ولادت امام کاظم علیه السلام: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (ميلاد مسعود امام موسى كاظم را به تقویم: ميلاد مسعود امام موسى كاظم منتقل کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{تقویم|روز= 7 صفر|سال= سال 128 هجری قمری}} | {{تقویم|روز= 7 صفر|سال= سال 128 هجری قمری}} | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | امام موسى كاظم علیه‌السلام در 20 سالگى به امامت رسيد. مدت امامت آن حضرت، 35 سال بود و امامت آن حضرت مصادف بود با خلافت و حكومت هاى پى | + | [[امام کاظم]] علیه‌السلام در هفتم [[صفر]] سال 128 هجرى قمرى در أبوا (محلى ميان [[مكه]] و [[مدينه]]) ديده به جهان گشود و با نور خود جهان هستى را روشن كرد. پدرش [[امام صادق]] علیه‌السلام امام ششم [[شيعيان]] و مادرش حميده بربريه معروف به حميده مصفاة است. امام موسى بن جعفر علیه‌السلام ملقب به كاظم، صابر، صالح، امين و عبدصالح است و [[كنيه]] شريف او ابوابراهيم، ابوالحسن و ابوعلى است كه در ميان محدثان به ابوالحسن اول معروف است.<ref> [[بحارالانوار]] ([[علامه مجلسی]])، ج 48، ص 1؛ [[زندگانى چهارده معصوم علیهم‌السلام]] (ترجمه [[اعلام الورى]])، ص 401 و [[الارشاد]] ([[شيخ مفيد]])، ص 559.</ref> |
| + | |||
| + | امام كاظم علیه‌السلام در مكتب علمى و معنوى پدرش امام جعفرصادق علیه‌السلام پرورش يافت و در ميان [[علويان]] كه نخبگان امت اسلام و پاكترين ريشه هاى انسانى بودند به بزرگى و شرافت نايل آمد. به طورى كه پس از شهادت پدرش امام جعفرصادق علیه السلام در [[شوال]] 148 قمرى به مقام عظماى [[ولايت]] و [[امامت]] رسيد و اكثر ياران و اصحاب پدرش به امامتش اقرار و اعتراف كردند. | ||
| + | |||
| + | امام كاظم علیه‌السلام در عصر حكومت [[مروان بن محمد]] [[امویان|اموى]] (معروف به مروان حمار) كه آخرين خليفه امويان بود به دنيا آمد و در مدت عمر شريف خويش، علاوه بر حكومت مروان بن محمد اموى حكومت ستمگرانه پنج تن از [[عباسیان]] (يعنى: سفاح، منصور، مهدى، هادى و هارون) را تحمل كرد. آن حضرت چند بار در عصر مهدى، هادى و هارون از مدينه به [[بغداد]] فراخوانده شد و مورد آزار و شكنجه هاى حكومتى قرار گرفت. | ||
| + | |||
| + | امام موسى كاظم علیه‌السلام در 20 سالگى به امامت رسيد. مدت امامت آن حضرت، 35 سال بود و امامت آن حضرت مصادف بود با خلافت و حكومت هاى پى در پى منصور، مهدى، هادى و [[هارون الرشيد]]. | ||
آن حضرت جمعاً به مدت 14 سال به روايتى 7 سال و به روايت ديگر 4 سال از عمر شريف خود را در زندان هاى عباسيان گذرانيد. سرانجام در 55 سالگى در بيست و پنجم [[رجب]] سال 183 قمرى در زندان سندى بن شاهك در بغداد به دستور هارون مسموم گرديد و بر أثر اين مسموميت به [[شهادت]] نايل آمد. بدن شريف آن حضرت را پس از شهادت از زندان بيرون آورده و در مقابر قريش در حوالى بغداد كه هم اكنون معروف به [[كاظمين]] است، دفن نمودند.<ref> همان.</ref> | آن حضرت جمعاً به مدت 14 سال به روايتى 7 سال و به روايت ديگر 4 سال از عمر شريف خود را در زندان هاى عباسيان گذرانيد. سرانجام در 55 سالگى در بيست و پنجم [[رجب]] سال 183 قمرى در زندان سندى بن شاهك در بغداد به دستور هارون مسموم گرديد و بر أثر اين مسموميت به [[شهادت]] نايل آمد. بدن شريف آن حضرت را پس از شهادت از زندان بيرون آورده و در مقابر قريش در حوالى بغداد كه هم اكنون معروف به [[كاظمين]] است، دفن نمودند.<ref> همان.</ref> | ||
نسخهٔ ۹ مارس ۲۰۱۶، ساعت ۰۶:۲۶
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:7 صفر |
| سال 128 هجری قمری |
امام کاظم علیه‌السلام در هفتم صفر سال 128 هجرى قمرى در أبوا (محلى ميان مكه و مدينه) ديده به جهان گشود و با نور خود جهان هستى را روشن كرد. پدرش امام صادق علیه‌السلام امام ششم شيعيان و مادرش حميده بربريه معروف به حميده مصفاة است. امام موسى بن جعفر علیه‌السلام ملقب به كاظم، صابر، صالح، امين و عبدصالح است و كنيه شريف او ابوابراهيم، ابوالحسن و ابوعلى است كه در ميان محدثان به ابوالحسن اول معروف است.[۱]
امام كاظم علیه‌السلام در مكتب علمى و معنوى پدرش امام جعفرصادق علیه‌السلام پرورش يافت و در ميان علويان كه نخبگان امت اسلام و پاكترين ريشه هاى انسانى بودند به بزرگى و شرافت نايل آمد. به طورى كه پس از شهادت پدرش امام جعفرصادق علیه السلام در شوال 148 قمرى به مقام عظماى ولايت و امامت رسيد و اكثر ياران و اصحاب پدرش به امامتش اقرار و اعتراف كردند.
امام كاظم علیه‌السلام در عصر حكومت مروان بن محمد اموى (معروف به مروان حمار) كه آخرين خليفه امويان بود به دنيا آمد و در مدت عمر شريف خويش، علاوه بر حكومت مروان بن محمد اموى حكومت ستمگرانه پنج تن از عباسیان (يعنى: سفاح، منصور، مهدى، هادى و هارون) را تحمل كرد. آن حضرت چند بار در عصر مهدى، هادى و هارون از مدينه به بغداد فراخوانده شد و مورد آزار و شكنجه هاى حكومتى قرار گرفت.
امام موسى كاظم علیه‌السلام در 20 سالگى به امامت رسيد. مدت امامت آن حضرت، 35 سال بود و امامت آن حضرت مصادف بود با خلافت و حكومت هاى پى در پى منصور، مهدى، هادى و هارون الرشيد.
آن حضرت جمعاً به مدت 14 سال به روايتى 7 سال و به روايت ديگر 4 سال از عمر شريف خود را در زندان هاى عباسيان گذرانيد. سرانجام در 55 سالگى در بيست و پنجم رجب سال 183 قمرى در زندان سندى بن شاهك در بغداد به دستور هارون مسموم گرديد و بر أثر اين مسموميت به شهادت نايل آمد. بدن شريف آن حضرت را پس از شهادت از زندان بيرون آورده و در مقابر قريش در حوالى بغداد كه هم اكنون معروف به كاظمين است، دفن نمودند.[۲]
پانویس
- ↑ بحارالانوار (علامه مجلسی)، ج 48، ص 1؛ زندگانى چهارده معصوم علیهم‌السلام (ترجمه اعلام الورى)، ص 401 و الارشاد (شيخ مفيد)، ص 559.
- ↑ همان.
منابع
سيد تقى واردى، روز شمار تاريخ اسلام، جلد دوم، ماه صفر (باتلخیص)
منابع بیشتر:
