آیه 24 سوره اعراف

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

قَالَ اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ

مشاهده آیه در سوره


<<23 آیه 24 سوره اعراف 25>>
سوره : سوره اعراف (7)
جزء : 8
نزول : مکه

ترجمه های فارسی

خدا گفت: (از بهشت) فرود آیید که برخی با برخی دیگر مخالف و دشمنید، و زمین تا هنگامی معین (یعنی وقت مرگ و قیامت) جایگاه شماست.

خدا فرمود: از این جایگاه و مقام فرود آیید، در حالی که دشمن یکدیگرید، و برای شما در زمین تا مدتی قرارگاه و مایه برخورداری است.

فرمود: «فرود آييد، كه بعضى از شما دشمن بعضى [ديگر]يد؛ و براى شما در زمين، تا هنگامى [معيّن‌] قرارگاه و برخوردارى است.»

گفت: فرو شويد، برخى دشمن برخى ديگر، و تا روز قيامت زمين قرارگاه و جاى تمتع شما خواهد بود.

فرمود: «(از مقام خویش،) فرود آیید، در حالی که بعضی از شما نسبت به بعض دیگر، دشمن خواهید بود! (شیطان دشمن شماست، و شما دشمن او!) و برای شما در زمین، قرارگاه و وسیله بهره‌گیری تا زمان معینی خواهد بود.»

ترجمه های انگلیسی(English translations)

He said, ‘Get down, being enemies of one another! On the earth shall be your abode and sustenance for a time.’

He said: Get forth, some of you, the enemies of others, and there is for you in the earth an abode and a provision for a time.

He said: Go down (from hence), one of you a foe unto the other. There will be for you on earth a habitation and provision for a while.

(Allah) said: "Get ye down. With enmity between yourselves. On earth will be your dwelling-place and your means of livelihood,- for a time."

معانی کلمات آیه

مستقر: قرارگاه و محل استقرار. به معنى استقرار نيز آيد. (مصدر- اسم مكان)

متاع: هر آنچه از مال دنيا مورد بهره قرار گيرد متاع است و هر چه از آن لذت برند.

حين: وقت. كم باشد يا دراز. مراد از آن در اينجا، مصداق دوم است.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


قالَ اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلى‌ حِينٍ «24»

(خداوند) فرمود: فرود آييد، بعضى از شما دشمن بعض ديگريد و تا مدّتى (معيّن) براى شما در زمين جايگاه و وسيله‌ى بهره‌گيرى خواهد بود.

قالَ فِيها تَحْيَوْنَ وَ فِيها تَمُوتُونَ وَ مِنْها تُخْرَجُونَ «25»

(او) فرمود: در اين زمين زندگى مى‌كنيد و در آن مى‌ميريد و از آن (براى محاسبه‌ى روز قيامت،) بيرون آورده مى‌شويد.

جلد 3 - صفحه 42

نکته ها

مخاطبان جمله‌ى‌ «اهْبِطُوا»، يا آدم و حوّا و ابليس هستند و يا آدم و حوّا و ذريّه آنها. البتّه در يك جا ابليس به تنهايى مورد خطاب قرار گرفته است، «فَاهْبِطْ مِنْها» «1» و در جاى ديگر آدم و حوّا، «قالَ اهْبِطا مِنْها جَمِيعاً» «2» كه اگر جايگاه هبوط آنها يكى باشد، ممكن است‌ «اهْبِطُوا» جمع بين آنها باشد.

مراد از «هبوط»، آمدن به زمين است، زيرا به دنبال آن مى‌فرمايد: «وَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ»

گرچه خداوند توبه‌ى آدم و حوّا را پذيرفت، «فَتابَ عَلَيْهِ» «3»، ولى اثر وضعى گناه باقى است. اثر وضعى آن ترك اولى‌ و نافرمانى آدم و حوّا، خروج از آن جايگاه بهشتى و هبوط به زمين بود. «اهْبِطُوا»

پیام ها

1- از آثار وضعى خلاف و گناه نمى‌توان گريخت. «قالَ اهْبِطُوا»

2- گاهى عملكرد والدين، در هبوط و سقوط نسل آنان هم اثر مى‌گذارد. قالَ اهْبِطُوا ...

3- بهشت آدم و حوّا، مكانى غير از زمين وبالاتر وبرتر از آن بود. «اهْبِطُوا»

4- دنيا جايگاه تنازع و تزاحم و تضادّ است و انسان‌ها به خاطر تزاحم منافع و غرائز، با هم درگير مى‌شوند. «بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ»

5- زندگى دنيوى و بهره‌ورى از آن ابدى نيست. «إِلى‌ حِينٍ»

6- انسان، پس از مرگ دوباره زنده خواهد شد. «مِنْها تُخْرَجُونَ» آدم از اين ناراحت و غمگين بود كه پنداشت ديگر به بهشت و زندگى جاويد نخواهد رسيد، خداوند فرمود: «پس از زندگى دنيا مى‌تواند به بهشت جاويد برسد».

7- مدّت ونهايت زندگى دنيوى براى بشر معلوم نيست. («حِينٍ» نكره آمده است)


«1». اعراف، 13.

«2». طه، 123.

«3». بقره، 37.

تفسير نور(10جلدى)، ج‌3، ص: 43

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)



قالَ اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلى‌ حِينٍ «24»

پس از صدور ترك اولى از آدم:

قالَ اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ: خطاب فرمود خداى تعالى مخاطبين عصاة را كه پائين رويد از اين مقام عالى به مكان دنى دانى به حالى كه بعض شما دشمن بعض خود باشيد مدت عمر. در اين مخاطبين سه وجه است: 1- آن كه چون ابليس قبل از اين محكوم به خروج شد، پس خطاب «اهبطوا» در آخر خاص به آدم و حوا مى‌باشد. 2- اين خطاب به آدم و ذريه او و ابليس و ذريه‌اش باشد تا قيامت. 3- جمع منطقى، و آن اقلش دو است؛ پس خطاب راجع به آدم و حوا باشد. وَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلى‌ حِينٍ‌: و مر شما را است در زمين قرار و سكونت و جمع اسباب معيشت و انتفاع به تمتعات تا زمان آجال و اوقات آخر زندگى و حيات. زمين جاى قرار و تمتع و گذرگاه زندگانى شماست در هر عصرى تا قيامت. 3- مقر شما در زمين تا آجال و بعد از آن در قبور تا قيامت. 4- نزد ابن عباس مراد از استقرار قرار قبور

جلد 4 صفحه 37

است تا حشر و حمل بر عموم اولى باشد.

خلق سگ: در حيات القلوب علامه مجلسى رحمه اللّه به سند معتبر از حضرت امير المؤمنين عليه السّلام مروى است كه از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم پرسيدند: سگ از چه چيز خلق شده؟ فرمود: از آب دهان شيطان. عرض كردند به چه كيفيت؟ فرمود: چون حق تعالى آدم و حوا را به زمين فرستاد، افتادند مانند دو جوجه لرزنده. پس ابليس ملعون دويد به سوى درندگانى كه در زمين قبل از آدم بودند و گفت: دو مرغ از آسمان به زمين افتادند كه بزرگتر از آنها مرغى ديده نشده، بيائيد بخوريد. درندگان دويدند و شيطان آنها را تحريص و وعده مى‌داد كه مسافت نزديك است؛ از تعجيل گفتارش، آبى به زمين افتاد.

خداى تعالى از آب دهان ابليس دو سگ خلق نمود يكى ماده و يكى نر. سگ نر در هند نزد آدم ايستاد، و سگ ماده در جده نزد حوا، و نگذاشتند درندگان را كه نزديك ايشان آيند. از آن روز درندگان دشمن سگ، و سگ دشمن آنها گرديد. «1» واقعه هبوط: در منهج مروى است كه: چون آدم به زمين آمد گرسنه شد.

گفت: خدايا مرا حالتى است كه بدان سبب نتوانم تو را عبادت كنم. جبرئيل، نازل؛ گفت: اين حالت گرسنگى و دواى آن جز طعام نباشد. پرسيد: اى جبرئيل، طعام از كجا آرم. جبرئيل گندم را نزد آدم نهاد، خواست بخورد.

جبرئيل گفت: حالا نخور، بلكه مزروع نما تا خدا بركت دهد. گفت: چگونه.

گفت: بوسيله آلات و ادوات. گفت: از كجا آرم. پس آلت و چوب و آتش حاضر، و آدم را درودگرى و آهنگرى تعليم داد. چون آلت تمام شد، جبرئيل گفت: اين گندم را بر زمين افشان و زمين را منقلب و دانه را به خاك بپوشان.

آدم چنان نمود. چون از قطعه‌اى فارغ و به قطعه دوم رسيد، اولى سبز شد. و چون به سومى رسيد اولين به حد درو، و به آخرى تمام كامل شد. آدم خواست بخورد، جبرئيل گفت: آن را درو و آرد نما بعد خمير كن. چنين نمود. خواست بخورد، جبرئيل گفت: آن را به تنور بپز. به تعليم جبرئيل، آدم تنور ساخته آن را پخت.

«1» بحار الانوار، جلد 65، صفحه 63، حديث 20 (طبع اسلامية)

جلد 4 صفحه 38

فى الحال در نهاد بسوخت. جبرئيل گفت: تعجيل منما تا سرد شده آن را تناول كن، و اين براى آنست كه تا بدانى با يك راحت، چندين محنت و بليه است.


تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)


قالَ اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلى‌ حِينٍ «24»

ترجمه‌

گفت فرو شويد بعضى از شما مر بعضى را دشمن و مر شما راست در زمين قرارگاه و مايه تعيّش تا زمانى.

تفسير

خطاب بآدم و حوا و شيطان و مار است كه در سوره بقره مشروحا ذكر شد و حين ظاهرا زمان مرگ است ..

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)


قال‌َ اهبِطُوا بَعضُكُم‌ لِبَعض‌ٍ عَدُوٌّ وَ لَكُم‌ فِي‌ الأَرض‌ِ مُستَقَرٌّ وَ مَتاع‌ٌ إِلي‌ حِين‌ٍ «24»

فرمود نزول‌ كنيد بعض‌ ‌شما‌ ‌از‌ ‌براي‌ بعض‌ ديگر دشمن‌ هستيد و ‌از‌ ‌براي‌ ‌شما‌ ‌در‌ زمين‌ قرارگاهيست‌ و زندگاني‌ ‌تا‌ مدتي‌.

‌اينکه‌ ‌آيه‌ شريفه‌ ‌در‌ اوائل‌ سوره‌ بقره‌ ‌آيه‌ 34 بيان‌ ‌شده‌ و خلاصه‌ ‌آن‌ اينست‌ ‌که‌ قال‌َ اهبِطُوا خطاب‌ بآدم‌ و حوي‌ و ذراري‌ ‌آنها‌ ‌است‌ ‌که‌ بني‌ آدم‌ باشند چون‌ هبوط آدم‌ و حوي‌ سبب‌ هبوط بني‌ آدم‌ ‌است‌ ‌تا‌ قيامت‌ و گفتيم‌ ‌که‌ ‌در‌ ‌آيه‌ 36 ‌هم‌ خطاب‌ اينطور ‌شده‌ ‌که‌ ميفرمايد قُلنَا اهبِطُوا مِنها جَمِيعاً فَإِمّا يَأتِيَنَّكُم‌ مِنِّي‌ هُدي‌ً فَمَن‌ تَبِع‌َ هُداي‌َ فَلا خَوف‌ٌ عَلَيهِم‌ وَ لا هُم‌ يَحزَنُون‌َ لكن‌ ‌بين‌ هبوطين‌ فرق‌ ‌است‌ هبوط اول‌ هبوط قهرآميز ‌است‌ ‌در‌ اثر اكل‌ شجره‌ منهيه‌ ترك‌ اولي‌ و هبوط دوم‌ هبوط تفضل‌

جلد 7 - صفحه 296

و عنايت‌ ‌است‌ ‌بعد‌ ‌از‌ توبه‌ آدم‌ ‌که‌ اسباب‌ هدايت‌ ‌براي‌ ‌شما‌ ميفرستم‌ و ‌اگر‌ متابعت‌ كردند غم‌ و خوفي‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ نيست‌ محزون‌ نباشند.

بَعضُكُم‌ لِبَعض‌ٍ عَدُوٌّ عداوت‌ دو قسم‌ ‌است‌ عداوت‌ ديني‌ مثل‌ عداوت‌ كافر و مسلم‌، مشرك‌ و موحّد، مخالف‌ و موافق‌، باطل‌ و حق‌ بلكه‌ ‌هر‌ مذهبي‌ ‌با‌ ساير مذاهب‌. و عداوت‌ دنيوي‌ ‌در‌ موضوع‌ جاه‌ و رياست‌ و مال‌ و ساير شهوات‌ نفسانيه‌ و صفات‌ خبيثه‌ مثل‌ كبر، حسد، غضب‌، عناد، عصبيت‌ و ‌غير‌ اينها.

وَ لَكُم‌ فِي‌ الأَرض‌ِ ‌يعني‌ ‌علي‌ سطح‌ الارض‌ مُستَقَرٌّ محل‌ قرار و سكونت‌ و زيست‌ ‌است‌ وَ مَتاع‌ٌ تعيش‌ و زندگاني‌ ‌از‌ مأكولات‌ و ملبوسات‌ و مشروبات‌ و و مطعومات‌ و غيرها إِلي‌ حِين‌ٍ ‌تا‌ مدتي‌ ‌که‌ اجل‌ برسد و عمر سپري‌ شود و مرگ‌ ‌را‌ دريابد ‌که‌ ‌از‌ حين‌ تولد ‌تا‌ ‌هر‌ چه‌ ‌که‌ ‌در‌ علم‌ الهي‌ گذشته‌.

برگزیده تفسیر نمونه


(آیه 24)- گرچه توبه خالصانه آدم و همسرش در پیشگاه خدا پذیرفته شد ولی به هر حال اثر وضعی آن عمل، دامانشان را گرفت، و دستور خارج شدن از بهشت از سوی خداوند به آنها داده شد، «فرمود: فرود آیید در حالی که شما با یکدیگر (انسان و شیطان) دشمن خواهید بود» (قالَ اهْبِطُوا بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ).

«و زمین تا مدت معینی قرارگاه و وسیله بهره‌گیری شما خواهد بود» (وَ لَکُمْ فِی الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلی حِینٍ).

سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:

تفسیر های فارسی

ترجمه تفسیر المیزان

تفسیر خسروی

تفسیر عاملی

تفسیر جامع

تفسیر های عربی

تفسیر المیزان

تفسیر مجمع البیان

تفسیر نور الثقلین

تفسیر الصافی

تفسیر الکاشف

پانویس

  1. تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی

منابع