انجیل: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
«انجیل» کتاب آسمانی [[حضرت عیسی علیه السلام|حضرت عیسی]] (علیه‌السلام) و کتاب دینی [[مسیحیت|مسیحیان]] است. [[قرآن|قرآن کریم]]، انجیل را تصدیق نموده و پذیرش حقانیت آن را از شروط [[ایمان]] می‌داند؛ اما مفاهیمی مانند [[تثلیث]] و به صلیب کشیده شدن عیسی مسیح را که در انجیل‌های موجود آمده باطل می‌داند.
+
«انجیل» کتاب آسمانی [[حضرت عیسی علیه السلام|حضرت عیسی]] (علیه‌السلام) است، که البته اکنون نزد [[مسیحیت|مسیحیان]] به عنوان اناجیل چهارگانه «[[انجیل متی|متّى]]»، «[[انجیل مرقس|مرقس]]»، «[[انجیل لوقا|لوقا]]» و «[[انجیل یوحنا|یوحنّا]]» معروف است. هر یک از این اناجیل، دربردارندۀ روایاتی دربارۀ زندگی و تعالیم عیسى مسیح می‌باشند. [[قرآن|قرآن کریم]]، انجیل اصیل را تصدیق نموده، اما مفاهیمی مانند [[تثلیث]] و به صلیب کشیده شدن حضرت عیسی را که در انجیل‌های موجود آمده باطل می‌داند.
 
    
 
    
 
==تعریف انجیل==
 
==تعریف انجیل==
«انجیل» كلمه ای يونانى و به معنی «مژده» و بشارت، كتاب آسمانى است كه به [[حضرت عيسى]] (علیه السلام) نازل شده است. «مسيحيان» از اين جهت آنرا مژده مى دانند كه به اعتقاد آنها حضرت عيسى (علیه السلام) خود را فداى مردم كرد تا همه مردم را از آتش [[دوزخ]] برهاند، و اين كتب «اناجيل» آنها مژده [[بهشت]] است.
+
«انجیل» کلمه ای یونانى و به معنی «مژده» و بشارت، کتاب آسمانى است که به [[حضرت عیسى]] (علیه السلام) نازل شده است. «مسیحیان» از این جهت آنرا مژده مى دانند که به اعتقاد آنها حضرت عیسى (علیه السلام) خود را فداى مردم کرد تا همه مردم را از آتش [[دوزخ]] برهاند، و این کتب «اناجیل» آنها مژده [[بهشت]] است. و نیز گفته شده در آغاز ظهور حضرت عیسى (ع) این کلمه به معنای بشارتِ بخشایش و ظهور ملکوت خداوند، و در عصر [[حواریون|حواریان]] و رسولان، به مفهوم مژدۀ ظهور پسر خدا و رستاخیز او و نیز معانی دیگر مرتبط با آن به کار رفت.
  
در کتاب‏های تاریخ ادیان و به ویژه نزد مسیحیان، کتاب‏هایی که در سده ‏های نخستین [[مسیحیت]] برای ثبت اقوال و اعمال حضرت عیسی مسیح نگارش یافتند انجیل نامیده می‏ شود. نویسندگان انجیل‏ها در نگارش شرح زندگانی حضرت مسیح از مطالبی استفاده کرده ‏اند که از طریق شاگردان او و شاهدان عینی وقایع در دسترس آنها قرار گرفته بود.<ref>انجیل لوقا، 41.</ref>
+
در کتاب‏های تاریخ ادیان و به ویژه نزد مسیحیان، کتاب‏هایی که در سده ‏های نخستین [[مسیحیت]] برای ثبت اقوال و اعمال حضرت عیسی مسیح نگارش یافتند «انجیل» نامیده می‏ شود. نویسندگان انجیل‏ها در نگارش شرح زندگانی حضرت مسیح از مطالبی استفاده کرده ‏اند که از طریق شاگردان او و شاهدان عینی وقایع در دسترس آنها قرار گرفته بود.<ref>انجیل لوقا، ۴۱.</ref>
  
مسیحیان عقیده ندارند که عیسی کتابی به نام انجیل آورد،<ref>کلام مسیحی، 49-50.</ref> بلکه آنان معتقدند، بعد از عروج عیسی‏ علیه السلام، پیروان وی، اقوال، اعمال و حوادثی را که برای آن حضرت اتفاق افتاده بود به صورت روایت‏هایی شفاهی، نقل می‏ کردند و یک سنت شفاهی در بین آنها، رایج بود.<ref>تکوین الاناجیل، 24، کلام مسیحی، 43.</ref> تنها در نیمه دوم قرن اوّل میلادی بود که فکر کتابت این سنت شفاهی در میان پیروان مسیحیت، قوت گرفت و عده ‏ای به نوشتن اقوال و اعمال عیسی‏ علیه السلام که در آن زمان رایج بود و از سوی [[حواریون|حواریان]] و شاگردان آنها نقل می ‏شد، پرداختند<ref>تکوین الاناجیل، 30.</ref> و این نوشته ‏ها را «انجیل» نامیدند.
+
مسیحیان عقیده ندارند که عیسی کتابی به نام انجیل آورد،<ref>کلام مسیحی، ۴۹-۵۰.</ref> بلکه آنان معتقدند، بعد از عروج عیسی‏ علیه السلام، پیروان وی، اقوال، اعمال و حوادثی را که برای آن حضرت اتفاق افتاده بود به صورت روایت‏هایی شفاهی، نقل می‏ کردند و یک سنت شفاهی در بین آنها، رایج بود.<ref>تکوین الاناجیل، ۲۴، کلام مسیحی، ۴۳.</ref> تنها در نیمه دوم قرن اوّل میلادی بود که فکر کتابت این سنت شفاهی در میان پیروان مسیحیت، قوت گرفت و عده ‏ای به نوشتن اقوال و اعمال عیسی‏ علیه السلام که در آن زمان رایج بود و از سوی [[حواریون|حواریان]] و شاگردان آنها نقل می ‏شد، پرداختند<ref>تکوین الاناجیل، ۳۰.</ref> و این نوشته ‏ها را «انجیل» نامیدند.
  
==انجیل از نگاه قرآن==
+
بر خلاف [[قرآن]] که [[آیه|آیات]] آن به صورت تدریجی و در غیر الواح و صحف نازل شده -و به همین دلیل [[فرقان]] نامیده می‏ شود-، انجیل یکباره و در ورق نازل شده است.<ref>بحارالأنوار، ۱۴/۲۸۴.</ref>
  
نام كتاب «انجیل» دوازده بار در [[قرآن مجيد]] ذكر شده است، ولی هیچگاه به صورت جمع (اناجیل)، وارد نشده است و این یکی از ادلّه‏ ای است که نشان می‏ دهد، انجیل مورد نظر قرآن، غیر از انجیل‏ هایی است که مسیحیان آن‏ها را از جمله کتاب‏های مقدس خود می‏ دانند.
+
==انجیل یا اناجیل؟==
  
قرآن، «انجيل» را كتاب نازل شده از سوی خدا مى داند و همچون قرآن و [[تورات]] اصلی، نور، هدایت و موعظه برای تقوا پیشه‏ گان معرفی می کند: {{متن قرآن|«...وَأَنزَلَ التَّوْرَاةَ وَالإِنجِيلَ * مِن قَبْلُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَأَنزَلَ الْفُرْقَانَ»}}<ref>([[سوره آل عمران]]/3و4)</ref>  و {{متن قرآن|«وَآتَيْنَاهُ الْإِنْجِيلَ فِيهِ هُدًى وَ نُورٌ»}}<ref>([[سوره مائده]]/46)؛</ref>؛ ولى آن انجيل را كتاب آسمانى مى داند كه مشتمل بر [[احكام]] و تكاليف بشر باشد و زندگى او را تنظيم كند و سر و سامان بخشد، ـ چنانكه شأن اديان الهى است ـ {{متن قرآن|«وَلْيَحْكُمْ أَهْلُ الْإِنْجِيلِ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ ...»}}.<ref>(مائده/47)</ref> انجيلى كه پيامبر و كتاب پيش از خود را تصديق نمايد: {{متن قرآن|«وَمُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ»}}<ref>(مائده/46)</ref> و به آمدن پيامبر بعد و كتاب بعد از خود مژده دهد: {{متن قرآن|«الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ»}}.<ref>([[سوره اعراف]]/157).</ref>
+
[[قرآن]] یک «انجیل» را به رسمیت مى شناسد، نه «اناجیل» را؛ انجیلى که مشتمل بر کلام [[خدا]] باشد، نه گفتار خود [[حضرت عیسى]] (علیه السلام) و رسولان، و نه انجیلى که پس از حضرت مسیح تدوین شده باشد.
  
با این وجود، قرآن، مفاهیمی مانند [[تثلیث]] و به صلیب کشیده شدن [[حضرت عیسی]] (ع) را که در انجیل‌های موجود وارد شده باطل و تحریف‌شده می‌داند.
+
«فرید وجدى» مى نویسد: اناجیل اکنون نزد [[مسیحیت|مسیحیان]] چهار است:
==انجیل یا اناجیل==
 
  
[[قرآن]] يك «انجيل» را به رسمیت مى شناسد، نه «اناجيل» را؛ انجيلى كه مشتمل بر كلام [[خدا]] باشد، نه گفتار خود [[حضرت عيسى]] (علیه السلام) و رسولان، و نه انجيلى كه پس از حضرت مسیح تدوين شده باشد.
+
[[انجیل متی|انجیل متّى]]»  توسط شخصی به نام «مَتّی» که از همه اناجیل قدیم تر و به سى سال بعد از حضرت عیسى در «[[اورشلیم|اورشلیم]]» به [[زبان عبری|زبان عبرى]] نوشته شده است.  
  
«فريد وجدى» مى نويسد: اناجيل اكنون نزد [[مسیحیت|مسيحيان]] چهار است:
+
[[انجیل مرقس|انجیل مرقس]]» توسط شخصی به نام «مَرْقُس» پس از «متّى» به زبان یونانى نوشته شد و حدود ۶۶ میلادی منتشر گشت.
  
*«[[انجیل متی|انجيل متّى]]» توسط شخصی به نام «مَتّی» كه از همه اناجيل قديم تر و به سى سال بعد از حضرت عيسى در «[[اورشلیم|اورشليم]]» به [[زبان عبری|زبان عبرى]] نوشته شده است. برخی زمان تألیف این انجیل را سال‏های 80 و 90 میلادی و مکان تألیف آن را [[سوریه]] و [[فلسطین]] می ‏دانند.
+
*«[[انجیل لوقا|انجیل لوقا]]» سوّمین انجیل است که پس از آن دو انجیل در سال‏های ۷۰ و ۹۰ میلادی در [[انطاکیه]] نوشته شده است. نویسنده این انجیل قطعا از [[حواریون|حواریان]] نبوده است، چون وقایع مربوط به عیسی (ع) را نه به صورت شاهدی عینی، بلکه با واسطه نقل کرده است.
  
*«[[انجیل مرقس|انجيل مرقس]]» توسط شخصی به نام «مَرْقُس» پس از «متّى» به زبان يونانى نوشته شد و حدود 66 میلادی منتشر گشت.
+
*«[[انجیل یوحنا|انجیل یوحنّا]]» شصت سال پس از مسیح یعنى سال ۹۳ میلادی توسط شخصی به نام «یُوحنّا» و در آسیای صغیر نوشته شده است. «انجیل یوحنا» مختصرى از اتفاقات مهم مربوط به زندگى [[مسیح]] علیه السلام را دارد، به اضافه تعلیمات روحانى و اوامر او که در سایر اناجیل بدان توجهى نشده است. ولى برخى مطالب را چون داستان میلاد و صعود مسیح و «عشاء ربّانى» و از این قبیل عجایب که سه انجیل دیگر آورده اند متعرض نشده. و از این رو محققان گفته اند که «یوحنا» از آن سه متأخرتر است.
  
[[انجیل لوقا|انجيل لوقا]]» سوّمين انجيل است كه پس از آن دو انجيل در سال‏های 80 و 90 میلادی در [[انطاکیه]] نوشته شده است.
+
این چهار کتاب را مسیحیان معتبر دانند و گویند «روح الامین» ([[جبرئیل]]) اینها را به نویسندگانش [[وحى]] کرده و اناجیل زیادى (که تا صد انجیل گفته اند) بعداً پدید آمد و [[کلیسا]] آنها را نامعتبر شمرد.
  
*«[[انجیل یوحنا|انجيل يوحنّا]]» شصت سال پس از مسيح يعنى سال 93 میلادی توسط شخصی به نام «یُوحنّا» و در آسیای صغیر نوشته شده است.
+
با این وجود، هیچ یک از چهار انجیل معروف، در زمان حضرت مسیح نوشته نشده ولى خود مسیحیان مدعی اند که «لوقا» و «مرقس» از شاگردان وى بوده اند. با آن که انجیل‏های مَرْقس، متی و لوقا به دلیل ساختار و نحوه نقل کارها و سخنان عیسی ‏علیه السلام، «اناجیل هم‌نوا و نظیر»، نامیده می ‏شوند،<ref>کلام مسیحی، ۴۲.</ref> و اصل همه آنها به زبان یونانی نوشته شده است،<ref>تاریخ تمدن، ۳/۶۵۴.</ref> با این همه میان یک انجیل با انجیل دیگر تناقضات فراوان وجود دارد و در آنها اطلاعات تاریخی مبهم، شباهت با افسانه‏ های خدایان مشرکان، حوادث ساختگی برای اثبات تحقق یافتن پیش‏گویی‏ های عهد قدیم و... موجود است.<ref>تاریخ تمدن، ۳/۶۵۵.</ref>
  
اين چهار کتاب را مسيحيان معتبر دانند و گويند «روح الامين» ([[جبرئيل]]) اينها را به نويسندگانش به [[وحى]] آورده و اناجيل زيادى (كه تا صد انجيل گفته اند) بعداً پديد آمد و [[كليسا]] آنها را نامعتبر شمرد؛ از آن جمله است انجيل «ميلاد مريم و طفوليت مسيح» كه آن را به «متّى» نسبت دهند و گويند نسخه هاى آن مفقود شده بوده و دانشمند «نهيلو» كه آن را منتشر نموده خود به نسخه اى كه بدان اطمينان حاصل كند كه آن از «متى» است دست نيافته است. و ديگر انجيل «توما اسرائيلى» است كه دانشمند «كوتليه» نسخه اى از آن را در كتابخانه ملك یافت كه به زبان يونانى و در قرن 15 میلادی نسخه بردارى شده بوده، وى در اروپا آن را منتشر ساخت. و ديگر انجيل «ژاك اصغر» كه «گليوم بوستل» آن را در سفرهاى توريستى خود به دست آورد و به سال 1552 میلادی در شهر بال سوئز به چاپ رساند و سپس در «استراسبورگ» آلمان چاپ شد و مسيحيان عليه گليوم شورش کردند كه وى آن را جهت لكه دار ساختن دين [[مسیحیت|مسيح]] منتشر نموده و پس از آن دانشمند «نياندر» با تغييراتى آن را مجدداً به چاپ رساند.  
+
دانشمندان اسلامی در مورد انجیل‏های موجود دو احتمال داده ‏اند؛ احتمال اوّل این است که بسیاری از قسمت‏های انجیل اصلی توسط نویسندگان بعدی اناجیل حذف شده و [[خرافات]] زیادی بر آن افزوده شده و همین امر سبب شده تا ارزش خود را از دست بدهد.<ref>الجامع لاحکام القرآن، ۴/۶؛ جامع البیان عن تأویل آی القرآن، ۴/۲۶۳.</ref> احتمال دوم این است که انجیل اصلی به کلّی به فراموشی سپرده شده و به جای آن کتاب‏های دیگری توسط پیروان [[کلیسا]] نوشته شده است.<ref>تاریخ یعقوبی، ۱/ ۶۸-۶۹، مروج الذهب، ۱/۳۲۰، ملل و نحل، ۱/۲۲۱، کشف الظنون، ۱/۱۷۶.</ref> از میان دو احتمال بالا، احتمال دوم به دلیل مطابقت با وقایع تاریخی بیشتر مورد قبول واقع شده است.<ref>المیزان فی تفسیر القرآن، ۳/۲۱۵، الهدی إلی دین المصطفی، ۱/ ۶۷-۷۱.</ref>
  
«انجيل يوحنا» مختصرى از اتفاقات مهم مربوط به زندگى [[مسيح]] علیه السلام را دارد، به اضافه تعليمات روحانى و اوامر او كه در ساير اناجيل بدان توجهى نشده است. «انجيل يوحنا» بيش از ديگر اناجيل به الوهيت «مسيح» متعرض شده و مقاومت «فريسيان» در برابر مسيح و گفته هاى او در هفته پيش از واقعه صليب و ماجراى احياى ايلعاذر را به تفصيل ذكر مى كند؛ ولى برخى مطالب را چون داستان ميلاد و صعود مسيح و «عشاء ربّانى» و از اين قبيل عجايب كه سه انجيل ديگر آورده اند متعرض نشده. و از اين رو محققان گفته اند كه «يوحنا» از آن سه متاخرتر است و معلوم مى شود نويسندگان انجیل يوحنا به مطالب آن سه آگاه بوده اند و نخواسته اند تكرار كنند.
+
اما یکى از اناجیل، «[[انجیل برنابا|انجیل بَرنابا]]» است که «پاپ جلاسیوس» که به سال ۴۹۲ میلادى بر تخت پاپى نشست آن را تحریم نمود، بدین جهت که آن با دیگر اناجیل مخالف بود؛ زیرا آن انجیل «کشته شدن مسیح» و «غفران ذنوب محض در آمدن به دین مسیح» را رد مى کرد، و به آمدن «[[پیامبر اسلام]]» تصریح داشت.
  
به هر حال هيچ يك از چهار انجيل معروف، در زمان حضرت مسيح نوشته نشده ولى خود مسيحيان مدعي اند كه «لوقا» و «مرقس» از شاگردان وى بوده اند. با آن که انجیل‏های مَرْقس، متی و لوقا به دلیل ساختار و نحوه نقل کارها و سخنان عیسی ‏علیه السلام، «اناجیل هم‌نوا و نظیر»، نامیده می ‏شوند،<ref>کلام مسیحی، 42.</ref> و اصل همه آنها به زبان یونانی نوشته شده است،<ref>تاریخ تمدن، 3/654.</ref> با این همه میان یک انجیل با انجیل دیگر تناقضات فراوان وجود دارد و در آنها اطلاعات تاریخی مبهم، شباهت با افسانه‏ های خدایان مشرکان، حوادث ساختگی برای اثبات تحقق یافتن پیش‏گویی‏ های عهد قدیم و... موجود است.<ref>تاریخ تمدن، 3/655.</ref>  
+
این انجیل قرنها ناپدید بود تا در قرن ۱۶ میلادى اسقفى به نام «فِرامارینو» یک نسخه آن را به زبان ایتالیائى در کتابخانه «اسکوتز» پنجم بدست آورد<ref>سیر تاریخی انجیل برنابا، ۷-۹.</ref> و در آستین خود پنهان کرد و در فرصت هاى مناسب آن را بدقت مطالعه کرد و در پرتو آن به دین [[اسلام]] هدایت یافت و در اوائل قرن ۱۸ میلادی نیز نسخه اى از آن به زبان اسپانیائى به دست آمد و پس از آن توسط دکتور «منکهوس» به زبان انگلیسى ترجمه شد و به سال ۱۹۰۸ م. دکتر خلیل سعادت آن را به زبان عربى ترجمه کرد و اخیراً دانشمند ارجمند [[سردار کابلی|حیدر قلى‌خان سردار کابلى]] (متوفای ۱۳۷۲ ق)، آنرا به فارسى ترجمه نمود و در کرمانشاه به چاپ رسید.<ref> قاموس قرآن. </ref>
  
اما يكى از اناجيل، «[[انجيل برنابا|انجيل بَرنابا]]» است كه «پاپ جلاسيوس» كه به سال 492 ميلادى بر تخت پاپى نشست آن را تحريم نمود، بدين جهت كه آن با ديگر اناجيل مخالف بود؛ زيرا آن انجيل «كشته شدن مسيح» و «غفران ذنوب محض در آمدن به دين مسيح» را رد مى كرد، و به آمدن «[[پیامبر اسلام]]» تصريح داشت.
+
هر چند دانشمندان مسلمان، انجیل برنابا را انجیل نازل شده بر حضرت عیسی نمی‏ دانند؛ ولی از دیدگاه آنان این انجیل بیشتر از سایر انجیل‏ها با واقعیت‏های تاریخی، تطابق دارد.
  
اين انجيل قرنها ناپديد بود تا در قرن 16 ميلادى اسقفى به نام «فِرامارینو» يك نسخه آن را به زبان ايتاليائى در كتابخانه «اسكوتز» پنجم بدست آورد<ref>سیر تاریخی انجیل برنابا، 7-9.</ref> و در آستين خود پنهان كرد و در فرصت هاى مناسب آن را بدقت مطالعه كرد و در پرتو آن به دین [[اسلام]] هدايت يافت و در اوائل قرن 18 میلادی نيز نسخه اى از آن به زبان اسپانيائى به دست آمد و پس از آن توسط دكتور «منكهوس» به زبان انگليسى ترجمه شد و به سال 1908 م. دكتر خليل سعادت آن را به زبان عربى ترجمه كرد و اخيراً دانشمند ارجمند [[سردار کابلی|حيدر قلى‌خان سردار كابلى]] (متوفای ۱۳۷۲ ق)، آنرا به فارسى ترجمه نمود و در كرمانشاه به چاپ رسيد.<ref> قاموس قرآن. </ref>
+
==انجیل در قرآن==
  
هر چند دانشمندان مسلمان، انجیل برنابا را انجیل نازل شده بر حضرت عیسی نمی‏ دانند؛ ولی از دیدگاه آنان این انجیل بیشتر از سایر انجیل‏ها با واقعیت‏های تاریخی، تطابق دارد.
+
نام کتاب «انجیل» دوازده بار در [[قرآن مجید]] ذکر شده است، ولی هیچگاه به صورت جمع (اناجیل)، وارد نشده است و این یکی از ادلّه‏ ای است که نشان می‏ دهد، انجیل مورد نظر قرآن، غیر از انجیل‏ هایی است که مسیحیان آن‏ها را از جمله کتاب‏های مقدس خود می‏ دانند.  
  
==انجیل در روایات ==
+
قرآن، «انجیل» را کتاب نازل شده از سوی خدا مى داند و همچون قرآن و [[تورات]] اصلی، نور، هدایت و موعظه برای تقوا پیشه‏ گان معرفی می کند: {{متن قرآن|«...وَأَنزَلَ التَّوْرَاةَ وَالإِنجِیلَ * مِن قَبْلُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَأَنزَلَ الْفُرْقَانَ»}}<ref>[[سوره آل عمران]]/۳و۴.</ref>  و {{متن قرآن|«وَآتَینَاهُ الْإِنْجِیلَ فِیهِ هُدًى وَ نُورٌ»}}<ref>[[سوره مائده]]/۴۶.</ref>. همچنین پذیرش حقانیت آن از سوی مسلمانان از شروط [[ایمان]] دانسته شده است: {{متن قرآن|«وَالَّذِینَ یؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَیک وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِک...»}}.<ref>[[سوره بقره]]/ ۴؛ [[سوره نساء]]/ ۶۰.</ref> ولى آن انجیل را کتاب آسمانى مى داند که مشتمل بر [[احکام]] و تکالیف بشر باشد و زندگى او را تنظیم کند و سر و سامان بخشد، ـ چنانکه شأن ادیان الهى است ـ {{متن قرآن|«وَلْیحْکمْ أَهْلُ الْإِنْجِیلِ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ ...»}}؛<ref>سوره مائده/۴۷.</ref> انجیلى که پیامبر و کتاب پیش از خود را تصدیق نماید: {{متن قرآن|«وَمُصَدِّقًا لِمَا بَینَ یدَیهِ مِنَ التَّوْرَاةِ»}}<ref>سوره مائده/۴۶.</ref> و به آمدن پیامبر بعد و کتاب بعد از خود مژده دهد: {{متن قرآن|«الَّذِینَ یتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِی الْأُمِّی الَّذِی یجِدُونَهُ مَکتُوبًا عِنْدَهُمْ فِی التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِیلِ»}}.<ref>[[سوره اعراف]]/۱۵۷.</ref>
  
از [[امام صادق]] (علیه السلام) روايت شده كه انجيل در شب دوازدهم [[ماه رمضان]] نازل شده است.<ref>الکافی، 4/157؛ من لا یحضره الفقیه، 4/193.</ref>
+
با این وجود، قرآن، مفاهیمی مانند [[تثلیث]] و به صلیب کشیده شدن [[حضرت عیسی]] (ع) را که در انجیل‌های موجود وارد شده باطل و تحریف‌شده می‌داند.
  
[[امام رضا]] (علیه السلام) در آن جلسه بحث و مناظره كه [[مأمون]] ترتيب داده بود به «جاثليق» گفت: هيچ مى دانى اين اختلاف كه در انجيل ديده مى شود از كى شروع شده؟ گفت: نمى دانم، فرمود: همان روزى كه انجيل (به دست [[یهود]]) ناپديد شد، ملت نصارى نزد علماى خود آمدند و گفتند: حال كه «عيسى» كشته شد و انجيل را هم از دست داديم و شما علماى ما هستيد، از انجيل چه داريد؟ «لوقا» و «مرقابوس» گفتند: هيچ واهمه نداشته باشيد كه انجيل در سينه ما است و تمامى «اسفار» آن را به شما خواهيم رساند و شما [[كليسا|كليساها]] را خالى مگذاريد. سپس لوقا و مرقابوس و يوحنّا و متّى دور هم نشستند و اين انجيل را ساختند و در اختيار شما گذاشتند در صورتى كه اين چهار نفر شاگردان شاگردان اول «مسيح» بودند... .
+
در قرآن، بارها مسیحیان به ایمان و عمل به انجیل فراخوانده شده‌اند، ولی این پرسش همواره مطرح بوده که مراد، عمل به کدام انجیل است؟ زیرا، از تاریخ [[مسیحیت]] برمی‌آید که مسیحیان به انجیلی واحد که الفاظ آن [[وحی]] باشد، باور ندارند و نزد آنها اناجیل چهارگانه در آغاز عهد جدید، معتبر است. اما برپایۀ نگرشی که از عهد [[صحابه]] وجود داشته، چنین تصور می‌شده که تا عهد [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]] (ص)، برخی از روحانیان حقیقت‌جوی مسیحی، نسخه‌هایی از انجیل اصیل در دست داشته‌اند و مدلول آیات قرآنی ناظر بر همین انجیل راستین بوده است.<ref>نک‍ : سنن نسایی، ۸/ ۲۳۱-۲۳۳؛ الدرالمنثور، سیوطی، ۶/ ۱۷۷-۱۷۸.</ref>
 +
==انجیل در روایات==
  
نقل است كه در انجيل آمده كه خداوند فرمود: چرا به [[دين]] عمل نمى نمائيد و همواره خطا مى كنيد، مگر نمى دانيد كه عذاب من در انتظار شما است؟ حكم به جور و ستم مكنيد كه از جانب من به عذاب شما حكم خواهد شد، به همين پيمانه اى كه به مردم مى دهيد برايتان پيمانه داده شود و طبق همين قضاوت خودتان عليه شما قضاوت خواهد شد.<ref> بحارالانوار، 14 و 77 و 98. </ref>
+
از [[امام صادق]] (علیه السلام) روایت شده که انجیل در شب دوازدهم [[ماه رمضان]] نازل شده است.<ref>الکافی، ۴/۱۵۷؛ من لا یحضره الفقیه، ۴/۱۹۳.</ref>
  
بر خلاف قرآن که آیات آن به صورت تدریجی و در غیر الواح و صحف نازل شده و به همین دلیل فرقان نامیده می‏شود انجیل یکباره و در ورق نازل شده است(بحارالأنوار14/284) از دیدگاه احادیث در کتاب انجیل به مسائلی چون اقامه نماز، امر به معروف، نهی از منکر، تحریم حرام و تحلیل حلال، امر شده و موعظه‏ها و امثال متعددی آمده است؛ با این همه به حکم قصاص، حدود وارث، اشاره‏ای نشده است. (بحارالأنوار14/234) و در عوض به پیروان عیسی‏علیه السلام امر شده که به شریعت تورات عمل کنند(مائده/46) مگر قسمت‏هایی که توسط آن حضرت، نسخ شده است.(آل عمران/3) این احکام نسخ شده،عبارتند از: حرمت کار کردن در روز شنبه، خوردن پیه حیوانات و پرندگان که در دین عیسی‏علیه السلام حلال شده‏اند.(بحارالأنوار14/246). بر اساس احادیث اسلامی، انجیل در اختیار پیامبر اکرم‏صلی الله علیه و آله و سلم بود و پس از او در اختیار ائمه معصوم‏علیهم السلام قرار گرفت(کافی1/224) و به هنگام ظهور امام مهدی(عجّل الله تعالی فرجه الشریف) ظاهر خواهد شد.(علل الشرایع1/161) با این که از دیدگاه احادیث، انجیلی که بر عیسی‏علیه السلام، نازل شده، غیر از انجیل‏های موجود در عهد جدید و مورد استناد مسیحیان می‏باشد(الاحتجاج2/412و 413)؛ ولی در برخی اوقات ائمه معصوم‏علیهم السلام در مناظرات‏شان با مسیحیان به همین انجیل‏های موجود، استناد کرده و آنان را محکوم کرده‏اند.(الاحتجاج2/411).
+
[[امام رضا]] (علیه السلام) در جلسه بحث و مناظره ای که [[مأمون]] ترتیب داده بود به «جاثلیق» گفت: هیچ مى دانى این اختلاف که در انجیل دیده مى شود از کى شروع شده؟ گفت: نمى دانم، فرمود: همان روزى که انجیل (به دست [[یهود]]) ناپدید شد، ملت نصارى نزد علماى خود آمدند و گفتند: حال که «عیسى» کشته شد و انجیل را هم از دست دادیم و شما علماى ما هستید، از انجیل چه دارید؟ «لوقا» و «مرقابوس» گفتند: هیچ واهمه نداشته باشید که انجیل در سینه ما است و تمامى «اسفار» آن را به شما خواهیم رساند و شما [[کلیسا|کلیساها]] را خالى مگذارید. سپس لوقا و مرقابوس و یوحنّا و متّى دور هم نشستند و این انجیل را ساختند و در اختیار شما گذاشتند در صورتى که این چهار نفر شاگردان شاگردان اول «مسیح» بودند... .
  
دانشمندان اسلامی ضمن تأکید بر این که انجیل اصلی یکی بوده و آن همان است که از جانب خداوند بر حضرت عیسی‏علیه السلام نازل شده است(الجامع لأحکام القرآن:4/6؛ المیزان:3/215) در مورد انجیل‏های موجود دو احتمال داده‏اند؛ احتمال اوّل این است که بسیاری از قسمت‏های انجیل اصلی توسط نویسندگان بعدی اناجیل حذف شده وخرافات زیادی بر آن افزوده شده و همین امر سبب شده تا ارزش خود را از دست بدهد(الجامع لاحکام القرآن4/6، جامع البیان عن تأویل آی القرآن4/263) و اوصافی چون نور، موعظه و هدایت بودن را نداشته باشد. احتمال دوم این است که انجیل اصلی به کلّی به فراموشی سپرده شده و به جای آن کتاب‏های دیگری توسط پیروان کلیسا نوشته شده است(تاریخ یعقوبی1/68و 69، مروج الذهب1/320، ملل و نحل:1/221، کشف الظنون1/176، اظهار الحق 1/126تا 139) از میان دو احتمال بالا، احتمال دوم به دلیل مطابقت با وقایع تاریخی بیشتر مورد قبول واقع شده است(المیزان فی تفسیر القرآن3/215، الهدی إلی دین المصطفی1/67تا 71و 267)، با این همه، در استناد این انجیل‏ها به حواری‏ها و یا شاگردان آن‏ها، شک و تردید، وجود دارد؛ زیرا اوّلاً، این اناجیل در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم رسمیت یافته‏اند(دین مسیح/47و 48) و آثار خطی باقی مانده از آنها مربوط به قرن سوم میلادی است و قبل از این دوره اثری از این انجیل‏ها به دست ما نرسیده است.
+
نقل است که در انجیل آمده که خداوند فرمود: چرا به [[دین]] عمل نمى نمائید و همواره خطا مى کنید، مگر نمى دانید که عذاب من در انتظار شما است؟ حکم به جور و ستم مکنید که از جانب من به عذاب شما حکم خواهد شد، به همین پیمانه اى که به مردم مى دهید برایتان پیمانه داده شود و طبق همین قضاوت خودتان علیه شما قضاوت خواهد شد.<ref> بحارالانوار، ۱۴ و ۷۷ و ۹۸. </ref>
  
بنابراین مدت دو قرن در معرض اشتباهات استنساخ و تغییرات احتمالی برای وفق دادن متن با نظریات بانیان و اصول خداشناسی فرقه و... بوده است(تاریخ تمدن3/654) و نمی‏توانند سند صحیحی داشته باشند ثانیاً، نام بیشتر کتاب‏های یونانی صریحاً به نویسنده آنها اضافه می‏شود، مثلاً می‏گویند: ایلیاد هومر وجمهوری افلاطون؛ این در حالی است که برای انجیل‏ها از این شیوه استفاده نمی‏کنند، بلکه از حرف اضافه( Kata) که در زبان یونانی«به روایت متی یا به روایت لوقا و یا ... معنی می‏دهد» به کار می‏برند و گویا بدین شیوه از نسبت دادن این کتاب‏ها به نویسندگان سنتی آنها می‏پرهیزند(عیسی اسطوره یا تاریخ/19و 20).
+
با این که از دیدگاه احادیث، انجیلی که بر عیسی ‏علیه السلام نازل شده، غیر از انجیل‏های موجود در عهد جدید و مورد استناد مسیحیان می‏ باشد؛ ولی در برخی اوقات [[ائمه اطهار|ائمه معصوم]] ‏علیهم السلام در مناظرات‏شان با مسیحیان به همین انجیل‏های موجود، استناد کرده و آنان را محکوم کرده ‏اند.<ref>الاحتجاج، ۲/ ۴۱۲-۴۱۳.</ref>
  
ثالثاً، انجیل‏های دیگری مانند انجیل برنابا وجود دارد که با انجیل‏های چهارگانه، تعارض دارند و ترجیح این انجیل‏ها بر انجیل‏های غیر رسمی هیچ مرجّحی ندارد(المنار6/35).
+
مطابق شماری از روایات، نسخۀ اصیل «انجیل» به عنوان میراث نبوت، از [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]](ص) به [[امام علی علیه السلام|حضرت علی]] (ع)، و سپس به [[ائمه اطهار|امامان]] (ع) دیگر منتقل شده، و از این رو، گاه نقل قولهای صریح از انجیل در [[احادیث]] مستند به امامان آمده است.<ref>کافی، کلینی، ۱/ ۴۴-۴۵؛ بصائرالدرجات، صفار، ۱۵۵.</ref>
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
<references />
 
<references />
 
 
==منابع==
 
==منابع==
 
 
*[[فرهنگ معارف و معاریف (کتاب)|فرهنگ معارف و معاریف]]، سید مصطفی حسینی دشتی.
 
*[[فرهنگ معارف و معاریف (کتاب)|فرهنگ معارف و معاریف]]، سید مصطفی حسینی دشتی.
*"انجیل"، رسول رضوی، مجله کلام اسلامی، 1383، شماره 49.
+
*"انجیل"، رسول رضوی، مجله کلام اسلامی، ۱۳۸۳، شماره ۴۹.
 
+
*[https://www.cgie.org.ir/fa/article/225819/%D8%A7%D9%86%D8%AC%DB%8C%D9%84 "انجیل"، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی].
 
[[رده:کتابهای آسمانی]]
 
[[رده:کتابهای آسمانی]]
 
[[رده:مسیحیت]]
 
[[رده:مسیحیت]]
 
[[رده:انجیل]]
 
[[رده:انجیل]]

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۲

«انجیل» کتاب آسمانی حضرت عیسی (علیه‌السلام) است، که البته اکنون نزد مسیحیان به عنوان اناجیل چهارگانه «متّى»، «مرقس»، «لوقا» و «یوحنّا» معروف است. هر یک از این اناجیل، دربردارندۀ روایاتی دربارۀ زندگی و تعالیم عیسى مسیح می‌باشند. قرآن کریم، انجیل اصیل را تصدیق نموده، اما مفاهیمی مانند تثلیث و به صلیب کشیده شدن حضرت عیسی را که در انجیل‌های موجود آمده باطل می‌داند.

تعریف انجیل

«انجیل» کلمه ای یونانى و به معنی «مژده» و بشارت، کتاب آسمانى است که به حضرت عیسى (علیه السلام) نازل شده است. «مسیحیان» از این جهت آنرا مژده مى دانند که به اعتقاد آنها حضرت عیسى (علیه السلام) خود را فداى مردم کرد تا همه مردم را از آتش دوزخ برهاند، و این کتب «اناجیل» آنها مژده بهشت است. و نیز گفته شده در آغاز ظهور حضرت عیسى (ع) این کلمه به معنای بشارتِ بخشایش و ظهور ملکوت خداوند، و در عصر حواریان و رسولان، به مفهوم مژدۀ ظهور پسر خدا و رستاخیز او و نیز معانی دیگر مرتبط با آن به کار رفت.

در کتاب‏های تاریخ ادیان و به ویژه نزد مسیحیان، کتاب‏هایی که در سده ‏های نخستین مسیحیت برای ثبت اقوال و اعمال حضرت عیسی مسیح نگارش یافتند «انجیل» نامیده می‏ شود. نویسندگان انجیل‏ها در نگارش شرح زندگانی حضرت مسیح از مطالبی استفاده کرده ‏اند که از طریق شاگردان او و شاهدان عینی وقایع در دسترس آنها قرار گرفته بود.[۱]

مسیحیان عقیده ندارند که عیسی کتابی به نام انجیل آورد،[۲] بلکه آنان معتقدند، بعد از عروج عیسی‏ علیه السلام، پیروان وی، اقوال، اعمال و حوادثی را که برای آن حضرت اتفاق افتاده بود به صورت روایت‏هایی شفاهی، نقل می‏ کردند و یک سنت شفاهی در بین آنها، رایج بود.[۳] تنها در نیمه دوم قرن اوّل میلادی بود که فکر کتابت این سنت شفاهی در میان پیروان مسیحیت، قوت گرفت و عده ‏ای به نوشتن اقوال و اعمال عیسی‏ علیه السلام که در آن زمان رایج بود و از سوی حواریان و شاگردان آنها نقل می ‏شد، پرداختند[۴] و این نوشته ‏ها را «انجیل» نامیدند.

بر خلاف قرآن که آیات آن به صورت تدریجی و در غیر الواح و صحف نازل شده -و به همین دلیل فرقان نامیده می‏ شود-، انجیل یکباره و در ورق نازل شده است.[۵]

انجیل یا اناجیل؟

قرآن یک «انجیل» را به رسمیت مى شناسد، نه «اناجیل» را؛ انجیلى که مشتمل بر کلام خدا باشد، نه گفتار خود حضرت عیسى (علیه السلام) و رسولان، و نه انجیلى که پس از حضرت مسیح تدوین شده باشد.

«فرید وجدى» مى نویسد: اناجیل اکنون نزد مسیحیان چهار است:

  • «انجیل مرقس» توسط شخصی به نام «مَرْقُس» پس از «متّى» به زبان یونانى نوشته شد و حدود ۶۶ میلادی منتشر گشت.
  • «انجیل لوقا» سوّمین انجیل است که پس از آن دو انجیل در سال‏های ۷۰ و ۹۰ میلادی در انطاکیه نوشته شده است. نویسنده این انجیل قطعا از حواریان نبوده است، چون وقایع مربوط به عیسی (ع) را نه به صورت شاهدی عینی، بلکه با واسطه نقل کرده است.
  • «انجیل یوحنّا» شصت سال پس از مسیح یعنى سال ۹۳ میلادی توسط شخصی به نام «یُوحنّا» و در آسیای صغیر نوشته شده است. «انجیل یوحنا» مختصرى از اتفاقات مهم مربوط به زندگى مسیح علیه السلام را دارد، به اضافه تعلیمات روحانى و اوامر او که در سایر اناجیل بدان توجهى نشده است. ولى برخى مطالب را چون داستان میلاد و صعود مسیح و «عشاء ربّانى» و از این قبیل عجایب که سه انجیل دیگر آورده اند متعرض نشده. و از این رو محققان گفته اند که «یوحنا» از آن سه متأخرتر است.

این چهار کتاب را مسیحیان معتبر دانند و گویند «روح الامین» (جبرئیل) اینها را به نویسندگانش وحى کرده و اناجیل زیادى (که تا صد انجیل گفته اند) بعداً پدید آمد و کلیسا آنها را نامعتبر شمرد.

با این وجود، هیچ یک از چهار انجیل معروف، در زمان حضرت مسیح نوشته نشده ولى خود مسیحیان مدعی اند که «لوقا» و «مرقس» از شاگردان وى بوده اند. با آن که انجیل‏های مَرْقس، متی و لوقا به دلیل ساختار و نحوه نقل کارها و سخنان عیسی ‏علیه السلام، «اناجیل هم‌نوا و نظیر»، نامیده می ‏شوند،[۶] و اصل همه آنها به زبان یونانی نوشته شده است،[۷] با این همه میان یک انجیل با انجیل دیگر تناقضات فراوان وجود دارد و در آنها اطلاعات تاریخی مبهم، شباهت با افسانه‏ های خدایان مشرکان، حوادث ساختگی برای اثبات تحقق یافتن پیش‏گویی‏ های عهد قدیم و... موجود است.[۸]

دانشمندان اسلامی در مورد انجیل‏های موجود دو احتمال داده ‏اند؛ احتمال اوّل این است که بسیاری از قسمت‏های انجیل اصلی توسط نویسندگان بعدی اناجیل حذف شده و خرافات زیادی بر آن افزوده شده و همین امر سبب شده تا ارزش خود را از دست بدهد.[۹] احتمال دوم این است که انجیل اصلی به کلّی به فراموشی سپرده شده و به جای آن کتاب‏های دیگری توسط پیروان کلیسا نوشته شده است.[۱۰] از میان دو احتمال بالا، احتمال دوم به دلیل مطابقت با وقایع تاریخی بیشتر مورد قبول واقع شده است.[۱۱]

اما یکى از اناجیل، «انجیل بَرنابا» است که «پاپ جلاسیوس» که به سال ۴۹۲ میلادى بر تخت پاپى نشست آن را تحریم نمود، بدین جهت که آن با دیگر اناجیل مخالف بود؛ زیرا آن انجیل «کشته شدن مسیح» و «غفران ذنوب محض در آمدن به دین مسیح» را رد مى کرد، و به آمدن «پیامبر اسلام» تصریح داشت.

این انجیل قرنها ناپدید بود تا در قرن ۱۶ میلادى اسقفى به نام «فِرامارینو» یک نسخه آن را به زبان ایتالیائى در کتابخانه «اسکوتز» پنجم بدست آورد[۱۲] و در آستین خود پنهان کرد و در فرصت هاى مناسب آن را بدقت مطالعه کرد و در پرتو آن به دین اسلام هدایت یافت و در اوائل قرن ۱۸ میلادی نیز نسخه اى از آن به زبان اسپانیائى به دست آمد و پس از آن توسط دکتور «منکهوس» به زبان انگلیسى ترجمه شد و به سال ۱۹۰۸ م. دکتر خلیل سعادت آن را به زبان عربى ترجمه کرد و اخیراً دانشمند ارجمند حیدر قلى‌خان سردار کابلى (متوفای ۱۳۷۲ ق)، آنرا به فارسى ترجمه نمود و در کرمانشاه به چاپ رسید.[۱۳]

هر چند دانشمندان مسلمان، انجیل برنابا را انجیل نازل شده بر حضرت عیسی نمی‏ دانند؛ ولی از دیدگاه آنان این انجیل بیشتر از سایر انجیل‏ها با واقعیت‏های تاریخی، تطابق دارد.

انجیل در قرآن

نام کتاب «انجیل» دوازده بار در قرآن مجید ذکر شده است، ولی هیچگاه به صورت جمع (اناجیل)، وارد نشده است و این یکی از ادلّه‏ ای است که نشان می‏ دهد، انجیل مورد نظر قرآن، غیر از انجیل‏ هایی است که مسیحیان آن‏ها را از جمله کتاب‏های مقدس خود می‏ دانند.

قرآن، «انجیل» را کتاب نازل شده از سوی خدا مى داند و همچون قرآن و تورات اصلی، نور، هدایت و موعظه برای تقوا پیشه‏ گان معرفی می کند: «...وَأَنزَلَ التَّوْرَاةَ وَالإِنجِیلَ * مِن قَبْلُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَأَنزَلَ الْفُرْقَانَ»[۱۴] و «وَآتَینَاهُ الْإِنْجِیلَ فِیهِ هُدًى وَ نُورٌ»[۱۵]. همچنین پذیرش حقانیت آن از سوی مسلمانان از شروط ایمان دانسته شده است: «وَالَّذِینَ یؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَیک وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِک...».[۱۶] ولى آن انجیل را کتاب آسمانى مى داند که مشتمل بر احکام و تکالیف بشر باشد و زندگى او را تنظیم کند و سر و سامان بخشد، ـ چنانکه شأن ادیان الهى است ـ «وَلْیحْکمْ أَهْلُ الْإِنْجِیلِ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ ...»؛[۱۷] انجیلى که پیامبر و کتاب پیش از خود را تصدیق نماید: «وَمُصَدِّقًا لِمَا بَینَ یدَیهِ مِنَ التَّوْرَاةِ»[۱۸] و به آمدن پیامبر بعد و کتاب بعد از خود مژده دهد: «الَّذِینَ یتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِی الْأُمِّی الَّذِی یجِدُونَهُ مَکتُوبًا عِنْدَهُمْ فِی التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِیلِ».[۱۹]

با این وجود، قرآن، مفاهیمی مانند تثلیث و به صلیب کشیده شدن حضرت عیسی (ع) را که در انجیل‌های موجود وارد شده باطل و تحریف‌شده می‌داند.

در قرآن، بارها مسیحیان به ایمان و عمل به انجیل فراخوانده شده‌اند، ولی این پرسش همواره مطرح بوده که مراد، عمل به کدام انجیل است؟ زیرا، از تاریخ مسیحیت برمی‌آید که مسیحیان به انجیلی واحد که الفاظ آن وحی باشد، باور ندارند و نزد آنها اناجیل چهارگانه در آغاز عهد جدید، معتبر است. اما برپایۀ نگرشی که از عهد صحابه وجود داشته، چنین تصور می‌شده که تا عهد پیامبر اکرم (ص)، برخی از روحانیان حقیقت‌جوی مسیحی، نسخه‌هایی از انجیل اصیل در دست داشته‌اند و مدلول آیات قرآنی ناظر بر همین انجیل راستین بوده است.[۲۰]

انجیل در روایات

از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که انجیل در شب دوازدهم ماه رمضان نازل شده است.[۲۱]

امام رضا (علیه السلام) در جلسه بحث و مناظره ای که مأمون ترتیب داده بود به «جاثلیق» گفت: هیچ مى دانى این اختلاف که در انجیل دیده مى شود از کى شروع شده؟ گفت: نمى دانم، فرمود: همان روزى که انجیل (به دست یهود) ناپدید شد، ملت نصارى نزد علماى خود آمدند و گفتند: حال که «عیسى» کشته شد و انجیل را هم از دست دادیم و شما علماى ما هستید، از انجیل چه دارید؟ «لوقا» و «مرقابوس» گفتند: هیچ واهمه نداشته باشید که انجیل در سینه ما است و تمامى «اسفار» آن را به شما خواهیم رساند و شما کلیساها را خالى مگذارید. سپس لوقا و مرقابوس و یوحنّا و متّى دور هم نشستند و این انجیل را ساختند و در اختیار شما گذاشتند در صورتى که این چهار نفر شاگردان شاگردان اول «مسیح» بودند... .

نقل است که در انجیل آمده که خداوند فرمود: چرا به دین عمل نمى نمائید و همواره خطا مى کنید، مگر نمى دانید که عذاب من در انتظار شما است؟ حکم به جور و ستم مکنید که از جانب من به عذاب شما حکم خواهد شد، به همین پیمانه اى که به مردم مى دهید برایتان پیمانه داده شود و طبق همین قضاوت خودتان علیه شما قضاوت خواهد شد.[۲۲]

با این که از دیدگاه احادیث، انجیلی که بر عیسی ‏علیه السلام نازل شده، غیر از انجیل‏های موجود در عهد جدید و مورد استناد مسیحیان می‏ باشد؛ ولی در برخی اوقات ائمه معصوم ‏علیهم السلام در مناظرات‏شان با مسیحیان به همین انجیل‏های موجود، استناد کرده و آنان را محکوم کرده ‏اند.[۲۳]

مطابق شماری از روایات، نسخۀ اصیل «انجیل» به عنوان میراث نبوت، از پیامبر اکرم(ص) به حضرت علی (ع)، و سپس به امامان (ع) دیگر منتقل شده، و از این رو، گاه نقل قولهای صریح از انجیل در احادیث مستند به امامان آمده است.[۲۴]

پانویس

  1. انجیل لوقا، ۴۱.
  2. کلام مسیحی، ۴۹-۵۰.
  3. تکوین الاناجیل، ۲۴، کلام مسیحی، ۴۳.
  4. تکوین الاناجیل، ۳۰.
  5. بحارالأنوار، ۱۴/۲۸۴.
  6. کلام مسیحی، ۴۲.
  7. تاریخ تمدن، ۳/۶۵۴.
  8. تاریخ تمدن، ۳/۶۵۵.
  9. الجامع لاحکام القرآن، ۴/۶؛ جامع البیان عن تأویل آی القرآن، ۴/۲۶۳.
  10. تاریخ یعقوبی، ۱/ ۶۸-۶۹، مروج الذهب، ۱/۳۲۰، ملل و نحل، ۱/۲۲۱، کشف الظنون، ۱/۱۷۶.
  11. المیزان فی تفسیر القرآن، ۳/۲۱۵، الهدی إلی دین المصطفی، ۱/ ۶۷-۷۱.
  12. سیر تاریخی انجیل برنابا، ۷-۹.
  13. قاموس قرآن.
  14. سوره آل عمران/۳و۴.
  15. سوره مائده/۴۶.
  16. سوره بقره/ ۴؛ سوره نساء/ ۶۰.
  17. سوره مائده/۴۷.
  18. سوره مائده/۴۶.
  19. سوره اعراف/۱۵۷.
  20. نک‍ : سنن نسایی، ۸/ ۲۳۱-۲۳۳؛ الدرالمنثور، سیوطی، ۶/ ۱۷۷-۱۷۸.
  21. الکافی، ۴/۱۵۷؛ من لا یحضره الفقیه، ۴/۱۹۳.
  22. بحارالانوار، ۱۴ و ۷۷ و ۹۸.
  23. الاحتجاج، ۲/ ۴۱۲-۴۱۳.
  24. کافی، کلینی، ۱/ ۴۴-۴۵؛ بصائرالدرجات، صفار، ۱۵۵.

منابع