مهیمن (اسامی و اوصاف قرآن)
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
«مُهَیمِن» به معنای حافظ، شاهد، مراقب، امین، نگهبان و ایمنی بخش، یکی از اسامی و صفات قرآن کریم است:
«وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَ مُهَيْمِنًا عَلَيْهِ»؛ و این کتاب قرآن را به حق بر تو نازل کردیم؛ در حالی که کتب پیشین را تصدیق می‌کند و حاکم بر آن‌ها است. (سوره مائده/۴۸)
«قرآن کریم»، حافظ کتاب‌های گذشته است و اصل وجود آن‌ها را تثبیت و تصدیق می‌کند و مراقب است و بر آن‌ها اشراف دارد و در نتیجه می‌تواند بعضی از احکام آن‌ها را نسخ و بعضی دیگر را امضا و تثبیت کند و هر غلط و تحریف راه یافته در آن‌ها را بیان می‌کند.
واژه «مُهیمن» دو بار در قرآن بکار رفته است؛ یکی آیه فوق که به عنوان وصف قرآن است و دیگری در آیه ۲۳ سوره حشر که وصف خداوند متعال قرار گرفته است (مُهَیمِن).
منابع
- فرهنگ‌نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، جلد ۱ ص ۴۶۴۳، به نقل از کتابخانه مدرسه فقاهت.
