آیه ۴ محمد: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '=== متن آیه === {{قرآن در قاب|فَإِذا لَقِیتُمُ الَّذِینَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّق...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ==متن آیه== | |
| − | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«فَإِذا لَقِیتُمُ الَّذِینَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّى إِذَا أَثْخَنتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاء حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا ذَلِكَ وَلَوْ یَشَاءاللَّهُ لَانتَصَرَ مِنْهُمْ وَلَكِن لِّیَبْلُوَ بَعْضَكُم بِبَعْضٍ وَالَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَلَن یُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ».|سوره=47|آیه=4}} |
| − | + | ==ترجمه== | |
| − | چون با کافران | + | چون با کافران روبرو شدید، گردنشان را بزنید و چون آنها را سخت فرو گرفتید، اسیرشان کنید و سخت ببندید. آنگاه یا به منت آزاد کنید یا به فدیه تا آنگاه که جنگ به پایان آید و این است حکم خدا و اگر خدا می خواست، از آنان انتقام می گرفت ولی خواست تا شما را به یکدیگر بیازماید و آنان که در راه خدا کشته شده اند. اعمالشان را باطل نمی کند. |
| − | == | + | ==نزول== |
قتادة گوید: این آیه در [[جنگ احد]] نازل گردیده در حالتى که پیامبر در شعب قرار گرفته بود<ref> تفاسیر ابن ابى حاتم و کشف الاسرار.</ref> و وقتى که قتل و جراحات در لشکر [[اسلام]] وارد شده بود. مشرکین فریاد می‌زدند و بت هاى خود را به اعل هبل یاد می‌کردند و مسلمین در جواب آنها به جملات اعلى و اجل یاد نموده و فریاد می‌زدند و مشرکین به صداى بلند مى گفتند: ما بت عزّى داریم و شما عزّى ندارید. | قتادة گوید: این آیه در [[جنگ احد]] نازل گردیده در حالتى که پیامبر در شعب قرار گرفته بود<ref> تفاسیر ابن ابى حاتم و کشف الاسرار.</ref> و وقتى که قتل و جراحات در لشکر [[اسلام]] وارد شده بود. مشرکین فریاد می‌زدند و بت هاى خود را به اعل هبل یاد می‌کردند و مسلمین در جواب آنها به جملات اعلى و اجل یاد نموده و فریاد می‌زدند و مشرکین به صداى بلند مى گفتند: ما بت عزّى داریم و شما عزّى ندارید. | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
پیامبر در جواب آنها مى فرمود که خداى یکتا مولاى ما است و شما مشرکین چنین مولائى ندارید.<ref> تفسیر ابن ابى حاتم.</ref> | پیامبر در جواب آنها مى فرمود که خداى یکتا مولاى ما است و شما مشرکین چنین مولائى ندارید.<ref> تفسیر ابن ابى حاتم.</ref> | ||
| − | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
| − | <references /> | + | <references/> |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | ==منابع== | ||
* قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | ||
| + | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 717. | ||
| − | + | ==پیوندها== | |
| − | + | * [[سوره محمد]] | |
| − | + | * [[سوره محمد/متن و ترجمه سوره]] | |
| − | |||
| − | *[[سوره محمد ]] | ||
| − | |||
| − | *[[سوره محمد /متن و ترجمه سوره | ||
| − | |||
| − | |||
| + | [[رده:آیات سوره محمد]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] | ||
نسخهٔ ۳ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۰۲
متن آیه
ترجمه
چون با کافران روبرو شدید، گردنشان را بزنید و چون آنها را سخت فرو گرفتید، اسیرشان کنید و سخت ببندید. آنگاه یا به منت آزاد کنید یا به فدیه تا آنگاه که جنگ به پایان آید و این است حکم خدا و اگر خدا می خواست، از آنان انتقام می گرفت ولی خواست تا شما را به یکدیگر بیازماید و آنان که در راه خدا کشته شده اند. اعمالشان را باطل نمی کند.
نزول
قتادة گوید: این آیه در جنگ احد نازل گردیده در حالتى که پیامبر در شعب قرار گرفته بود[۱] و وقتى که قتل و جراحات در لشکر اسلام وارد شده بود. مشرکین فریاد می‌زدند و بت هاى خود را به اعل هبل یاد می‌کردند و مسلمین در جواب آنها به جملات اعلى و اجل یاد نموده و فریاد می‌زدند و مشرکین به صداى بلند مى گفتند: ما بت عزّى داریم و شما عزّى ندارید.
پیامبر در جواب آنها مى فرمود که خداى یکتا مولاى ما است و شما مشرکین چنین مولائى ندارید.[۲]
پانویس
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 717.
پیوندها
