آیه 17 توبه: تفاوت بین نسخه‌ها
(←متن آیه) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
==متن آیه== | ==متن آیه== | ||
| − | {{قرآن در قاب|«مَا كَانَ | + | {{قرآن در قاب|«مَا كَانَ لِلْمُشْرِكِينَ أَن يَعْمُرُواْ مَسَاجِدَ الله شَاهِدِينَ عَلَى أَنفُسِهِمْ بِالْكُفْرِ أُوْلَئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ وَفِي النَّارِ هُمْ خَالِدُونَ».|سوره=9|آیه=17}} |
==ترجمه== | ==ترجمه== | ||
نسخهٔ ۱۳ آوریل ۲۰۱۳، ساعت ۰۷:۲۸
متن آیه
ترجمه
مشرکان را نرسد که در حالی که به کفر خود اقرار می کنند، مسجدهای خدا را عمارت کنند. اعمال آنها ناچیز شده و در آتش جاویدانند.
نزول
این آیه درباره بنو عبدالدار نازل شده که محافظین خانه کعبه بوده و می‌خواستند تا مادامى که مشرک هستند در این سمت باقى بمانند و خداوند فرمود از براى ایشان امکان بقاء در این سمت موجود نیست و سزاوار آن نیستند که خانه خدا را تعمیر نمایند.
و نیز گویند: درباره عباس بن عبدالمطلب نازل گردیده که در روز جنگ بدر وقتى که اسیر شد، مسلمین او را سرزنش می‌نمودند و على بن ابى‌طالب اصرار داشته است که اسلام بیاورد.[۱]
از طریق على بن ابى‌طلحة از ابن عباس چنین روایت شده که وقتى که عباس در روز بدر اسیر گردید به مسلمین چنین گفت: اگر شما با اسلام آوردن و هجرت و جهاد بر ما سبقت جسته اید، بدانید که ما کسانى بودیم که مسجدالحرام را تعمیر نمودیم و ساقى حجاج بوده ایم سپس این آیه و آیه 19 نازل گردید.[۲]
پانویس
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 402.
پیوندها
