رعایت ادبیات دانشنامه ای متوسط
شناسه ناقص است
عنوان بندی متوسط
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

سید صدرالدین صدر: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۱۵ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
سید صدرالدین صدر (1299-1373 هـ.ق) از عالمان برجسته و مراجع بزرگی است که در فقه، اصول، رجال، شعر و تفسیر دستی توانا داشت.  
+
{{شناسنامه عالم
 +
||نام کامل = سید محمدعلی موسوی صدر
 +
||تصویر= [[پرونده:سید صدرالدین.jpg|230px]]
 +
||زادروز =  ۱۲۹۹ قمری
 +
|زادگاه = [[کاظمین]]
 +
|وفات =  ۱۳۷۳ قمری
 +
|مدفن = [[قم]]، [[حرم حضرت معصومه علیها السلام|حرم حضرت معصومه]]
 +
|اساتید =  [[آخوند خراسانی]]، [[سید محمدکاظم طباطبائی یزدی|سید محمدکاظم یزدی]]، [[میرزا محمدحسین نائینی]]، [[شیخ عبد الکریم حائری یزدی]]،...
 +
|شاگردان =
 +
|آثار = [[المهدی (علیه‌السلام) (کتاب)|المهدی فی احوال الحجة المنتظر]]، خلاصة الفصول فی علم الاصول، رسالة الحقوق، التاریخ الاسلامی، حاشیه بر العروة الوثقی،...
 +
}}
  
==تولد و خاندان سيد صدرالدين صدر==
+
'''آیت‌الله سید محمدعلی صدر''' ملقب به صدرالدین صدر (۱۳۷۳ - ۱۲۹۹ ق)، فرزند [[سید اسماعیل صدر]]، از فقیهان و مراجع بزرگ [[شیعه]] در قرن ۱۴ هجری و از شاگردان [[آخوند خراسانی]] است. وی در [[فقه]]، [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]]، [[علم رجال|رجال]]، [[تفسیر قرآن|تفسیر]] و [[شعر]] مهارت داشت و صاحب آثار علمی متعددی در این علوم بود. کتاب «[[المهدی (علیه‌السلام) (کتاب)|المهدی فی احوال الحجة المنتظر]]» از تألیفات اوست.
 +
[[پرونده:Esadr.jpg|thumb|left|نسب و جایگاه آیت الله سید صدرالدین صدر در خاندان صدر]]
  
او در سال 1299 هـ.ق در [[كاظمین]]، در یك خاندان اصیل و شریف به دنیا آمد و راه پیشرفت و رشد و نمو و بالندگی را همانند اغلب ابنا آن خاندان پیش گرفتند. خانواده صدر، یكی از خاندان های پرثمر و اصیل در [[اسلام]] می باشد كه اصل وتبار به امام موسی بن جعفر علیه السلام می رسانند و شاخه ها و فروع آن در خاورمیانه گسترانده شده است، و در كشورهای [[ایران]]، [[لبنان]]، [[عراق]]، [[فلسطین]]، [[مصر]]، [[یمن]]، [[عربستان]]، [[اردن]] و دیگر مناطق اسلامی، رجال علمی نامی و شخصیت های بزرگ سیاسی و اجتماعی و [[سادات]] جلیل القدر فراوانی را دارند رجالی مانند:
+
==ولادت و خاندان==
  
مصلح بزرگ، آیت الله سید عبدالحسین شرف الدین صاحب المراجعات و الفصول المهمه، و آیت الله السید حسن صدر صاحب تاسیس الشیعه لفنون الاسلام، و متفكر بزرگ، امام موسی صدر، و علامه مفضال، مرحوم آیت الله سید رضا صدر، از این [[شجره طیبه]] می باشند كه همانند ستارگان درخشان و پرفروغ در آسمان علم و دانش و در صحنه سیاست و مدیریت جامعه اسلامی می درخشند و پرتوافكن خاندان خویش و [[جامعه اسلامی]] می باشند.
+
سید صدرالدین صدر در سال ۱۲۹۹ هـ.ق در [[کاظمین]] به دنیا آمد. پدر عالیقدر ایشان، آیت الله [[سید اسماعیل صدر]]، یکی از علما و فقهای نامدار کاظمین بود که بعدها به [[کربلا]] مهاجرت نمود.
  
ایشان در چنین خاندان اصیل و چنین بیت رفیع و والا قدر چشم به جهان گشود والد عالیقدر ایشان، آیت الله سید اسماعیل صدر، یكی از اكابر علما و فقهای نامی [[كاظمین]] بودند كه بعدها به [[كربلا]] مهاجرت نمودند، وی در عین حالی كه گریزان از منصب [[مرجعیت]] و [[فتوی]] بودند، ولی یك از كاندیداهای آن محسوب می شدند.
+
لقب صدر برای این خاندان به جهت انتساب به [[سید صدرالدین عاملی|سید صدرالدین موسوی عاملی اصفهانی]] است که به سبب شهرت علمی و به ویژه فقهی وی، فرزندانش همه به صدر معروف شدند. خانواده صدر، یکی از خاندان های پرثمر و اصیل در [[اسلام]] می باشد که اصل و تبار به [[امام موسی کاظم علیه السلام|امام موسی بن جعفر]] علیه السلام می رسانند و در کشورهای [[ایران]]، [[لبنان]]، [[عراق]]، [[فلسطین]]، [[مصر]]، [[یمن]]، [[عربستان]]، [[اردن]] و دیگر مناطق اسلامی، رجال علمی نامی و شخصیت های بزرگ سیاسی و اجتماعی و [[سادات]] جلیل القدر فراوانی را دارند، رجالی مانند: آیت الله [[سید عبدالحسین شرف الدین عاملی|سید عبدالحسین شرف الدین]] صاحب [[المراجعات (کتاب)|المراجعات]]، آیت الله [[سید حسن صدر]] صاحب [[تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام (کتاب)|تاسیس الشیعه لفنون الاسلام]] و متفکر بزرگ، [[امام موسی صدر]].  
  
ایشان مقدمات علوم را در كاظمین از محضر پدر عالم و بزرگوار و اساتید ادب روز تلمذ نمودند، آن گاه در سال 1328 ه.ق به قصد تكمیل معلومات و [[تهذیب نفس]] و [[تزكیه]] [[اخلاق]]، عازم [[نجف]] اشرف گردیدند و در حوزه درس آیت الله العظمی آخوند خراسانی صاحب [[كفایة الاصول]] (متوفای 1329 ه.ق) و دیگر بزرگان مانند درس آیت الله العظمی طباطبایی یزدی، صاحب [[عروة الوثقی]] (م 1337) و آیت الله نائینی شركت جستند.
+
==تحصیل و اساتید==
 +
سید صدرالدین صدر مقدمات علوم را در [[کاظمین|کاظمین]] از محضر پدر عالمش [[سید اسماعیل صدر]] و اساتید ادب روز تلمذ نمود. آن گاه در سال ۱۳۲۸ ه.ق به قصد تکمیل معلومات و [[تهذیب نفس]]، عازم [[نجف]] اشرف گردید و در حوزه درس آیت الله [[آخوند خراسانی]] صاحب [[کفایة الاصول]] (م، ۱۳۲۹ ه.ق) و دیگر بزرگان مانند درس آیت الله [[سید محمدکاظم طباطبائی یزدی|طباطبایی یزدی]]، صاحب [[عروة الوثقی]] (م، ۱۳۳۷) و آیت الله [[میرزا محمدحسین نائینی|میرزای نائینی]] شرکت جست.
  
آنگاه در سال 1339 پس از درگذشت والد بزرگوارش به قصد [[زیارت]] ثامن الحجج [[امام رضا]] علیه السلام عازم ایران گشتند و نزدیك ده سال در [[مشهد]] مقدس به ارشاد و اصلاح امور مسلمین پرداختند، و در اثر استقبال طلاب و محصلین، مشغول تدریس شدند و پس از چند سال اقامت در [[ایران]]، در سال 1344 به [[نجف]] اشرف بازگشتند و ملازم درس آیت الله نائینی گردیدند، و در سال 1349 ه.ق به ایران بازگشته و بنا به درخواست و علاقه مرحوم آیت الله العظمی حائری، مؤسس حوزه علمیه در [[قم]] اقامت گزیدند و به عنوان یكی از اساتید و مدرسین مسلم حوزه، مشغول تدریس [[فقه]] و [[اصول]] گردیدند، و بیشتر به تربیت و تعلیم طلاب پرداختند.
+
آنگاه در سال ۱۳۳۹ پس از درگذشت والد بزرگوارش به قصد [[زیارت]] ثامن الحجج [[امام رضا]] علیه السلام عازم [[ایران]] گشت و نزدیک ده سال در [[مشهد]] مقدس به ارشاد و اصلاح امور مسلمین پرداخت، و در اثر استقبال طلاب و محصلین، مشغول تدریس شد و پس از چند سال اقامت در ایران، در سال ۱۳۴۴ به [[نجف]] اشرف بازگشت و ملازم درس آیت الله نائینی گردید، و در سال ۱۳۴۹ ه.ق به ایران بازگشته و بنا به درخواست و علاقه مرحوم [[شیخ عبد الکریم حائری یزدی|آیت الله حائری]]، مؤسس [[حوزه علمیه]] در [[قم]] اقامت گزید و به عنوان یکی از اساتید و مدرسین مسلم حوزه، مشغول تدریس [[فقه]] و [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]] گردید، و بیشتر به تربیت و تعلیم طلاب پرداخت.
  
به حدی توجه خاص آن مرحوم را به خود جلب نمودند كه او را یكی از دو وصی مورد اعتماد خود قرار دادند كه پس از رحلت مؤسس عالیقدر حوزه، با همكاری دو برادر و دو یار وفادار و مجاهد فی سبیل اللّه، آیات عظام: سید محمد حجت كوه كمری، و سید محمدتقی خوانساری به حفظ و نگهداری و حراست از ارزش های حوزه علمیه قم پرداختند، و در تثبیت و ابقای آن كوشیدند، به حدی كه در سخت ترین و سیاه ترین ایام با فداكاری لازم و ایثار بی سابقه، دوران فترت را پشت سر گذاشتند و حوزه را به دست زعیم عالیقدر، حضرت آیت الله العظمی حاج آقا حسین طباطبائی بروجردی سپردند.
+
وی به حدی توجه خاص مرحوم حائری را به خود جلب نمود که او را یکی از دو وصی مورد اعتماد خود قرار داد، که پس از رحلت مؤسس عالیقدر حوزه، با همکاری آیات عظام: [[سید محمد حجت کوه کمره ای|سید محمد حجت کوه کمری]] و [[سید محمدتقی خوانساری]] به حفظ و نگهداری و حراست از ارزش های [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه قم]] پرداخت و در تثبیت و ابقای آن کوشید، به حدی که در سخت ترین و سیاه ترین ایام با فداکاری لازم و ایثار بی سابقه، دوران فترت را پشت سر گذاشته و حوزه را به دست زعیم عالیقدر، [[آیت الله بروجردی]] سپردند.
  
==اساتید سيد صدرالدين صدر==
+
==آثار و تألیفات==
  
آیت الله العظمی السید صدرالدین بن سید اسماعیل بن سید صدرالدین الموسوی العاملی الكاظمی، فقیه عظیم الشان و عالم نبیل یكی دیگر از تربیت یافتگان حوزه حائریه می باشد.
+
از مرحوم آیت الله صدر آثار و تألیفات متعددی بجا مانده است که شامل [[فقه]]، [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]]، تاریخ، ادب، [[علم کلام|کلام]]، عقاید، [[حدیث]] و [[اخلاق]] می باشد، از جمله:
 +
[[پرونده:Almahdi.jpg|thumb|left|یکی از آثار آیت الله سید صدرالدین صدر]]
  
وی در طول مدت تحصیل از محضر بزرگان و اساطین [[فقه]] و فقاهت تلمذ نموده، و عمده بهره علمی ایشان از محاضر اساتید زیر بوده است:
+
#[[المهدی (علیه‌السلام) (کتاب)|المهدی فی احوال الحجة المنتظر]] (عجل الله تعالی فرجه)، در اثبات وجود [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|امام زمان]] از طریق اخبار [[عامه]].
 
+
#خلاصة الفصول فی علم الاصول، و آن تلخیص فصول [[محمد حسین حائری اصفهانی (صاحب فصـول)|شیخ محمدحسین اصفهانی]] می باشد که در دو جز قرار دارد، از دومی آن در سال ۱۳۶۳ فراغت پیدا کرده اند.
# آیت الله سید اسماعیل صدر، والد معظم خودشان (متوفی 1339).
+
#رسالة الحقوق، رساله نفیسه ای است که بارها به چاپ رسیده است، نخستین بار در سال ۱۳۲۹ آنچنان که در [[الذریعه]] معرفی شده است.
# آیت الله العظمی آخوند خراسانی (م 1329 ه.ق).
+
#التاریخ الاسلامی، تاریخ فشرده ای است که در سال ۱۳۳۰ دو جلد آن به چاپ رسیده است.<ref> الذریعه، ج ۳، ص ۲۳۲.</ref>
# آیت الله العظمی سید محمدكاظم یزدی (م 1337)، صاحب العروه الوثقی.
+
#حاشیه بر [[العروة الوثقی (کتاب)|العروة الوثقی]] که در حواشی «[[وسیلة النجاة (کتاب)|وسیلة النجاة]]» [[سید ابوالحسن اصفهانی|آیت الله اصفهانی]] به چاپ رسیده است.
# آیت الله العظمی حاج میرزا حسین نائینی (م 1355) مؤلف تنزیه المله.
 
# آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالكریم حائری مؤسس حوزه (م 1355).
 
 
 
'''گفتار سید علیرضا ریحان یزدی:'''
 
 
 
مرحوم سید ریحان یزدی، در كتاب «آئینه دانشوران» (چاپ قدیم) كه حال و هوای آن روز حوزه را در لابلای صفحات و اوراق چاپی خود حفظ كرده است، در مورد ایشان می نویسند:
 
 
 
«مولانا سید صدرالدین الموسوی بعد از آن كه حوزه علمیه در [[قم]] تشكیل یافت، علما و دانشمندانی از [[نجف]] اشرف نیز به آن سرزمین مقدس مهاجرت فرمودند، از جمله ایشان بودند: مولانا سید صدرالدین، نجل آیت الله آقا سید اسماعیل صدر، كه سال‌ها محضر درسش، مجمع علما و فضلا و مجتهدین بوده، و یكی از مراجع تقلید و زعمای [[شیعه]] بشمار می روند. او در سال 1346 (اشتباهاً 1356 مرقوم شده است) به قم آمده، طلاب و فضلا از فیض خدمتشان بهره بردار شدند. معظم له گو این كه به عزم [[زیارت]] [[مشهد]] رضوی به ایران تشریف آورده بودند، ولی به مقتضای میل آیت اللهی (مؤسس حوزه) در قم اقامت گزیده و به امر تدریس و ترویج [[احكام]] پرداختند، و هم در محضر درس آیت الله شركت می كردند، و در سال 1348 به مشهد رضوی مشرف شدند».
 
 
 
وی در ادامه گفتار و معرفی خود می نویسد: «آیت الله سید شهاب الدین نجفی در كتابی كه در شرح حال [[سادات]] و علما نوشته است، چنین می نگارد: آل صدرالدین؛ «من اشرف بیوت العلویین و اعرقهم فی الاصاله والنجابه و...‍»؛ ترجمه گفتار آن فقید سعید در شرافت و اصالت خاندان رفیع و بیت شامخ ‌صدر می باشد كه آنان از شریفترین بیوت علویان می باشند رجال بزرگ و نوابغ ‌ارزشمندی از آن خاندان به عرصه ظهور پیوسته است.
 
 
 
1. استاد بزرگوار افتخار نوادگان بتول علیهم السلام پیشوای فقه و امام درایه و [[حدیث]] آیت الله العظمی سید حسن صدر (صاحب تاسیس الشیعه لعلوم الاسلام) چه حقوق فراوانی بر عهده من دارند او در كنف حمایت و عنایت خویش مرا پروراند رجال و درایه را به من یاد داد و كافی و بخشی از من لایحضر را بر او خواندم.
 
 
 
2. آیت الله سید اسماعیل صدر، والد ماجد آیت الله صدر كه عابد و زاهد و اعراض كننده از زخارف دنیوی و مقامات اعتباری آن بود، زعامت و مرجعیت به ایشان روی آورد، ولی از جهت [[تهذیب نفس]] و اصلاح خویش از آن فرار نمود.
 
 
 
«مرحوم صدر، متولد 1299 متوفی 1373 فرزند سید اسماعیل بن سید صدرالدین موسوی عاملی كاظمی، فقیه جلیل و عالم كبیر می باشد او در [[كاظمین]] در سال 1299 به دنیا آمد و در سایه عنایت پدر كه یكی از اكابر فقهای عصر خویش بود، رشد و نما آغاز نمود، و اولیات از علوم و معارف را در [[سامرا]] پیش برخی از فضلا فراگرفت، چون والدش آن روزها در سامرا بود، سپس به [[كربلا]] مهاجرت نمود، آنگاه متون را پیش برخی از اساتید آن بلده طیبه مانند:
 
 
 
شیخ حسن كربلایی فراگرفت، سپس پدرش او را به [[نجف]] اشرف اعزام داشت تا دروس خود را تكمیل نماید، پس او در درس و بحث استاد آیت الله شیخ محمدكاظم خراسانی و دروس دیگر بزرگان و اساطین، سالیان درازی نشست و در سال 1339 پس از فوت والد بزرگوارشان به ایران مسافرت نمود و موفق به [[زیارت]] [[قبر]] [[امام رضا]] علیه السلام در خراسان گردید.
 
 
 
مدت 10 سال تقریبا مجاور آن قبر شریف گردید، در آن منطقه مشغول تدریس، ارشاد، اصلاح امور مسلمین شد و در عداد علمای آن شهر درآمد و تعداد كثیری از فضلا و علما از درس ایشان فارغ التحصیل گردیدند. ایشان در سال 1344 دوباره به [[نجف]] اشرف بازگشتند و ملازم درس آیت الله میرزا محمدحسین نائینی گردیدند و در سال 1349 پس از چهار سال اقامت، در نجف به ایران بازگشتند و با علاقه و درخواست مرحوم حاج شیخ عبدالكریم حائری به قم نزول اجلال فرمودند، به تدریس و تربیت طلاب و فضلا پرداختند و یكی از ائمه جماعت گشتند.
 
 
 
ایشان به منبر می رفتند و به وعظ و ارشاد مردم می پرداختند. خواص پیش از عوام از منبر ایشان فیض می بردند. مدت زمان طولانی در [[قم]] اقامت نگزیدند تا این كه به عزم [[زیارت]] به [[مشهد]] رفتند با توجه به سابقه آشنایی كه مردم خراسان با او داشتند، اطراف او را گرفتند و از او درخواست اقامت دائمی نمودند وی دعوت آنان را پذیرفت و در [[مسجد گوهرشاد]] به اقامه جماعت پرداخت، و مجلس درس او پر از فضلا و اهل علم می گشت. دل ها به سوی او كشیده شد و نفوس به وی اقبال و روی آوردند.
 
 
 
در آن ایام آیت الله حائری زعیم و سرپرست حوزه علمیه قم در روزگار درد و عوارض كهولت سن و پیری بسر می بردند، و از تلاش‌ها و كوشش‌هایی كه نسبت به حوزه كشیده بودند، نگران و خائف نگرانی از آن جهت بود كه امور حوزه از هم پاشیده و پراكنده گردد و طلابی را كه با هزاران خون دل خوردن، گرد هم آمده اند، متفرق شوند وی از افرادی كه در آن‌ها لیاقت و استعداد زعامت دینی و پرورش طلاب و اداره هیات علمی حوزه را می دید، یكی آیت الله سید محمد حجت بود كه آن روزها در قم بودند، و دیگر خود آیت الله صدر بود كه در اثر آشنایی قبلی كه با ایشان داشتند.
 
 
 
او را لایق این امر می دانستند، از این رو به برخی از تجار [[قم]] دستور داده بودند كه با آیت الله صدر تماس حاصل كنند و او را از خراسان به قم فراخوانند به این ترتیب دعوت پذیرفته شد و آیت الله صدر به قم نزول اجلال فرمودند، و دیدگان آیت الله حائری با حضور وی روشن گردید او را با همكاری آیت الله سید محمد حجت مورد اعتماد و محل ثقه و اطمینان خود قرار دادند و در كارها و شئون مهم و اختصاصی با آنان به [[مشورت]] نشستند، تا این كه مؤسس حوزه در سال 1355 ه.ق به [[رحمت الهی]] شتافت، در حالی كه هر دو نفر را از طرف خود وصی قرار داده بودند.
 
 
 
'''دوران فترت'''
 
 
 
ایشان و همكار و برادر بزرگوارش آیت الله حجت، به مسئولیت های حوزه پرداختند و مباشر حفظ نظام اداری و علمی آن حوزه گرامی گردیدند، آن گاه آیت الله سید محمدتقی خوانساری هم به جمع آنان پیوست. هر سه بزرگوار به صورت استوانه های حوزه و اركان آن مركز علمی درآمدند با [[اخلاص]]، ایثار و فداكاری تمام به تمشیت امور حوزه علمیه [[قم]] پرداختند كارها و مسئولیت ها را بین خود تقسیم نمودند، هر كدام از آن بزرگان.
 
 
 
مسئولیتی را بر عهده گرفتند، ولی راس و سخن یكی بیشتر نبود تا روزی كه زعیم دینی بزرگ آیت الله العظمی سید حسین بروجردی به قم وارد شدند، پس همگی اتفاق نظر پیدا كردند كه امور را در اختیار ایشان قرار دهند. آیت الله صدر نخستین فردی بود كه محل برگزاری [[نماز جماعت]] خود را به ایشان واگذاشت و خود نیز به او اقتدا فرمود.
 
 
 
ایشان پس از وفات آیت الله حائری مجدداً همراه رفیق و همكار بزرگوار، آیت الله حجت مصائب و مشكلات فراوانی را متحمل گردیدند، چون هدف حكومت وقت ایران بر آن قرار گرفته بود كه هیات علمی و نظام موجود حوزه علمیه قم را پراكنده سازد و اجتماع طلاب را به تفرق و پراكندگی مبدل سازد.
 
 
 
در اجرای این هدف شوم، شیوه های مختلف و اسلوب های متعددی را بكار گرفت گاهی طلاب را به صورت های دسته جمعی و گاهی متفرق، دستگیر می كرد، و آنان را بدون هیچ نوع جرم و خطا، به زندان می افكند نظام سربازی اجباری را در [[حق]] آنان بكار می بست و با وجود این نوع تضییقات و شیوه های ظالمانه، این دو بزرگ تمام این مسائل و مصائب را باناراحتی و تاثر فراوان، تحمل می نمودند و طلاب را به صبر و بردباری فرامی خواندند. مسائل را به حالت اولیه خود برگرداندند او و همكارانش موقعیت های بسیار شدیدی را تحمل نمودند كه طلاب و فضلای آن روز قم همه آن ها را در خاطر دارند و با دیده اعجاب و شگفت به آن ها می نگرند.
 
 
 
==مرجعیت سيد صدرالدين صدر==
 
 
 
پس از رحلت آیت الله مؤسس مردم به ایشان و همكار عزیز و بزرگوارشان، آیت الله حجت مراجعه نمودند و از آن ها درخواست رساله كردند، با این كه رساله عملیه ایشان چاپ گردید و ایشان جزو زعمای علم و یكی از مراجع دین و از بزرگ مدرسان [[حوزه علمیه]] قم قرار گرفتند، ایشان درس [[اصول]] و [[فقه]] را تدریس نمودند كه در جلسه درس او نزدیك به 400 نفر از طلاب و فضلا می نشستند.
 
 
 
در تشویق آنان، شیوه ها و اسلوب های خاصی بكار می گرفتند، به حدی كه توانستند تعدادی از بزرگان و رجال حوزه علمیه قم را تربیت و آماده سازند ابوالزوجه بزرگوار ایشان، مرحوم آیت الله العظمی حاج آقا حسین قمی تقلید از ایشان را اجازه داد و احتیاطات خویش را به ایشان ارجاع داد. كسانی كه آیت الله قمی را می شناسند، و شدت ورع و پرهیزگاری او را می دانند، بهتر می دانند كه او كمتر به كسی اطمینان و اعتماد می ورزید، و هیچ‌گاه به سرعت و سادگی تصمیم نمی گرفت، مادام كه اساس و پایه ای پیدا نمی شد، سخنی به زبان نمی آورد و حقیقتی را مورد تایید قرار نمی داد».<ref> نقبا البشر، كد معرفی 1435.</ref>
 
 
 
==اخلاق و ویژگی ها==
 
 
 
هر كدام از مراجع بزرگوار خصوصیات اخلاقی ویژه ای داشته اند، افزون بر آن تعهدات و تقیدات عمومی كه از [[اسلام]] و [[معارف الهی]] دریافت می نمودند. شخصیت مورد نظر ما، از طبع بلند، نیت پاك، [[اخلاص]] كامل در عمل، سعه صدر برخوردار بود و در امر [[دین]] و پیشرفت آن و در رسیدگی به امور مسلمین، به ویژه مستضعفان و دردمندان فوق العاده ساعی و كوشا و دارای همت بلندی بود او دارای ذوق خاص و شور و شوق فراوان به ادبیات عرب بود، و اشعار و سروده‌هایی نیز داشت كه حاكی از عمق تبحر ایشان در آن مقوله می باشد.
 
 
 
او در كنار حاشیه بر [[كفایه الاصول]]، كتاب [[تاریخ اسلام]] و اشعار و قصاید آموزنده و سازنده در مراثی و مدایح [[اهل بیت]] عصمت و طهارت علیهم السلام را داشت و شعر و ادب او نشان می دهد كه او كوچكترین اعتنایی به مقامات ظاهری و وابستگی های دنیوی و مظاهر اعتباری ندارد.
 
 
 
او مرثیه ای در رثای مادر مظلومه اش، حضرت زهرای مرضیه سلام الله علیها به عربی سروده است كه حاكی از سوز دل عمیق و جانكاه او می باشد.<ref> یكصد سال مبارزه روحانیت، ج 3، ص 68 تا 70، اثر نگارنده كه در سال 1359 ش به چاپ رسیده است.</ref> در مورد فاجعه بقیع و هدم بقاع متبركه اهل بیت علیهم السلام، سروده است:
 
 
 
{{بیت|عمری ان فاجعه البقیع|یشیب لهولها خود الرضیع}}
 
{{بیت|وسوف تكون فاتحه الرزایا|اذا لم نصح من هذا الهجوع}}
 
{{بیت|فهل من مسلم للّه یرعی|حقوق نبیه الهادی الشفیع}}
 
 
 
صاحب «علمای معاصرین» می نویسد: «این اشعار آن روز در میان ادبا و شعرای بین النهرین شهرتی بسزا یافت و زیاده از صد نفر از شعرا عرب آن را تشطیر و تخمیس نموده و در مجله ها و روزنامه ها درج نمودند، تا این كه حكومت [[عراق]] از نشر آن جلوگیری و به توقیف روزنامه ها و مجلات تهدید نمود».<ref> علمای معاصرین، ص 217.</ref>
 
 
 
'''حق استاد'''
 
 
 
ایشان در رساله [[حقوق]] كه در استیفای برخی از حقوق آموزگاران و اساتید می باشد و در سال 1328 ه.ق در [[بغداد]] به چاپ رسانده اند، در این باره می نویسند: «حق استادی بسیار سنگین و پرارزش و پراهمیت می باشد از حقوق اساتید، تعظیم و تكریم و حسن استماع سخنان، و مؤدب نشستن در محضر او است، به حدی كه صدای خود را بالاتر از صدای او نبری، و در محضر او [[غیبت]] یا سخن ناروا نگوئی، و اگر از او سخنی به میان آید، از وی دفاع نمایی و اگر عیبی داشته باشد، بپوشانی مناقب و فضایل او را منتشر سازی، با دشمن او همنشینی منمایی و با دوست او دشمنی نكنی، و این معنی را به خوبی دریابی كه استاد است كه تو را از ظلمات و تاریكی های جهل بیرون آورده است و قلب تو را با چراغ معارف و علوم روشن و منور ساخته است».<ref> رساله حقوق آیت الله صدر، ص 5.</ref>
 
 
 
«ایشان با خصوصیات ویژه ای از دیگر معاصرین تمایز پیدا می كردند و این یك امر عجیب و غریبی نیست، چون ایشان از یك بیت بزرگ برخاسته اند، پدر، جد و برادران همگی دارای چنین خصوصیات و امتیازاتی بودند او فقیه متضلع، ادیب بارع، ورع و پرهیزگار و متقی بود، بیشتر به دنبال اصلاح امور و ایجاد الفت بودند هنگامی كه در [[مشهد]] بودند، اختلاف و پراكندگی بین مردم به وجود آمده بود، به حدی كه به صفوف علما نیز سرایت نموده بود مرحوم آیت الله صدر تنها فردی بودند كه توانستند آن اختلافات را به وحدت تبدیل نمایند و صفوف رجال [[دین]] را متحد سازند و عوامل اختلاف را از بین بردارند و چنین فضای مسمومی در قم نیز به وجود آمده بود.
 
 
 
مرحوم مغفور آن را از ریشه خشكاند و از آغاز نشو و نما در قبر خویش مدفون ساخت. او بسیار متواضع و خاكی بود، با توده مردم می نشست به هر كه می رسید سلام می گفت در مسكن و لباس و شئون زندگی شان و اعتبار ظاهری را رعایت نمی نمود، بلكه با سادگی و بساطت خود را ممتاز می ساخت. او همیشه این چنین بود، تا روزی كه مرجع تقلید مسلمین گردید، و یكی از اكابر علما و مدرسین حوزه قرار گرفتند باز عادت و شیوه كار او عوض نشد، و [[اخلاق]] و رفتارش تغییر پیدا نكرد. روی همین امتیازات اخلاقی بود كه او در قلوب مردم از موقعیت و منزلت خاصی برخوردار بود، و یكی از عوامل این اقبال و توجه مردم، كتمان و پوشیده نگهداشتن اعمال و كارهای نیك و شایسته خود بود، مگر آن اعمالی كه خود به خود ظهور و شهود داشتند، مانند تاسیس مدارس و تشیید مساجد و روشن ساختن برخی از اماكن مقدسه و تقدیم شهریه به طلاب و دیگر خدمات ایشان باقیات صالحات فراوانی در [[مشهد]] و قم از خود به یادگار گذاشتند كه خیلی ها نمی دانند.
 
 
 
ایشان مردم را دوست می داشتند و در درد و آلام آنان متالم و متاثر می شدند به مشكلات و شكایات آنان گوش فرامی دادند و در پی حل و بازگشودن آن ها بودند سعی داشتند از نزدیكترین راهها و بهترین شیوه ها در حل مشكلات آنان سهیم باشند.
 
 
 
من ایشان را از دهها سال پیش از طریق والد بزرگوار و پسرعموی گرانقدرش السید حسن صدر كه با ایشان و خاندان صدر محكمترین روابط را دارم، می شناختم من چیزی را از او و درباره او نشنیده ام كه موجب عیب و تعییر وی بوده باشد از این رو ایشان در نظر حقیر یكی از آن رجال كم نظیری هستند كه زیبنده است تاریخ یاد و اعمال ایشان را مخلد و جاویدان در سینه خود ثبت و ضبط نماید».<ref> نقبا البشر، ج 3، ص 946.</ref>
 
 
 
==آثار و تالیفات==
 
 
 
از مرحوم آیت الله صدر آثار و تالیفات متعددی بجا مانده است كه شامل [[فقه]]، [[اصول]]، تاریخ، ادب، كلام، عقاید، [[حدیث]] و [[اخلاق]] می باشد از آن میان:
 
 
 
# المهدی فی احوال الحجه المنتظر عجل الله تعالی فرجه شریف اثبات وجود وی از طریق اخبار عامه.
 
# خلاصه الفصول فی علم الاصول، و آن تلخیص فصول شیخ محمدحسین اصفهانی می باشد كه در دو جز قرار دارد، از دومی آن در سال 1363 فراغت پیدا كرده اند.
 
# الحقوق، رساله نفیسه ای است كه بارها به چاپ رسیده است، نخستین بار در سال 1329 آنچنان كه در [[الذریعه]]، ج 7، ص 42 معرفی شده است.
 
# التاریخ الاسلامی، تاریخ فشرده ای است كه در سال 1330 دو جلد آن به چاپ رسیده است.<ref> الذریعه، ج ص 232.</ref>
 
# حاشیه بر العروه الوثقی كه در حواشی وسیله النجاه آیت الله اصفهانی به چاپ رسیده است.
 
  
 
دیگر آثار ایشان مخطوط می باشد:
 
دیگر آثار ایشان مخطوط می باشد:
  
# منظومه ای در [[حج]].
+
#منظومه ای در [[حج]].
# منظومه ای در صوم.
+
#منظومه ای در [[صوم]].
# رساله ای در حكم ما الغساله.
+
#رساله ای در حکم ماء الغساله.
# رساله ای در [[تقیه]].
+
#رساله ای در [[تقیه]].
# رساله ای در حج.
+
#رساله ای در حج.
# رساله ای در [[امر به معروف و نهی از منكر]].
+
#رساله ای در [[امر به معروف و نهی از منکر]].
# رساله ای در نكاح و [[ازدواج]].
+
#رساله ای در نکاح و [[ازدواج]].
# حاشیه كفایه الاصول خراسانی.
+
#حاشیه [[کفایة الاصول (کتاب)|کفایة الاصول]] خراسانی.
# حاشیه وسیله النجاه فارسی.
+
#حاشیه وسیلة النجاة فارسی.
# رساله ای در رد [[شبهات]] وهابی ها.
+
#رساله ای در ردّ شبهات [[وهابیت|وهابی ها]].
# رساله ای در اثبات عدم تحریف كتاب.
+
#رساله ای در اثبات عدم [[تحریف قرآن|تحریف کتاب]].
# رساله الحقوق.
+
#ندا محمد در اخبار خاصه و عامه (۱۲ مجلد).
# ندا محمد در اخبار خاصه و عامه (12 مجلد).
+
#مدینة العلم فی اخبار اهل البیت علیهم السلام.
# مدینه العلم فی اخبار اهل البیت علیهم السلام.
+
#[[دیوان (شعر)|دیوان شعر]] (۶ مجلد) و دیگر آثار و تألیفات.
# دیوان شعر (6 مجلد) و دیگر آثار و تالیفات.
 
  
'''گفتار كوتاه مرحوم خیابانی'''
+
==مرجعیت==
  
مرحوم واعظ خیابانی در «علمای معاصرین» به نقل از [[ریحانه الادب]] می نویسد: «شرح كوتاهی را بنا به درخواست نگارنده مرحوم آیت الله صدر نوشته اند: «اینجانب در [[رجب]] 1299 هجری در [[كاظمین]] متولد و ادبیات و ریاضیات را نزد اساتید فن یاد گرفته تا در سال 1328 برای تكمیل تحصیلات دینیه به [[نجف]] مهاجرت و در حوزه درس آخوند خراسانی و علامه یزدی حاضر و در سال 1331 به [[مشهد]] مقدس مسافرت كرده و چندی توقف نموده و در سال 1347 باز به [[عراق]] مراجعت و به فاصله چند ماه والد معظم له خواست بعد از آن باز هم چندی در مشهد و قدری در نجف زیسته اند. اكنون كه سال 1361 ه.ق است، در قم مقیم و مدیر حوزه علمیه [[قم]] و مرجع شیعه می باشند».<ref> علمای معاصرین، مرحوم واعظ خیابانی، ص 216.</ref>
+
پس از رحلت آیت الله مؤسس مردم به سید صدرالدین صدر و همکار عزیز و بزرگوارشان، [[سید محمد حجت کوه کمره ای|آیت الله حجت]] مراجعه نمودند و از آن ها درخواست رساله کردند. با این که رساله عملیه ایشان چاپ گردید و ایشان جزو زعمای علم و یکی از مراجع دین و از بزرگ مدرسان [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه قم]] قرار گرفتند، ایشان درس [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]] و [[فقه]] را تدریس نمودند که در جلسه درس او نزدیک به ۴۰۰ نفر از طلاب و فضلا می نشستند.
  
'''یادگارهای ارزنده'''
+
در تشویق آنان، شیوه ها و اسلوب های خاصی بکار می گرفتند، به حدی که توانستند تعدادی از بزرگان و رجال حوزه علمیه قم را تربیت و آماده سازند. ابوالزوجه بزرگوار ایشان، مرحوم آیت الله [[سید حسین طباطبائی قمی|حاج آقا حسین قمی]] تقلید از ایشان را اجازه داد و احتیاطات خویش را به ایشان ارجاع داد. کسانی که آیت الله قمی را می شناسند، و شدت [[ورع]] و پرهیزگاری او را می دانند، بهتر می دانند که او کمتر به کسی اطمینان و اعتماد می ورزید، و هیچ‌گاه به سرعت و سادگی تصمیم نمی گرفت، مادام که اساس و پایه ای پیدا نمی شد، سخنی به زبان نمی آورد و حقیقتی را مورد تایید قرار نمی داد».<ref> نقبا البشر، کد معرفی ۱۴۳۵.</ref>
  
آیت الله صدر دارای سه پسر و پنج دختر بود.
+
==ویژگی‌های اخلاقی==
  
نامهای پسران آن بزرگمرد چنین است:
+
آیت الله صدر، از طبع بلند، نیت پاک، [[اخلاص]] کامل در عمل و [[شرح صدر|سعه صدر]] برخوردار بود و در امر [[دین]] و پیشرفت آن و در رسیدگی به امور مسلمین، به ویژه مستضعفان و دردمندان فوق العاده ساعی و کوشا و دارای همت بلندی بود. او دارای ذوق خاص و شور و شوق فراوان به [[ادبیات عرب]] بود، و اشعار و سروده‌هایی نیز داشت که حاکی از عمق تبحر ایشان در آن مقوله می باشد.
  
* 1. آیت الله سید رضا صدر كه امروز یكی از اساتید بزرگ حوزه علمیه قم می باشند و اخیراً در ماه [[جمادی الثانی]] سال 1415 ه.ق با انبوهی از یادگارهای علمی به رحمت ایزدی پیوست و با تكریم و تجلیل فراوان در [[قم]] به خاك سپرده شد.
+
او در کنار حاشیه بر [[کفایه الاصول|کفایةالاصول]] و کتاب تاریخ اسلام، اشعار و [[قصیده|قصاید]] آموزنده و سازنده در [[مرثیه|مراثی]] و مدایح [[اهل بیت]] عصمت و طهارت علیهم السلام را داشت و شعر و ادب او نشان می دهد که او کوچکترین اعتنایی به مقامات ظاهری و وابستگی های دنیوی و مظاهر اعتباری ندارد. او مرثیه ای در رثای [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت زهرا]] سلام الله علیها به عربی سروده است که حاکی از سوز دل عمیق و جانکاه او می باشد.<ref> یکصد سال مبارزه روحانیت، ج ۳، ص ۶۸ تا ۷۰، اثر نگارنده که در سال ۱۳۵۹ ش به چاپ رسیده است.</ref>
  
* 2. متفكر بزرگ اسلامی و سیاستمدار نامی، امام سید موسی صدر، رهبر شیعیان لبنان و جبل عامل كه امروز در اثر توطئه غرب ناپدید و مفقود الاثر می باشد. خداوند متعال از مسببین آن خود انتقام بگیرد او به [[حق]] یكی از مفاخر [[شیعه]] و یكی از عوامل عز و سربلندی جهان [[اسلام]] می باشد مردم جنوب لبنان و شیعیان آن سامان هنوز هم در فراق او اشك خون می ریزند.
+
«ایشان با خصوصیات ویژه ای از دیگر معاصرین تمایز پیدا می کردند و این یک امر عجیب و غریبی نیست، چون ایشان از یک بیت بزرگ برخاسته اند، پدر، جد و برادران همگی دارای چنین خصوصیات و امتیازاتی بودند. او فقیه متضلع، ادیب بارع، ورع و پرهیزگار و متقی بود، بیشتر به دنبال اصلاح امور و ایجاد الفت بودند هنگامی که در [[مشهد]] بودند، اختلاف و پراکندگی بین مردم به وجود آمده بود، به حدی که به صفوف علما نیز سرایت نموده بود. مرحوم آیت الله صدر تنها فردی بودند که توانستند آن اختلافات را به وحدت تبدیل نمایند و صفوف رجال [[دین]] را متحد سازند و عوامل اختلاف را از بین بردارند... او بسیار [[تواضع|متواضع]] و خاکی بود، با توده مردم می نشست به هر که می رسید سلام می گفت در مسکن و لباس و شئون زندگی شان و اعتبار ظاهری را رعایت نمی نمود، بلکه با سادگی و بساطت خود را ممتاز می ساخت. او همیشه این چنین بود، تا روزی که [[مرجعیت|مرجع]] تقلید مسلمین گردید، و یکی از اکابر علما و مدرسین حوزه قرار گرفتند باز عادت و شیوه کار او عوض نشد، و [[اخلاق]] و رفتارش تغییر پیدا نکرد. روی همین امتیازات اخلاقی بود که او در قلوب مردم از موقعیت و منزلت خاصی برخوردار بود، و یکی از عوامل این اقبال و توجه مردم، کتمان و پوشیده نگهداشتن اعمال و کارهای نیک و شایسته خود بود، مگر آن اعمالی که خود به خود ظهور و شهود داشتند، مانند تاسیس مدارس و تشیید مساجد و روشن ساختن برخی از اماکن مقدسه و تقدیم شهریه به طلاب و دیگر خدمات ایشان باقیات صالحات فراوانی در [[مشهد]] و [[قم]] از خود به یادگار گذاشتند که خیلی ها نمی دانند. ایشان مردم را دوست می داشتند و در درد و آلام آنان متالم و متاثر می شدند به مشکلات و شکایات آنان گوش فرامی دادند و در پی حل و بازگشودن آن ها بودند سعی داشتند از نزدیکترین راهها و بهترین شیوه ها در حل مشکلات آنان سهیم باشند. من ایشان را از دهها سال پیش از طریق والد بزرگوار و پسرعموی گرانقدرش [[سید حسن صدر]] که با ایشان و خاندان صدر محکمترین روابط را دارم، می شناختم من چیزی را از او و درباره او نشنیده ام که موجب عیب و تعییر وی بوده باشد از این رو ایشان در نظر حقیر یکی از آن رجال کم نظیری هستند که زیبنده است تاریخ یاد و اعمال ایشان را مخلد و جاویدان در سینه خود ثبت و ضبط نماید».<ref> نقبا البشر، ج ۳، ص ۹۴۶.</ref>
  
* 3. آقای حاج سید علی صدر شهید آیت الله سیدمحمدباقر صدر و آیت الله سید محمدباقر سلطانی دامادهای مرحوم صدر به شمارمی روند.
+
==وفات==
  
==رحلت سيد صدرالدين صدر==
+
مرحوم سید صدرالدین صدر، سرانجام پس از عمری تلاش و مجاهده در راه [[اسلام]]، در اثر مرض قلبی در روز شنبه ۱۹ [[ربیع الثانی]] سال ۱۳۷۳ ه.ق در [[قم]] دار فانی را وداع گفت. پیکر مطهر ایشان پس از اقامه [[نماز میت|نماز]] توسط [[آیت الله بروجردی]]، در بالای سر رواق [[حرم حضرت معصومه علیها السلام|حرم حضرت فاطمه معصومه]] (سلام الله علیها) کنار قبر استاد و مؤسس [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه قم]]، [[شیخ عبد الکریم حائری یزدی|آیت الله حائری]] مدفون گردید.
 +
==پانویس==
 +
<references />
 +
==منابع==
  
ایشان پس از عمری تلاش و مجاهده در راه [[اسلام]]، در اثر مرض قلبی در روز شنبه 19 [[ربیع الثانی]] سال 1373 ه.ق دار فانی را وداع گفت، و روز رحلت ایشان در قم یك روز استثنائی بود.
+
*فقهای نامدار شیعه، عقیقی بخشایشی، صفحه ۴۳۲.
 +
*"سید صدرالدین صدر؛ قله تواضع"، محمد رضایی، مجله فرهنگ کوثر، تیر ۱۳۷۷، شماره ۱۶.
  
آیت الله العظمی بروجردی به [[نماز]] او ایستاد در بالای سر رواق حرم حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها كنار [[قبر]] استاد و مؤسس [[حوزه علمیه]] قم، آیت الله العظمی حائری مدفون گردید. فواتح و مجالس عزا و ترحیم در قم و شهرستانهای تهران، خراسان، [[نجف]]، [[كربلا]]، [[كاظمین]]، و در [[سوریه]]، [[لبنان]] و برخی دیگر از بلاد اسلامی برگزار گردید و شعرا و ادبا در رثای او اشعاری سرودند.<ref> یكصد سال مبارزه روحانیت از میرزای شیرازی تا امام خمینی، عقیقی بخشایشی، 3، ص 68 تا 70 آئینه دانشوران، تالیف سید علیرضا ریحانی یزدی، چاپ قدیم، 1353 ه.ق، ص 54 تا 56 نقبا البشر فی القرن الرابع عشر، ج 3، ص 946 آثار الحجه، تالیف حجه الاسلام آقای محمد شریف رازی، ج 1، صفحات 201 تا 211، چاپ جدید ریحانه الادب مرحوم مدرس، ج 3، ص 427 تا 429.</ref>
+
{{سنجش کیفی
 
+
|سنجش=شده
==پانویس==
+
|شناسه= متوسط
<references/>
+
|عنوان بندی مناسب= متوسط
 
+
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
==منابع==
+
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
* عقيقي بخشايشي، تلخيص از كتاب فقهاي نامدار شيعه، صفحه 432.
+
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= متوسط
* محمد رضایی، سید صدرالدین صدر، قله تواضع، مجله فرهنگ كوثر، تیر 1377، شماره 16.
+
|جامعیت= خوب
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= خوب
 +
|رده= دارد
 +
}}
 +
==آرشیو عکس و تصویر==
 +
<gallery mode="packed" heights="170">
 +
پرونده:سید محمدرضا گلپایگانی (33).jpg|از راست: [[سید محمدرضا موسوی گلپایگانی]]، مهدی بروجردی و [[سید صدرالدین صدر]]
 +
پرونده:موسی (4).jpg|alt=آیت الله العظمی سید صدرالدین صدر در جوانی|از راست: سید علی موسوی صدر، سیده بتول موسوی صدر، [[سید صدرالدین صدر]] و [[امام موسی صدر|سید موسی موسوی صدر]]
 +
پرونده:موسی (3).jpg|alt=آیت الله العظمی سید صدرالدین صدر در کنار دو پسرش|از راست: سید موسی موسوی صدر، [[سید رضا صدر|سید رضا موسوی صدر]] و [[سید صدرالدین صدر]]
 +
پرونده:سیدمهدی (1).jpg|1. [[سید حسین طباطبائی قمی|سید حسین طباطبایی قمی]]، [[سید صدرالدین صدر]] 2. [[سید مهدی شیرازی|سید مهدی حسینی شیرازی]]
 +
پرونده:صدرالدین (1).jpg|خاندان و ذریه سید صدرالدین صدر
 +
پرونده:صدرالدین (2).jpg|ردیف وسط از راست: ناشناس، راضی آل یاسین، سید علی موسوی صدر، [[سید صدرالدین صدر]] و سید محمدجواد موسوی صدر و ناشناس
 +
پرونده:صدرالدین (3).jpg|قبر سید صدرالدین صدر در [[حرم حضرت معصومه علیها السلام|حرم حضرت معصومه سلام الله علیها]]
 +
</gallery>
  
[[رده:علمای قرن چهاردهم]]
+
[[رده:علمای قرن چهاردهم|صدر، سید صدرالدین صدر]][[رده:علماء شیعه]]
[[رده:فقیهان]]
+
[[رده:مراجع تقلید]]
 
[[رده:ادیبان]]
 
[[رده:ادیبان]]
[[رده:مفسرین قرآن]]
 
 
[[رده:شعرای عرب]]
 
[[رده:شعرای عرب]]
 
[[رده:مدفونین در حرم حضرت معصومه (س)]]
 
[[رده:مدفونین در حرم حضرت معصومه (س)]]
 +
[[رده: مقاله های مرتبط به دانشنامه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۹

سید صدرالدین.jpg
نام کامل سید محمدعلی موسوی صدر
زادروز ۱۲۹۹ قمری
زادگاه کاظمین
وفات ۱۳۷۳ قمری
مدفن قم، حرم حضرت معصومه

Line.png

اساتید

آخوند خراسانی، سید محمدکاظم یزدی، میرزا محمدحسین نائینی، شیخ عبد الکریم حائری یزدی،...


آثار

المهدی فی احوال الحجة المنتظر، خلاصة الفصول فی علم الاصول، رسالة الحقوق، التاریخ الاسلامی، حاشیه بر العروة الوثقی،...


آیت‌الله سید محمدعلی صدر ملقب به صدرالدین صدر (۱۳۷۳ - ۱۲۹۹ ق)، فرزند سید اسماعیل صدر، از فقیهان و مراجع بزرگ شیعه در قرن ۱۴ هجری و از شاگردان آخوند خراسانی است. وی در فقه، اصول، رجال، تفسیر و شعر مهارت داشت و صاحب آثار علمی متعددی در این علوم بود. کتاب «المهدی فی احوال الحجة المنتظر» از تألیفات اوست.

نسب و جایگاه آیت الله سید صدرالدین صدر در خاندان صدر

ولادت و خاندان

سید صدرالدین صدر در سال ۱۲۹۹ هـ.ق در کاظمین به دنیا آمد. پدر عالیقدر ایشان، آیت الله سید اسماعیل صدر، یکی از علما و فقهای نامدار کاظمین بود که بعدها به کربلا مهاجرت نمود.

لقب صدر برای این خاندان به جهت انتساب به سید صدرالدین موسوی عاملی اصفهانی است که به سبب شهرت علمی و به ویژه فقهی وی، فرزندانش همه به صدر معروف شدند. خانواده صدر، یکی از خاندان های پرثمر و اصیل در اسلام می باشد که اصل و تبار به امام موسی بن جعفر علیه السلام می رسانند و در کشورهای ایران، لبنان، عراق، فلسطین، مصر، یمن، عربستان، اردن و دیگر مناطق اسلامی، رجال علمی نامی و شخصیت های بزرگ سیاسی و اجتماعی و سادات جلیل القدر فراوانی را دارند، رجالی مانند: آیت الله سید عبدالحسین شرف الدین صاحب المراجعات، آیت الله سید حسن صدر صاحب تاسیس الشیعه لفنون الاسلام و متفکر بزرگ، امام موسی صدر.

تحصیل و اساتید

سید صدرالدین صدر مقدمات علوم را در کاظمین از محضر پدر عالمش سید اسماعیل صدر و اساتید ادب روز تلمذ نمود. آن گاه در سال ۱۳۲۸ ه.ق به قصد تکمیل معلومات و تهذیب نفس، عازم نجف اشرف گردید و در حوزه درس آیت الله آخوند خراسانی صاحب کفایة الاصول (م، ۱۳۲۹ ه.ق) و دیگر بزرگان مانند درس آیت الله طباطبایی یزدی، صاحب عروة الوثقی (م، ۱۳۳۷) و آیت الله میرزای نائینی شرکت جست.

آنگاه در سال ۱۳۳۹ پس از درگذشت والد بزرگوارش به قصد زیارت ثامن الحجج امام رضا علیه السلام عازم ایران گشت و نزدیک ده سال در مشهد مقدس به ارشاد و اصلاح امور مسلمین پرداخت، و در اثر استقبال طلاب و محصلین، مشغول تدریس شد و پس از چند سال اقامت در ایران، در سال ۱۳۴۴ به نجف اشرف بازگشت و ملازم درس آیت الله نائینی گردید، و در سال ۱۳۴۹ ه.ق به ایران بازگشته و بنا به درخواست و علاقه مرحوم آیت الله حائری، مؤسس حوزه علمیه در قم اقامت گزید و به عنوان یکی از اساتید و مدرسین مسلم حوزه، مشغول تدریس فقه و اصول گردید، و بیشتر به تربیت و تعلیم طلاب پرداخت.

وی به حدی توجه خاص مرحوم حائری را به خود جلب نمود که او را یکی از دو وصی مورد اعتماد خود قرار داد، که پس از رحلت مؤسس عالیقدر حوزه، با همکاری آیات عظام: سید محمد حجت کوه کمری و سید محمدتقی خوانساری به حفظ و نگهداری و حراست از ارزش های حوزه علمیه قم پرداخت و در تثبیت و ابقای آن کوشید، به حدی که در سخت ترین و سیاه ترین ایام با فداکاری لازم و ایثار بی سابقه، دوران فترت را پشت سر گذاشته و حوزه را به دست زعیم عالیقدر، آیت الله بروجردی سپردند.

آثار و تألیفات

از مرحوم آیت الله صدر آثار و تألیفات متعددی بجا مانده است که شامل فقه، اصول، تاریخ، ادب، کلام، عقاید، حدیث و اخلاق می باشد، از جمله:

یکی از آثار آیت الله سید صدرالدین صدر
  1. المهدی فی احوال الحجة المنتظر (عجل الله تعالی فرجه)، در اثبات وجود امام زمان از طریق اخبار عامه.
  2. خلاصة الفصول فی علم الاصول، و آن تلخیص فصول شیخ محمدحسین اصفهانی می باشد که در دو جز قرار دارد، از دومی آن در سال ۱۳۶۳ فراغت پیدا کرده اند.
  3. رسالة الحقوق، رساله نفیسه ای است که بارها به چاپ رسیده است، نخستین بار در سال ۱۳۲۹ آنچنان که در الذریعه معرفی شده است.
  4. التاریخ الاسلامی، تاریخ فشرده ای است که در سال ۱۳۳۰ دو جلد آن به چاپ رسیده است.[۱]
  5. حاشیه بر العروة الوثقی که در حواشی «وسیلة النجاة» آیت الله اصفهانی به چاپ رسیده است.

دیگر آثار ایشان مخطوط می باشد:

  1. منظومه ای در حج.
  2. منظومه ای در صوم.
  3. رساله ای در حکم ماء الغساله.
  4. رساله ای در تقیه.
  5. رساله ای در حج.
  6. رساله ای در امر به معروف و نهی از منکر.
  7. رساله ای در نکاح و ازدواج.
  8. حاشیه کفایة الاصول خراسانی.
  9. حاشیه وسیلة النجاة فارسی.
  10. رساله ای در ردّ شبهات وهابی ها.
  11. رساله ای در اثبات عدم تحریف کتاب.
  12. ندا محمد در اخبار خاصه و عامه (۱۲ مجلد).
  13. مدینة العلم فی اخبار اهل البیت علیهم السلام.
  14. دیوان شعر (۶ مجلد) و دیگر آثار و تألیفات.

مرجعیت

پس از رحلت آیت الله مؤسس مردم به سید صدرالدین صدر و همکار عزیز و بزرگوارشان، آیت الله حجت مراجعه نمودند و از آن ها درخواست رساله کردند. با این که رساله عملیه ایشان چاپ گردید و ایشان جزو زعمای علم و یکی از مراجع دین و از بزرگ مدرسان حوزه علمیه قم قرار گرفتند، ایشان درس اصول و فقه را تدریس نمودند که در جلسه درس او نزدیک به ۴۰۰ نفر از طلاب و فضلا می نشستند.

در تشویق آنان، شیوه ها و اسلوب های خاصی بکار می گرفتند، به حدی که توانستند تعدادی از بزرگان و رجال حوزه علمیه قم را تربیت و آماده سازند. ابوالزوجه بزرگوار ایشان، مرحوم آیت الله حاج آقا حسین قمی تقلید از ایشان را اجازه داد و احتیاطات خویش را به ایشان ارجاع داد. کسانی که آیت الله قمی را می شناسند، و شدت ورع و پرهیزگاری او را می دانند، بهتر می دانند که او کمتر به کسی اطمینان و اعتماد می ورزید، و هیچ‌گاه به سرعت و سادگی تصمیم نمی گرفت، مادام که اساس و پایه ای پیدا نمی شد، سخنی به زبان نمی آورد و حقیقتی را مورد تایید قرار نمی داد».[۲]

ویژگی‌های اخلاقی

آیت الله صدر، از طبع بلند، نیت پاک، اخلاص کامل در عمل و سعه صدر برخوردار بود و در امر دین و پیشرفت آن و در رسیدگی به امور مسلمین، به ویژه مستضعفان و دردمندان فوق العاده ساعی و کوشا و دارای همت بلندی بود. او دارای ذوق خاص و شور و شوق فراوان به ادبیات عرب بود، و اشعار و سروده‌هایی نیز داشت که حاکی از عمق تبحر ایشان در آن مقوله می باشد.

او در کنار حاشیه بر کفایةالاصول و کتاب تاریخ اسلام، اشعار و قصاید آموزنده و سازنده در مراثی و مدایح اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام را داشت و شعر و ادب او نشان می دهد که او کوچکترین اعتنایی به مقامات ظاهری و وابستگی های دنیوی و مظاهر اعتباری ندارد. او مرثیه ای در رثای حضرت زهرا سلام الله علیها به عربی سروده است که حاکی از سوز دل عمیق و جانکاه او می باشد.[۳]

«ایشان با خصوصیات ویژه ای از دیگر معاصرین تمایز پیدا می کردند و این یک امر عجیب و غریبی نیست، چون ایشان از یک بیت بزرگ برخاسته اند، پدر، جد و برادران همگی دارای چنین خصوصیات و امتیازاتی بودند. او فقیه متضلع، ادیب بارع، ورع و پرهیزگار و متقی بود، بیشتر به دنبال اصلاح امور و ایجاد الفت بودند هنگامی که در مشهد بودند، اختلاف و پراکندگی بین مردم به وجود آمده بود، به حدی که به صفوف علما نیز سرایت نموده بود. مرحوم آیت الله صدر تنها فردی بودند که توانستند آن اختلافات را به وحدت تبدیل نمایند و صفوف رجال دین را متحد سازند و عوامل اختلاف را از بین بردارند... او بسیار متواضع و خاکی بود، با توده مردم می نشست به هر که می رسید سلام می گفت در مسکن و لباس و شئون زندگی شان و اعتبار ظاهری را رعایت نمی نمود، بلکه با سادگی و بساطت خود را ممتاز می ساخت. او همیشه این چنین بود، تا روزی که مرجع تقلید مسلمین گردید، و یکی از اکابر علما و مدرسین حوزه قرار گرفتند باز عادت و شیوه کار او عوض نشد، و اخلاق و رفتارش تغییر پیدا نکرد. روی همین امتیازات اخلاقی بود که او در قلوب مردم از موقعیت و منزلت خاصی برخوردار بود، و یکی از عوامل این اقبال و توجه مردم، کتمان و پوشیده نگهداشتن اعمال و کارهای نیک و شایسته خود بود، مگر آن اعمالی که خود به خود ظهور و شهود داشتند، مانند تاسیس مدارس و تشیید مساجد و روشن ساختن برخی از اماکن مقدسه و تقدیم شهریه به طلاب و دیگر خدمات ایشان باقیات صالحات فراوانی در مشهد و قم از خود به یادگار گذاشتند که خیلی ها نمی دانند. ایشان مردم را دوست می داشتند و در درد و آلام آنان متالم و متاثر می شدند به مشکلات و شکایات آنان گوش فرامی دادند و در پی حل و بازگشودن آن ها بودند سعی داشتند از نزدیکترین راهها و بهترین شیوه ها در حل مشکلات آنان سهیم باشند. من ایشان را از دهها سال پیش از طریق والد بزرگوار و پسرعموی گرانقدرش سید حسن صدر که با ایشان و خاندان صدر محکمترین روابط را دارم، می شناختم من چیزی را از او و درباره او نشنیده ام که موجب عیب و تعییر وی بوده باشد از این رو ایشان در نظر حقیر یکی از آن رجال کم نظیری هستند که زیبنده است تاریخ یاد و اعمال ایشان را مخلد و جاویدان در سینه خود ثبت و ضبط نماید».[۴]

وفات

مرحوم سید صدرالدین صدر، سرانجام پس از عمری تلاش و مجاهده در راه اسلام، در اثر مرض قلبی در روز شنبه ۱۹ ربیع الثانی سال ۱۳۷۳ ه.ق در قم دار فانی را وداع گفت. پیکر مطهر ایشان پس از اقامه نماز توسط آیت الله بروجردی، در بالای سر رواق حرم حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) کنار قبر استاد و مؤسس حوزه علمیه قم، آیت الله حائری مدفون گردید.

پانویس

  1. الذریعه، ج ۳، ص ۲۳۲.
  2. نقبا البشر، کد معرفی ۱۴۳۵.
  3. یکصد سال مبارزه روحانیت، ج ۳، ص ۶۸ تا ۷۰، اثر نگارنده که در سال ۱۳۵۹ ش به چاپ رسیده است.
  4. نقبا البشر، ج ۳، ص ۹۴۶.

منابع

  • فقهای نامدار شیعه، عقیقی بخشایشی، صفحه ۴۳۲.
  • "سید صدرالدین صدر؛ قله تواضع"، محمد رضایی، مجله فرهنگ کوثر، تیر ۱۳۷۷، شماره ۱۶.



آرشیو عکس و تصویر