مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

ابوالبرکات کوفی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۱۰ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
عمر فرزند ابراهيم بن محمد بن محمد از نوادگان زيد بن على بن الحسين علیه السلام از پيشوايان نحو و فقه و حديث در [[كوفه]] بوده.<ref name=":0">أمالي ابن الشجري، مقدمةج‏1، ص: 21</ref> ابوالبرکات کوفی در سال 455 ق به سرزمین [[شام]] سفر کرد و مدتی در دمشق زندگی کرد و سپس به حلب رفت و در آنجا کتاب «الایضاح» ابو علی فارسی را آموخت. <ref name=":0" />
+
{{خوب}}
 +
«ابوالبرکات عمر بن ابراهیم کوفی» (۴۴۲-۵۳۹ ق)، از نوادگان [[زید بن علی بن الحسین|زید بن على بن الحسین]] علیه‌السلام و از پیشوایان [[نحو]] و [[فقه]] و [[حدیث]] در قرن ششم هجری بود.<ref name=":۰">أمالی ابن الشجری، مقدمةج‏۱، ص: ۲۱</ref> برخی مورخین او را [[زیدیه|زیدى]] مذهب دانسته اند؛ سمعانی از او نقل کرده که: «من زیدی مذهب هستم اما بر مذهب [[ابوحنیفه]] [[فتوا]] می دهم».<ref name=":۲" />
  
و سپس در [[بغداد]] از حوزه درس ابوبكر خطيب و ديگران بهره گرفت و در كوفه از محضر ابوالفرج محمد بن علاء و ديگران استفاده نمود. او از مشايخ كوفه بود و در محله سبيع سكونت داشت. اغلب مورخين او را شيعى دانند ولى برخى او را زيدى خوانند. او از مشايخ عمادالدين طبرى است.
+
او تا زمانی که در [[کوفه]] بود، از پدرش ابراهیم بن محمد علوی کوفی و از دیگر عالمان آن زمان در کوفه بهره برد.<ref name=":۳">تاریخ مدینة دمشق، ج‏۴۳، ص: ۵۴۳؛ أمالی ابن الشجری، مقدمةج‏۱، ص: ۲۱</ref> سپس همراه  پدرش به سرزمین [[شام]] سفر کرد و مدتی در آنجا سکونت کرد و از دانشمندان آن دیار کسب علم نمود.<ref name=":۳" /> سپس به [[بغداد]] رفت و از أبوبکر الخطیب، و أبوالحسین بن النقور علم آموخت.<ref>تاریخ مدینة دمشق، ج‏۴۳، ص: ۵۴۳؛  الأنساب، سمعانی، ج‏۶، ص: ۳۶۶</ref>
  
از جمله تاليفات او شرح اللمع است. (اعيان الشيعه)
+
در حالات ابوالبرکات نوشته اند که مردی صبور و قانع و زاهد بود<ref name=":۲" /> و حتی در سالخوردگی خط زیبایی داشت.<ref>الوافی بالوفیات، ج‏۲۲، ص: ۴۱۳</ref> از جمله تألیفات او «شرح اللمع» است.<ref>الوافی بالوفیات، ج‏۲۲، ص: ۴۱۳</ref>
  
== پانویس ==
+
ابوالبرکات کوفی در سال ۵۳۹ قمری در کوفه درگذشت.<ref name=":۲">الوافی بالوفیات، ج‏۲۲، ص: ۴۱۲؛ تاریخ مدینة دمشق، ج‏۴۳، ص: ۵۴۴</ref> جایگاه اجتماعی او تا حدی بود که ۳۰ هزار نفر بر پیکر او [[نماز میت|نماز]] خواندند.<ref name=":۲" />
 +
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
 
==منابع==
 
==منابع==
* هبة الله بن علي بن محمد بن حمزة الحسني العلوي، أمالي ابن الشجري - قاهرة، چاپ: _، ق‏1412 / م‏1992.
+
*هبة الله بن علی الحسنی العلوی، أمالی ابن الشجری، قاهرة، ‏۱۴۱۲ق.
 
+
*سمعانی، الأنساب، حیدر آباد، ۱۳۸۲ ق.
[[رده:علمای قرن پنجم]]
+
*خلیل صفدى، الوافی بالوفیات، دار النشر، بیروت، ۱۴۰۱ق.
 +
*ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، دار الفکر، بیروت، ۱۴۱۵ق.
 +
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= خوب
 +
|عنوان بندی مناسب= خوب
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= خوب
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= خوب
 +
|رده=دارد
 +
}}
 +
[[رده:علمای قرن ششم]]
 
[[رده:نحویون]]
 
[[رده:نحویون]]
[[رده:راویان حدیث]]
+
[[رده:محدثان]]
 
[[رده:فقیهان]]
 
[[رده:فقیهان]]
 +
[[رده: مقاله های مرتبط به دانشنامه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۰۴

«ابوالبرکات عمر بن ابراهیم کوفی» (۴۴۲-۵۳۹ ق)، از نوادگان زید بن على بن الحسین علیه‌السلام و از پیشوایان نحو و فقه و حدیث در قرن ششم هجری بود.[۱] برخی مورخین او را زیدى مذهب دانسته اند؛ سمعانی از او نقل کرده که: «من زیدی مذهب هستم اما بر مذهب ابوحنیفه فتوا می دهم».[۲]

او تا زمانی که در کوفه بود، از پدرش ابراهیم بن محمد علوی کوفی و از دیگر عالمان آن زمان در کوفه بهره برد.[۳] سپس همراه پدرش به سرزمین شام سفر کرد و مدتی در آنجا سکونت کرد و از دانشمندان آن دیار کسب علم نمود.[۳] سپس به بغداد رفت و از أبوبکر الخطیب، و أبوالحسین بن النقور علم آموخت.[۴]

در حالات ابوالبرکات نوشته اند که مردی صبور و قانع و زاهد بود[۲] و حتی در سالخوردگی خط زیبایی داشت.[۵] از جمله تألیفات او «شرح اللمع» است.[۶]

ابوالبرکات کوفی در سال ۵۳۹ قمری در کوفه درگذشت.[۲] جایگاه اجتماعی او تا حدی بود که ۳۰ هزار نفر بر پیکر او نماز خواندند.[۲]

پانویس

  1. أمالی ابن الشجری، مقدمةج‏۱، ص: ۲۱
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ الوافی بالوفیات، ج‏۲۲، ص: ۴۱۲؛ تاریخ مدینة دمشق، ج‏۴۳، ص: ۵۴۴
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ تاریخ مدینة دمشق، ج‏۴۳، ص: ۵۴۳؛ أمالی ابن الشجری، مقدمةج‏۱، ص: ۲۱
  4. تاریخ مدینة دمشق، ج‏۴۳، ص: ۵۴۳؛ الأنساب، سمعانی، ج‏۶، ص: ۳۶۶
  5. الوافی بالوفیات، ج‏۲۲، ص: ۴۱۳
  6. الوافی بالوفیات، ج‏۲۲، ص: ۴۱۳

منابع

  • هبة الله بن علی الحسنی العلوی، أمالی ابن الشجری، قاهرة، ‏۱۴۱۲ق.
  • سمعانی، الأنساب، حیدر آباد، ۱۳۸۲ ق.
  • خلیل صفدى، الوافی بالوفیات، دار النشر، بیروت، ۱۴۰۱ق.
  • ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، دار الفکر، بیروت، ۱۴۱۵ق.