توشح: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | «تَوَشُّح» به معنای گذراندن یک طرف جامه از زیر بغل راست و افکندن آن بر دوش چپ یا عکس آن است.<ref> فاضل هندی، کشف اللثام، ج۵، ص۲۷۵.</ref> از توشّح در باب [[نماز|صلات]] و [[حج]] بحث شده است. | |
| − | + | ==تعریف توشح== | |
| + | «تَوَشُّح» در لغت از ماده «وشح» به معنای آویختن حمایل (آنچه به شانه و پهلو آویزند) و جامه به دوش افکندن است.<ref>فرهنگ ابجدی عربی-فارسی، ص ۲۷۳.</ref> اما با توجه به این‌که روایات مربوط به توشّح، یک بحث [[شرع|شرعی]] و [[فقه|فقهی]] را پیش می‌کشند، لغت‌دانان و فقهای بزرگوار توشّح را به گونه‌های مختلف معنا کرده‌اند که معروفترین آن چنین است: گذراندن یک طرف لباس از زیر بغل راست و افکندن آن بر دوش چپ، آن‌گونه که شخص مُحرم در احرام حج انجام می‌دهد.<ref>کشف اللثام، ج ۵، ص ۲۷۵؛ ابن منظور، لسان العرب، ج ۲، ص ۶۳۳.</ref> | ||
| − | + | تعریف توشح به کیفیت یاد شده نزد فقیهان معروف است؛ لیکن برخى آن را به افکندن جامه از شانه تا تهیگاه و بستن آن در وسط،<ref> الرسائل العشر، ص ۶۸؛ روض الجنان ج۲، ص ۵۶۱. </ref> و گروه سوم به داخل کردن یک طرف جامه در زیر بغل راست و افکندن آن بر دوش چپ و طرف دیگر، زیر بغل چپ و افکندن آن بر دوش راست سپس گره زدن آن دو به هم بر روى سینه، تعریف کرده‌اند.<ref> جواهرالکلام، ج۸، ص ۲۴۰. </ref> | |
| − | + | در برخی روایات نیز توشّح به همان معنای معروف فقها و لغت‌دانان است؛ یعنی گذراندن یک طرف لباس از زیر بغل راست و افکندن آن بر دوش چپ. چنانکه [[امام صادق]](ع) فرمود: «شایسته نیست که روى پیراهن، یک ملافه را به صورت توشّح آویزان کنی و نماز بخوانى. و شایسته نیست که روى پیراهن، یک ملافه را مانند لنگ حمام به کمر ببندى و نماز بخوانى. این گونه لباس، شیوه دوران جاهلیت بود».<ref>کلینی، الکافی، ج ۳، ص ۳۹۵.</ref> | |
| − | توشح در حال [[نماز]] به ویژه براى امام جماعت | + | ==حکم توشح== |
| + | توشّح در حال [[نماز]] به ویژه براى [[امام جماعت|امام جماعت]] کراهت دارد.<ref> جواهرالکلام، ج۸، ۲۳۸-۲۴۰. </ref> اما توشحِ یکى از دو جامه [[احرام]] براى مُحرم جایز است.<ref> همان، ج۸، ص ۲۳۶-۲۳۸. </ref> | ||
| + | در حدیثی [[امام باقر]] یا [[امام صادق]](ع) فرمود: «پوشیدن ردا و عبا بر روی توشّح، در نماز [[مکروه]] است و پوشیدن لباس به صورت توشّح بر روی پیراهن [نیز] مکروه است».<ref>وسائل الشیعة، ج ۴، ص ۳۹۶.</ref> | ||
| + | |||
| + | از امام باقر و امام صادق(ع) سؤال کردند: علّت چیست که شخص نباید در حال نماز روى پیراهنش، لباس را به صورت توشّح بپوشد؟ فرمودند: «علّتش آن است که در نماز باید با تواضع و خوارى باشند و توشّح نشانه تکبّر و گردن فرازى است، از این‌رو در نماز جایز نیست این طور لباس بپوشید».<ref>علل الشرائع، ج ۲، ص ۳۲۹؛ وسائل الشیعة، ج ۴، ص ۳۹۸.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
| + | ==منابع== | ||
| − | + | *فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جمعى از پژوهشگران، ج ۲، ص ۶۶۴. | |
| − | + | *"معنای توشّح"، [https://www.islamquest.net/fa/archive/fa28921 اسلام کوئست]. | |
[[رده:نماز]] | [[رده:نماز]] | ||
[[رده:حج]] | [[رده:حج]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۴۵
«تَوَشُّح» به معنای گذراندن یک طرف جامه از زیر بغل راست و افکندن آن بر دوش چپ یا عکس آن است.[۱] از توشّح در باب صلات و حج بحث شده است.
محتویات
تعریف توشح
«تَوَشُّح» در لغت از ماده «وشح» به معنای آویختن حمایل (آنچه به شانه و پهلو آویزند) و جامه به دوش افکندن است.[۲] اما با توجه به این‌که روایات مربوط به توشّح، یک بحث شرعی و فقهی را پیش می‌کشند، لغت‌دانان و فقهای بزرگوار توشّح را به گونه‌های مختلف معنا کرده‌اند که معروفترین آن چنین است: گذراندن یک طرف لباس از زیر بغل راست و افکندن آن بر دوش چپ، آن‌گونه که شخص مُحرم در احرام حج انجام می‌دهد.[۳]
تعریف توشح به کیفیت یاد شده نزد فقیهان معروف است؛ لیکن برخى آن را به افکندن جامه از شانه تا تهیگاه و بستن آن در وسط،[۴] و گروه سوم به داخل کردن یک طرف جامه در زیر بغل راست و افکندن آن بر دوش چپ و طرف دیگر، زیر بغل چپ و افکندن آن بر دوش راست سپس گره زدن آن دو به هم بر روى سینه، تعریف کرده‌اند.[۵]
در برخی روایات نیز توشّح به همان معنای معروف فقها و لغت‌دانان است؛ یعنی گذراندن یک طرف لباس از زیر بغل راست و افکندن آن بر دوش چپ. چنانکه امام صادق(ع) فرمود: «شایسته نیست که روى پیراهن، یک ملافه را به صورت توشّح آویزان کنی و نماز بخوانى. و شایسته نیست که روى پیراهن، یک ملافه را مانند لنگ حمام به کمر ببندى و نماز بخوانى. این گونه لباس، شیوه دوران جاهلیت بود».[۶]
حکم توشح
توشّح در حال نماز به ویژه براى امام جماعت کراهت دارد.[۷] اما توشحِ یکى از دو جامه احرام براى مُحرم جایز است.[۸]
در حدیثی امام باقر یا امام صادق(ع) فرمود: «پوشیدن ردا و عبا بر روی توشّح، در نماز مکروه است و پوشیدن لباس به صورت توشّح بر روی پیراهن [نیز] مکروه است».[۹]
از امام باقر و امام صادق(ع) سؤال کردند: علّت چیست که شخص نباید در حال نماز روى پیراهنش، لباس را به صورت توشّح بپوشد؟ فرمودند: «علّتش آن است که در نماز باید با تواضع و خوارى باشند و توشّح نشانه تکبّر و گردن فرازى است، از این‌رو در نماز جایز نیست این طور لباس بپوشید».[۱۰]
پانویس
- ↑ فاضل هندی، کشف اللثام، ج۵، ص۲۷۵.
- ↑ فرهنگ ابجدی عربی-فارسی، ص ۲۷۳.
- ↑ کشف اللثام، ج ۵، ص ۲۷۵؛ ابن منظور، لسان العرب، ج ۲، ص ۶۳۳.
- ↑ الرسائل العشر، ص ۶۸؛ روض الجنان ج۲، ص ۵۶۱.
- ↑ جواهرالکلام، ج۸، ص ۲۴۰.
- ↑ کلینی، الکافی، ج ۳، ص ۳۹۵.
- ↑ جواهرالکلام، ج۸، ۲۳۸-۲۴۰.
- ↑ همان، ج۸، ص ۲۳۶-۲۳۸.
- ↑ وسائل الشیعة، ج ۴، ص ۳۹۶.
- ↑ علل الشرائع، ج ۲، ص ۳۲۹؛ وسائل الشیعة، ج ۴، ص ۳۹۸.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جمعى از پژوهشگران، ج ۲، ص ۶۶۴.
- "معنای توشّح"، اسلام کوئست.
