شهادت علی بن حسن مثلث در زندان منصور دوانقی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{تقویم|روز= 26 محرم|سال= سال | + | {{تقویم|روز= 26 محرم|سال= سال ۱۴۶ هجری قمری}} |
| − | |||
| − | + | [[منصور (خلیفه عباسی)|منصور دوانقی]]، دومین خلیفه [[عباسیان|عباسی]] به خاطر قیام‌های محمد و ابراهیم، فرزندان عبدالله محض بن [[حسن مثنی|حسن مثنی]]، در [[مدینه]] و [[بصره]] و مخالفت‌های عده‌ای دیگر از نوادگان [[امام حسن|امام حسن]] علیه‌السلام با دستگاه جور [[بنی‌عباس]]، نسبت به بنی الحسن علیه‌السلام که از [[علویان]] مبارز و ذی‌نفوذان عصر خود بودند، سخت‌گیری‌های زیادی اعمال می‌کرد و زندگی را بر آنان بسیار دشوار می‌نمود. | |
| − | + | وی، علاوه بر سرکوب قیام‌های بنی‌الحسن علیه‌السلام و کشتن تعدادی از آنان، از جمله محمد ([[نفس زکیه|نفس زکیه]]) و ابراهیم ([[شهادت ابراهیم بن عبدالله محض|قتیل باخمری]])، بسیاری از آنان را دستگیر و در سیاه‌چال‌های مخوف زندانی کرد. | |
| − | در | + | منصور، در سال ۱۴۰ قمری وارد مدینه شد و افراد سرشناس بنی‌الحسن علیه‌السلام، مانند عبدالله بن حسن مثنی، ابراهیم بن حسن مثنی، ابوبکر بن حسن مثنی، حسن بن جعفر بن حسن مثنی، عبدالله بن داوود بن حسن مثنی، علی بن داوود بن حسن مثنی، عباس بن داوود بن حسن مثنی، محمد بن ابراهیم بن حسن مثنی، اسحاق بن ابراهیم بن حسن مثنی، عباس بن حسن مثلث، علی عابد بن حسن مثلث و علی بن محمد نفس زکیه را دستگیر کرد و به مدت سه سال در [[مدینه]] زندانی کرد. |
| − | + | در سال ۱۴۴ قمری نیز [[محمد دیباج]] (برادر مادری عبدالله بن حسن مثنی) را بر آنان افزود و مأموران حکومتی، بر بدنش چندان تازیانه زدند که لباسش با پوست بدنش به هم آمیخت. در همین سال، تمامی آنان را در بندهای آهنین کرده و با وضعیت رقت باری به سوی [[عراق]] حرکت دادند و در زندان هاشمیه (در حوالی [[کوفه]]) در سردابی نمور و تاریک زندانی نمودند و بر آنان بسیار سخت گرفتند. | |
| − | + | آن زندان مخوف و هولناک، بلای جان نوادگان [[امام حسن علیه السلام|امام حسن‌مجتبی]] علیه‌السلام شد و بر اثر سوء تغذیه، تاریکی و غیربهداشتی بودن محیط، آزارهای روحی و جسمی مأموران بر زندانیان، این عده یکی پس از دیگری به بیماری‌های گوناگون و طاقت‌فرسا مبتلا شده و مظلومانه در همان جا به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] می‌رسیدند و بدون این که امکان [[غسل|تغسیل]] و [[دفن|تکفین]] آنان وجود داشته باشد، بر روی هم انباشته شده و [[مرگ]] سایرین را تسریع می‌نمودند. | |
| − | + | نخستین کسی که از آن جمع به دیار باقی شتافت، علی بن حسن مثلث بن حسن مثنی بن امام حسن‌مجتبی علیه‌السلام بود. وی از عابدان و زاهدان عصر خود و به "علی الخیر" و "علی العابد" معروف بود و در [[عبادت]] و بندگی به ویژه در [[نماز]] و [[تهجد]]، حالت خشوع و حضور قلب کامل داشت. وی، در حالی جان داد که سرش در [[سجده]] عبادت بود. | |
| + | علی بن حسن مثلث به هنگام شهادت، چهل و پنج سال داشت و دارای پنچ پسر و چهار دختر بود. یکی از فرزندانش حسین بن علی، معروف به «شهید فخّ» است که سال‌های بعد بر ضد [[حکومت بنی عباس|بنی‌عباس]] قیام کرد و در سرزمین «[[فخّ]]»، همانند [[امام حسین علیه السلام|ابا عبدالله الحسین]] علیه‌السلام مظلومانه به شهادت رسید و اهل بیتش به اسارت دشمن درآمدند.<ref> نک: منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج ۱، از ص ۲۵۰ تا ۲۷۸؛ وقایع الایام (شیخ عباس قمی)، ص ۱۶۷.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | * سید تقى واردى، روز شمار تاریخ اسلام، ماه محرم. | |
| − | سید تقى واردى، روز شمار | ||
| − | |||
منابع بیشتر: | منابع بیشتر: | ||
| − | + | * [http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/31855/%D9%81%D9%8A%D8%B6-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%81%D9%8A-%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%88-%D9%88%D9%82%D8%A7%D9%8A%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%8A%D8%A7%D9%85/preview/31084/%D9%85%D8%AD%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%8A-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84%D9%8A/&sa=false&#!page=71 وقایع الایام شیخ عباس قمی، ۲۶ محرم]. | |
| − | [http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/31855/%D9%81%D9%8A%D8%B6-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%81%D9%8A-%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%88-%D9%88%D9%82%D8%A7%D9%8A%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%8A%D8%A7%D9%85/preview/31084/%D9%85%D8%AD%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%8A-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84%D9%8A/&sa=false&#!page=71 وقایع الایام شیخ عباس قمی، | ||
[[رده:وقایع ماه محرم]] | [[رده:وقایع ماه محرم]] | ||
[[رده:سال ۱۴۶ هجری قمری]] | [[رده:سال ۱۴۶ هجری قمری]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۰۳
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:26 محرم |
| سال ۱۴۶ هجری قمری |
منصور دوانقی، دومین خلیفه عباسی به خاطر قیام‌های محمد و ابراهیم، فرزندان عبدالله محض بن حسن مثنی، در مدینه و بصره و مخالفت‌های عده‌ای دیگر از نوادگان امام حسن علیه‌السلام با دستگاه جور بنی‌عباس، نسبت به بنی الحسن علیه‌السلام که از علویان مبارز و ذی‌نفوذان عصر خود بودند، سخت‌گیری‌های زیادی اعمال می‌کرد و زندگی را بر آنان بسیار دشوار می‌نمود.
وی، علاوه بر سرکوب قیام‌های بنی‌الحسن علیه‌السلام و کشتن تعدادی از آنان، از جمله محمد (نفس زکیه) و ابراهیم (قتیل باخمری)، بسیاری از آنان را دستگیر و در سیاه‌چال‌های مخوف زندانی کرد.
منصور، در سال ۱۴۰ قمری وارد مدینه شد و افراد سرشناس بنی‌الحسن علیه‌السلام، مانند عبدالله بن حسن مثنی، ابراهیم بن حسن مثنی، ابوبکر بن حسن مثنی، حسن بن جعفر بن حسن مثنی، عبدالله بن داوود بن حسن مثنی، علی بن داوود بن حسن مثنی، عباس بن داوود بن حسن مثنی، محمد بن ابراهیم بن حسن مثنی، اسحاق بن ابراهیم بن حسن مثنی، عباس بن حسن مثلث، علی عابد بن حسن مثلث و علی بن محمد نفس زکیه را دستگیر کرد و به مدت سه سال در مدینه زندانی کرد.
در سال ۱۴۴ قمری نیز محمد دیباج (برادر مادری عبدالله بن حسن مثنی) را بر آنان افزود و مأموران حکومتی، بر بدنش چندان تازیانه زدند که لباسش با پوست بدنش به هم آمیخت. در همین سال، تمامی آنان را در بندهای آهنین کرده و با وضعیت رقت باری به سوی عراق حرکت دادند و در زندان هاشمیه (در حوالی کوفه) در سردابی نمور و تاریک زندانی نمودند و بر آنان بسیار سخت گرفتند.
آن زندان مخوف و هولناک، بلای جان نوادگان امام حسن‌مجتبی علیه‌السلام شد و بر اثر سوء تغذیه، تاریکی و غیربهداشتی بودن محیط، آزارهای روحی و جسمی مأموران بر زندانیان، این عده یکی پس از دیگری به بیماری‌های گوناگون و طاقت‌فرسا مبتلا شده و مظلومانه در همان جا به شهادت می‌رسیدند و بدون این که امکان تغسیل و تکفین آنان وجود داشته باشد، بر روی هم انباشته شده و مرگ سایرین را تسریع می‌نمودند.
نخستین کسی که از آن جمع به دیار باقی شتافت، علی بن حسن مثلث بن حسن مثنی بن امام حسن‌مجتبی علیه‌السلام بود. وی از عابدان و زاهدان عصر خود و به "علی الخیر" و "علی العابد" معروف بود و در عبادت و بندگی به ویژه در نماز و تهجد، حالت خشوع و حضور قلب کامل داشت. وی، در حالی جان داد که سرش در سجده عبادت بود.
علی بن حسن مثلث به هنگام شهادت، چهل و پنج سال داشت و دارای پنچ پسر و چهار دختر بود. یکی از فرزندانش حسین بن علی، معروف به «شهید فخّ» است که سال‌های بعد بر ضد بنی‌عباس قیام کرد و در سرزمین «فخّ»، همانند ابا عبدالله الحسین علیه‌السلام مظلومانه به شهادت رسید و اهل بیتش به اسارت دشمن درآمدند.[۱]
پانویس
- ↑ نک: منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج ۱، از ص ۲۵۰ تا ۲۷۸؛ وقایع الایام (شیخ عباس قمی)، ص ۱۶۷.
منابع
- سید تقى واردى، روز شمار تاریخ اسلام، ماه محرم.
منابع بیشتر:
