آيه روح: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن) |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | برخى آیه 85 [[سوره اسراء]]/17 را كه به پرسش و پاسخ درباره [[روح]] پرداخته، «آیه روح» نام نهاده‌اند:<ref>الاتقان، ج1، ص77.</ref> | |
| − | + | {{قرآن در قاب|«وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَمَا أُوتِيتُم مِّن الْعِلْمِ إِلاَّ قَلِيلاً»|سوره=17|آیه=85|ترجمه=تو را از روح می پرسند بگو: روح جزئی از فرمان پروردگار من است و شما را جز اندک دانشی نداده اند}} | |
| − | + | ابن عباس در شأن نزول این آیه مى‌گوید: یهودیان از [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله پرسیدند: اى محمد! به ما خبر ده كه روح چیست و روح را چگونه در تن عذاب مى‌كنند؟ رسول خدا صلی الله علیه و آله پاسخ نداد تا این آیه نازل شد.<ref>روض الجنان، ج12، ص283.</ref> | |
| − | + | بر اساس قولى دیگر، یهودیان به كافران قریش گفتند: از محمد صلى الله علیه و آله درباره روح بپرسید. اگر به شما پاسخ داد، پیامبر نیست و اگر پاسخ نداد، پیامبر است؛ زیرا ما در كتاب‌هاى خود چنین خوانده‌ایم. خداوند به پیامبرش دستور داد كه به آن‌ها پاسخ نگوید و آنان را در این موضوع به خودشان واگذارد تا دلیلى بر صدق گفتار و نبوتش باشد.<ref>مجمع البیان، ج6، ص674.</ref> | |
| − | + | ==پانویس== | |
| + | <references/> | ||
| − | |||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| + | * علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص385. | ||
| + | |||
| + | {{قرآن}} | ||
| − | |||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره اسراء]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۳۶
برخى آیه 85 سوره اسراء/17 را كه به پرسش و پاسخ درباره روح پرداخته، «آیه روح» نام نهاده‌اند:[۱]
ابن عباس در شأن نزول این آیه مى‌گوید: یهودیان از رسول خدا صلى الله علیه و آله پرسیدند: اى محمد! به ما خبر ده كه روح چیست و روح را چگونه در تن عذاب مى‌كنند؟ رسول خدا صلی الله علیه و آله پاسخ نداد تا این آیه نازل شد.[۲]
بر اساس قولى دیگر، یهودیان به كافران قریش گفتند: از محمد صلى الله علیه و آله درباره روح بپرسید. اگر به شما پاسخ داد، پیامبر نیست و اگر پاسخ نداد، پیامبر است؛ زیرا ما در كتاب‌هاى خود چنین خوانده‌ایم. خداوند به پیامبرش دستور داد كه به آن‌ها پاسخ نگوید و آنان را در این موضوع به خودشان واگذارد تا دلیلى بر صدق گفتار و نبوتش باشد.[۳]
پانویس
منابع
- علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص385.
