میرزا محمد کبیر قمی
«میرزا محمد کبیر قمی» (۱۳۶۹-۱۲۹۰ ق)، فقیه و اصولی شیعه در قرن ۱۴ قمری و از شاگردان شیخ فضل الله نوری و آخوند خراسانی بود. این عالم ربانی در علم اصول، فقه، تفسیر، رجال و ادبیات مهارت داشت و از اساتید بزرگ حوزه علمیه قم به شمار می‌رفت.
 | |
| نام کامل | میرزا محمد کبیر قمی |
| زادروز | ۱۲۹۷ قمری |
| زادگاه | قم |
| وفات | ۱۳۷۹ قمری |
| مدفن | قم، قبرستان شیخان قم |
|
| |
| اساتید |
آخوند خراسانی، سید محمدکاظم یزدی، شیخ فضل الله نوری، میرزا حسین خلیلی تهرانی،... |
|
| |
| آثار |
حاشیه بر جواهر الکلام، حاشیه بر عروة الوثقی، مطالع الشموس، رسائل عملیه،... |
محتویات
تحصیل و تدریس
میرزا محمد کبیر قمی در سال ۱۲۸۸ یا ۱۲۹۰ قمری در قم متولد شد. او مقدمات و سطوح فقه و اصول را در حوزه حاج شیخ محمد حسین قمی و معقول را در محضر حکیم یزدی فرا گرفت. آنگاه به تهران رفت و مدتها از محضر شیخ فضل الله نوری و آیت الله سید عبدالکریم گیلانی استفاده نمود. سپس عازم نجف اشرف گردید و چند سال نیز از محضر آخوند خراسانی، میرزا حسین خلیلی و علامه یزدی استفاده خارج علوم نمود و خود به درجه اجتهاد و استادی رسید.
آیت الله کبیر در سال ۱۳۳۸ قمری به قم مراجعت کرد و به تدریس و تربیت محصلین علوم دینی و اقامه نماز جماعت در مسجد امام حسن قم پرداخت. درس خارج فقه و اصول او، مورد استفاده جمعی از طلاب دینی و منبر ارشاد او برای مسلمانان همیشه برقرار بود. وی با فلسفه و فلاسفه مخالفت علنی داشت و می گفت این فلسفه‌بافیها مردم را از آل محمد و احادیث و اخبار اهل بیت، دور ساخته است.
آیت الله کبیر از سال ۱۳۳۸ قمری قبل از ورود شیخ عبدالکریم حائری به قم در سلک علما و مدرسین حوزه و مروجین مکتب بود. دوران زعامت ایشان با عصر مرحوم حاج شیخ و آیات ثلاث مقارن و همزمان بود.
آثار و تألیفات
آثار به جا مانده از میرزا محمد کبیر قمی عبارتند از:
- حاشیه بر جواهر الکلام.
- حاشیه بر عروة الوثقی.
- مطالع الشموس، در اصول.
- رسائل عملیه.
وفات
مرحوم آیت الله میرزا محمد کبیر قمی که سالها ملجأ و پناه مردم قم و علمای حوزه بود، سرانجام در سال ۱۳۶۹ قمری وفات نمود و در قبرستان شیخان قم، جنب مقبره زکریا بن آدم اشعری، در مقبره خصوصی خود به خاک سپرده شد.
منابع
- گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، ج ۱.
- سايت شعائر.
