ورع: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
ورع، عبارت است از نگهداری کامل و حفظ نفس در آخرین مرتبه و در عین حال، هراسان بودن از لغزش یا سختگیری بر نفس است برای تعظیم حق. | ورع، عبارت است از نگهداری کامل و حفظ نفس در آخرین مرتبه و در عین حال، هراسان بودن از لغزش یا سختگیری بر نفس است برای تعظیم حق. | ||
| − | امام خمینی درباره مراتب ورع می نویسند: «ورع عامه، اجتناب از کبائر است و ورع خاصه، اجتناب از مشتبهات است برای خوف وقوع در محرمات. ورع اهل | + | [[امام خمینی]] درباره مراتب ورع می نویسند: «ورع عامه، اجتناب از [[گناه|کبائر]] است و ورع خاصه، اجتناب از مشتبهات است برای خوف وقوع در محرمات. ورع اهل [[زهد]]، اجتناب از [[مباح|مباحات]] است برای احتراز از وزر آن و ورع اهل [[سلوک]]، ترک نظر به دنیاست برای وصول به مقامات و ورع مجذوبین، ترک مقامات است برای وصول به باب الله و شهود جمال الله و ورع اولیا، اجتناب از توجه به غایت است». |
ورع از محارم الله پایه کمالات معنویه و مقامات اخرویه است و برای هیچ کس مقامی حاصل نشود، مگر به ورع از محارم الله و قلبی که دارای ورع نباشد، به طوری زنگار و کدورت او را فرو می گیرد که امید نجات بسا باشد که از آن منقطع گردد. صفای نفوس و صقالت آنها به ورع است و این منزل برای عامه مهمترین منازل است و تحصیل آن از مهمات مسافر طریق آخرت است. | ورع از محارم الله پایه کمالات معنویه و مقامات اخرویه است و برای هیچ کس مقامی حاصل نشود، مگر به ورع از محارم الله و قلبی که دارای ورع نباشد، به طوری زنگار و کدورت او را فرو می گیرد که امید نجات بسا باشد که از آن منقطع گردد. صفای نفوس و صقالت آنها به ورع است و این منزل برای عامه مهمترین منازل است و تحصیل آن از مهمات مسافر طریق آخرت است. | ||
| سطر ۷: | سطر ۷: | ||
پارسائی و پرهیز از [[حرام]] بزرگترین باعث و وسیله نجات و عمده چیزی است که آدمی را به سعادت ها و درجات عالی می رساند. بعضی از علماء ورع و [[تقوا]] از محارم الهی را به چهار درجه تقسیم کرده اند: | پارسائی و پرهیز از [[حرام]] بزرگترین باعث و وسیله نجات و عمده چیزی است که آدمی را به سعادت ها و درجات عالی می رساند. بعضی از علماء ورع و [[تقوا]] از محارم الهی را به چهار درجه تقسیم کرده اند: | ||
| − | * اول، ورع اهل عدل و آن اجتناب از هر چیزی است که مستلزم فسق و گناهکار بودن است و موجب خروج از [[عدالت]] است. | + | *اول، ورع اهل عدل و آن اجتناب از هر چیزی است که مستلزم [[فسق]] و گناهکار بودن است و موجب خروج از [[عدالت]] است. |
| − | * دوم ورع صالحین است و آن اجتناب از شبهات است. | + | *دوم ورع صالحین است و آن اجتناب از شبهات است. |
| − | * سوم اجتناب است از انجام آن اموری که خوف آن می رود به حرامی یا شبهه حرامی مبدل شود یا حرامی را به دنبال داشته باشد. | + | *سوم اجتناب است از انجام آن اموری که خوف آن می رود به حرامی یا [[شبهه]] حرامی مبدل شود یا حرامی را به دنبال داشته باشد. |
| − | * چهارم ورع صدیقین است و آن اجتناب از هر چیزی است که برای خدا نباشد. | + | *چهارم ورع صدیقین است و آن اجتناب از هر چیزی است که برای [[الله|خدا]] نباشد. |
| − | چنانچه [[امام صادق]] علیه السلام فرمود: «تقوا برسه وجه است. اول تقوا از خوف نار و عقاب که همان ترک [[حرام]] است که در واقع تقوای عوام می باشد. دوم تقوای از خدا (نه از خوف جهنم) که ترک شبهات است و این مرتبه تقوای خواص است. سوم تقوای فی الله و آن ترک [[حلال]] است به خاطر دچار نشدن به شبهه». | + | چنانچه [[امام صادق]] علیه السلام فرمود: «تقوا برسه وجه است. اول تقوا از خوف نار و عقاب که همان ترک [[حرام]] است که در واقع تقوای عوام می باشد. دوم تقوای از خدا (نه از خوف [[جهنم]]) که ترک شبهات است و این مرتبه تقوای خواص است. سوم تقوای فی الله و آن ترک [[حلال]] است به خاطر دچار نشدن به شبهه». |
==ورع در روایات== | ==ورع در روایات== | ||
| − | رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «خیر دینکم الورع؛ بهترین صفت دین شما پرهیزکاری است». | + | [[پیامبر اسلام|رسول خدا]] صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «خیر دینکم الورع؛ بهترین صفت دین شما پرهیزکاری است». |
و فرمود: «من لقی الله سبحانه ورعا اعطاه الله ثواب الاسلام کله؛ هر که در حالی که از اهل ورع و پرهیزکاری است خدای سبحان را ملاقات کند خداوند تمامی ثواب اسلام را به او عطا می فرماید». | و فرمود: «من لقی الله سبحانه ورعا اعطاه الله ثواب الاسلام کله؛ هر که در حالی که از اهل ورع و پرهیزکاری است خدای سبحان را ملاقات کند خداوند تمامی ثواب اسلام را به او عطا می فرماید». | ||
| سطر ۲۲: | سطر ۲۲: | ||
[[امام باقر]] علیه السلام فرمود: «ان اشد العبادة الورع؛ سختترین عبادت ورع است». | [[امام باقر]] علیه السلام فرمود: «ان اشد العبادة الورع؛ سختترین عبادت ورع است». | ||
| − | و فرمود: | + | و فرمود: «[[شیعه]] ما نیست مگر کسی که پرهیزکاری را شعار خود سازد و خدا را اطاعت کند، پس از خدا بترسید و به امید آنچه نزد خداست عمل کنید». |
| − | حضرت امام صادق علیه السلام فرمود: «اوصیک بتقوی الله و الورع و الاجتهاد و اعلم انه لاینفع اجتهاد | + | حضرت امام صادق علیه السلام فرمود: «اوصیک بتقوی الله و الورع و الاجتهاد و اعلم انه لاینفع اجتهاد لا ورع فیه؛ تو را به تقوای خدا و ورع و کوشش سفارش می کنم و بدان که کوششی که در آن ورع نباشد، سودی ندهد». |
| − | و فرمود: «اتقوا الله و صونوا دینکم بالورع؛ از خدا بترسید و دین خود را با ورع پاسداری کنید». | + | و فرمود: «اتقوا الله و صونوا دینکم بالورع؛ از خدا بترسید و [[دین]] خود را با ورع پاسداری کنید». |
و فرمود: «علیکم بالورع فانه لاینال ما عندالله الا بالورع؛ پرهیزکاری کنید که به آنچه نزد خداست جز به ورع نتوان رسید». | و فرمود: «علیکم بالورع فانه لاینال ما عندالله الا بالورع؛ پرهیزکاری کنید که به آنچه نزد خداست جز به ورع نتوان رسید». | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * جامع | + | |
| − | * چهل حدیث، امام خمینی. | + | *[[جامع السعادات]]، [[ملا محمد مهدی نراقی|ملا مهدی نراقی]]. |
| + | *چهل حدیث، امام خمینی. | ||
[[رده:اخلاق فردی]] | [[رده:اخلاق فردی]] | ||
[[رده:صفات پسندیده]] | [[رده:صفات پسندیده]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۳۹
ورع، عبارت است از نگهداری کامل و حفظ نفس در آخرین مرتبه و در عین حال، هراسان بودن از لغزش یا سختگیری بر نفس است برای تعظیم حق.
امام خمینی درباره مراتب ورع می نویسند: «ورع عامه، اجتناب از کبائر است و ورع خاصه، اجتناب از مشتبهات است برای خوف وقوع در محرمات. ورع اهل زهد، اجتناب از مباحات است برای احتراز از وزر آن و ورع اهل سلوک، ترک نظر به دنیاست برای وصول به مقامات و ورع مجذوبین، ترک مقامات است برای وصول به باب الله و شهود جمال الله و ورع اولیا، اجتناب از توجه به غایت است».
ورع از محارم الله پایه کمالات معنویه و مقامات اخرویه است و برای هیچ کس مقامی حاصل نشود، مگر به ورع از محارم الله و قلبی که دارای ورع نباشد، به طوری زنگار و کدورت او را فرو می گیرد که امید نجات بسا باشد که از آن منقطع گردد. صفای نفوس و صقالت آنها به ورع است و این منزل برای عامه مهمترین منازل است و تحصیل آن از مهمات مسافر طریق آخرت است.
پارسائی و پرهیز از حرام بزرگترین باعث و وسیله نجات و عمده چیزی است که آدمی را به سعادت ها و درجات عالی می رساند. بعضی از علماء ورع و تقوا از محارم الهی را به چهار درجه تقسیم کرده اند:
- اول، ورع اهل عدل و آن اجتناب از هر چیزی است که مستلزم فسق و گناهکار بودن است و موجب خروج از عدالت است.
- دوم ورع صالحین است و آن اجتناب از شبهات است.
- سوم اجتناب است از انجام آن اموری که خوف آن می رود به حرامی یا شبهه حرامی مبدل شود یا حرامی را به دنبال داشته باشد.
- چهارم ورع صدیقین است و آن اجتناب از هر چیزی است که برای خدا نباشد.
چنانچه امام صادق علیه السلام فرمود: «تقوا برسه وجه است. اول تقوا از خوف نار و عقاب که همان ترک حرام است که در واقع تقوای عوام می باشد. دوم تقوای از خدا (نه از خوف جهنم) که ترک شبهات است و این مرتبه تقوای خواص است. سوم تقوای فی الله و آن ترک حلال است به خاطر دچار نشدن به شبهه».
ورع در روایات
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «خیر دینکم الورع؛ بهترین صفت دین شما پرهیزکاری است».
و فرمود: «من لقی الله سبحانه ورعا اعطاه الله ثواب الاسلام کله؛ هر که در حالی که از اهل ورع و پرهیزکاری است خدای سبحان را ملاقات کند خداوند تمامی ثواب اسلام را به او عطا می فرماید».
امام باقر علیه السلام فرمود: «ان اشد العبادة الورع؛ سختترین عبادت ورع است».
و فرمود: «شیعه ما نیست مگر کسی که پرهیزکاری را شعار خود سازد و خدا را اطاعت کند، پس از خدا بترسید و به امید آنچه نزد خداست عمل کنید».
حضرت امام صادق علیه السلام فرمود: «اوصیک بتقوی الله و الورع و الاجتهاد و اعلم انه لاینفع اجتهاد لا ورع فیه؛ تو را به تقوای خدا و ورع و کوشش سفارش می کنم و بدان که کوششی که در آن ورع نباشد، سودی ندهد».
و فرمود: «اتقوا الله و صونوا دینکم بالورع؛ از خدا بترسید و دین خود را با ورع پاسداری کنید».
و فرمود: «علیکم بالورع فانه لاینال ما عندالله الا بالورع؛ پرهیزکاری کنید که به آنچه نزد خداست جز به ورع نتوان رسید».
منابع
- جامع السعادات، ملا مهدی نراقی.
- چهل حدیث، امام خمینی.
