میرعماد حسنی
فرزند سید ابراهیم حسنى حسینى سیفى قزوینى، ملقب به عمادالملك. ادیب شاعر خطاط مشهور وى از جمله كسانى است كه خط را فقط به خاطر هنر دوست مى‌داشته و براى دست یافتن به آن نهایت كوشش را مبذول داشته، در لطافت قلم و قدرت دست و خوش سلیقگى و حسن تركیب كلمات و دیگر محسنات خط، مهارت و استادى داشته به طورى كه خط او ضرب‌المثل شده و خط هر كس را كه بخواهند تعریف كنند. مى‌گویند: مثل خط میر مى‌نویسد.
از زمان او تاكنون خط احدى به پایه‌ى او نرسیده است. میر در نوشتن خط نستعلیق خفى و جلى اعجاز مى‌نموده و نسبت به بزرگان بى‌نهایت بى‌اعتنا بوده.
مدفن او را برخى در بقعه‌ى جنب مسجد تكیه‌ى ظلمات مى‌دانند و در كتاب خط و خطاطان گوید: در قبرستان مرزغان حوالى محله‌ى طوقچى مدفون گردید.
تولد میر، را در حدود 961 و كشته شدنش را در شب جمعه سال 1024 مى‌نویسند. وى صاحب دیوان اشعار است و كتابى به نام «آداب المشق» به نام او به چاپ رسیده است. پدر و جدش در دستگاه صفویه منصب كتابدارى داشته و جدش میرحسین على از كتاب و نویسندگان و ساكن قزوین بوده است.
