آیه 161 آل عمران: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(پيوندها)
(تغییرمسیر به آیه 161 سوره آل عمران)
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
==متن آيه==
+
#تغییرمسیر[[آیه 161 سوره آل عمران]]
 
 
{{قرآن در قاب|«وَ مَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَغُلَّ وَ مَن يَغْلُلْ يَأْتِ بِمَا غَلَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ثُمَّ تُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَ هُمْ لاَيُظْلَمُونَ».|سوره=3|آیه=161}}
 
 
 
==ترجمه آیه==
 
 
 
و هيچ پيامبرى را نسزد كه خيانت ورزد و هر كس خيانت ورزد [[روز قيامت]] با آنچه در آن خيانت كرده، بيايد. آنگاه به هر كس پاداش آنچه كسب كرده به تمامى داده مى شود و بر آنان ستم نرود.
 
 
 
==نزول==
 
 
 
'''محل نزول:'''
 
 
 
اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در [[مدينه]] بر [[پيامبر اسلام]] صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. <ref> طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌2، ص 693.</ref>
 
 
 
'''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق،‌ [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 159.</ref>
 
 
 
«[[شیخ طوسى]]» گوید: ابن عباس و سعيد بن جبير گويند: سبب نزول آيه اين بود كه قطيفه سرخى در [[جنگ بدر]] از غنائم گم شده بود. بعضى گفتند: ممكن است [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله آن را برداشته باشد.<ref> ابوداود و ترمذى در صحيح خود نيز از [[ابن عباس]] اين روايت را نقل كرده اند.</ref><ref> صاحب كشف الاسرار از محمد بن اسحق بن يسار نقل نمايد كه بعضى از اعراب كراهت داشتند كه عيب جوئى از كفار و بدبينى از آئين آن‌ها كه در [[قرآن]] است. آشكار شود بلكه از پيامبر مي‌خواستند كه اين موضوعات را پنهان بدارد، اين آيه نازل گرديد و فرمود: پنهان كردن [[وحى]] خيانت است و آن هم سزاوار نيست و نيز گوينده جماعتى اصرار داشتند تا مال غنيمتى كه ديگران دارند به ايشان داده شود و اين آيه نازل شد و فرمود: كه اتخاذ اين روش خيانت به اصحاب خواهد بود.</ref><ref> در تفسير برهان از ابن بابويه بعد از شش واسطه از علقمة او از [[امام صادق]] عليه‌السلام روايت كند كه امام فرمود: آيا اين مردم نبودند كه در روز بدر قطيفه سرخى كه گم شده بود. مى گفتند: آن را پيامبر برداشته است، سپس قطيفه پيدا شد و خداوند رسول خويش را از خيانت مبرى داشت و در [[قرآن]] براى آن موضوع آيه اى نازل فرمود، صاحب مجمع البيان از ضحاك او از ابن عباس چنين روايت كند كه مردى سوزن خياطى خود را كه از غنائم هوازن در [[جنگ حنين]] بدست آورده بود گم كرد. چنان كه صاحب روض الجنان هم متذكر شده است و اين آيه به همان سبب نازل گرديده است و نيز مقاتل گويد كه درباره غنائم جنگ احد نازل شده، هنگامى كه مسلمين سنگر خود را براى بدست آوردن غنائم ترك كرده بودند و مى گفتند: مى ترسيم كه پيامبر بفرمايد آنچه كه هر كس برداشته مال او باشد، چنان كه در جنگ بدر هم تقسيمى در بين نبوده است.</ref>
 
 
 
==پانويس==
 
<references/>
 
 
 
==منابع==
 
 
 
* قرآن کريم، ترجمه محمدمهدي فولادوند.
 
* محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامي، تهران، 1361 ش.
 
* فضل بن حسن طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
 
 
 
==پيوندها==
 
* [[سوره آل عمران]]
 
* [[سوره آل عمران/متن و ترجمه سوره]]
 
 
 
{{قرآن}}
 
 
 
[[رده:آيات سوره آل عمران]]
 
[[رده:آیات دارای شان نزول]]
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۱:۱۷

تغییرمسیر به: