تسبیح تربت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
+
{{خوب}}از [[تربت امام حسین علیه السلام|تربت‌ سیدالشهداء]] علیه السلام، به خاطر قداست و فضیلت و الهام‌بخشى آن، «تسبیح» براى ذکر گفتن تهیه مى‌شود. در فضیلت تسبیح تربت [[سیدالشهداء|امام حسین]] علیه السلام روایاتی وارد ‌شده است.<ref name=":۰" />
  
تربت‌ سيدالشهدا علیهم السلام، به خاطر قداست و فضيلت و الهام‌بخشى هم مورد سجود قرار مى‌گيرد، هم از آن تسبيح براى ذكر گفتن تهيه مى‌شود، هم كام نوزاد را برمى‌دارند هم ‌همراه ميت به صورت حنوط، به كار مى‌رود.  
+
==تسبیح از تربت امام حسین==
 +
[[حضرت فاطمه]] سلام الله علیها از تربت‌ [[حضرت حمزه علیه السلام|حضرت حمزه]] سیدالشهداء، تسبیحى ساخته و به نخ کرده بود و با آن، ذکر تسبیحات مى‌گفت، مردم همچنان کردند. پیش از تسبیح ‌گِلى، حضرت زهرا تسبیحى داشت از نخ پشمین که به آن گره هاى متعدد زده بود و آن را مى‌گرداند و [[تسبیح]] و [[تکبیر|تکبیر]] مى‌گفت، تا آن که حضرت حمزه در [[جنگ احد]] به شهادت‌ رسید. آنگاه از تربت او تسبیحى ساخت.  
  
خاكى كه مدفن يك شهيد است، انتقال‌دهنده فرهنگ شهادت و الهام‌بخش شجاعت و [[ايمان]] است و تسبيحى كه با چنين تربتى‌گفته شود، اجر مضاعف دارد. از [[امام صادق]] علیه السلام احاديثى در فضيلت تسبيح تربت ‌سيدالشهدا روايت ‌شده است.<ref>[[بحارالانوار]]، ج 98، ص 133.</ref>
+
چون [[امام حسین]] علیه السلام شهید شد به خاطر مزیت ‌و فضیلت [[تربت امام حسین علیه السلام|تربت]] او، این کار درباره تربت قبر آن امام شهید انجام گرفت.<ref>المزار، شیخ مفید (چاپ کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ ق) ص ۱۵۰.</ref> و رسم مردم بر این جارى شد تا آن که پس از شهادت امام حسین علیه السلام، از تربت قبر او تسبیح فراهم مى‌کردند: «فلما قُتل الحسین صلوات الله علیه عدل بالامر الیه فاستعملوا تربته لما فیه من الفضل والمزیة».<ref>بحارالانوار، ج ۸۲، ص ۳۳۳.</ref>
 +
==فضیلت تربت امام حسین==
 +
[[تربت امام حسین علیه السلام|تربت‌ سیدالشهداء]] علیه السلام، به خاطر قداست و فضیلت و الهام‌بخشى آن، هم در [[نماز]] مورد [[سجود]] قرار مى‌گیرد، هم از آن تسبیح براى ذکر گفتن تهیه مى‌شود، هم کام نوزاد را برمى‌دارند و هم ‌همراه میت به صورت حنوط، به کار مى‌رود.
  
[[حضرت فاطمه]] زهرا سلام الله علیها از تربت‌ حمزه [[سیدالشهدا]]، تسبيحى ساخته و به نخ كرده بود و با آن، ذكر تسبيحات مى‌گفت، مردم همچنان كردند. چون حسين علیه السلام شهيد شد به خاطر مزيت ‌و فضيلت تربت او، اين كار درباره تربت قبر آن امام شهيد انجام گرفت.<ref>همان، المزار، [[شيخ مفيد]] (چاپ كنگره شيخ مفيد، 1413 ق) ص 150.</ref>
+
خاکى که مدفن یک شهید است، انتقال‌دهنده فرهنگ [[شهادت در راه خدا|شهادت]] و الهام‌بخش [[شجاعت]] و [[ایمان]] است و تسبیحى که با چنین تربتى‌ گفته شود، اجر مضاعف دارد. از [[امام صادق]] علیه السلام [[حدیث|احادیثى]] در فضیلت تسبیح تربت [[سیدالشهداء|حضرت ‌سیدالشهداء]] علیه السلام روایت ‌شده است.<ref name=":۰">بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۱۳۳.</ref> از جمله فرمود: «من کانت معه سبحة من‌ طین قبر الحسین علیه السلام کتب مُسبّحاً و إن لم یسبّح بها»<ref>المزار، شیخ مفید، ص ۳۴۰.</ref> هر که تسبیحى از تربت قبر حسین علیه السلام داشته باشد، تسبیحگوى نوشته مى‌شود، هر چند با آن تسبیح نگوید.
 
 
پيش از تسبيح ‌گلى، حضرت زهرا تسبيحى داشت از نخ پشمين كه به آن گره هاى متعدد زده بود و آن را مى‌گرداند و تسبيح و تكبير مى‌گفت، تا آن كه حضرت حمزه در [[جنگ احد]] به شهادت‌ رسيد. آنگاه از تربت او تسبيحى ساخت. رسم مردم بر اين جارى شد تا آن كه پس از شهادت [[امام حسين]] علیه السلام، از تربت قبر او تسبيح فراهم مى‌كردند: «فلما قتل الحسين صلوات الله عليه عدل بالامر اليه فاستعملوا تربته لما فيه من الفضل والمزيه».<ref>همان، ج 82، ص 333.</ref>
 
 
 
دو حديث در فضيلت تسبيح تربت: امام صادق‌ علیه السلام فرمود: «من كانت معه سبحة من‌ طين قبر الحسين عليه السلام كتب مسبحا و ان لم يسبح بها»<ref>همان، ص 340.</ref> هر كه تسبيحى از تربت قبر حسين علیه السلام داشته باشد، تسبيحگوى نوشته مى‌شود، هر چند با آن تسبيح نگويد.
 
 
 
امام ‌كاظم علیه السلام فرمود: «لايستغنى شيعتنا عن اربع:... و سبحة من طين قبر الحسين فيها ثلاث و ثلاثون حبة...»<ref>همان، در «المزار» شيخ مفيد، ص 152، عدد سى و چهار دانه آمده است.</ref> شيعه ما از چهار چيز بى‌نياز نيست: ...يكى هم تسبيحى با 33 دانه از خاك ‌قبر [[امام حسين]] عليه السلام.<ref>براى آگاهى از تاريخچه تسبيح و تسبيح تربت و آداب آن ر.ك: «دايرة المعارف تشيع‌»، ج 4، ص 205.</ref>
 
 
 
تسبيح تربت، قصيده‌اى صد بيتى است و واژه‌هايش همه عاشورايى، كه دانه‌هايش‌ همراه ذاكر، ذكر مى‌گويد و عطر شهادت را مى‌پراكند. كربلائيان با مضمون اين قصيده ‌مقدس همنوايى مى‌كنند و با تركيبات آن كه الله اكبر، الحمدلله و سبحان الله است، آشنا و مانوسند.
 
 
 
دانه‌هاى تسبيح تربت، گوهرهايى است كه از خاك كوى عشق گرفته مى‌شده و از آن نورى تا ملكوت خدا متصاعد مى‌شود. دلهاى دريايى، گوهر تربت را در ساحل‌ عشق با «اشك‌» شستشو مى‌دهند و از زمزم ديدگان بر آن مى‌بارند.
 
 
 
اين است رمز جلوه و جلاى هميشگى ‌«تربت ‌حسين‌!» و همين است راز برترى تسبيح تربت، بر دانه‌هاى ‌ياقوت و عقيق و فيروزه و زبرجد و الماس!تسبيح تربت، تركيبى كربلايى دارد و آهنگى ‌زهرايى و مفاهيمش هديه خداوند به ‌«فاطمه‌» است. منظومه‌اى رمزى از قداست و فداكارى و عشق و خلوص است. چه اكسير شگفتى در خاك مزار حسين علیه السلام نهفته است، فضيلت‌بخش خاك بر گوهر!
 
  
 +
[[امام موسی کاظم علیه السلام|امام ‌کاظم]] علیه السلام فرمود: «لایستغنى شیعتنا عن اربع: ... و سبحة من طین قبر الحسین فیها ثلاث و ثلاثون حبّة...»<ref>در «المزار» شیخ مفید، ص ۱۵۲، عدد سى و چهار دانه آمده است.</ref> [[شیعه|شیعه]] ما از چهار چیز بى‌نیاز نیست: ... یکى هم تسبیحى با ۳۳ دانه از خاک ‌قبر [[امام حسین]] علیه السلام.<ref>براى آگاهى از تاریخچه تسبیح و تسبیح تربت و آداب آن ر.ک: «دایرة المعارف تشیع‌»، ج ۴، ص ۲۰۵.</ref>
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
  
 
==منابع==
 
==منابع==
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
+
 
 +
* جواد محدثی، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، نشر معروف.
  
 
[[رده:آداب و سنن]]
 
[[رده:آداب و سنن]]
 
[[رده:حرم امام حسین علیه السلام]]
 
[[رده:حرم امام حسین علیه السلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۰

از تربت‌ سیدالشهداء علیه السلام، به خاطر قداست و فضیلت و الهام‌بخشى آن، «تسبیح» براى ذکر گفتن تهیه مى‌شود. در فضیلت تسبیح تربت امام حسین علیه السلام روایاتی وارد ‌شده است.[۱]

تسبیح از تربت امام حسین

حضرت فاطمه سلام الله علیها از تربت‌ حضرت حمزه سیدالشهداء، تسبیحى ساخته و به نخ کرده بود و با آن، ذکر تسبیحات مى‌گفت، مردم همچنان کردند. پیش از تسبیح ‌گِلى، حضرت زهرا تسبیحى داشت از نخ پشمین که به آن گره هاى متعدد زده بود و آن را مى‌گرداند و تسبیح و تکبیر مى‌گفت، تا آن که حضرت حمزه در جنگ احد به شهادت‌ رسید. آنگاه از تربت او تسبیحى ساخت.

چون امام حسین علیه السلام شهید شد به خاطر مزیت ‌و فضیلت تربت او، این کار درباره تربت قبر آن امام شهید انجام گرفت.[۲] و رسم مردم بر این جارى شد تا آن که پس از شهادت امام حسین علیه السلام، از تربت قبر او تسبیح فراهم مى‌کردند: «فلما قُتل الحسین صلوات الله علیه عدل بالامر الیه فاستعملوا تربته لما فیه من الفضل والمزیة».[۳]

فضیلت تربت امام حسین

تربت‌ سیدالشهداء علیه السلام، به خاطر قداست و فضیلت و الهام‌بخشى آن، هم در نماز مورد سجود قرار مى‌گیرد، هم از آن تسبیح براى ذکر گفتن تهیه مى‌شود، هم کام نوزاد را برمى‌دارند و هم ‌همراه میت به صورت حنوط، به کار مى‌رود.

خاکى که مدفن یک شهید است، انتقال‌دهنده فرهنگ شهادت و الهام‌بخش شجاعت و ایمان است و تسبیحى که با چنین تربتى‌ گفته شود، اجر مضاعف دارد. از امام صادق علیه السلام احادیثى در فضیلت تسبیح تربت حضرت ‌سیدالشهداء علیه السلام روایت ‌شده است.[۱] از جمله فرمود: «من کانت معه سبحة من‌ طین قبر الحسین علیه السلام کتب مُسبّحاً و إن لم یسبّح بها»[۴] هر که تسبیحى از تربت قبر حسین علیه السلام داشته باشد، تسبیحگوى نوشته مى‌شود، هر چند با آن تسبیح نگوید.

امام ‌کاظم علیه السلام فرمود: «لایستغنى شیعتنا عن اربع: ... و سبحة من طین قبر الحسین فیها ثلاث و ثلاثون حبّة...»[۵] شیعه ما از چهار چیز بى‌نیاز نیست: ... یکى هم تسبیحى با ۳۳ دانه از خاک ‌قبر امام حسین علیه السلام.[۶]

پانویس

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۱۳۳.
  2. المزار، شیخ مفید (چاپ کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ ق) ص ۱۵۰.
  3. بحارالانوار، ج ۸۲، ص ۳۳۳.
  4. المزار، شیخ مفید، ص ۳۴۰.
  5. در «المزار» شیخ مفید، ص ۱۵۲، عدد سى و چهار دانه آمده است.
  6. براى آگاهى از تاریخچه تسبیح و تسبیح تربت و آداب آن ر.ک: «دایرة المعارف تشیع‌»، ج ۴، ص ۲۰۵.

منابع