فضل بن نوبخت: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحهای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|اثر آفرینان}} '''''ابوسهل فارسی، فضل بن نوبخت قرن: 2 (ز 193 ق) ...' ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}} | {{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}} | ||
− | '''''ابوسهل فارسی، فضل بن نوبخت | + | '''''ابوسهل فارسی، فضل بن نوبخت''''' |
− | قرن: | + | قرن: ۲ (۱۹۳ ق) |
− | ( | + | منجم و دانشمند [[شیعه|شیعى]]. وى اهل فارس و از خاندان نوبخت بود و در عصر [[هارون الرشید]] خلیفهى [[عباسیان|عباسى]] مىزیست. در اوائل خلافت عباسى که ترجمهى کتب علمى پیشینیان مورد توجه خلفا قرار گرفت، فضل نیز بسیارى از کتب اوائل را از فارسى به عربى ترجمه کرد. وى از معاصران و مصاحبان [[منصور (خلیفه عباسی)|ابوجعفر منصور دوانقى]] بود، بعد از وفات منصور در نزد دیگر خلفا نیز محترم بود و روزگار را به تألیف و ترجمه مىگذراند. وى عهدهدار رسیدگى به خزانه کتب [[بیت الحكمه|بیت الحکمه]] نیز بود. |
− | + | از تألیفات وى: «التشبیة والتمثیل»؛ «الفال النجومى»؛ «المدخل فى علم النجوم»؛ «المنتحل من اقاویل المنجمین فى الاخبار والمسائل والموالید»؛ «النهمطان فى معرفة طالع الانسان». | |
− | + | ==منابع== | |
− | + | *[[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج۱، ص۱۶۸. | |
− | * [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، | + | |
+ | [[رده:منجمان]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۱۷
ابوسهل فارسی، فضل بن نوبخت
قرن: ۲ (۱۹۳ ق)
منجم و دانشمند شیعى. وى اهل فارس و از خاندان نوبخت بود و در عصر هارون الرشید خلیفهى عباسى مىزیست. در اوائل خلافت عباسى که ترجمهى کتب علمى پیشینیان مورد توجه خلفا قرار گرفت، فضل نیز بسیارى از کتب اوائل را از فارسى به عربى ترجمه کرد. وى از معاصران و مصاحبان ابوجعفر منصور دوانقى بود، بعد از وفات منصور در نزد دیگر خلفا نیز محترم بود و روزگار را به تألیف و ترجمه مىگذراند. وى عهدهدار رسیدگى به خزانه کتب بیت الحکمه نیز بود.
از تألیفات وى: «التشبیة والتمثیل»؛ «الفال النجومى»؛ «المدخل فى علم النجوم»؛ «المنتحل من اقاویل المنجمین فى الاخبار والمسائل والموالید»؛ «النهمطان فى معرفة طالع الانسان».
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۱، ص۱۶۸.