سخنرانی امام حسین علیه السلام هنگام بیرون رفتن از مکه

در کتاب تیسیر المطالب به نقل از زید بن علی، از پدرش امام زین العابدین (علیه السلام) اینگونه نقل می کند: حسین بن على (علیه السلام)، براى یارانش سخنرانى کرد و خداى را سپاس گفت و ستود و سپس فرمود:

«اى مردم! قلّاده مرگ براى فرزندان آدم، چونان گردنبند بر گردن دختر جوان است [و حتمى است]، و اشتیاقى فراوان به دیدار گذشتگانم دارم، چونان اشتیاق یعقوب به یوسف و برادرش. به راستى که مرا قتلگاهى است که آن را ملاقات مى کنم و گویا به بندهایم مى نگرم که درندگان بیابان ها، آنها را از هم مى گسلند و شکم هاى خود را از آن مى آکنند. خشنودى خدا، خشنودى خانواده ماست. بر بلاى او بردباریم تا پاداش بردباران را به ما ببخشد. حرم و خاندان پیامبر، از او جدا نیستند و اعضاى آن، هرگز از هم جدا نمى شوند و آنان در بهشت برین، جمع مى شوند و دیدگان او (پیامبر صلى الله علیه و آله) به آنان، روشن مى گردد و وعده خدا در باره آنان تحقّق مى یابد. هان! هر کس آماده است جان خود را در راه ما بدهد، با ما همسفر شود. من ـ إن شاء اللّه ـ فردا حرکت مى کنم».