علی عبدالرسولی: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای جدید حاوی 'دکتر علی عبدالرسولی؛ ادیب و دانشمند شیعی عصر پهلوی اول فرزند [[ملا عبدالرسول فی...' ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | دکتر علی | + | '''دکتر علی عبدالرسولی''' (۱۳۲۲-۱۲۵۸ ش)، ادیب و هنرمند [[شیعه|شیعی]] عصر پهلوی اول، و فرزند [[ملا عبدالرسول فیروزکوهی]] است. وی در زمان رضاخان مجبور به خلع لباس شد. |
| − | + | ==تحصیلات و اساتید== | |
| − | + | وی تحصیلات دینی و ادبی و هنری خود را نزد پدرش ([[ملا عبدالرسول فیروزکوهی|شیخ عبدالرسول فیروزکوهی مازندرانی]]) و عده ای دیگر همچون شیخ مسیح طالقانی، سید محمد بقاء، سید عبدالکریم لاهیجی، جلوه زواره ای و ادیب پیشاوری آموخت. علی عبدالرسولی در سال ۱۳۱۴ یعنی یک سال پس از تاسیس دانشگاه تهران با نگارش رساله ای در زمینه [[عرفان]] و خط، موفق به کسب مدرک دکترا شد. وی از اولین کسانی است که حائز این مدرک شده و رتبه استادی دانشگاه تهران را نیز کسب نمود. | |
| − | ==اساتید | + | |
| − | وی تحصیلات دینی و ادبی و هنری خود را نزد پدرش(شیخ عبدالرسول فیروزکوهی مازندرانی) و عده ای دیگر همچون شیخ مسیح طالقانی، سید محمد بقاء، سید عبدالکریم لاهیجی، جلوه زواره ای و ادیب پیشاوری آموخت. علی عبدالرسولی در سال | + | او بیش از همه در ادبیات و [[شعر]] و سپس خطاطی و خوشنویسی مشهور است. همچنین در عرصه ترجمه نیز فعالیت هایی داشته است. علی عبدالرسولی سال ها در دانشگاه تهران تدریس می کرد و میرزا ابراهیم بوذری شاگرد وی در [[خط نسخ]] است. |
==آثار== | ==آثار== | ||
| − | رساله ای در عرفان و نقاشی، تصحیح دیوان افرادی چون فرخی سیستانی و ادیب پیشاوری و جلوه زواره ای و سروش اصفهانی و صبای کاشی و ناصر خسرو و ازرقی هروی و ترجمه رساله شطرنجیه پدرش از آثار اوست. همچنین قطعات خطاطی زیبایی از وی به جا مانده است. علی عبدالرسولی در شعر به سبک عراقی و خراسانی متمایل و تخلص شعری اش | + | رساله ای در عرفان و نقاشی، تصحیح دیوان افرادی چون [[فرخی|فرخی سیستانی]] و ادیب پیشاوری و جلوه زواره ای و سروش اصفهانی و صبای کاشی و [[ناصر خسرو]] و ازرقی هروی و ترجمه رساله شطرنجیه پدرش از آثار اوست. همچنین قطعات خطاطی زیبایی از وی به جا مانده است. |
| + | |||
| + | علی عبدالرسولی در شعر به [[سبک عراقی]] و [[سبک خراسانی|خراسانی]] متمایل و [[تخلص]] شعری اش «ثابت» بود. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
| − | وی در سال | + | وی در سال ۱۳۲۲ شمسی در [[اصفهان]] درگذشت و در [[تخت فولاد]] دفن شد. |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | الذریعه، | + | *الذریعه، ج۱۷، ص۲۲۶ و ج۲۲ ص۶۳ و ۷۲ و ج۲۴، ص۲۷۴. |
| − | دیوان سنا، جلال همایی، | + | *دیوان سنا، جلال همایی، ص۲۰۰. |
| − | شرح مجموعه گل، رحیم قاسمی، | + | *شرح مجموعه گل، رحیم قاسمی، ص۴۴۱. |
| − | تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، علیرضا لطفی، | + | *تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، علیرضا لطفی، ص۱۶۵. |
| − | [[رده: | + | |
| + | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
| + | [[رده:شعرای پارسی گوی قرن چهاردهم]] | ||
| + | [[رده:خطاطان]] | ||
| + | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۳۰
دکتر علی عبدالرسولی (۱۳۲۲-۱۲۵۸ ش)، ادیب و هنرمند شیعی عصر پهلوی اول، و فرزند ملا عبدالرسول فیروزکوهی است. وی در زمان رضاخان مجبور به خلع لباس شد.
محتویات
تحصیلات و اساتید
وی تحصیلات دینی و ادبی و هنری خود را نزد پدرش (شیخ عبدالرسول فیروزکوهی مازندرانی) و عده ای دیگر همچون شیخ مسیح طالقانی، سید محمد بقاء، سید عبدالکریم لاهیجی، جلوه زواره ای و ادیب پیشاوری آموخت. علی عبدالرسولی در سال ۱۳۱۴ یعنی یک سال پس از تاسیس دانشگاه تهران با نگارش رساله ای در زمینه عرفان و خط، موفق به کسب مدرک دکترا شد. وی از اولین کسانی است که حائز این مدرک شده و رتبه استادی دانشگاه تهران را نیز کسب نمود.
او بیش از همه در ادبیات و شعر و سپس خطاطی و خوشنویسی مشهور است. همچنین در عرصه ترجمه نیز فعالیت هایی داشته است. علی عبدالرسولی سال ها در دانشگاه تهران تدریس می کرد و میرزا ابراهیم بوذری شاگرد وی در خط نسخ است.
آثار
رساله ای در عرفان و نقاشی، تصحیح دیوان افرادی چون فرخی سیستانی و ادیب پیشاوری و جلوه زواره ای و سروش اصفهانی و صبای کاشی و ناصر خسرو و ازرقی هروی و ترجمه رساله شطرنجیه پدرش از آثار اوست. همچنین قطعات خطاطی زیبایی از وی به جا مانده است.
علی عبدالرسولی در شعر به سبک عراقی و خراسانی متمایل و تخلص شعری اش «ثابت» بود.
وفات
وی در سال ۱۳۲۲ شمسی در اصفهان درگذشت و در تخت فولاد دفن شد.
منابع
- الذریعه، ج۱۷، ص۲۲۶ و ج۲۲ ص۶۳ و ۷۲ و ج۲۴، ص۲۷۴.
- دیوان سنا، جلال همایی، ص۲۰۰.
- شرح مجموعه گل، رحیم قاسمی، ص۴۴۱.
- تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، علیرضا لطفی، ص۱۶۵.
