آيه نجاسة‌المشركين: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
| − | |||
آیه 28 [[سوره توبه]]/9 را «آیه نجاسة المشركین» نامیده‌اند.<ref> الذریعه، ج 4، ص 333.</ref> یكى از فرمان‌هاى چهارگانه‌اى كه [[امام على]] علیه‌السلام در مراسم [[حج]] سال نهم هجرى به مردم مكه ابلاغ كرد، این بود كه مشركان نجسند و از سال آینده هیچ یك از آنان حق ورود به [[مسجدالحرام]] و طواف كعبه را ندارد:<ref> نمونه، ج 7، ص 347.</ref> | آیه 28 [[سوره توبه]]/9 را «آیه نجاسة المشركین» نامیده‌اند.<ref> الذریعه، ج 4، ص 333.</ref> یكى از فرمان‌هاى چهارگانه‌اى كه [[امام على]] علیه‌السلام در مراسم [[حج]] سال نهم هجرى به مردم مكه ابلاغ كرد، این بود كه مشركان نجسند و از سال آینده هیچ یك از آنان حق ورود به [[مسجدالحرام]] و طواف كعبه را ندارد:<ref> نمونه، ج 7، ص 347.</ref> | ||
| − | + | «{{متن قرآن| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلاَ يَقْرَبُواْ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ بَعْدَ عَامِهِمْ هَـذَا...}}». | |
| − | |||
در این كه این آیه دلیل بر نجس بودن مشركان به همان مفهوم فقهى است یا نه، میان مفسران و فقیهان گفتگو<ref> نمونه، ج 7، ص 347.</ref> است. | در این كه این آیه دلیل بر نجس بودن مشركان به همان مفهوم فقهى است یا نه، میان مفسران و فقیهان گفتگو<ref> نمونه، ج 7، ص 347.</ref> است. | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۰: | ||
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 404 | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 404 | ||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره توبه]] | ||
نسخهٔ ۴ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۵۱
آیه 28 سوره توبه/9 را «آیه نجاسة المشركین» نامیده‌اند.[۱] یكى از فرمان‌هاى چهارگانه‌اى كه امام على علیه‌السلام در مراسم حج سال نهم هجرى به مردم مكه ابلاغ كرد، این بود كه مشركان نجسند و از سال آینده هیچ یك از آنان حق ورود به مسجدالحرام و طواف كعبه را ندارد:[۲]
« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلاَ يَقْرَبُواْ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ بَعْدَ عَامِهِمْ هَـذَا...». در این كه این آیه دلیل بر نجس بودن مشركان به همان مفهوم فقهى است یا نه، میان مفسران و فقیهان گفتگو[۳] است.
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 404
