آيه استيذان: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز |
جز |
||
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | استیذان به معناى اجازه خواستن است. آیه 58 [[سوره نور]]/ 24 را «آیه استیذان» نامیده اند؛<ref> الاتقان، ج 2، ص 50؛ جواهرالكلام، ج 29، ص 83؛ الناسخ والمنسوخ، نحّاس، ص 48.</ref> | |
− | |||
− | + | {{قرآن در قاب|«يأَيهَا الّذِينَ ءَامَنوا لِيستَئذِنكُمُ الَّذينَ مَلكَت أيمنُكُم والَّذينَ لَم يبلُغوا الحُلُمَ مِنكُم ثَلثَ مَرَّتٍ مِن قَبلِ صَلوةِ الفَجرِ وَ حِينَ تَضَعُونَ ثِيابَكُم مِن الظَّهيرَةِ و مِن بَعدِ صَلوةِ العِشاءِ ثَلثُ عَورتٍ لَكُم»|ترجمه=اى كسانى كه ايمان آوردهايد، بايد بندگان شما و آنها كه هنوز به حد بلوغ نرسيدهاند، در سه هنگام از شما براى وارد شدن به خانه رخصت طلبند: پيش از نماز صبح و هنگام ظهر كه لباس از تن بيرون مىكنيد و بعد از نماز عشا. اين سه وقت، وقت خلوت شماست. در غير آن سه هنگام، شما و آنها گناهى مرتكب نشدهايد اگر بر يكديگر بگذريد. خدا آيات را اينچنين براى شما بيان مىكند، و خدا دانا و حكيم است|سوره=24|آیه=58}} | |
− | + | بر اساس این آیه، لازم است بردگان و فرزندانى كه به حد بلوغ نرسیده اند، براى ورود به محل استراحت زن و مرد در سه نوبت از شبانه روز كه احتمال برهنه بودن آنان هست، اجازه بگیرند. (استیذان) این سه نوبت پیش از [[نماز]] بامداد، نیمروز و پس از نماز شام است | |
− | |||
− | |||
− | |||
− | علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، | + | ==پانویس== |
+ | <references/> | ||
+ | |||
+ | ==منابع== | ||
+ | * علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص369-370. | ||
+ | |||
+ | ==پیوند== | ||
+ | *[[آیه 58 سوره نور|مشاهده ترجمه و تفسیر آیه]] | ||
+ | |||
+ | {{قرآن}} | ||
+ | |||
+ | [[رده:آیههای با عناوین خاص]] | ||
+ | [[رده:آیات سوره نور]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۲۲
استیذان به معناى اجازه خواستن است. آیه 58 سوره نور/ 24 را «آیه استیذان» نامیده اند؛[۱]
بر اساس این آیه، لازم است بردگان و فرزندانى كه به حد بلوغ نرسیده اند، براى ورود به محل استراحت زن و مرد در سه نوبت از شبانه روز كه احتمال برهنه بودن آنان هست، اجازه بگیرند. (استیذان) این سه نوبت پیش از نماز بامداد، نیمروز و پس از نماز شام است
پانویس
- ↑ الاتقان، ج 2، ص 50؛ جواهرالكلام، ج 29، ص 83؛ الناسخ والمنسوخ، نحّاس، ص 48.
منابع
- علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص369-370.