سید خلف حویزی

خلف بن عبدالمطلب حویزی (م، ۱۰۷۰ ق) معروف به «سید خلف»، یکی از اعلام مشهور قرن یازدهم در خوزستان است. او دانشمندی محقق و نویسنده ای مدقق و شاعری ماهر بود. سید خلف سالها در عراق و ایران از شاگردان مقدس بهره مند بود و با شیخ بهایی در بعض تألیفات و تحقیقات علمی برابری می کرد.

این شخصیت علمی در عین حال حاکم حویزه (نزدیک بصره در خوزستان) بود. هم برای مردم والی و هم خلق را به سوی خدا هادی و قلمش در رضای خالق جاری بود. جدّ او و پدرش همگان اهل علم و فضل و کمال و دودمانی سخی و بخشنده و ایثارگر بودند، در عین حال که مستغلات زیاد داشتند، دیگران را به خود مقدم می داشتند.

اکثر عمر شریف سید خلف به مطالعه و تحقیق و تدریس و مخصوصا تألیف گذشت. آثار او دلالت بر احاطه دانش او دارد:

«مظهر الغرائب» کتابی است مفصل در ده هزار بیت در شرح دعای عرفه امام حسین علیه السلام،
«حق المبین» در کلام و منطق،
«البلاغ المبین» شامل احادیث قدسی،
«حق الیقین» در سیر الی الله،
«نهج القویم» در کلام مولی امیرالمؤمنین علیه السلام،
«فخر الشیعه» در فضائل مولی،
«برهان الشیعه» در اثبات امامت،
«سفینة النجاة فی فضائل الائمة الهداة» در فضائل ائمه علیهم السلام،
«المودة فی القربی» در فضائل حضرت زهرا و ائمه علیهم السلام و اثبات امامت.