محمدتقی شوشتری

«علامه محمدتقی شوشتری» (۱۲۸۱-۱۳۷۲ ش)، فقیه، محدث و رجالی نامدار شیعه معاصر بود. او در زمینه‌های حدیث و رجال و فقه و تاریخ متبحر بود و آثار ارزشمندی مانند «قاموس الرجال» و «بهج الصباغه» را تألیف نمود.

نام کامل	محمدتقی شوشتری
زادروز	۱۲۸۱ شمسی
زادگاه	نجف
وفات	۱۳۷۴ شمسی
مدفن	شوشتر
اساتید	سید حسین نوری، سید محمدعلی امام، سید علی‌اصغر حکیم، محمدتقی شیخ‌الاسلام، سید مهدی آل‌طیب جزایری،...
شاگردان	سید شهاب الدین مرعشی نجفی، شیخ غلامرضا عرفانیان، رضا استادی مقدم، محمدعلی شیخ شوشتری،...
آثار	قاموس الرجال، قضاء امیرالمؤمنین علیه‌السلام، بهج الصباغه، الأخبار الدخیلة،...

ولادت و خاندان

محمدتقی شوشتری (تُستَری) در سال ۱۳۲۰ یا ۱۳۲۱ قمری (۱۲۸۱ ش) متولد گردید. پدر او شیخ محمدکاظم شوشتری فرزند شیخ محمدعلی، فرزند آیت الله شیخ جعفر شوشتری بود. او هنگام ولادت شیخ محمدتقی در نجف اشرف سکونت داشت، اما در سن ۷ سالگی او به شوشتر بازگشت. و پس از چندی شیخ محمدتقی و مادرش نیز به نزد او در شوشتر رفتند.

خاندان مادری محقق از خانواده ‎های متدین ایرانی بودند که از مدت ها پیش، شهر نجف را برای سکونت برگزیده بودند و مادرش متولد نجف اشرف بود.

پدر محمدتقی شوشتری، یگانه مرجع شوشتر و از مردان مبارز آن دیار بود. او در دفاع از کیان مسلمانان به ویژه در حریم حجاب اسلامی، مبارزی بیدار بود که توسط حکومت طاغوتی از شوشتر به بروجرد تبعید شد و روزگار درازی را ـ هم در زمان رضاخان و هم در عصر محمدرضا پهلوی ـ دور از وطن، غریبانه در بروجرد زیست.

تحصیلات و استادان

شیخ شوشتری قبل از هفت سالگی در مکتب، قرآن و خواندن و نوشتن و خط ترسل را فرا گرفت، و بعد از آن که به شوشتر رفت مقدمات و سطح را نزد سید حسین نوری، سید محمدعلی امام (م ۱۳۹۴ ق) و سید علی‌اصغر حکیم (م ۱۳۴۸ ق) -که اغلب از شاگردان پدرش بودند- گذراند، و پس از آن نیز با آموزش‌های استادانی نظیر محمدتقی شیخ‌الاسلام (م ۱۳۴۲ ق) و سید مهدی آل طیب جزایری (م ۱۳۶۲ ق) و پدر خود، در سن شانزده یا هفده سالگی به درجه اجتهاد نایل شد.

وی با توجه به نبوغ و ذکاوت فراوانی که داشت، بسیاری از کتاب‌هایش را بدون استاد مطالعه می‌نمود، یعنی ابتدای هر کتابی را از استادان فرا می‌گرفت، و بقیه اش را خود مطالعه می‌کرد، و به خوبی آن‌را فرا می‌گرفت.

بعد از سال ۱۳۵۴ ه‍.ق. (۱۳۱۴ ش) به دلیل قانون کشف حجاب، به همراه سید باقر حکیم از شوشتر به عتبات هجرت کرد، و در حوزه‌های علمیه کربلا و سپس نجف به کسب علوم و معارف اسلامی ادامه داد.

شیخ شوشتری همان روزها در نجف اشرف یکی از آثار پربارش را با نام «قضاء امیرالمؤمنین علیه السلام» (پیرامون قضاوت های امام علی علیه السلام) برای نخستین بار به دست چاپ سپرد و با انتشار آن، چشم دانشورانِ نجف را معطوف خود ساخت.

همچنین در آنجا اقدام به تألیف کتاب ارزشمند «قاموس الرجال» نمود و موفق به کسب اجازه از شیخ آقا بزرگ تهرانی گردید. ایشان در این ایام به سختی زندگی خود را می گذارند و در عین حال خود را وقف تحقیق و تألیف نموده بود.

تدریس و شاگردان

علامه محمدتقی شوشتری تا سال ۱۳۲۱ شمسی در حوزه نجف بود و پس از آن که رضاخان از قدرت به زیر کشیده شد، به شهرش شوشتر برگشت. او تا واپسین روزهای عمرش در آن دیار ماند و به تحقیق و تألیف و تدریس اشتغال داشت. وی در مکتب تربیتی خویش اشخاص بسیاری را تربیت کرد از جمله: شیخ بهاءالدین شوشتری معروف به آقا شیخ بهاء (برادر علامه شوشتری) و دکتر محمدعلی شیخ شوشتری (فرزند علامه شوشتری).

بعضی از عالمان معاصر نیز از محقق شوشتری اجازه روایتی داشته و از طرف ایشان مجاز در نقل حدیث بودند که عبارت‎ند از:

1. سید شهاب الدین مرعشی نجفی
2. غلامرضا عرفانیان یزدی
3. رضا استادی مقدم
4. استاد قیس آل قیس
5. دکتر سید کمال حاج سید جوادی
6. سید جمال الدین دین پرور
7. سید محمدحسن آل غفور
8. استاد محمدعلی جاودان.

آثار و تألیفات

"قاموس الرجال" از مشهورترین آثار علامه شوشتری

علامه شوشتری، کتب ارزشمندی در زمینه های حدیث و رجال و فقه و تاریخ تألیف نمود. از ایشان سؤال شد که اگر خداوند شما را دوباره جوان کند و قدرت و توانایی سابق را بدهد چه خواهید کرد؟ در پاسخ فرمود: «تحقیق در آثار اهل بیت علیهم السلام». او کتابخانه شخصی خود را وقف «آستان قدس رضوی» کرد.

برخی از تألیفات ایشان عبارت‎ند از:

1. قضاء امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام (پر انتشارترین اثر محقق شوشتری که به زبان فارسی ده‌ها بار به چاپ و به زبان انگلیسی هم نشر یافته است).
2. قاموس الرجال فی تحقیق رواة الشیعه و محدّثیهم، در علم رجال در ۱۴ جلد، که مشهورترین کتاب محقق شوشتری است.
3. بهج الصباغه فی شرح نهج البلاغه، در چهارده جلد (تفسیر موضوعی نهج البلاغه)
4. الاربعون حدیثا، (چهل حدیث در فضائل ائمه معصومین و مسائل فقهی)
5. رساله فی تواریخ النبی و الآل (تاریخ چهارده معصوم علیهم السلام)
6. رساله فی سهو النبی صلی الله علیه وآله
7. الأخبار الدخیلة در ۴ جلد، در موضوع احادیث جعلی
8. شرح وجیزه شیخ بهایی (نخستین نوشته ایشان)
9. حاشیه بر لمعه و بر شرح لمعه
10. النجعة فی شرح اللمعة، در ۱۱ جلد
11. آیات بیّنات فی حقیّة بعض المنامات، که به زبان فارسی با عنوان «گنجینه رویا» ترجمه و انتشار یافت.
12. الاوائل
13. الدُرّ النظیر فی المکنّین بأبی‌بصیر
14. مقدمه‌‎ای بر توحید مفضّل، به زبان فارسی
15. الاربعینیات الثلاث
16. البدایع (گلستانی که از هر چمن گلی را به ارمغان دارد.)
17. کشکول، در ۲۳۷ صفحه جیبی (غیر از کتاب البدایع است)
18. نوادر الاخبار و جواهر الآثار
19. حواشی بر توضیح المسائل آیت الله سید ابوالقاسم خویی
20. حواشی و استدراکات بر کتاب «ثواب الاعمال و عقاب الاعمال» اثر شیخ صدوق
21. جزوه کوچکی در ادعیه و اذکار
22. حواشی بر «منتخب المنتخب» (رساله عملیه پدرشان)
23. غُرر و دُرر، در ادبیات
24. یادداشت‌های تفسیر قرآن در ۲ جلد که توسط آقای بهراد جعفری تصحیح و منتشر شده است.

وفات

مرحوم محمدتقی شوشتری، سرانجام در ۲۹ اردیبهشت ۱۳۷۴ (۱۹ ذی الحجه ۱۴۱۵) وفات نمود و پیکرش در کنار بقعه سید محمد گلابی، در شوشتر به خاک سپرده شد.

منابع

• گلشن ابرار، جلد ۲، زندگی‌نامه "علامه شوشتری".
• بررسی اندیشه‌های حدیثی علامه محمدتقی شوشتری در کتاب النجعه، محمدحسین بهرامی، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه، بازیابی: ۱۸ اسفند ۱۳۹۲.
• "محمدتقی شوشتری"، سایت اندیشه قم.
• "علامه شیخ محمدتقی شوشتری، رجالی عظیم معاصر (مصاحبه با ایشان)"، کیهان فرهنگی، فروردين ۱۳۶۴، شماره ۱۳.

آرشیو عکس و تصویر

• 

  از راست: محمدتقی شوشتری، ضیاءالدین محیط، بهاءالدین شریعت

• 

  محمدتقی شوشتری

• 

  محمدتقی شوشتری در حلقه ارادتمندان

• 

  محمدتقی شوشتری

• 

  از راست: ایرج نیرومند، بهاءالدین شریعت، محمدتقی شوشتری، محمدرضا شریعت و ضیاءالدین محیط

• 

  محمدتقی شوشتری

• 

  قبر علامه شوشتری در کنار بقعه سید محمد گلابی در شوشتر