عبدالله مامقانی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
||نام کامل = شیخ عبدالله مامقانی | ||نام کامل = شیخ عبدالله مامقانی | ||
||تصویر= [[پرونده:Mamaghni.jpg|230px]] | ||تصویر= [[پرونده:Mamaghni.jpg|230px]] | ||
| − | ||زادروز = | + | ||زادروز = ۱۲۹۰ قمری |
|زادگاه = [[نجف]] | |زادگاه = [[نجف]] | ||
| − | |وفات = | + | |وفات = ۱۳۵۱ قمری |
|مدفن = نجف | |مدفن = نجف | ||
| − | |اساتید = محمدحسن | + | |اساتید = [[محمدحسن مامقانی]]، غلامحسین دربندی، حسن خراسانی،... |
| − | |شاگردان = [[سید محمدهادی میلانی|آیت‌الله میلانی]]، [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی|آیت‌الله نجفی مرعشی]]، ... | + | |شاگردان = [[سید محمدهادی میلانی|آیت‌الله میلانی]]، [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی|آیت‌الله نجفی مرعشی]]، سید عبدالأعلی موسوی سبزواری،... |
| − | |آثار = [[التنقیح المقال فی علم الرجال|تنقیح المقال فی علم الرجال]]، فوائد الرجالیة، ... | + | |آثار = [[التنقیح المقال فی علم الرجال|تنقیح المقال فی علم الرجال]]، فوائد الرجالیة، منهج الرشاد،... |
}} | }} | ||
| − | شیخ عبدالله مامقانی ( | + | '''شیخ عبدالله مامقانی''' (۱۳۵۱-۱۲۹۰ ق) از برجسته ترین دانشمندان [[شیعه]] در علوم متعدد خصوصاً در [[علم رجال]] بوده است. کتاب «[[تنقيح المقال فى علم الرجال (کتاب)|تنقیح المقال فی علم الرجال]]» از آثار اوست، که [[شیخ آقا بزرگ تهرانی|آقا بزرگ تهرانی]] آن را مفصل ترین و جامع ترین کتب رجالی شیعه می داند. |
| − | == | + | ==زندگی‌نامه == |
| − | عبدالله مامقانی در تاریخ ۱۵ربیع الأول ۱۲۹۰ هـ. ق در [[نجف|نجف اشرف]] دیده به جهان گشود. در پنج سالگی خواندن و نوشتن [[قرآن]] را آموخت و پس از اینکه آثار هوش فراوان در وی نمایان شد پدرش تعلیم وی را به عهده گرفت. سپس نزد سایر اساتید علوم اسلامی را آموخت. | + | عبدالله مامقانی در تاریخ ۱۵ربیع الأول ۱۲۹۰ هـ. ق در [[نجف|نجف اشرف]] دیده به جهان گشود. در پنج سالگی خواندن و نوشتن [[قرآن]] را آموخت و پس از اینکه آثار هوش فراوان در وی نمایان شد پدرش -[[محمدحسن مامقانی|شیخ محمدحسن مامقانی]]- تعلیم وی را به عهده گرفت. سپس نزد سایر اساتید [[علوم اسلامی]] را آموخت. |
| − | + | '''تحصیلات:''' | |
| − | + | شیخ عبدالله مامقانی در [[ماه ربیع الاول|ربیع‌الأول]] سال ۱۳۰۸ هـ.ق به درس خارج [[اصول فقه|اصول]] و در [[ماه محرم|محرم]] سال ۱۳۰۹ هـ.ق به درس [[فقه]] پدر حاضر شد و تقریرات آنها را نگاشت و تا زمان فوت پدرش (سال ۱۳۲۳ هـ.ق) این کار ادامه داشت. | |
| − | + | ایشان موفق شد اجازه [[اجتهاد]] را از پدرش، با اینکه وی در سختگیری اعطای [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] به شاگردانش معروف بود، دریافت کند. | |
| − | + | مامقانی از سال ۱۳۰۹ هـ. ق به دستور شیخ حسن میرزا تألیف را آغاز کرد و تا پایان عمر بدین کار مشغول بود. دوران سطوح ایشان دو سال و نیم به طول انجامید؛ چون تمامی روزهای سال را به تحصیل اشتغال داشت و تنها روز [[روز عاشورا|عاشورا]] را تعطیل می‌کرد. | |
| − | + | عبدالله مامقانی در سال ۱۳۲۲ به [[مشهد|مشهد مقدس]] سفر کرد و در سال ۱۳۳۸ به [[حج]] مشرف شد که مایه عزت [[شیعه]] را فراهم کرد. وی در این سفر به اقامۀ [[نماز جماعت]] بر طبق مذهب شیعه در برابر علمای مذاهب [[عامه]] پرداخت و هر شب افراد زیادی به او اقتدا می‌کردند. | |
| − | مرحوم مامقانی، در ۱۶ شوال سال ۱۳۵۱ق (۱۳۱۱ شمسی) در ۶۱ سالگی، درگذشت | + | او به سال ۱۳۴۶ هـ. ق به [[قم]] سفر کرد و حاج [[شیخ عبد الکریم حائری یزدی|شیخ عبدالکریم حائری یزدی]] مکان به جا آوردن نمازش را در صحن به ایشان تفویض کرد و طلاب و مردم قم از هر سو گرد او حلقه می‌زدند و برای پرسیدن از وی ساعت‌ها در نوبت می‌ایستادند. |
| + | |||
| + | '''وفات:''' | ||
| + | |||
| + | مرحوم مامقانی، در ۱۶ [[ماه شوال|شوال]] سال ۱۳۵۱ق (۱۳۱۱ شمسی) در ۶۱ سالگی، درگذشت و پیکر مطهرش را در مقبره پدرش [[محمدحسن مامقانی]] واقع در محله العماره [[نجف]]، به خاک سپردند. | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
| سطر ۳۹: | سطر ۴۳: | ||
۳. آیت‌الله سید عبدالأعلی موسوی سبزواری صاحب مهذب الأحکام | ۳. آیت‌الله سید عبدالأعلی موسوی سبزواری صاحب مهذب الأحکام | ||
| − | ۴. آیت‌الله میرزا باقر زنجانی صاحب حاشیه بر رسائل و مکاسب و کفایه | + | ۴. آیت‌الله میرزا باقر زنجانی صاحب حاشیه بر [[فرائد الاصول (کتاب)|رسائل]] و [[مکاسب (کتاب)|مکاسب]] و [[کفایة الاصول (کتاب)|کفایه]] |
| − | ۵. حجت‌الاسلام عبدالحسین حلی صاحب | + | ۵. حجت‌الاسلام عبدالحسین حلی صاحب ترجمه [[سید رضی|الشریف الرضی]] |
۶. حجت‌الاسلام محمدرضا فرج‌الله نویسندۀ الغدیر فی الإسلام | ۶. حجت‌الاسلام محمدرضا فرج‌الله نویسندۀ الغدیر فی الإسلام | ||
| سطر ۴۹: | سطر ۵۳: | ||
۸. حجت‌الاسلام سید محمدصادق طباطبایی بحرالعلوم صاحب دلیل القضاء الشرعی | ۸. حجت‌الاسلام سید محمدصادق طباطبایی بحرالعلوم صاحب دلیل القضاء الشرعی | ||
| − | ۹. حجت‌الاسلام سید حسن | + | ۹. حجت‌الاسلام سید حسن میرجهانی اصفهانی صاحب نوائب الدهور فی علائم الظهور |
| − | ۱۰. حجت‌الاسلام سید عبدالرزاق موسوی مقرم صاحب مقتل الحسین و زید الشهید | + | ۱۰. حجت‌الاسلام سید عبدالرزاق موسوی مقرم صاحب [[مقتل الحسين(عليه السلام) (مقرم) (کتاب)|مقتل الحسین]] و زید الشهید |
۱۱. حجت‌الاسلام سید ضیاءالدین تویسرکانی نجفی | ۱۱. حجت‌الاسلام سید ضیاءالدین تویسرکانی نجفی | ||
| سطر ۶۷: | سطر ۷۱: | ||
==تألیفات== | ==تألیفات== | ||
| − | + | شیخ مامقانی در کنار تحصیلات علمی از امر تألیف غافل نماند و در این راستا کوشش های فراوانی کرد. برخی از آثار این عالم بزرگوار عبارتند از: | |
| − | ۱. نهایة المقال فی تکملة غایة الآمال (حاشیه بر مبحث خیارات مکاسب شیخ انصاری) | + | ۱. نهایة المقال فی تکملة غایة الآمال (حاشیه بر مبحث خیارات [[مکاسب (کتاب)|مکاسب]] شیخ انصاری) |
۲. القلائد الثمنیة علی الرسائل الستة السنیه (حاشیه بر رساله‌های ششگانه ملحق به مکاسب) | ۲. القلائد الثمنیة علی الرسائل الستة السنیه (حاشیه بر رساله‌های ششگانه ملحق به مکاسب) | ||
| سطر ۷۹: | سطر ۸۳: | ||
۵. الاثنی عشریه که دوازده رسالۀ فقهی و تقدیمی به [[ائمه اطهار]] علیهم السلام است | ۵. الاثنی عشریه که دوازده رسالۀ فقهی و تقدیمی به [[ائمه اطهار]] علیهم السلام است | ||
| − | ۶. حاشیه [[فرائد الاصول (کتاب)|فرائد الأصول]] | + | ۶. حاشیه بر [[فرائد الاصول (کتاب)|فرائد الأصول]] |
۷. [[التنقیح المقال فی علم الرجال|تنقیح المقال فی علم الرجال]] | ۷. [[التنقیح المقال فی علم الرجال|تنقیح المقال فی علم الرجال]] | ||
| سطر ۹۱: | سطر ۹۵: | ||
۱۱. الفوائد الطبیة | ۱۱. الفوائد الطبیة | ||
| − | == | + | ==ویژگی‌های اخلاقی== |
| − | |||
| − | |||
| − | + | علاوه بر صفات علمی، ویژگی‌های متعالی [[اخلاق|اخلاقی]] او نیز مورد توجه دیگران واقع می‌شد؛ چنان‌که درباره ایشان نوشته‌اند که دارای «اخلاقی نیک و رفتاری پسندیده بود. [[زهد]]، [[ورع]]، [[تواضع|فروتنی]]، دوری از تمام مظاهر [[کبر]]، [[ریا]] و اخلاق ناپسند از ویژگی‌های نمایان وی بود.» | |
| − | شیخ مامقانی، خود عامل به این دستور بوده؛ چنان‌که در این باره نوشته‌اند: «آن فقیه بزرگوار به | + | در کتاب «مرآةالرشاد» ضمن اشاره به اصول دینی و باورهای اسلامی، با شمار زیادی از اعمال و بایدهای روزانه نیز مواجه‌ایم که شیخ عبدالله مامقانی آنها را به فرزندش گوشزد و عمل بدان‌ها را به او تأکید کرده است. وی درباره شماری از دستورات دینی، به تجربیات شخصی خود در عمل به آنها و مشاهدة تأثیرات آنها اشاره کرده است. یکی از این موارد، تشکیل و برپاداری عزای سیدالشهداء [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]](ع) و احیای شعائر حسینی است. شیخ مامقانی، خود عامل به این دستور بوده؛ چنان‌که در این باره نوشته‌اند: «آن فقیه بزرگوار به اقامه سوگواری سالار شهیدان علاقه بسیار داشت و شب‌های جمعه در منزل خویش اقامه عزا می‌کرد. وی هر روز پیش از درس خود، حدیثی اخلاقی را عنوان می‌کرد و درباره آن گفت‌وگو می‌کرد و پس از آن مصیبت امام حسین(ع) را تذکر می‌داد.» |
| − | شیخ عبدالله مامقانی توصیه‌های خود را | + | شیخ عبدالله مامقانی توصیه‌های خود را درباره برپاداری عزاداری حسینی، در این کتاب، پس از توصیه به [[توسّل|توسل]] به [[اهل البیت|اهل بیت]](ع) ذکر کرده است. توصیه‌های وی در حقیقت چکیده‌ای دقیق از دستورات دینی فراوانی است که درباره این موضوع به مؤمنان ابلاغ شده است. متن اصلی کتاب به زبان عربی است که ترجمه بخش منتخب آن بدین وسیله تقدیم خوانندگان می‌شود: |
| − | «... ای فرزندم! بر تو باد برپاداری عزا و سوگ اباعبدالله (بر او سلام باد!) در هر روز و شب یک بار تا آنجا که بتوانی. در صورتی که نتوانستی هزینة این کار را تأمین کنی و جز خواندن کتاب عزاداری<ref>منظور کتاب‌های مقتل و شهادتنامه‌های امام حسین (ع) است.</ref> برای خانواده‌ات برایت ممکن نشد، چنین کن (حداقل این کتاب‌ها را برای خانواده‌ات بخوان.)؛ [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]](ع) در نزد خداوند عزیز و گرامی است؛ از آن رو که به صورت منحصر به فردی امر خداوند را اطاعت کرد و جان و مال و خانواده‌اش را به طور کامل در راه خدای بزرگ بخشش کرد. (پس بدان) که در توسل به امام حسین(ع) خیر دو جهان و رستگاری دنیا و آخرت مهیاست... و ای فرزندم اگر از مزار امام حسین(ع) دوری، در هر روز یک‌بار [[زیارت]] امام حسین(ع) را بخوان و در هر ماه یک‌بار به زیارت او رهسپار شو! و حداقل در یکی از درنگ‌گاه‌های | + | «... ای فرزندم! بر تو باد برپاداری عزا و سوگ اباعبدالله (بر او سلام باد!) در هر روز و شب یک بار تا آنجا که بتوانی. در صورتی که نتوانستی هزینة این کار را تأمین کنی و جز خواندن کتاب عزاداری<ref>منظور کتاب‌های مقتل و شهادتنامه‌های امام حسین (ع) است.</ref> برای خانواده‌ات برایت ممکن نشد، چنین کن (حداقل این کتاب‌ها را برای خانواده‌ات بخوان.)؛ [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]](ع) در نزد خداوند عزیز و گرامی است؛ از آن رو که به صورت منحصر به فردی امر خداوند را اطاعت کرد و جان و مال و خانواده‌اش را به طور کامل در راه خدای بزرگ بخشش کرد. (پس بدان) که در توسل به امام حسین(ع) خیر دو جهان و رستگاری دنیا و آخرت مهیاست... و ای فرزندم اگر از مزار امام حسین(ع) دوری، در هر روز یک‌بار [[زیارت]] امام حسین(ع) را بخوان و در هر ماه یک‌بار به زیارت او رهسپار شو! و حداقل در یکی از درنگ‌گاه‌های هفتگانه<ref>منظور زیارت امام حسین (ع) در شب عاشورا و روز عاشورا، روز اربعین، اولین روز از ماه رجب، نیمه رجب، نیمه شعبان، شب عید فطر و روز عرفه است.</ref> امام حسین(ع) را زیارت کن! و اگر در شهری دور از مزار امام حسین(ع) ساکن هستی، پس (حداقل) در سال یک‌بار به زیارت امام حسین(ع) برو! زیرا هر کس که روایات (درباره زیارت امام حسین(ع)) را ببیند و بر آنچه گفتم مواظبت و مداومت کند و آنچه من از مواظبت و مداومت بر این زیارات دیدم را ببیند، آنچه به تو گفتم را ترک نخواهد کرد و من از زیارت امام حسین(ع) و برگزاری (مجالس) عزاداری بر او کراماتی دیده‌ام که عقل‌ها را شگفت‌زده می‌کند و کمترین چیزی که من از انجام این امور دیدم آن بود که هر بار پس از زیارت امام حسین(ع) گشایشی در امور زندگیم و افزایشی در زندگی اقتصادی‌ام مشاهده کردم و آنچه در نزد خداوند است، بهتر و بادوام‌تر است.» |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | |||
*سایت تبیان. | *سایت تبیان. | ||
| − | *محمدرضا ضميری، کتابشناسی تفصيلی مذاهب اسلامی، صص | + | *محمدرضا ضميری، کتابشناسی تفصيلی مذاهب اسلامی، صص ۴۴۵-۴۴۴. |
[[رده:علمای قرن چهاردهم]] | [[رده:علمای قرن چهاردهم]] | ||
نسخهٔ ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۳۲
| |
| نام کامل | شیخ عبدالله مامقانی |
| زادروز | ۱۲۹۰ قمری |
| زادگاه | نجف |
| وفات | ۱۳۵۱ قمری |
| مدفن | نجف |
|
| |
| اساتید |
محمدحسن مامقانی، غلامحسین دربندی، حسن خراسانی،... |
| شاگردان |
آیت‌الله میلانی، آیت‌الله نجفی مرعشی، سید عبدالأعلی موسوی سبزواری،... |
| آثار |
تنقیح المقال فی علم الرجال، فوائد الرجالیة، منهج الرشاد،... |
شیخ عبدالله مامقانی (۱۳۵۱-۱۲۹۰ ق) از برجسته ترین دانشمندان شیعه در علوم متعدد خصوصاً در علم رجال بوده است. کتاب «تنقیح المقال فی علم الرجال» از آثار اوست، که آقا بزرگ تهرانی آن را مفصل ترین و جامع ترین کتب رجالی شیعه می داند.
زندگی‌نامه
عبدالله مامقانی در تاریخ ۱۵ربیع الأول ۱۲۹۰ هـ. ق در نجف اشرف دیده به جهان گشود. در پنج سالگی خواندن و نوشتن قرآن را آموخت و پس از اینکه آثار هوش فراوان در وی نمایان شد پدرش -شیخ محمدحسن مامقانی- تعلیم وی را به عهده گرفت. سپس نزد سایر اساتید علوم اسلامی را آموخت.
تحصیلات:
شیخ عبدالله مامقانی در ربیع‌الأول سال ۱۳۰۸ هـ.ق به درس خارج اصول و در محرم سال ۱۳۰۹ هـ.ق به درس فقه پدر حاضر شد و تقریرات آنها را نگاشت و تا زمان فوت پدرش (سال ۱۳۲۳ هـ.ق) این کار ادامه داشت.
ایشان موفق شد اجازه اجتهاد را از پدرش، با اینکه وی در سختگیری اعطای اجازه به شاگردانش معروف بود، دریافت کند.
مامقانی از سال ۱۳۰۹ هـ. ق به دستور شیخ حسن میرزا تألیف را آغاز کرد و تا پایان عمر بدین کار مشغول بود. دوران سطوح ایشان دو سال و نیم به طول انجامید؛ چون تمامی روزهای سال را به تحصیل اشتغال داشت و تنها روز عاشورا را تعطیل می‌کرد.
عبدالله مامقانی در سال ۱۳۲۲ به مشهد مقدس سفر کرد و در سال ۱۳۳۸ به حج مشرف شد که مایه عزت شیعه را فراهم کرد. وی در این سفر به اقامۀ نماز جماعت بر طبق مذهب شیعه در برابر علمای مذاهب عامه پرداخت و هر شب افراد زیادی به او اقتدا می‌کردند.
او به سال ۱۳۴۶ هـ. ق به قم سفر کرد و حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی مکان به جا آوردن نمازش را در صحن به ایشان تفویض کرد و طلاب و مردم قم از هر سو گرد او حلقه می‌زدند و برای پرسیدن از وی ساعت‌ها در نوبت می‌ایستادند.
وفات:
مرحوم مامقانی، در ۱۶ شوال سال ۱۳۵۱ق (۱۳۱۱ شمسی) در ۶۱ سالگی، درگذشت و پیکر مطهرش را در مقبره پدرش محمدحسن مامقانی واقع در محله العماره نجف، به خاک سپردند.
شاگردان
ایشان در طول سال های متمادی شاگردان زیادی را تربیت نمود که برخی از آنها عبارتند از:
۱. آیت‌الله میلانی صاحب «محاضرات فی الفقه الإمامیه» و «قادتنا کیف نعرفهم»
۲. آیت‌الله نجفی مرعشی صاحب «کتاب القصاص» و «غایة القصوی»
۳. آیت‌الله سید عبدالأعلی موسوی سبزواری صاحب مهذب الأحکام
۴. آیت‌الله میرزا باقر زنجانی صاحب حاشیه بر رسائل و مکاسب و کفایه
۵. حجت‌الاسلام عبدالحسین حلی صاحب ترجمه الشریف الرضی
۶. حجت‌الاسلام محمدرضا فرج‌الله نویسندۀ الغدیر فی الإسلام
۷. حجت‌الاسلام محمد حرزالدین نجفی نویسندۀ معارف الرجال و مراقد المعارف
۸. حجت‌الاسلام سید محمدصادق طباطبایی بحرالعلوم صاحب دلیل القضاء الشرعی
۹. حجت‌الاسلام سید حسن میرجهانی اصفهانی صاحب نوائب الدهور فی علائم الظهور
۱۰. حجت‌الاسلام سید عبدالرزاق موسوی مقرم صاحب مقتل الحسین و زید الشهید
۱۱. حجت‌الاسلام سید ضیاءالدین تویسرکانی نجفی
۱۲. حجت‌الاسلام سید محمدطاهر موسوی بحرانی حائری
۱۳. حجت‌الاسلام محمد خطیب حائری
۱۴. حجت‌الاسلام شیخ محمدعلی غروی اردوبادی نویسندۀ علی ولید الکعبه و سبع الدجیل
۱۵. حجت‌الاسلام شیخ صادق تنکابنی نجفی نویسندۀ أحکام الخلل فی الصلاه
۱۶. حجت‌الاسلام سید عبدالمطلب حیدری کاظمی نویسندۀ الإمام موسی الکاظم
تألیفات
شیخ مامقانی در کنار تحصیلات علمی از امر تألیف غافل نماند و در این راستا کوشش های فراوانی کرد. برخی از آثار این عالم بزرگوار عبارتند از:
۱. نهایة المقال فی تکملة غایة الآمال (حاشیه بر مبحث خیارات مکاسب شیخ انصاری)
۲. القلائد الثمنیة علی الرسائل الستة السنیه (حاشیه بر رساله‌های ششگانه ملحق به مکاسب)
۳. مناسک الحج
۴. منهج الرشاد (پرسش و پاسخ در مسائل عبادی)
۵. الاثنی عشریه که دوازده رسالۀ فقهی و تقدیمی به ائمه اطهار علیهم السلام است
۶. حاشیه بر فرائد الأصول
۸. فوائد الرجالیة
۹. مخزن المعانی فی ترجمة المحقق المامقانى
۱۰. سراج الشریعة فی آداب الشریعه
۱۱. الفوائد الطبیة
ویژگی‌های اخلاقی
علاوه بر صفات علمی، ویژگی‌های متعالی اخلاقی او نیز مورد توجه دیگران واقع می‌شد؛ چنان‌که درباره ایشان نوشته‌اند که دارای «اخلاقی نیک و رفتاری پسندیده بود. زهد، ورع، فروتنی، دوری از تمام مظاهر کبر، ریا و اخلاق ناپسند از ویژگی‌های نمایان وی بود.»
در کتاب «مرآةالرشاد» ضمن اشاره به اصول دینی و باورهای اسلامی، با شمار زیادی از اعمال و بایدهای روزانه نیز مواجه‌ایم که شیخ عبدالله مامقانی آنها را به فرزندش گوشزد و عمل بدان‌ها را به او تأکید کرده است. وی درباره شماری از دستورات دینی، به تجربیات شخصی خود در عمل به آنها و مشاهدة تأثیرات آنها اشاره کرده است. یکی از این موارد، تشکیل و برپاداری عزای سیدالشهداء امام حسین(ع) و احیای شعائر حسینی است. شیخ مامقانی، خود عامل به این دستور بوده؛ چنان‌که در این باره نوشته‌اند: «آن فقیه بزرگوار به اقامه سوگواری سالار شهیدان علاقه بسیار داشت و شب‌های جمعه در منزل خویش اقامه عزا می‌کرد. وی هر روز پیش از درس خود، حدیثی اخلاقی را عنوان می‌کرد و درباره آن گفت‌وگو می‌کرد و پس از آن مصیبت امام حسین(ع) را تذکر می‌داد.»
شیخ عبدالله مامقانی توصیه‌های خود را درباره برپاداری عزاداری حسینی، در این کتاب، پس از توصیه به توسل به اهل بیت(ع) ذکر کرده است. توصیه‌های وی در حقیقت چکیده‌ای دقیق از دستورات دینی فراوانی است که درباره این موضوع به مؤمنان ابلاغ شده است. متن اصلی کتاب به زبان عربی است که ترجمه بخش منتخب آن بدین وسیله تقدیم خوانندگان می‌شود:
«... ای فرزندم! بر تو باد برپاداری عزا و سوگ اباعبدالله (بر او سلام باد!) در هر روز و شب یک بار تا آنجا که بتوانی. در صورتی که نتوانستی هزینة این کار را تأمین کنی و جز خواندن کتاب عزاداری[۱] برای خانواده‌ات برایت ممکن نشد، چنین کن (حداقل این کتاب‌ها را برای خانواده‌ات بخوان.)؛ امام حسین(ع) در نزد خداوند عزیز و گرامی است؛ از آن رو که به صورت منحصر به فردی امر خداوند را اطاعت کرد و جان و مال و خانواده‌اش را به طور کامل در راه خدای بزرگ بخشش کرد. (پس بدان) که در توسل به امام حسین(ع) خیر دو جهان و رستگاری دنیا و آخرت مهیاست... و ای فرزندم اگر از مزار امام حسین(ع) دوری، در هر روز یک‌بار زیارت امام حسین(ع) را بخوان و در هر ماه یک‌بار به زیارت او رهسپار شو! و حداقل در یکی از درنگ‌گاه‌های هفتگانه[۲] امام حسین(ع) را زیارت کن! و اگر در شهری دور از مزار امام حسین(ع) ساکن هستی، پس (حداقل) در سال یک‌بار به زیارت امام حسین(ع) برو! زیرا هر کس که روایات (درباره زیارت امام حسین(ع)) را ببیند و بر آنچه گفتم مواظبت و مداومت کند و آنچه من از مواظبت و مداومت بر این زیارات دیدم را ببیند، آنچه به تو گفتم را ترک نخواهد کرد و من از زیارت امام حسین(ع) و برگزاری (مجالس) عزاداری بر او کراماتی دیده‌ام که عقل‌ها را شگفت‌زده می‌کند و کمترین چیزی که من از انجام این امور دیدم آن بود که هر بار پس از زیارت امام حسین(ع) گشایشی در امور زندگیم و افزایشی در زندگی اقتصادی‌ام مشاهده کردم و آنچه در نزد خداوند است، بهتر و بادوام‌تر است.»
پانویس
منابع
- سایت تبیان.
- محمدرضا ضميری، کتابشناسی تفصيلی مذاهب اسلامی، صص ۴۴۵-۴۴۴.
