قبیله ثقیف: تفاوت بین نسخه‌ها
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}} | {{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}} | ||
| − | + | ثقیف از قبایل بزرگ عدنانى ساکن در شهر [[طائف]] بود.<ref>ر.ك: الاشتقاق، ص303-305.</ref> برخى مفسّران، نزول آیه {{متن قرآن|«يَا أَيُّهَا النَّاسُ كُلُوا مِمَّا فِي الْأَرْضِ حَلَالًا طَيِّبًا وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ»}} ([[سوره بقره]]، ۱۶۸) را درباره ثقیف و دیگر قبایلى دانسته‌اند که بعضى خوردنی هاى [[حلال]] را بدون دلیل بر خود [[حرام]] کرده بودند.<ref>مجمع‌البيان، ج1-2، ص459؛ الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج2، ص139-140.</ref> | |
| − | بنابر نقلى، مقصود از قوم جنگجو و پرقدرت در | + | بنابر نقلى، مقصود از قوم جنگجو و پرقدرت در آیه {{متن قرآن|«قُلْ لِلْمُخَلَّفِينَ مِنَ الْأَعْرَابِ سَتُدْعَوْنَ إِلَىٰ قَوْمٍ أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ تُقَاتِلُونَهُمْ أَوْ يُسْلِمُونَ فَإِنْ تُطِيعُوا يُؤْتِكُمُ اللَّهُ أَجْرًا حَسَنًا وَإِنْ تَتَوَلَّوْا كَمَا تَوَلَّيْتُمْ مِنْ قَبْلُ يُعَذِّبْكُمْ عَذَابًا أَلِيمًا»}} ([[سوره فتح]]، ۱۶) ثقیف است.<ref>جامع‌البيان، ج13، جزء 26، ص108؛ مجمع‌البيان، ج9-10، ص176.</ref> |
| − | مفسّران | + | مفسّران بسیارى نیز نزول آیه {{متن قرآن|«وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ارْكَعُوا لَا يَرْكَعُونَ»}} ([[سوره مرسلات]]، ۴۸) را درباره ثقیف دانسته‌اند که برخلاف دستور [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلى الله علیه و آله، از خواندن [[نماز]] خوددارى کرده، آن را بر خود عیب دانست.<ref>مجمع‌البيان، ج9-10، ص636؛ الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج19، ص109؛ الدرّالمنثور، ج8، ص338.</ref> |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۱۱: | سطر ۱۱: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | فرهنگ قرآن، ج9. | + | |
| + | * فرهنگ قرآن، ج9. | ||
[[رده:شخصیت‌های شان نزول آیات قرآن]] | [[رده:شخصیت‌های شان نزول آیات قرآن]] | ||
| + | [[رده:قبایل]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۲۰
ثقیف از قبایل بزرگ عدنانى ساکن در شهر طائف بود.[۱] برخى مفسّران، نزول آیه «يَا أَيُّهَا النَّاسُ كُلُوا مِمَّا فِي الْأَرْضِ حَلَالًا طَيِّبًا وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ» (سوره بقره، ۱۶۸) را درباره ثقیف و دیگر قبایلى دانسته‌اند که بعضى خوردنی هاى حلال را بدون دلیل بر خود حرام کرده بودند.[۲]
بنابر نقلى، مقصود از قوم جنگجو و پرقدرت در آیه «قُلْ لِلْمُخَلَّفِينَ مِنَ الْأَعْرَابِ سَتُدْعَوْنَ إِلَىٰ قَوْمٍ أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ تُقَاتِلُونَهُمْ أَوْ يُسْلِمُونَ فَإِنْ تُطِيعُوا يُؤْتِكُمُ اللَّهُ أَجْرًا حَسَنًا وَإِنْ تَتَوَلَّوْا كَمَا تَوَلَّيْتُمْ مِنْ قَبْلُ يُعَذِّبْكُمْ عَذَابًا أَلِيمًا» (سوره فتح، ۱۶) ثقیف است.[۳]
مفسّران بسیارى نیز نزول آیه «وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ارْكَعُوا لَا يَرْكَعُونَ» (سوره مرسلات، ۴۸) را درباره ثقیف دانسته‌اند که برخلاف دستور پیامبر صلى الله علیه و آله، از خواندن نماز خوددارى کرده، آن را بر خود عیب دانست.[۴]
پانویس
منابع
- فرهنگ قرآن، ج9.
