اميرحسين مجتـهد

حسين بن حسن بن محمد معروف به امير حسين مجتهد یکی از علمای بزرگ شيعه در قرن دهم هجری بود امير حسين سيد محققين، وارث علوم انبياء و مرسلين و خاتم مجتهدين عصر خويش بود از طفوليت در خاندان علم و دانش پرورش یافت و مراتب کمال را از آغاز زندگی می پيمود سالها از حضور والد معظم خويش بدرالدين سيد حسن عاملی و پدر مادرش محقق ثانی و اعلام عراق و جبل عامل بهره مند بود هر چند بيشتر مراتب علمی او ازمحضر عبد العالی دائی عزيزش نصيب او گرديد تا خود به درجۀ اجتهاد و فضل و کمال رسيد. امير حسين مجتهدی محقق فقيهی مدقق و محدثی مفسر بود که از آثار او می توان به مراتب علمی و دانش های فراوان او پی برد از آن جمله شرح شرايع محقق اعتقادات حقه صحيفه امان، سيادت اشراف، نفحات صمديه، نفحات قدسيه، رساله طهماسبيه، رسائلی در توحيد، دفع مناوات، رفع بدعت،رساله لمعه در وجوب نماز جمعه، تذکرة و تبصره و ...

امير حسين در اواخر دوران طهماسب مدتها در قزوين پايتخت اوليه صفويان بود و در زمان عباس اول صفوی از قزوين عازم اردبيل گرديده به ترويج امور دينی مشغول بود صاحب روضات ضمن شرحی از مقامات و مراتب علمی او می نويسد قسمتی از عمر او مصادف با دوران سلطنت اسماعيل دوم صفوی بود وی بر خلاف اسماعيل اول و طهماسب نسبت به شيعيان و علما و کينه توزی می نمود. و قصد از بين بردن سيد مذکور را نيز داشت در دوران سلطنت یک ساله خود صدمه و آزار روحی فراوانی به امير حسين وارد نمود پس از مظالم و بی عفتيها و لاابالی گری های متعدد مردم و مخصوصا علما او را نفرين نمودند ومرگ او را از خدا خواستار شدند اسماعيل دوم نقشه در مورد ترور علما و سادات و اغلب دودمان صفويان کشيد ولی خوشبختانه چند روز پيش از رسيدن به هدف شبی از شبها ضمن عياشی های زياد (یکی از نزديکان و درباريان به جامهای آخر شراب او سمی خطرناک افزود و دقايقی پس از نوشيدن) در حالت مستی جان سپرد و از شر او علما و مردم آسوده شدند.

چنانچه حاکی است چند سال بعد نواحی اردبيل و قزوين در اول قرن یازدهم طاعون سختی مردم را از پا در آورد و به سال 1001 امير حسين نيز در عداد چندين نفر ديگر به مرض طاعون وفات نمود و سپس جنازه او را از ايران به قصد عتبات حمل نمودند.