منابع و پی نوشتهای متوسط
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

محمد عمادالدین کاتب اصفهانی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|اثر آفرینان}} '''''ابوعبدالله محمد عمادالدین کاتب اصفهانی'...' ایجاد کرد)
 
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}}
+
{{خوب}}
 +
'''«محمد عمادالدین کاتب اصفهانی»''' (۵۹۷-۵۱۹ ق)، مورخ، ادیب و نویسنده [[ایران|ایرانی]] در قرن ۶ قمری، ملقب به عماد و کاتب اصفهانى است. تاریخ‌نگاری کاتب اصفهانی در عالم [[اسلام]] دارای اهمیت بوده و او سهم مهمی در تقویت تفکر تاریخ‌نگاری انتقادی در عصر خود دارد.
 +
{{شناسنامه عالم
 +
||نام کامل = محمد عمادالدین کاتب اصفهانی
 +
||تصویر=
 +
||||زادروز = ۵۱۹ قمری
 +
|زادگاه = [[اصفهان]]
 +
|وفات =  ۵۹۷ قمری
 +
|مدفن =  [[دمشق]]
 +
|اساتید = 
 +
|شاگردان =
 +
|آثار =  خریدة القصر و جریدة العصر، العتبى و العقبى، نحلة الرحلة، نصرة الفترة و عصرة الفطرة، دیوان شعر، دیوان الرسائل،...
 +
}}
  
'''''ابوعبدالله محمد عمادالدین کاتب اصفهانی'''''
+
== زندگی‌نامه ==
 +
ابوعبدالله محمد اصفهانی، در سال ۵۱۹ قمری در [[اصفهان]] به دنیا آمد. او در جوانى به [[بغداد]] رفت و در مدرسه‌ى نظامیه به آموختن علم پرداخت و در [[فقه]] [[شافعی|شافعى]] و فنون [[ادبیات عرب|ادب]] و [[شعر]] سرآمد شد. او به دو زبان فارسى و عربى مى‌نوشت.
  
قرن:6
+
کاتب اصفهانی سپس به [[دمشق]] رفت و به سلطان نورالدین محمود زنگى پیوست و متصدى دیوان انشاء گردید. او در مدتى که در دمشق بود، صلاح‌الدین ایوبى را نیز مى‌ستود و مورد علاقه‌ى او بود و به همین مناسبت مقامش نزد نورالدین بالاتر رفت. او همچنین رئیس [[دیوان (تشکیلات اداری)|دیوان]] در دودمان ایوبیان بوده‌است.
  
(597-519 ق)
+
عمادالدین اصفهانی در زمان [[مستنجد|مستنجد عباسى]]، به عنوان پیامگزار از دمشق به [[بغداد]] رفت و پس از بازگشت به دمشق در مدرسه‌اى که به نام خود او خوانده مى‌شود (مدرسه‌ى عمادیه) به عنوان مدرس منصوب شد. اما وى مورد [[سعایت]] دشمنان قرار گرفت و کار بر او تنگ شد و ناچار از دمشق به موصل رفت و در آنجا بیمار شد. ولى به محض شنیدن خبر رسیدن صلاح‌الدین ایوبى به دمشق، مجدداً به آن شهر بازگشت.
  
مورخ، ادیب و نویسنده. ملقب به عماد و كاتب اصفهانى. معروف به این اخى العزیز. در اصفهان به دنیا آمد و در همین شهر نشوونما یافت. در جوانى به [[بغداد]] رفت و در مدرسه‌ى نظامیه به آموختن علم پرداخت و در [[فقه]] شافعى و فنون ادب و شعر سرآمد شد. سپس به [[دمشق]] رفت و به سلطان نورالدین محمود زنگى پیوست و متصدى دیوان انشاء گردید.
+
محمد عمادالدین اصفهانی، سرانجام در سال ۵۹۷ قمری در شهر [[دمشق]] درگذشت و در مقابر [[تصوف|صوفیه]] مدفون شد.  
  
وى به دو زبان فارسى و عربى مى‌نوشت. او در مدتى كه در دمشق بود صلاح‌الدین ایوبى را نیز مى‌ستود و مورد علاقه‌ى او بود و به همین مناسبت مقامش نزد نورالدین بالاتر رفت و در زمان مستنجد عباسى، به عنوان پیامگزار از دمشق به [[بغداد]] رفت و پس از بازگشت به دمشق در مدرسه‌اى كه به نام خود او خوانده مى‌شود (مدرسه‌ى عمادیه) به عنوان مدرس منصوب شد.
+
== آثار و تألیفات ==
 +
برخی از آثار کاتب اصفهانی عبارتند از:
  
اما وى مورد سعایت دشمنان قرار گرفت و كار بر او تنگ شد و ناچار از دمشق به موصل رفت و در آنجا بیمار شد. ولى به محض شنیدن خبر رسیدن صلاح‌الدین ایوبى به دمشق، مجدداً به آن شهر بازگشت و در همان شهر درگذشت و در مقابر صوفیه دفن شد. از آثار وى: «خریده القصر و جریده العصر»، در ده مجلد؛ «الفتح القسى فى الفتح القدسى» یا «القدح القسى فى الفتح القدسى» یا «الفیح القسى فى الفتح لقدسى»، گزارشى از فتح [[شام]] و [[فلسطین]] به وسیله‌ى صلاح‌الدین؛ «البرق الشامى، در تاریخ در هفت مجلد؛ «دیوان» شعر در چهار مجلد؛ «نصره الفتره و عصره الفطره» یا «نصره الفتره و عصره القطره»، در تاریخ سلاجقه‌ى عراق؛ «السیل على الذیل» در سه مجلد، در تاریخ بغداد؛ «العتبى و العقبى»؛ «نحله الرحله».
+
# خریدة القصر و جریدة العصر، در ده مجلد؛
 +
# الفتح القسى فى الفتح القدسى (یا القدح القسى فى الفتح القدسى)، گزارشى از فتح [[شام]] و [[فلسطین]] به‌وسیله صلاح‌الدین ایوبی؛
 +
# البرق الشامى، در تاریخ، در هفت مجلد؛
 +
# دیوان شعر، در چهار مجلد؛
 +
# دیوان الرسائل؛
 +
# نصرة الفترة و عصرة الفطرة (یا القطرة)، در تاریخ سلاجقه [[عراق]]؛
 +
# السیل على الذیل، در سه مجلد، در تاریخ [[بغداد]]؛
 +
# العتبى و العقبى؛
 +
# نحلة الرحلة؛
 +
# البستان الجامع لجمیع تواریخ اهل الزمان.
  
 
==منابع==
 
==منابع==
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج4، ص213.
 
  
[[رده:ادیبان]]
+
*[[اثرآفرینان]]، [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، ج۴، ص۲۱۳.
 +
*"تاریخ‌نگری و تاریخ‌نگاری عمادالدین کاتب اصفهانی"، اسماعیل حسن‌زاده، فصلنامه علوم انسانی دانشگاه الزهرا.
 +
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= خوب
 +
|عنوان بندی مناسب= خوب
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= متوسط
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= خوب
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= خوب
 +
|رده= دارد
 +
}}
 +
[[رده: علمای قرن ششم]][[رده:تاریخ نویسان]]
 +
[[رده:ادیبان]][[رده:شعرای پارسی زبان تازی سرا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۳۳

«محمد عمادالدین کاتب اصفهانی» (۵۹۷-۵۱۹ ق)، مورخ، ادیب و نویسنده ایرانی در قرن ۶ قمری، ملقب به عماد و کاتب اصفهانى است. تاریخ‌نگاری کاتب اصفهانی در عالم اسلام دارای اهمیت بوده و او سهم مهمی در تقویت تفکر تاریخ‌نگاری انتقادی در عصر خود دارد.

نام کامل محمد عمادالدین کاتب اصفهانی
زادروز ۵۱۹ قمری
زادگاه اصفهان
وفات ۵۹۷ قمری
مدفن دمشق

Line.png


آثار

خریدة القصر و جریدة العصر، العتبى و العقبى، نحلة الرحلة، نصرة الفترة و عصرة الفطرة، دیوان شعر، دیوان الرسائل،...


زندگی‌نامه

ابوعبدالله محمد اصفهانی، در سال ۵۱۹ قمری در اصفهان به دنیا آمد. او در جوانى به بغداد رفت و در مدرسه‌ى نظامیه به آموختن علم پرداخت و در فقه شافعى و فنون ادب و شعر سرآمد شد. او به دو زبان فارسى و عربى مى‌نوشت.

کاتب اصفهانی سپس به دمشق رفت و به سلطان نورالدین محمود زنگى پیوست و متصدى دیوان انشاء گردید. او در مدتى که در دمشق بود، صلاح‌الدین ایوبى را نیز مى‌ستود و مورد علاقه‌ى او بود و به همین مناسبت مقامش نزد نورالدین بالاتر رفت. او همچنین رئیس دیوان در دودمان ایوبیان بوده‌است.

عمادالدین اصفهانی در زمان مستنجد عباسى، به عنوان پیامگزار از دمشق به بغداد رفت و پس از بازگشت به دمشق در مدرسه‌اى که به نام خود او خوانده مى‌شود (مدرسه‌ى عمادیه) به عنوان مدرس منصوب شد. اما وى مورد سعایت دشمنان قرار گرفت و کار بر او تنگ شد و ناچار از دمشق به موصل رفت و در آنجا بیمار شد. ولى به محض شنیدن خبر رسیدن صلاح‌الدین ایوبى به دمشق، مجدداً به آن شهر بازگشت.

محمد عمادالدین اصفهانی، سرانجام در سال ۵۹۷ قمری در شهر دمشق درگذشت و در مقابر صوفیه مدفون شد.

آثار و تألیفات

برخی از آثار کاتب اصفهانی عبارتند از:

  1. خریدة القصر و جریدة العصر، در ده مجلد؛
  2. الفتح القسى فى الفتح القدسى (یا القدح القسى فى الفتح القدسى)، گزارشى از فتح شام و فلسطین به‌وسیله صلاح‌الدین ایوبی؛
  3. البرق الشامى، در تاریخ، در هفت مجلد؛
  4. دیوان شعر، در چهار مجلد؛
  5. دیوان الرسائل؛
  6. نصرة الفترة و عصرة الفطرة (یا القطرة)، در تاریخ سلاجقه عراق؛
  7. السیل على الذیل، در سه مجلد، در تاریخ بغداد؛
  8. العتبى و العقبى؛
  9. نحلة الرحلة؛
  10. البستان الجامع لجمیع تواریخ اهل الزمان.

منابع

  • اثرآفرینان، انجمن مفاخر فرهنگی، ج۴، ص۲۱۳.
  • "تاریخ‌نگری و تاریخ‌نگاری عمادالدین کاتب اصفهانی"، اسماعیل حسن‌زاده، فصلنامه علوم انسانی دانشگاه الزهرا.


مسابقه از خطبه ۱۱۱ نهج البلاغه