لات: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ معارف و معاریف]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ معارف و معاریف]]}}
  
نام بتى است که در [[جاهلیت]] طایفه [[ثقیف]] آن را می پرستیده اند. «افرأیتم اللات والعزّى و...». ([[سوره نجم]]، ۲)
+
«لات» نام بُتى است که [[قبیله ثقیف]] در دوره [[جاهلیت]] آن را می پرستیده‌اند و در [[قرآن کریم]] به آن اشاره شده است: {{متن قرآن|«أفرأیتُم اللّاتَ والعُزّى...»}}. ([[سوره نجم]]، ۲)
  
مرحوم [[شیخ طبرسی|طبرسى]] در [[تفسیر قرآن|تفسیر]] آیه می گوید: بنا به قولى مردم جاهلیت بتهاى لات و [[عزّی|عزّى]] را دختران خدا می پنداشتند و از این رو نام یکى را لات (مؤنث الله) و دیگرى را [[عزّی]] (مؤنث اعز) نهادند.([[مجمع البیان (کتاب)|مجمع البیان]])
+
[[شیخ طبرسی]] در «[[مجمع البیان (کتاب)|مجمع البیان]]» در [[تفسیر قرآن|تفسیر]] این [[آیه]] می گوید: بنا به قولى مردم جاهلیت بتهاى لات و [[عزّی|عُزّى]] را دختران خدا می پنداشتند و از این رو نام یکى را «لات» (مؤنث الله) و دیگرى را «عزّی» (مؤنث اعزّ) نهادند.
  
ابن کلبى در کتاب اصنام آورده که لات سنگى مکعب بود در [[طائف]] که بنى عتاب بن مالک نگهبان آن بوده و بتخانه اى بر آن بنا کرده بودند، [[قریش]] و تمام عرب آن را تعظیم می نمودند و بدان مناسبت فرزندان خویش را «زید لات» و «تیم لات» نام می نهادند.
+
ابن کلبى در کتاب «الأصنام» آورده که «لات» سنگى مکعب بود در [[طائف]] که بنى عتاب بن مالک نگهبان آن بوده و بتخانه اى بر آن بنا کرده بودند؛ [[قریش]] و تمام عرب آن را تعظیم می نمودند و بدان مناسبت فرزندان خویش را «زید لات» و «تیم لات» نام می نهادند.
  
این صنم همچنان برپا بود تا این که قبیله ثقیف [[اسلام]] آوردند، [[پیامبر اسلام|رسول خدا]] صلی الله علیه و آله [[مغیرة بن شعبه]] را فرمود تا آن را منهدم نمود و به آتش کشید.
+
این صنم همچنان برپا بود تا این که طایفه ثقیف [[اسلام]] آوردند؛ پس [[پیامبر اسلام|رسول خدا]] صلی الله علیه وآله [[مغیرة بن شعبه]] را فرمود تا آن را منهدم نمود و به آتش کشید.
  
 
==منابع==
 
==منابع==
سيد مصطفى حسينى دشتى، معارف و معاریف.
+
*[[فرهنگ معارف و معاریف]]، سيد مصطفى حسينى دشتى.
 
+
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:دوران جاهلیت]]
 
[[رده:دوران جاهلیت]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۱۵

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ معارف و معاریف است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


«لات» نام بُتى است که قبیله ثقیف در دوره جاهلیت آن را می پرستیده‌اند و در قرآن کریم به آن اشاره شده است: «أفرأیتُم اللّاتَ والعُزّى...». (سوره نجم، ۲)

شیخ طبرسی در «مجمع البیان» در تفسیر این آیه می گوید: بنا به قولى مردم جاهلیت بتهاى لات و عُزّى را دختران خدا می پنداشتند و از این رو نام یکى را «لات» (مؤنث الله) و دیگرى را «عزّی» (مؤنث اعزّ) نهادند.

ابن کلبى در کتاب «الأصنام» آورده که «لات» سنگى مکعب بود در طائف که بنى عتاب بن مالک نگهبان آن بوده و بتخانه اى بر آن بنا کرده بودند؛ قریش و تمام عرب آن را تعظیم می نمودند و بدان مناسبت فرزندان خویش را «زید لات» و «تیم لات» نام می نهادند.

این صنم همچنان برپا بود تا این که طایفه ثقیف اسلام آوردند؛ پس رسول خدا صلی الله علیه وآله مغیرة بن شعبه را فرمود تا آن را منهدم نمود و به آتش کشید.

منابع

مسابقه از خطبه ۱۱۱ نهج البلاغه