قرآن/ جزء 30 /بخش4
سوره علق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
بخوان به نام پروردگارت که [همه آفریده ها را] آفریده؛ (۱)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿٢﴾
[همان که] انسان را از علق به وجود آورد. (۲)
اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ﴿٣﴾
بخوان در حالی که پروردگارت کریم ترین [کریمان] است. (۳)
الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿٤﴾
همان که به وسیله قلم آموخت، (۴)
عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ﴿٥﴾
[و] به انسان آنچه را نمی دانست تعلیم داد. (۵)
كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَىٰ ﴿٦﴾
این چنین نیست [که انسان سپاس گزار باشد] مسلماً انسان سرکشی می کند. (۶)
أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَىٰ ﴿٧﴾
برای اینکه خود را بی نیاز می پندارد. (۷)
إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ ﴿٨﴾
بی تردید بازگشت به سوی پروردگار توست. (۸)
أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ ﴿٩﴾
مرا خبر ده، آیا آن کسی که باز می دارد، (۹)
عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ ﴿١٠﴾
بنده ای را هنگامی که نماز می خواند؟ (۱۰)
أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ ﴿١١﴾
مرا خبر ده، اگر این بنده نمازگزار بر راه راست باشد (۱۱)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ ﴿١٢﴾
یا [دیگران را] به پرهیزکاری وادارد؟ [آیا آن بازدارنده سزاوار کیفر سخت نیست؟] (۱۲)
أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ﴿١٣﴾
مرا خبر ده، اگر این بازدارنده [دین را] تکذیب کند و [از فرمان حق] روی برگرداند [مستحق مجازات سخت نیست؟!] (۱۳)
أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ ﴿١٤﴾
مگر ندانسته که قطعاً خدا [همه کارهایش را] می بیند؟ (۱۴)
كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ ﴿١٥﴾
این چنین نیست که می پندارد [که ما کارهایش را زیرنظر نداریم،] اگر [از کارهایش] باز نایستد، به شدت موی جلوی سرش را می گیریم [و به سوی دوزخ می کشانیم.] (۱۵)
نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿١٦﴾
[آری] موی جلوی سر دروغگوی خطاپیشه را (۱۶)
فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ ﴿١٧﴾
پس [اگر بخواهد] اهل مجلس و انجمنش را [برای یاری دادنش] فرا خواند، (۱۷)
سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ ﴿١٨﴾
ما هم به زودی مأموران آتش دوزخ را فرا می خوانیم. (۱۸)
كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ۩ ﴿١٩﴾
این چنین نیست [که بتواند برای نجات خود کاری کند]، هرگز از او اطاعت مکن، و سجده کن و به خدا تقرب جوی. (۱۹)
سوره قدر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم. (۱)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ ﴿٢﴾
تو چه می دانی شب قدر چیست؟ (۲)
لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ ﴿٣﴾
شب قدر، بهتر از هزار ماه است. (۳)
تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ ﴿٤﴾
فرشتگان و روح در آن شب به اذن پروردگارشان برای [تقدیر و تنظیم] هر کاری نازل می شوند. (۴)
سَلَامٌ هِيَ حَتَّىٰ مَطْلَعِ الْفَجْرِ ﴿٥﴾
این شب تا برآمدن سپیده دم [سراسر] سلام و رحمت است. (۵)
سوره بینه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنْفَكِّينَ حَتَّىٰ تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
کافران از اهل کتاب و مشرکان [از آیین خود] جدا نمی شدند تا آن دلیل روشن برای آنان بیاید. (۱)
رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُطَهَّرَةً ﴿٢﴾
[آن دلیل روشن] فرستاده ای [چون پیامبر اسلام] از سوی خداست که صحیفه هایی پاک را می خواند. (۲)
فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ ﴿٣﴾
در آنها نوشته هایی استوار و باارزش است؛ (۳)
وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴿٤﴾
و اهل کتاب درباره دین، [گروه گروه و] پراکنده نشدند مگر پس از آنکه آن دلیل روشن برای آنان آمد [و به طور کامل نسبت به آنان اتمام حجت شد.] (۴)
وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَذَٰلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ ﴿٥﴾
در حالی که فرمان نیافته بودند جز آنکه خدا را بپرستند، و ایمان و عبادت را برای او از هرگونه شرکی خالص کنند، و حق گرا باشند، و نماز را برپا دارند، و زکات بپردازند؛ و این است آیین استوار و ثابت. (۵)
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ أُولَٰئِكَ هُمْ شَرُّ الْبَرِيَّةِ ﴿٦﴾
به یقین کافرانِ از اهل کتاب و مشرکان در آتش دوزخ اند و در آن جاودانه اند؛ اینانند که بدترین مخلوقاتند. (۶)
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ ﴿٧﴾
مسلماً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، اینانند که بهترین مخلوقاتند. (۷)
جَزَاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ۚ ذَٰلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ ﴿٨﴾
پاداششان نزد پروردگارشان بهشت های پاینده ای است که از زیرِ [درختانِ] آن نهرها جاری است، در آنها جاودانه اند، خدا از آنان خشنود است و آنان هم از خدا خشنودند؛ این [پاداش] برای کسی است که از پروردگارش بترسد. (۸)
سوره زلزله
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
هنگامی که زمین را با [شدیدترین] لرزشش بلرزانند، (۱)
وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿٢﴾
و زمین بارهای گرانش را بیرون اندازد، (۲)
وَقَالَ الْإِنْسَانُ مَا لَهَا ﴿٣﴾
و انسان بگوید: زمین را چه شده است؟ (۳)
يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿٤﴾
آن روز است که زمین اخبار خود را می گوید؛ (۴)
بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَىٰ لَهَا ﴿٥﴾
زیرا که پروردگارت به او وحی کرده است. (۵)
يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿٦﴾
آن روز مردم [پس از پایان حساب] به صورت گروه های پراکنده [به سوی منزل های ابدی خود بهشت یا دوزخ] باز می گردند، تا اعمالشان را [به صورت تجسم یافته] به آنان نشان دهند. (۶)
فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ ﴿٧﴾
پس هرکس هموزن ذره ای نیکی کند، آن نیکی را ببیند. (۷)
وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ ﴿٨﴾
و هرکس هموزن ذره ای بدی کند، آن بدی را ببیند. (۸)
سوره عادیات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
سوگند به اسبان دونده ای که همهمه کنان [به سوی جنگ] می تازند (۱)
فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا ﴿٢﴾
و سوگند به اسبانی که با کوبیدن سمشان از سنگ ها جرقه می جهانند (۲)
فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا ﴿٣﴾
و سوگند به سوارانی که هنگام صبح غافل گیرانه به دشمن هجوم می برند (۳)
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿٤﴾
و به وسیله آن هجوم، گرد و غبار فراوانی بر انگیزند (۴)
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿٥﴾
و ناگاه در آن وقت در میان گروهی دشمن در آیند؛ (۵)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ ﴿٦﴾
[که] قطعاً انسان نسبت به پروردگارش بسیار ناسپاس است، (۶)
وَإِنَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌ ﴿٧﴾
و بی تردید خود او بر این ناسپاسی گواه است، (۷)
وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ ﴿٨﴾
و همانا او نسبت به ثروت و مال سخت علاقه مند است [و به این سبب بخل می ورزد.] (۸)
أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ ﴿٩﴾
آیا نمی داند هنگامی که آنچه در گورهاست برانگیخته شود. (۹)
وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ ﴿١٠﴾
و آنچه در سینه هاست پدیدار گردد، (۱۰)
إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ ﴿١١﴾
بی تردید در آن روز پروردگارشان نسبت به آنان آگاه است [و بر پایه اعمال نیک و بدشان به آنان پاداش و کیفر دهد.] (۱۱)
سوره قارعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الْقَارِعَةُ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
آن کوبنده (۱)
مَا الْقَارِعَةُ ﴿٢﴾
چیست آن کوبنده؟ (۲)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿٣﴾
و تو چه می دانی آن کوبنده چیست؟ (۳)
يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿٤﴾
روزی که مردم [در سراسیمگی] چون پروانه های پراکنده اند (۴)
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ ﴿٥﴾
و کوه ها مانند پشم رنگین حلاجی شده گردد! (۵)
فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ ﴿٦﴾
اما هرکس اعمال وزن شده اش سنگین و باارزش است؛ (۶)
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ ﴿٧﴾
پس او در یک زندگی خوش و پسندیده ای است، (۷)
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ ﴿٨﴾
و اما هرکس اعمال وزن شده‌اش سبک و بی‌ارزش است، (۸)
فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ ﴿٩﴾
پس جایگاه و پناهگاهش هاویه است، (۹)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ ﴿١٠﴾
و تو چه می دانی هاویه چیست؟ (۱۰)
نَارٌ حَامِيَةٌ ﴿١١﴾
آتشی بسیار داغ و سوزان است. (۱۱)
سوره تکاثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
مباهات و افتخار بر یکدیگر [به ثروت و کثرت نفرات] شما را [از پرداختن به تکالیف دینی و یاد آخرت] بازداشت؛ (۱)
حَتَّىٰ زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿٢﴾
تا جایی که گورها را دیدار کردید [و به تعداد مردگان هم به یکدیگر مباهات و افتخار نمودید!!] (۲)
كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿٣﴾
این چنین نیست [که شما می پندارید]، به زودی [به آثار شوم این اوضاع و احوالی که دارید] آگاه خواهید شد. (۳)
ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿٤﴾
باز هم این چنین نیست، به زودی آگاه خواهید شد. (۴)
كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ ﴿٥﴾
[زندگی واقعی] این چنین نیست [که می پندارید]، اگر به علم الیقین [که علم استوار و غیر قابل تردید است به آخرت] آگاه بودید [از تکالیف دینی و توجه به آباد کردن آخرت باز نمی ماندید.] (۵)
لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ ﴿٦﴾
بی تردید دوزخ را خواهید دید. (۶)
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ ﴿٧﴾
سپس [با وارد شدن در آن،] قطعاً آن را به دیده یقین و باور خواهید دید. (۷)
ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ ﴿٨﴾
آن گاه شما در آن روز از نعمت ها بازپرسی خواهید شد. (۸)
سوره عصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالْعَصْرِ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
سوگند به عصر [ظهور پیامبر اسلام] (۱)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ ﴿٢﴾
[که] بی تردید انسان در زیان کاری بزرگی است؛ (۲)
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿٣﴾
مگر کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند و یکدیگر را به حق توصیه نموده و به شکیبایی سفارش کرده اند. (۳)
سوره همزه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
وای بر هر عیب جوی بدگوی! (۱)
الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿٢﴾
همان که ثروتی فراهم آورده و [پی در پی] آن را شمرد [و ذخیره کرد.] (۲)
يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿٣﴾
گمان می کند که ثروتش او را جاودانه خواهد کرد. (۳)
كَلَّا ۖ لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ ﴿٤﴾
این چنین نیست، بی تردید او را در آن شکننده، اندازند؛ (۴)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿٥﴾
و تو چه می دانی آن شکننده چیست؟ (۵)
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿٦﴾
آتش برافروخته خداست (۶)
الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿٧﴾
[آتشی] که بر دل ها برآید و چیره شود. (۷)
إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ ﴿٨﴾
آن آتش بر آنان سربسته است [که هیچ راه گریزی از آن ندارند؛] (۸)
فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ ﴿٩﴾
[آتشی] در ستون هایی بلند و کشیده. (۹)
سوره فیل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَابِ الْفِيلِ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
آیا ندانسته ای که پروردگارت با فیل سواران چه کرد؟ (۱)
أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ ﴿٢﴾
آیا نیرنگشان را در تباهی قرار نداد [ونقشه آنان را نقش بر آب نساخت؟!] (۲)
وَأَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ ﴿٣﴾
و بر ضد آنان گروه گروه پرندگانی فرستاد؛ (۳)
تَرْمِيهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجِّيلٍ ﴿٤﴾
[که] بر آنان سنگ هایی از نوع سنگ گِل می افکندند. (۴)
فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ ﴿٥﴾
سرانجام همه آنان را چون کاه جویده شده قرار داد. (۵)
سوره قریش
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
[خدا فیل سواران را هلاک کرد] تا قریش را [با یکدیگر و با مردم و با حرم امن] الفت دهد؛ (۱)
إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّيْفِ ﴿٢﴾
[و نیز] به سفرهای [تجارتی] زمستانی و [سفرهای تجارتی] تابستانی پیوند و انس دهد [تا در آرامش و امنیت، امر معاششان را تأمین کنند.] (۲)
فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَٰذَا الْبَيْتِ ﴿٣﴾
پس باید پروردگار این خانه را بپرستند؛ (۳)
الَّذِي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ ﴿٤﴾
پروردگاری که آنان را از گرسنگی نجات داد، و از بیمی [که از دشمن داشتند] ایمنی شان بخشید. (۴)
سوره ماعون
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ أَرَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
آیا کسی که همواره روز جزا را انکار می کند، دیدی؟ (۱)
فَذَٰلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ ﴿٢﴾
همان که یتیم را به خشونت و جفا از خود می راند، (۲)
وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿٣﴾
و [کسی را] به طعام دادن به مستمند تشویق نمی کند. (۳)
فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ ﴿٤﴾
پس وای بر نمازگزاران (۴)
الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿٥﴾
که از نمازشان غافل و نسبت به آن سهل انگارند. (۵)
الَّذِينَ هُمْ يُرَاءُونَ ﴿٦﴾
همانان که همواره ریا می کنند (۶)
وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿٧﴾
و از [دادن] وسایل و ابزار ضروری زندگی [و زکات، هدیه و صدقه به نیازمندان] دریغ می ورزند. (۷)
سوره کوثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
بی تردید ما به تو خیر فراوان [که برکت در نسل است و از فاطمه ریشه می گیرد] عطا کردیم. (۱)
فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ ﴿٢﴾
پس [به شکرانه آن] برای پروردگارت نماز بخوان و شتر قربانی کن. (۲)
إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿٣﴾
یقیناً دشمن [که به] تو [زخم زبان می زند] خود بدون تبار و نسل [و بریده از همه خیرات و برکات] است. (۳)
سوره کافرون
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
بگو: ای کافران! (۱)
لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿٢﴾
آنچه را شما می پرستید، من نمی پرستم، (۲)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿٣﴾
و نه شما آنچه را من می پرستم، می پرستید، (۳)
وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ ﴿٤﴾
و نه من آنچه را شما پرستیده اید، می پرستم، (۴)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿٥﴾
و نه شما آنچه را که من می پرستم، می پرستید. (۵)
لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ ﴿٦﴾
دین شما برای خودتان، و دین من برای خودم. (۶)
سوره نصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
هنگامی که یاری خدا و [آن] پیروزی فرا رسد، (۱)
وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿٢﴾
و مردم را ببینی که گروه گروه در دین خدا درآیند، (۲)
فَسَبِّـحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ ۚ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا ﴿٣﴾
پس پروردگارت را همراه با سپاس و ستایش تسبیح گوی، و از او آمرزش بخواه، که او همواره توبه پذیر است. (۳)
سوره مسد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
نابود باد قدرت ابولهب، و نابود باد خودش؛ (۱)
مَا أَغْنَىٰ عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَ ﴿٢﴾
ثروتش و آنچه از امکانات به دست آورد چیزی [از عذاب خدا را که در دنیا عذاب استیصال است] از او دفع نکرد. (۲)
سَيَصْلَىٰ نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿٣﴾
به زودی در آتشی زبانه دار درآید؛ (۳)
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿٤﴾
و [نیز] همسرش که هیزم کش است [در آتش زبانه دار در آید.] (۴)
فِي جِيدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ ﴿٥﴾
[همان که] بر گردنش طنابی تابیده از لیف خرماست. (۵)
سوره اخلاص
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
بگو: او خدای یکتاست؛ (۱)
اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿٢﴾
خدای بی نیاز [همه موجودات هستی که نیازمند و عین فقرند برای رفع نیازشان روی به او کنند و از حضرتش گدایی نمایند.] (۲)
لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ ﴿٣﴾
نزاده، و زاییده نشده است، (۳)
وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ ﴿٤﴾
و هیچ کس [در ذات و صفات] همانند و همتا و شبیه او نمی باشد. (۴)
سوره فلق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
بگو: به پروردگار سپیده دم پناه می برم، (۱)
مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿٢﴾
از زیان مخلوقاتی که [با انحرافشان از قوانین الهی به انسان] ضرر می رسانند، (۲)
وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿٣﴾
و از زیان شب هنگامی که با تاریکی اش درآید [که در آن تاریکی انواع حیوانات موذی و انسان های فاسق و فاجر برای ضربه زدن به انسان در کمین اند] (۳)
وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ ﴿٤﴾
و از زیان زنان دمنده [که افسون و جادو] در گره ها [می دمند و با این کار شیطانی در زندگی فرد، خانواده و جامعه خسارت به بار می آورند] (۴)
وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿٥﴾
و از زیان حسود، زمانی که حسد می ورزد. (۵)
سوره ناس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
بگو: پناه می برم به پروردگار مردم (۱)
مَلِكِ النَّاسِ ﴿٢﴾
[به] پادشاه مردم (۲)
إِلَٰهِ النَّاسِ ﴿٣﴾
[به] معبود مردم (۳)
مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿٤﴾
از زیان وسوسه گر کمین گرفته و پنهان، (۴)
الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ ﴿٥﴾
آنکه همواره در سینه های مردم وسوسه می کند (۵)
مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ ﴿٦﴾
از جنّیان و آدمیان. (۶)
