ضربت خوردن حضرت علی علیه السلام در مسجد کوفه: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{تقویم|روز= 19 رمضان|سال= | + | {{تقویم|روز= 19 رمضان|سال= سال41 هجری قمری}} |
| − | عبدالرحمن بن ملجم | + | در شب نوزدهم [[ماه رمضان|رمضان]] سال ۴۰ هجری قمری، [[ابن ملجم مرادی|ابن ملجم مرادى]] از بازماندگان [[خوارج]]، ضربتى را بر فرق مبارک [[امام علی علیه السلام|امام علی]] علیه السلام وارد ساخت. اثر زخم و زهر شمشیر او، امام را ناتوان ساخته و در [[۲۱ رمضان]] به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رساند. |
| + | ==شرح واقعه== | ||
| + | [[ابن ملجم مرادی|عبدالرحمن بن ملجم مرادی]] از گروه [[خوارج]] با سه نفر دیگر در [[مکه]] معظمه با هم پیمان بسته و هم سوگند شدند که سه شخصیت مؤثر در جامعه اسلامی، یعنی [[امام علی علیه السلام|امام علی بن ابی‌طالب]] علیه‌السلام، [[معاویه|معاویه بن ابی‌سفیان]] و [[عمرو بن عاص]] را در یک شب واحد ترور کرده و آن‌ها را به قتل رسانند. هر کدام به سوی شهرهای محل مأموریت خویش رهسپار شدند و عبدالرحمن بن ملجم مرادی به سوی [[کوفه]] رفت و در بیستم [[شعبان]] سال ۴۰ قمری وارد این شهر بزرگ شد. | ||
| − | + | وی به همراهی [[شبیب خارجی|شبیب بن بجره اشجعی]] که از همفکران وی بود و هر دوی آن‌ها از سوی "قطام بنت علقمه" تحریک و تحریث شده بودند در سحرگاه شب نوزدهم ماه مبارک [[رمضان]] سال ۴۰ قمری در [[مسجد کوفه|مسجد اعظم کوفه]] کمین کرده و منتظر ورود [[امیرالمومنین|امیرمؤمنان]] علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام شدند.<ref> الارشاد (شیخ مفید)، ص ۲۰؛ الجوهره فی نسب الامام علی و آله (البری)، ص ۱۱۲.</ref> همچنین قطام، شخصی به نام "وردان بن مجالد" را که از افراد طایفه‌اش بود به یاری آن دو نفر فرستاد.<ref> وقایع الایام (شیخ عباس قمی)، ص ۴۱؛ تاریخ ابن خلدون، ج ۲، ص ۱۸۴.</ref> | |
| − | + | [[اشعث بن قیس|أشعث بن قیس کندی]] که از ناراضیان سپاه [[امام علی]] علیه‌السلام و از دو چهرگان و [[منافقان]] واقعی آن دوران بود، آنان را راهنمایی، پشتیبانی و تقویت روحی می‌نمود.<ref> الارشاد، ص ۲۱؛ وقایع الایام، ص ۴۱؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج ۱، ص ۱۷۱.</ref> | |
| − | + | حضرت علی علیه‌السلام در شب نوزدهم ماه رمضان، مهمان دخترش [[ام کلثوم دختر علی بن ابی طالب|ام‌کلثوم]] سلام الله علیها بود و در آن شب حالت عجیبی داشت و دخترش را به شگفتی درآورد. | |
| − | حضرت | + | روایت شده که آن حضرت در آن شب بیدار بود و بسیار از اتاق بیرون می‌رفت و به آسمان نظر می‌کرد و می‌فرمود: به خدا سوگند، دروغ نمی‌گویم و به من دروغ گفته نشده است. این است آن شبی که به من وعده [[شهادت در راه خدا|شهادت]] دادند.<ref> منتهی الآمال، ج ۱، ص ۱۷۲.</ref> |
| − | + | به هر روی، آن حضرت به هنگام [[نماز صبح]] وارد مسجد کوفه شد و خفته‌گان را برای ادای [[نماز]] بیدار کرد. از جمله، خود [[ابن ملجم مرادی|ابن ملجم مرادی]] را که به رو خوابیده بود، بیدار نمود و خواندن نماز را به وی گوشزد کرد. هنگامی که آن حضرت وارد [[محراب]] مسجد شد و مشغول خواندن نماز گردید و سر از [[سجده]] اول برداشت، نخست شبیث بن بجره با شمشیر بران بر وی هجوم آورد، ولیکن شمشیرش به طاق محراب اصابت کرد و پس از او، عبدالرحمن بن ملجم فریادی برداشت: "لله الحکم یا علی، لا لک و لا لأصحابک"! و شمشیر خویش را بر فرق نازنین حضرت علی علیه‌السلام فرود آورد و سر مبارکش را تا به محل سجده‌گاهش شکافت.<ref> الارشاد، ص ۲۳؛ منتهی الآمال، ج ۱، ص ۱۷۲؛ الجوهره فی نسب الامام علی و آله، ص ۱۱۳؛ وقایع الایام، ص ۴۱.</ref> | |
| − | + | حضرت علی علیه‌السلام در محراب مسجد افتاد و در همان هنگام فرمود: بسم الله و بالله و علی ملّة رسول الله، فزتُ و ربّ الکعبه؛ سوگند به خدای کعبه رستگار شدم.<ref> منتهی الآمال، ج ۱، ص ۱۷۴.</ref> | |
| − | حضرت | + | نمازگزاران مسجد کوفه، برخی در پی شبیب و ابن ملجم رفته تا آن‌ها را بیابند و برخی در اطراف حضرت علی علیه‌السلام گرد آمده و به سر و صورت خود می‌زدند و برای آن حضرت گریه می‌نمودند. حضرت علی علیه‌السلام، در حالی که خون از سر و صورت شریفش جاری بود، فرمود: هذا ما وعدنا الله و رسوله؛<ref> همان.</ref> این همان وعده‌ای است که خداوند متعال و رسول گرامی‌اش به من داده‌اند. |
| − | + | حضرت علی علیه‌السلام که توان ادامه [[نماز جماعت]] را نداشت، به فرزندش [[امام حسن]] علیه‌السلام فرمود که نماز جماعت را ادامه دهد و خود آن حضرت، نمازش را نشسته تمام کرد. | |
| − | + | روایت شده که در هنگام ضربت زدن عبدالرحمن بن ملجم بر سر مطهر حضرت علی علیه‌السلام، زمین به لرزه درآمد و دریاها مواج و آسمان‌ها متزلزل شدند و درهای [[مسجد]] به هم خوردند و خروش از [[فرشتگان]] آسمان‌ها بلند شد و باد سیاهی وزید به طوری که جهان را تیره و تاریک ساخت و [[جبرئیل]] امین در میان آسمان و زمین ندا داد و همگان ندایش را شنیدند که می گفت: «تهدّمت والله ارکان الهدی، وانطمست أعلام التّقی، وانفصمت العروة الوثقی، قُتل ابن عمّ المصطفی، قُتل الوصی المجتبی، قُتل علی المرتضی، قَتَله أشقی الْأشقیاء؛<ref> همان.</ref> سوگند به خدا که ارکان هدایت درهم شکست و ستاره‌های دانش [[نبوت]] تاریک و نشانه‌های پرهیزکاری برطرف گردید و عروة الوثقی الهی گسیخته شد. زیرا پسرعموی رسول خدا صلی الله علیه و آله شهید شد، سید الاوصیاء و علی مرتضی به شهادت رسید. وی را سیاه‌بخت‌ترین اشقیاء، یعنی ابن ملجم مرادی به شهادت رسانید». | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | سوگند به خدا | ||
| − | |||
| − | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام | + | * موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام. |
| − | + | * [http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/31855/%D9%81%D9%8A%D8%B6-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%81%D9%8A-%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%88-%D9%88%D9%82%D8%A7%D9%8A%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%8A%D8%A7%D9%85/preview/31084/%D9%85%D8%AD%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%8A-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84%D9%8A/&sa=false&#!page=21 وقایع الایام، شیخ عباس قمی، ۱۹ رمضان]. | |
| − | |||
| − | |||
| − | [http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/31855/%D9%81%D9%8A%D8%B6-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%81%D9%8A-%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%88-%D9%88%D9%82%D8%A7%D9%8A%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%8A%D8%A7%D9%85/preview/31084/%D9%85%D8%AD%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%8A-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84%D9%8A/&sa=false&#!page=21 وقایع | ||
[[رده:وقایع ماه رمضان]] | [[رده:وقایع ماه رمضان]] | ||
[[رده:سال ۴۰ هجری قمری]] | [[رده:سال ۴۰ هجری قمری]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۳۲
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:19 رمضان |
| سال41 هجری قمری |
در شب نوزدهم رمضان سال ۴۰ هجری قمری، ابن ملجم مرادى از بازماندگان خوارج، ضربتى را بر فرق مبارک امام علی علیه السلام وارد ساخت. اثر زخم و زهر شمشیر او، امام را ناتوان ساخته و در ۲۱ رمضان به شهادت رساند.
شرح واقعه
عبدالرحمن بن ملجم مرادی از گروه خوارج با سه نفر دیگر در مکه معظمه با هم پیمان بسته و هم سوگند شدند که سه شخصیت مؤثر در جامعه اسلامی، یعنی امام علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام، معاویه بن ابی‌سفیان و عمرو بن عاص را در یک شب واحد ترور کرده و آن‌ها را به قتل رسانند. هر کدام به سوی شهرهای محل مأموریت خویش رهسپار شدند و عبدالرحمن بن ملجم مرادی به سوی کوفه رفت و در بیستم شعبان سال ۴۰ قمری وارد این شهر بزرگ شد.
وی به همراهی شبیب بن بجره اشجعی که از همفکران وی بود و هر دوی آن‌ها از سوی "قطام بنت علقمه" تحریک و تحریث شده بودند در سحرگاه شب نوزدهم ماه مبارک رمضان سال ۴۰ قمری در مسجد اعظم کوفه کمین کرده و منتظر ورود امیرمؤمنان علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام شدند.[۱] همچنین قطام، شخصی به نام "وردان بن مجالد" را که از افراد طایفه‌اش بود به یاری آن دو نفر فرستاد.[۲]
أشعث بن قیس کندی که از ناراضیان سپاه امام علی علیه‌السلام و از دو چهرگان و منافقان واقعی آن دوران بود، آنان را راهنمایی، پشتیبانی و تقویت روحی می‌نمود.[۳]
حضرت علی علیه‌السلام در شب نوزدهم ماه رمضان، مهمان دخترش ام‌کلثوم سلام الله علیها بود و در آن شب حالت عجیبی داشت و دخترش را به شگفتی درآورد.
روایت شده که آن حضرت در آن شب بیدار بود و بسیار از اتاق بیرون می‌رفت و به آسمان نظر می‌کرد و می‌فرمود: به خدا سوگند، دروغ نمی‌گویم و به من دروغ گفته نشده است. این است آن شبی که به من وعده شهادت دادند.[۴]
به هر روی، آن حضرت به هنگام نماز صبح وارد مسجد کوفه شد و خفته‌گان را برای ادای نماز بیدار کرد. از جمله، خود ابن ملجم مرادی را که به رو خوابیده بود، بیدار نمود و خواندن نماز را به وی گوشزد کرد. هنگامی که آن حضرت وارد محراب مسجد شد و مشغول خواندن نماز گردید و سر از سجده اول برداشت، نخست شبیث بن بجره با شمشیر بران بر وی هجوم آورد، ولیکن شمشیرش به طاق محراب اصابت کرد و پس از او، عبدالرحمن بن ملجم فریادی برداشت: "لله الحکم یا علی، لا لک و لا لأصحابک"! و شمشیر خویش را بر فرق نازنین حضرت علی علیه‌السلام فرود آورد و سر مبارکش را تا به محل سجده‌گاهش شکافت.[۵]
حضرت علی علیه‌السلام در محراب مسجد افتاد و در همان هنگام فرمود: بسم الله و بالله و علی ملّة رسول الله، فزتُ و ربّ الکعبه؛ سوگند به خدای کعبه رستگار شدم.[۶]
نمازگزاران مسجد کوفه، برخی در پی شبیب و ابن ملجم رفته تا آن‌ها را بیابند و برخی در اطراف حضرت علی علیه‌السلام گرد آمده و به سر و صورت خود می‌زدند و برای آن حضرت گریه می‌نمودند. حضرت علی علیه‌السلام، در حالی که خون از سر و صورت شریفش جاری بود، فرمود: هذا ما وعدنا الله و رسوله؛[۷] این همان وعده‌ای است که خداوند متعال و رسول گرامی‌اش به من داده‌اند.
حضرت علی علیه‌السلام که توان ادامه نماز جماعت را نداشت، به فرزندش امام حسن علیه‌السلام فرمود که نماز جماعت را ادامه دهد و خود آن حضرت، نمازش را نشسته تمام کرد.
روایت شده که در هنگام ضربت زدن عبدالرحمن بن ملجم بر سر مطهر حضرت علی علیه‌السلام، زمین به لرزه درآمد و دریاها مواج و آسمان‌ها متزلزل شدند و درهای مسجد به هم خوردند و خروش از فرشتگان آسمان‌ها بلند شد و باد سیاهی وزید به طوری که جهان را تیره و تاریک ساخت و جبرئیل امین در میان آسمان و زمین ندا داد و همگان ندایش را شنیدند که می گفت: «تهدّمت والله ارکان الهدی، وانطمست أعلام التّقی، وانفصمت العروة الوثقی، قُتل ابن عمّ المصطفی، قُتل الوصی المجتبی، قُتل علی المرتضی، قَتَله أشقی الْأشقیاء؛[۸] سوگند به خدا که ارکان هدایت درهم شکست و ستاره‌های دانش نبوت تاریک و نشانه‌های پرهیزکاری برطرف گردید و عروة الوثقی الهی گسیخته شد. زیرا پسرعموی رسول خدا صلی الله علیه و آله شهید شد، سید الاوصیاء و علی مرتضی به شهادت رسید. وی را سیاه‌بخت‌ترین اشقیاء، یعنی ابن ملجم مرادی به شهادت رسانید».
پانویس
- ↑ الارشاد (شیخ مفید)، ص ۲۰؛ الجوهره فی نسب الامام علی و آله (البری)، ص ۱۱۲.
- ↑ وقایع الایام (شیخ عباس قمی)، ص ۴۱؛ تاریخ ابن خلدون، ج ۲، ص ۱۸۴.
- ↑ الارشاد، ص ۲۱؛ وقایع الایام، ص ۴۱؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج ۱، ص ۱۷۱.
- ↑ منتهی الآمال، ج ۱، ص ۱۷۲.
- ↑ الارشاد، ص ۲۳؛ منتهی الآمال، ج ۱، ص ۱۷۲؛ الجوهره فی نسب الامام علی و آله، ص ۱۱۳؛ وقایع الایام، ص ۴۱.
- ↑ منتهی الآمال، ج ۱، ص ۱۷۴.
- ↑ همان.
- ↑ همان.
منابع
- موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام.
- وقایع الایام، شیخ عباس قمی، ۱۹ رمضان.
