لات: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ معارف و معاریف]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ معارف و معاریف]]}}
  
نام بتى است كه در جاهليت طايفه [[ثقیف]] آن را مي پرستيده اند. {{متن قرآن|«افرأيتم اللات والعزّى و...»}}. ([[سوره نجم]]:2)
+
نام بتى است که در [[جاهلیت]] طایفه [[ثقیف]] آن را می پرستیده اند. «افرأیتم اللات والعزّى و...». ([[سوره نجم]]، ۲)
  
مرحوم طبرسى در تفسير آيه مي گويد: بنا به قولى مردم جاهليت بتهاى لات وعزّى را دختران خدا مي پنداشتند و از اين رو نام يكى را لات مؤنث الله و ديگرى را [[عزّی]] مؤنث اعز نهادند.(مجمع البيان)
+
مرحوم [[شیخ طبرسی|طبرسى]] در [[تفسیر قرآن|تفسیر]] آیه می گوید: بنا به قولى مردم جاهلیت بتهاى لات و [[عزّی|عزّى]] را دختران خدا می پنداشتند و از این رو نام یکى را لات (مؤنث الله) و دیگرى را [[عزّی]] (مؤنث اعز) نهادند.([[مجمع البیان (کتاب)|مجمع البیان]])
  
ابن كلبى در كتاب اصنام آورده كه لات سنگى مكعب بود در طائف كه بنى عتاب بن مالك نگهبان آن بوده و بتخانه اى بر آن بنا كرده بودند، قريش و تمام عرب آن را تعظيم مي نمودند و بدان مناسبت فرزندان خويش را «زيد لات» و «تيم لات» نام مي نهادند.
+
ابن کلبى در کتاب اصنام آورده که لات سنگى مکعب بود در [[طائف]] که بنى عتاب بن مالک نگهبان آن بوده و بتخانه اى بر آن بنا کرده بودند، [[قریش]] و تمام عرب آن را تعظیم می نمودند و بدان مناسبت فرزندان خویش را «زید لات» و «تیم لات» نام می نهادند.
  
اين صنم همچنان برپا بود تا اين كه قبيله ثقيف اسلام آوردند، رسول خدا صلی الله علیه و آله مغيرة بن شعبه را فرمود تا آن را منهدم نمود و به آتش كشيد.
+
این صنم همچنان برپا بود تا این که قبیله ثقیف [[اسلام]] آوردند، [[پیامبر اسلام|رسول خدا]] صلی الله علیه و آله [[مغیرة بن شعبه]] را فرمود تا آن را منهدم نمود و به آتش کشید.
  
 
==منابع==
 
==منابع==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۱۲

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ معارف و معاریف است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


نام بتى است که در جاهلیت طایفه ثقیف آن را می پرستیده اند. «افرأیتم اللات والعزّى و...». (سوره نجم، ۲)

مرحوم طبرسى در تفسیر آیه می گوید: بنا به قولى مردم جاهلیت بتهاى لات و عزّى را دختران خدا می پنداشتند و از این رو نام یکى را لات (مؤنث الله) و دیگرى را عزّی (مؤنث اعز) نهادند.(مجمع البیان)

ابن کلبى در کتاب اصنام آورده که لات سنگى مکعب بود در طائف که بنى عتاب بن مالک نگهبان آن بوده و بتخانه اى بر آن بنا کرده بودند، قریش و تمام عرب آن را تعظیم می نمودند و بدان مناسبت فرزندان خویش را «زید لات» و «تیم لات» نام می نهادند.

این صنم همچنان برپا بود تا این که قبیله ثقیف اسلام آوردند، رسول خدا صلی الله علیه و آله مغیرة بن شعبه را فرمود تا آن را منهدم نمود و به آتش کشید.

منابع

سيد مصطفى حسينى دشتى، معارف و معاریف.