ابواحمد نیشابوری: تفاوت بین نسخهها
جز (Zamani صفحهٔ حاکم نیشابوری را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به ابو احمد حاکم نیشابوری منتقل کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
(۳ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}} | {{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}} | ||
+ | '''«ابواحمد محمد نیشابوری»''' (۳۷۸-۲۹۰ ق)، مشهور به [[محدث]] خراسان و حاکم کبیر، حافظ و محدث مسلمان در قرن ۴ قمری است. | ||
+ | {{شناسنامه عالم | ||
+ | ||نام کامل = ابواحمد محمد نیشابوری | ||
+ | ||تصویر= | ||
+ | ||زادروز = ۲۹۰ قمری | ||
+ | |زادگاه = نیشابور | ||
+ | |وفات = ۳۷۸ قمری | ||
+ | |مدفن = نیشابور | ||
+ | |اساتید = احمد ماسرجسى، عبداللَّه بن زیدان، ابوبکر باغندى، ابوالقاسم بغوى، ابوالعباس سرّاج، عباس بن شاذان رازى، ابن ابىحاتم رازى،... | ||
+ | |شاگردان = [[حاکم نیشابوری]]، ابوعبدالرحمن سُلمى، محمد بن على اصفهانى جصّاص، محمد جارودى، ابوسعد محمد کنجرودى،... | ||
+ | |آثار = الاسماء و الکُنى، کتاب العلل، کتاب الشروط، المخرّج على کتاب المزنى، الشیوخ و الابواب، شرح صحیح بخاری، شرح صحیح مسلم،... | ||
+ | }} | ||
+ | == زندگینامه == | ||
+ | ابواحمد محمد نیشابوری در سال ۲۹۰ ق. در نیشابور تولد یافت. وی پس از بیست سالگى به طلب [[حدیث]] برآمد و در [[خراسان]] و [[عراق]] و [[شام]] و جزیره و [[حجاز]] و جبال از خلق بسیارى چون احمد ماسرجسى، ابوخزیمه، عبداللَّه بن زیدان، ابوبکر باغندى، ابوالقاسم بغوى، ابوالعباس سرّاج، عباس بن شاذان رازى، على بن عبدالحمید غضائرى و ابن ابىحاتم رازى حدیث شنید. | ||
− | + | همچنین، [[حاکم نیشابوری|ابوعبداللَّه حاکم نیشابورى]]، ابوعبدالرحمن سُلمى، محمد بن على اصفهانى جصّاص، محمد جارودى، ابوبکر ابن منجویه و ابوسعد محمد کنجرودى، از شاگردان و راویان وى بودند. | |
− | + | نیشابوری در ۳۳۳ ق. عهدهدار منصب [[قضاوت]] شد و در ساس مدتى حکم کرد و مدتى نیز در طوس قضاوت نمود. وى در ۳۴۵ ق. به نیشابور بازگشت و ملازم منزل و [[مسجد]] شد و در پایان عمر بینایى خود را نیز از دست داد و سرانجام حدود سال ۳۷۸ ق. در نیشابور درگذشت. | |
− | + | == آثار و تألیفات == | |
+ | او را تصانیف بسیارى است، از جمله: | ||
− | + | #الاسماء و الکُنى، یا «الکنى فى المحدثین والوزراء والولاة»، در چند مجلد؛ | |
+ | #کتاب العلل؛ | ||
+ | #کتاب الشروط؛ | ||
+ | #المخرّج على کتاب المزنى؛ | ||
+ | #الشیوخ و الابواب؛ | ||
+ | #شرح «[[صحیح بخاری (کتاب)|صحیح بخاری]]»؛ | ||
+ | #شرح «[[صحیح مسلم (کتاب)|صحیح مسلم]]»؛ | ||
+ | #شرح «[[سنن ترمذی (کتاب)|سنن ترمذى]]». | ||
− | + | ==منابع== | |
− | + | *[[اثر آفرینان (کتاب)|اثرآفرینان]]، [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، ج۲، ص۲۳۹. | |
− | |||
− | |||
− | * [[ | ||
+ | [[رده:علمای قرن چهارم]] | ||
[[رده:محدثان]] | [[رده:محدثان]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۰۳
«ابواحمد محمد نیشابوری» (۳۷۸-۲۹۰ ق)، مشهور به محدث خراسان و حاکم کبیر، حافظ و محدث مسلمان در قرن ۴ قمری است.
نام کامل | ابواحمد محمد نیشابوری |
زادروز | ۲۹۰ قمری |
زادگاه | نیشابور |
وفات | ۳۷۸ قمری |
مدفن | نیشابور |
اساتید |
احمد ماسرجسى، عبداللَّه بن زیدان، ابوبکر باغندى، ابوالقاسم بغوى، ابوالعباس سرّاج، عباس بن شاذان رازى، ابن ابىحاتم رازى،... |
شاگردان |
حاکم نیشابوری، ابوعبدالرحمن سُلمى، محمد بن على اصفهانى جصّاص، محمد جارودى، ابوسعد محمد کنجرودى،... |
آثار |
الاسماء و الکُنى، کتاب العلل، کتاب الشروط، المخرّج على کتاب المزنى، الشیوخ و الابواب، شرح صحیح بخاری، شرح صحیح مسلم،... |
زندگینامه
ابواحمد محمد نیشابوری در سال ۲۹۰ ق. در نیشابور تولد یافت. وی پس از بیست سالگى به طلب حدیث برآمد و در خراسان و عراق و شام و جزیره و حجاز و جبال از خلق بسیارى چون احمد ماسرجسى، ابوخزیمه، عبداللَّه بن زیدان، ابوبکر باغندى، ابوالقاسم بغوى، ابوالعباس سرّاج، عباس بن شاذان رازى، على بن عبدالحمید غضائرى و ابن ابىحاتم رازى حدیث شنید.
همچنین، ابوعبداللَّه حاکم نیشابورى، ابوعبدالرحمن سُلمى، محمد بن على اصفهانى جصّاص، محمد جارودى، ابوبکر ابن منجویه و ابوسعد محمد کنجرودى، از شاگردان و راویان وى بودند.
نیشابوری در ۳۳۳ ق. عهدهدار منصب قضاوت شد و در ساس مدتى حکم کرد و مدتى نیز در طوس قضاوت نمود. وى در ۳۴۵ ق. به نیشابور بازگشت و ملازم منزل و مسجد شد و در پایان عمر بینایى خود را نیز از دست داد و سرانجام حدود سال ۳۷۸ ق. در نیشابور درگذشت.
آثار و تألیفات
او را تصانیف بسیارى است، از جمله:
- الاسماء و الکُنى، یا «الکنى فى المحدثین والوزراء والولاة»، در چند مجلد؛
- کتاب العلل؛
- کتاب الشروط؛
- المخرّج على کتاب المزنى؛
- الشیوخ و الابواب؛
- شرح «صحیح بخاری»؛
- شرح «صحیح مسلم»؛
- شرح «سنن ترمذى».
منابع
- اثرآفرینان، انجمن مفاخر فرهنگی، ج۲، ص۲۳۹.