|
|
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | {{بخشی از یک کتاب}}
| + | #تغییرمسیر[[آیه 154 سوره آل عمران]] |
| − | '''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 157
| |
| − | | |
| − | '''نویسنده:''' محمدباقر محقق
| |
| − | | |
| − | ==شأن نزول آيه 154 سوره آلعمران==
| |
| − | | |
| − | '''<I>«ثُمَّ أَنْزَلَ عَلَيْكُمْ مِنْ بَعْدِ الْغَمِّ أَمَنَةً نُعاساً».</I>'''<ref> بقيه آيه، «يَغْشى طائِفَةً مِنْكُمْ وَ طائِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنْفُسُهُمْ يَظُنُّونَ بِاللَّهِ غَيْرَالْحَقِّ ظَنَّ الْجاهِلِيَّةِ يَقُولُونَ هَلْ لَنا مِنَ الْأَمْرِ مِنْ شَيْ ءٍ قُلْ إِنَّ الْأَمْرَ كُلَّهُ لِلَّهِ يُخْفُونَ فِي أَنْفُسِهِمْ ما لايُبْدُونَ لَكَ يَقُولُونَ لَوْ كانَ لَنا مِنَ الْأَمْرِ شَيْ ءٌ ما قُتِلْنا هاهُنا قُلْ لَوْ كُنْتُمْ فِي بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلى مَضاجِعِهِمْ وَ لِيَبْتَلِيَ اللَّهُ ما فِي صُدُورِكُمْ وَ لِيُمَحِّصَ ما فِي قُلُوبِكُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ؛ سپس خداوند پس از اندوهناكى براى شما ايمنى بخشيد كه دسته اى از شما را خواب فراگرفت و دسته اى خود را به رنج انداخته و گمان دوران نادانى را كه در آن حقيقتى نمى بود. به خود راه داده بودند و مى گفتند: آيا براى ما (توانائى) فرمان هست؟ بگو: (اى پيامبر) همه فرمانروائى براى خدا است، (منافقين) پنهان ميدارند در ميان خود چيزهائى را كه براى تو آشكار نمى سازند و مى گويند: اگر فرمان (خدا) براى ما بود در اين جا كشته نمى شديم بگو: (اى پيامبر) اگر در خانه هاى خود نيز مى بوديد براى كسانى كه سرنوشت كشته شدن بوده به خوابگاه آنها كشانيده ميشد و خداوند ميخواست بيازمايد آن چه را كه در سينه هاى شما است و پاك گرداند آنچه را كه در (درون) دلهاى شما است و خداوند به آنچه كه در (درون) سينه ها است دانا است».</ref>
| |
| − | | |
| − | «[[شیخ طوسى]]» عبدالرحمن بن عوف و ابوطلحة و زبير بن عوام و قتادة و ربيع گويند: كه سبب نزول آيه وعده مشركين به بازگشت به سوى مسلمين در [[غزوه احد]] بوده و مسلمين در حجف آماده كارزار بودند و خداوند امنه اى بر مؤمنين نازل نمود كه اندكى خوابيدند ولى منافقين از زيادى خوف و ترس از بازگشت مشركين خوابشان نمى برد چنان كه ابن اسحق و ابن زيد نيز چنين روايت نمايند.<ref> صاحب كشف الاسرار از عامه گويد: اين آيه در شأن هفت نفر در [[غزوه احد]] نازل شده كه عبارتند از: ابوبكر و عمر و على و حارث بن الصّمة و سهيل بن حنيف و دو مرد از انصار كه خداوند به آنان فرمود: شما را بعد از غم قتل و هزيمت مسلمين امن و آرامش دادم و خواب بر شما افكندم ولى منافقين از قبيل معتب بن قشير، نه داراى امن و آرامش بودند و نه ايشان را از ترس مشركين خواب فراگرفت.</ref><ref> ابن راهويه از زبير نقل نمايد كه در جنگ احد ترس و خوف عجيبى ما را فراگرفته بود. با اين حال خداوند خواب را بر ما مستولى كرد به قسمى كه همه ما چانه هايشان روى سينه هاى آنها قرار گرفته بود.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس ==
| |
| − | <references />
| |
