شرف الدین شولستانی

علی بن حجت بن شرف الدین شولستانی، یکی از علما و نویسندگان بزرگ شیعه در قرن یازدهم هجری است. او در شولستان بین شیراز و بنا در جنوب به دنیا آمد.

وی پس از پایان مقدمات علوم، به جوانی عازم نجف اشرف گردید و از محضر شاگردان مقدس امیر علام امیر فیض الله و شیخ محمد معروف به سبط الشهید سالها بهره مند بود تا خود به درجه اجتهاد و تألیف رسید.

سید شولستانی خود از اساتید و مشایخ اجازه علامه مجلسی بوده و استاد خود را به عظمت می ستود.

تألیفات

سید شرف الدین با وجود کسالت ممتد، دست از تدریس و تألیف بر نداشت و آثار مفیدی تدوین کرد، مانند:

1. مجلدات توضیح الاقوال در فقه
2. کنز المنافع در شرح نافع
3. حاشیه بر صحیفه کامله
4. شرحی بر نصاب
5. کتابی در ادعیه
6. رسائلی در عصمت انبیاء و ائمه و در آداب حج و قبله و اصول

وفات

نوشته اند وی سالها به مرض قولنج مبتلا بود و از این کسالت رنج می برد و عاقبت در سال ۱۰۶۰ هجری به حضور اجداد عظامش شتافت.

منابع

• پایگاه شعائر