|
|
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==متن آيه==
| + | #تغییرمسیر[[آیه 154 سوره آل عمران]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|«ثُمَّ أَنزَلَ عَلَيْكُم مِّن بَعْدِ الْغَمِّ أَمَنَةً نُّعَاسًا يَغْشَى طَآئِفَةً مِّنكُمْ وَ طَآئِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنفُسُهُمْ يَظُنُّونَ بِاللّهِ غَيْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجَاهِلِيَّةِ يَقُولُونَ هَل لَّنَا مِنَ الأَمْرِ مِن شَيْءٍ قُلْ إِنَّ الأَمْرَ كُلَّهُ لِلَّهِ يُخْفُونَ فِي أَنفُسِهِم مَّا لاَيُبْدُونَ لَكَ يَقُولُونَ لَوْ كَانَ لَنَا مِنَ الأَمْرِ شَيْءٌ مَّا قُتِلْنَا هَاهُنَا قُل لَّوْ كُنتُمْ فِي بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلَى مَضَاجِعِهِمْ وَلِيَبْتَلِيَ اللّهُ مَا فِي صُدُورِكُمْ وَلِيُمَحَّصَ مَا فِي قُلُوبِكُمْ وَاللّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ».|سوره=3|آیه=154}}
| |
| − | | |
| − | ==ترجمه آیه==
| |
| − | | |
| − | سپس خداوند بعد از آن اندوه آرامشى به صورت خواب سبكى بر شما فرو فرستاد كه گروهى از شما را فراگرفت و گروهى تنها در فكر جان خود بودند و درباره خدا گمان هاى ناروا همچون گمانهاى دوران جاهليت مى بردند. مى گفتند: آيا ما را در اين كار اختيارى هست. بگو: سررشته كارها شكست يا پيروزى يكسر بدست خداست آنان چيزى را در دلهايشان پوشيده مى داشتند كه براى تو آشكار نمى كردند. مى گفتند: اگر ما را در اين كار اختيارى بود و وعده پيامبر واقعيت داشت در اين جا كشته نمى شديم. بگو: اگر شما در خانه هاى خود هم بوديد كسانى كه كشته شدن بر آنان نوشته شده قطعا با پاى خود به سوى قتلگاه هاى خويش مى رفتند و اين ها براى اين است كه خداوند آنچه را در دلهاى شماست در عمل بيازمايد و آنچه را در قلب هاى شماست پاك گرداند و خدا به راز سينه ها آگاه است.
| |
| − | | |
| − | ==نزول==
| |
| − | | |
| − | '''محل نزول:'''
| |
| − | | |
| − | اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در [[مدينه]] بر [[پيامبر اسلام]] صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. <ref> طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 2، ص 693.</ref>
| |
| − | | |
| − | '''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 157.</ref>
| |
| − | | |
| − | «[[شیخ طوسى]]» گوید: عبدالرحمن بن عوف و ابوطلحة و زبير بن عوام و قتادة و ربيع گويند: كه سبب نزول آيه وعده مشركين به بازگشت به سوى مسلمين در [[غزوه احد]] بوده و مسلمين در حجف آماده كارزار بودند و خداوند امنه اى بر مؤمنين نازل نمود كه اندكى خوابيدند ولى منافقين از زيادى خوف و ترس از بازگشت مشركين خوابشان نمى برد چنان كه ابن اسحق و ابن زيد نيز چنين روايت نمايند.<ref> صاحب كشف الاسرار از عامه گويد: اين آيه در شأن هفت نفر در [[غزوه احد]] نازل شده كه عبارتند از: ابوبكر و عمر و على و حارث بن الصّمة و سهيل بن حنيف و دو مرد از انصار كه خداوند به آنان فرمود: شما را بعد از غم قتل و هزيمت مسلمين امن و آرامش دادم و خواب بر شما افكندم ولى منافقين از قبيل معتب بن قشير، نه داراى امن و آرامش بودند و نه ايشان را از ترس مشركين خواب فراگرفت.</ref><ref> ابن راهويه از زبير نقل نمايد كه در جنگ احد ترس و خوف عجيبى ما را فراگرفته بود. با اين حال خداوند خواب را بر ما مستولى كرد به قسمى كه همه ما چانه هايشان روى سينه هاى آن‌ها قرار گرفته بود.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانويس==
| |
| − | <references/>
| |
| − | | |
| − | ==منابع==
| |
| − | | |
| − | * قرآن کريم، ترجمه محمدمهدي فولادوند.
| |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامي، تهران، 1361 ش.
| |
| − | * فضل بن حسن طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
| |
| − | | |
| − | ==پيوندها==
| |
| − | * [[سوره آل عمران]]
| |
| − | * [[سوره آل عمران/متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | {{قرآن}}
| |
| − | | |
| − | [[رده:آيات سوره آل عمران]]
| |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
