آیه ۴۰ واقعه: تفاوت بین نسخه‌ها
(←متن آیه) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
==متن آیه== | ==متن آیه== | ||
| − | {{قرآن در قاب|«وَثُلَّةٌ مِّنَ | + | {{قرآن در قاب|«وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِينَ».|سوره=56|آیه=40}} |
==ترجمه== | ==ترجمه== | ||
نسخهٔ ۱۷ آوریل ۲۰۱۳، ساعت ۰۹:۴۱
متن آیه
ترجمه
و گروهی که از پی آمده اند.
نزول
شأن نزول آیات 39 و 40:
از طریق عروة بن رویم از جابر بن عبدالله روایت شده که وقتى که آیات 13 و 14 این سوره «ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ قَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ؛ کسانى که در نعمت جاودانى متنعم مى باشند، جمع بی‌شمارى از امت هاى پیشین و عده کمى از امت متأخر مى باشند» نازل گردید.
عمر بن الخطاب گفت: یا رسول اللّه آیا عده زیادى از امت هاى گذشته و عده کمى از امت متأخر متنعم به نعمت هاى خداوند خواهند گشت؟ و روى این اصل عده ما بسیار کم خواهد بود؟ پیامبر چیزى نفرمود تا این که پس از یک سال این آیات نازل گردید و رسول خدا صلی الله علیه و آله به عمر گفت: اى عمر بیا تا آیات خدا را بشنوى و این آیات را براى او قرائت فرمود[۱] اگر چه در طریق این حدیث باید تأمل کرد.[۲]
ابوهریرة گوید: پس از نزول آیات 13 و 14 اصحاب پیامبر به وحشت افتادند و عمر بن الخطاب به گریه افتاد تا این که این آیات نازل شد[۳] و نیز ابوهریرة گوید: نزول آیات 13 و 14 باعث وحشت اصحاب گردید و بر مسلمین بسیار سخت و گران آمد تا این که این آیات نازل گردید[۴] اگر چه راویان این حدیث که از ابوهریرة نقل نموده اند، شناخته نشده اند.[۵]
پانویس
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 767.
پیوندها
