آیه 78 سوره حجر

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

وَإِنْ كَانَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ لَظَالِمِينَ

مشاهده آیه در سوره


<<77 آیه 78 سوره حجر 79>>
سوره : سوره حجر (15)
جزء : 14
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

و اهل شهر ایکه (قوم شعیب) هم بسیار مردم ستمکاری بودند.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Indeed the inhabitants of Aykah were [also] wrongdoers.

معانی کلمات آیه

الايكة: ايك: جنگل، بيشه، نى زار. اهل لغت آن را درختان بسيار و پيچيده معنى كرده ‏اند . در قاموس آمده: «الشجر الملتف الكثير» اين با جنگل مى ‏سازد. ايضا آن را غيضه گفته‏ اند: يعنى باتلاقى كه آبش خشكيده و در آن درخت روئيده است و اين با بيشه و نى‏ زار مى ‏سازد. به هر حال مراد از أَصْحابُ الْأَيْكَةِ، قوم حضرت شعيب است . در جوامع الجامع فرموده: در حديث است كه شعيب بر اهل مدين و ايكه هر دو مبعوث شده بود.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ إِنْ كانَ أَصْحابُ الْأَيْكَةِ لَظالِمِينَ «78»

و به راستى اهالى سرزمين ايْكه (نيز) ستمگر بودند.

فَانْتَقَمْنا مِنْهُمْ وَ إِنَّهُما لَبِإِمامٍ مُبِينٍ «79»

پس از آنان انتقام گرفتيم و همانا (شهرهاى ويران شده) اين دو منطقه در برابر چشمان شما آشكار است.

نکته ها

«ايكه» به معناى بيشه و درختان درهم پيچيده است و مراد از «اصحاب ايكه»، قوم حضرت شعيب مى‌باشند كه در منطقه‌ى خوش آب و هوا و پردرختى ميان حجاز و شام‌زندگى مى‌كردند.

در روايتى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله آمده كه اصحاب مدين و اصحاب الايكة دو امّت بودند كه‌

جلد 4 - صفحه 475

شعيب پيامبر هر دوى آنان بود و هر دو كفر ورزيدند، ولى به دو نوع عذاب گرفتار شدند؛ يكى به عذاب‌ «يَوْمِ الظُّلَّةِ» و ديگرى به عذاب «صيحة». «1»

چون ما از خداوند طلبى نداريم، آنچه را دريافت مى‌كنيم، «انعام» خداوند است، امّا در كيفر الهى، چون قهر او به خاطر گناهان، عيب‌ها واستحقاق خود ماست، كلمه‌ى «انتقام» بكار مى‌رود.

پیام ها

1- ستمگران بدانند كه شرارت و ستم آنان در طول تاريخ، براى ديگران بازگو مى‌شود. «وَ إِنْ كانَ أَصْحابُ الْأَيْكَةِ لَظالِمِينَ»

2- در طراحى جاده‌ها، سعى كنيم محل حوادث تاريخى، در ديدگاه عابرين باشد. «لَبِإِمامٍ مُبِينٍ»


«1». تفسير فرقان از درالمنثور، ج 4، ص 103.

پانویس

  1. پرش به بالا تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی

منابع