سید محمد معصوم

سید محمد معصوم (م، ۱۲۵۵ ق) معروف به سید قصیر (مشهدی)، سیدی جلیل و عالمی فقیه بود. پدرش حاج میرزا معصوم (م، ۱۲۳۲ ق)، یکی از اعلام و زهّاد معروف عصر خویش بوده است.

سید محمد از کرسی درس علمای عراق از جمله: وحید بهبهانی، سید بحرالعلوم، شیخ جعفر کاشف الغطاء و اساتیدی دیگر سالها بهره مند بود و خود مجتهدی کامل و دانشمندی پرهیزکار گردید.

سنوات عمر این عام بزرگ نیز مانند پدرش بیشتر در ارض اقدس رضوی (مشهد) سپری شد و از کرسی درس او فضلائی چند به درجه علمی او نایل آمدند. نوشته اند سید محمد چند سالی را در اصفهان اقامت گزید و در آنجا تدریس می نمود و سید شفتی و مرحوم کرباسی، او را خیلی اکرام و از او تجلیل می نمودند.

از آثار معروف ایشان، یک دوره فقه مبسوط به نام «مصابیح» و شرحی بر «لمعه» شهید اول و رساله ای در «طهارة» می باشد.

نوشته اند سید معصوم در اواخر عمر قسمتی از بدنش فلج شد و از معالجه ها سودی نگرفت و سرانجام در سال ۱۲۵۵ قمری در تهران وفات نمود و جنازه او با احترام تمام در مشهد مقدس به خاک سپرده شد. بعد از او فرزند بزرگوارش سید حسین معصوم وارث علوم خاندان خویش گردید.