تولد حضرت مهدی علیه السلام (کتاب)

کتاب «تولد حضرت مهدى (علیه السلام)» از مجموعه کتاب‌هاى «سلسه مباحث مهدویت»، اثر على‌اصغر رضوانى به زبان فارسى بوده که نگاهى است به حیات پر برکت حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه).

معرفی کتاب

مباحث کتاب بدون فصل‌بندى، در صدد اثبات ولادت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) در نیمه شعبان سال ۲۵۵ قمری است. نویسنده پس از بیان چگونگى این تولد مبارک، به ضرورت بحث، و علل غیبت آن حضرت در این مدت طولانى و فواید امام غایب پرداخته، روایات و دیدگاه‌هاى علماى شیعه و سنى و تأییدات آنان را در این باره آورده است.

این اثر در اصل، فصلى از کتاب ارزشمند: «موعودشناسى و پاسخ به شبهات» از همین نویسنده بوده که به دلیل اهمیت موضوع، به طور جداگانه منتشر شده است. البته اضافات و تغییراتى نیز در آن فصل اعمال شده تا به صورت این کتاب درآمده است. از جمله عنوان و ترتیب زیر فصل‌ها تغییر یافته و در ابتداى کتاب، نقل معروف حکیمه خاتون از ماجراى تولّد امام عصر (علیه السلام) اضافه شده و در انتها نیز، اعترافات تعدادى از علماى اهل‌سنت به ولادت حضرت صاحب‌الزمان(عج) افزوده شده است.

محتوای کتاب

یکى از عقاید مسلّم و ضرورى شیعه، ولایت و ولادت حضرت مهدى(عج) است، امّا گاهى موضوع ولادت ایشان از طرف برخى افراد، مورد تشکیک واقع شده و آن را غیر مستند خوانده‌اند. نویسنده بر آن است که نشان دهد عقیده به ولادت امام عصر(عج)، علاوه بر این که در نظر شیعه غیر قابل خدشه است، حتّى در نظر گروهى از اهل تسنّن نیز، پذیرفته شده است؛ و اشکالات و ادعاهاى واهى افرادى نظیر احمد الکاتب، به هیچ عنوان وارد نیست.

وى در ابتدا، حدیث معروفى را که در تشریح تولّد امام عصر(عج) است، نقل کرده؛ سپس به این اشکال که «روایات در باب مهدویت معمولاً بدون بررسى سندى نقل شده است» پاسخ داده و روایات صحیح السّندى را که دالّ بر ولادت حضرت هستند، نقل مى‌کند.

اشکال دیگرى که در مورد خبر ولادت امام عصر(عج) مطرح شده، این است که «این خبر صرفاً از طرف جناب حکیمه خاتون نقل شده» که مولّف با ذکر هشت روایت از راویان دیگر، روشن مى‌سازد که این سخن صحّت نداشته و در ادامه از تک‌تک ائمّه معصومین(ع)، روایاتى در مورد ولادت حضرت بیان مى‌کند.

بررسى مختصر اوضاع سیاسى زمان امام حسن عسکری(ع) و زمان شهادت ایشان، موضوع بعدى است. این موضوع از آن جا اهمیت پیدا کرده است که برخى خواسته‌اند، از اختلافى که در مورد جانشینى امام حسن عسکری(ع) بعد از شهادت ایشان پیش آمد، استفاده کرده و امر ولادت امام زمان(عج) را غیر اجماعى و مورد اختلاف شیعه نشان دهند و نتیجه بگیرند که این مطلب، چندان هم قطعى نیست؛ ولى مولّف با تشریح اوضاع سیاسى زمان امام حسن عسکری(ع) نشان داده است که اوّلاً اختلاف آن زمان در مورد مهدویت طبیعى و ناشى از خفقان بوده است، ثانیاً این اختلاف صرفاً محدود به اوایل دوران غیبت صغرى بوده و بعد از آن موضوع براى شیعیان واضح شده است.

مولّف بعد از ذکر تعدادى از کتاب‌هاى نوشته شده در بحث غیبت امام زمان(عج) که طبیعتا اثبات‌کننده ولادت هم هست (زیرا غیبت فرع بر متولّد شدن است)، به طور فهرست‌وار، برخى از کسانى که در اوایل زمان تولّد و یا غیبت صغرى، شرف حضور خدمت امام(ع) را داشته‌اند و نام علماى انساب را که اعتراف به ولادت ایشان دارند، بیان مى‌کند.

موضوع بعدى، بررسى ماجراى جعفر کذّاب است و این که انکار او بر ولادت امام زمان(عج) قابل توجّه نیست، که از جمله دلایل آن، یقین ما به ولادت مهدى موعود(عج) و همچنین ادعاهاى دروغین جعفر و نهایتا اخبار متواتر وارده مبنى بر عدم انتقال امامت به دو برادر بعد از حسنین (امام حسن و امام حسین) است.

نویسنده نام چهل و یک نفر از علماى اهل سنت را که به ولادت حضرت مهدى(عج) اعتراف نموده‌اند، همراه با متنى که در آن به این ولادت اعتراف شده، ذکر کرده است. پایان‌بخش مطالب کتاب، نام گروهى از اهل سنّت است که معتقدند: فرزند امام حسن عسکری(ع)، همان موعود جهانى است.

منابع

• ویکی نور