امام مهدی عجل الله تعالی فرجه از تولد تا رجعت (کتاب)
کتاب «امام مهدى (عجّل الله تعالی فرجه) از تولد تا رجعت؛ در قصه انتظار»، تألیف على نظرى منفرد، پژوهشى است به زبان فارسى، پيرامون حضرت مهدى (علیهالسلام)، از ولادت و آغاز امامت آن حضرت، تا مباحثى همچون نواب اربعه، غيبت صغرى، غيبت كبرى، انتظار و رجعت.
نویسنده | على نظرى منفرد |
موضوع | زندگینامه امام زمان علیهالسلام/مهدویت |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | ۱ |
|
محتوای کتاب
کتاب با مقدمه نویسنده آغاز و مطالب در چهارده فصل، تنظیم شده است.
فصل اول، به کلیات اختصاص یافته و در آن، از سه مبحث زیر، سخن به میان آمده است:
الف) ضرورت وجود حجت الهى: در این قسمت، نویسنده به موضوع ضرورت حجت در هر عصر و زمان اشاره کرده است. حجت چیزى است که به آن احتجاج مىشود. در اینجا مقصود نویسنده از حجت الهى، کسى یا چیزى است که خداوند به او احتجاج مىکند؛ همچون رسولان و امامان و نیز کتب آسمانى و عقل ادیبان.[۱]
ب) لزوم شناخت امام: در این قسمت، به این نکته پرداخته شده است که این حجتى که در هر عصر و زمان بایستى باشد و عقل و نقل بر ضرورت و لزوم وجود آن در همه زمانها حکم کرده و تأکید مىنماید، لازم است که آن حجت را مردم بشناسند؛ زیرا هدایت و سعادت خلق در گرو شناخت حجت و آگاهى از رهنمودها و ارشادات او و به کار گرفتن فرامین و دستورات او مىباشد که در آن هنگام فرد مىتواند بهسوى کمال و سعادت حرکت کند.[۲]
ج) امامت عهد الهى: در اینکه چگونه کسى امام و پیشوا براى امت بعد از پیامبر(ص) مىشود، اختلاف است و در این قسمت، این اختلافات و احتمالات، بهصورت مفصل، بررسى شده است که عبارتند از:
- امت نیاز به امام بعد از رسول خدا(ص) نداشته باشد و پیامبر(ص) بدون تعیین فردى از دنیا رفته است.
- اینکه هرکس توانست بر مسند قدرت و رهبرى امت گرچه با قهر و غلبه و جور و ظلم تکیه زند، امام و پیشواى مردم شود.
- اتفاق امت بر امامت فردى حاصل شود که رهبرى فردى را بر خود مشروع شمارند، که عامّه مشروعیت خلافت و امامت بعد از پیامبر(ص) را بهوسیله اجماع دانستهاند.
- شورى از دیگر امورى است که براى مشروعیت امامت و خلافت بعد از پیامبر(ص) به آن تمسک کردهاند و براى حجیت آن به آیه «وَ أَمْرُهُمْ شُورى بَینَهُمْ» (سوره شوری، ۳۸) استفاده کردهاند.
- اینکه انتخاب امام از جانب خداوند و نصب او توسط رسول خدا(ص) به امر پروردگار بدانیم. این مورد کاملا صحیح است و با آیات و روایات سازگار مىباشد.[۳]
در فصل دوم، به حضرت مهدى(عج)، از آیینه احادیث و اخبار، نگریسته شده است. این احادیث، از پیامبر(ص) و سایر معصومین(ع)، به ترتیب مىباشد.[۴]
در فصل سوم، اعتقاد به مصلح موعود در میان اقوام و ملل، بررسى گردیده است. به باور نویسنده، اعتقاد بر موعود در آخر الزمان اختصاص به شیعه ندارد، بلکه تمام مسلمانان به وجود موعود مصلح از فرزندان پیامبر(ص) معتقدند و در ادیان آسمانى نیز بشارت به ظهور مصلح آمده است و اینکه در آینده جهان، حکومت براى صالحان خواهد بود و آنان وارث زمین مىگردند.[۵] این بحث در سه بخش شکل گرفته است: مهدى از نظر مسلمانان؛ مصلح موعود در ادیان الهى و مصلح موعود نزد دیگر ملل.[۶]
در فصل چهارم، وضعیت سیاسى و اجتماعى دوران ولادت حضرت مهدى(عج)، تشریح شده است. در زمان متوکل که امام هادى(ع) و امام حسن عسکری(ع) به سامرا منتقل گردیدند، عصر خفقان و استبداد بود و هیچکسى حق کوچکترین مخالفت و حتى اظهار عقیدهاى که مخالف با نظر متوکل باشد را نداشت و در صورت ابراز مخالفت، دستگیر و به فجیعترین وجه به قتل مىرسید.
در فصل پنجم، به بحث پیرامون احوال حضرت مهدى(عج) و آغاز امامت ایشان پرداخته شده است.[۷]
در فصل ششم، از غیبت صغری، نواب اربعه و توقیعات امام زمان(ع) سخن به میان آمده است.[۸]
مباحث و عناوینى که در سایر فصول کتاب، مطرح شده است، به ترتیب عبارتند از: غیبت کبرى؛ رابطه امام زمان و مردم در دوره غیبت کبرى؛ انتظار ظهور؛ وضعیت جهان و اتفاقات قبل از ظهور؛ علائم ظهور؛ ظهور و قیام مهدى(عج)؛ حکومت جهانى حضرت ولى عصر(عج) و رجعت.
پانویس
منابع
- "امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه) از تولد تا رجعت"، ویکی نور.