

این حماسه آفرینان از نسل ابوطالب که عموزاده خویش، سیدالشهدا علیه السلام را یارى‌ کردند عبارتند از: عبدالله بن مسلم، محمد بن مسلم، جعفر بن عقیل، عبدالرحمان بن عقیل، محمد بن عقیل، عبدالله الاکبر، محمد بن ابى سعید بن عقیل، على بن عقیل و عبدالله بن ‌عقیل.

این نه نفر که برخى از آنها فقیه و عالمانى بزرگ بودند، هر کدام پس از نبردى ‌شورانگیز به شهادت رسیدند.

شاعرى شهداى کربلا از نسل على بن ابى طالب را هفت‌ شهید و از نسل عقیل، نه شهید دانسته و چنین سروده است:

عین جودى بعبرة و عویل * و اندبى ان ندبت آل الرسول

سبعة کلهم لصلب على * قد اصیبوا و تسعة لعقیل[۱]

روز عاشورا نیز که فرزندان عقیل به میدان مى‌رفتند، امام دعایشان مى ‌کرد و کشندگان ‌آنان را لعن کرده و آل عقیل را به مقاومت دعوت مى ‌کرد و به بهشت مژده مى ‌داد: «اللهم‌ اقتل قاتل آل عقیل... صبرا آل عقیل ان موعدکم الجنة‌».[۲]

و به خاطر این فداکاری ها بود که پس از عاشورا، امام زین العابدین‌ علیه السلام به خانواده آنان ‌بیشتر عاطفه و لطف نشان مى ‌داد و آنان را بر بقیه برترى مى‌ داد، وقتى از او در این باره ‌مى‌ پرسیدند، مى‌ فرمود: من رفتار و عملکردشان را روز عاشورا با ابا عبدالله‌ علیه السلام به یاد مى‌ آورم و دلم به حالشان رقت و عطوفت مى ‌یابد.

از این رو، امام سجاد علیه السلام با اموالى که ‌مختار پس از خروج، به آن حضرت داد، خانه‌ هایى براى آل عقیل ساخت که حکومت ‌اموى آنها را خراب کرده بود.[۳]

پانویس

  1. حیاة الامام الحسین، ج ۳، ص ۲۴۹.
  2. همان.
  3. حیاة الامام زین العابدین، ج ۱، ص ۱۸۶.

منابع