آیه 12 یونس
نسخهٔ تاریخ ۶ سپتامبر ۲۰۱۵، ساعت ۰۳:۵۳ توسط History of islam (بحث | مشارکت‌ها) (History of islam صفحهٔ آیه ۱۲ یونس را به آیه 12 یونس که تغییرمسیر بود منتقل کرد)
متن آیه
ترجمه
چون به آدمی گزندی رسد، چه بر پهلو خفته باشد و چه نشسته یا ایستاده، ما را به دعا می خواند و چون آن گزند را از او دور سازیم، چنان می گذرد که گویی ما را برای دفع آن گزندی که به او رسیده بود هرگز نخوانده است اعمال اسرافکاران این چنین در نظرشان آراسته شده است.
نزول
این آیه درباره هشام بن مغیرة المخزومى نازل شده موقعى که ضررى یا شرّى و مکروهى به او می‌رسید، خدا را براى رفع آن نکبات و شرور می‌خواند و دیگرى را نمى خواند ولى وقتى که خداوند بدى ها را از او دور می‌کرد مانند کسى بود که به خدائى اعتقاد نداشت و خداشناسى و خداپرستى از او زائل مى گشت.[۱]
پانویس
- ↑ تفسیر کشف الاسرار.
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 451.
پیوندها
