مسلمان شدن سه تن از مشرکین نامدار مکه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی ' <keywords content='کلید واژه: عمرو بن عاص، 1 صفر، سال هشتم هجرى، خالد بن ولید، عثمان بن ا...' ایجاد کرد)
 
 
(۵ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''منبع:''' روز شمار تاريخ اسلام، جلد دوم، ماه صفر (باتلخیص)
+
{{تقویم|روز= 1 صفر|سال= سال ۸ هجری قمری}}
 +
[[عمرو بن  عاص]]، عثمان بن أبى‌طلحه و [[خالد بن ولید|خالد بن ولید]]، که از سران مشرک [[مکه]] و از دشمنان و مخالفان [[رسول  خدا]] صلی الله علیه و آله بودند، پس از سال‌ها دشمنى و مبارزه با پیامبر اکرم و مسلمانان، سرانجام از مکه به [[مدینه]] رفته و در نزد رسول  خدا صلی الله علیه و آله، [[اسلام]] اختیار کردند.<ref> بحارالانوار (علامه مجلسی)، ج ۲۱، ص ۴۶؛ تاریخ دمشق (ابن عساکر عسقلانی)، ج ۱۶، ص ۲۱۹ و ج ۴۶، ص ۱۲۷-۱۱۲؛ تاریخ ابن خلدون، ج ۱، ص ۴۳۹.</ref> این واقعه، بنا به روایت واقدى در هلال [[صفر]] سال هشتم قمرى به وقوع پیوست.<ref> المغازى (واقدی)، ج ۲، ص ۷۴۵.</ref>
  
'''نویسنده:''' سيد تقى واردى
+
بى‌ تردید مسلمان شدن این عده از مشرکان [[قریش]]، نه به خاطر باورهاى قلبى و اعتقاد واقعى آنان به مبانى و اهداف اسلام، بلکه چنین روى کردشان به خاطر حفظ موقعیت شخصى و ارضاى خواسته‌ هاى نفسانى و شیطانى آنان در پناه اسلام بود. زیرا رسول  خدا صلی الله علیه و آله از میان آنان برخاسته و سیزده سال در مکه معظمه که وطن آنان بود، مردم را به اسلام و یگانگى خدا دعوت کرده بود. این عده نه تنها به او [[ایمان|ایمان]] نیاوردند، بلکه با شدیدترین حالت با آن حضرت، مخالفت و دشمنى نمودند و پس از مهاجرت آن حضرت به مدینه منوره، چندین نبرد سرنوشت‌ ساز و شکننده بر ضد پیامبر صلی الله علیه و آله و مسلمانان را پدید آوردند. پیداست اگر آنان قصد شناخت اسلام و پذیرش آن را داشتند، پیش از این اقدام مى‌ کردند.
  
==مسلمان شدن سه تن از مشركين مكه - سال هشتم هجرى قمرى/ 1 صفر==
+
این عده، غیر از چند سالى که اسلام آورده و در عصر [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله در زمره مسلمانان درآمده بودند، نه پیش از آن و نه پس از [[رحلت پیامبر اسلام|رحلت پیامبر]] صلی الله علیه و آله که بیشترین مدت عمرشان بود، نام نیکى از خود به جاى نگذاشتند. زیرا پیش از مسلمان شدن، با پیامبر صلی الله علیه و آله و پس از رحلت آن حضرت با [[اهل البیت|خاندان پیامبر]]، دشمنى کردند.
 
+
==پانویس==
[[عمرو بن  عاص]]، خالد بن  وليد و عثمان  بن  أبى ‌طلحه كه از سران مشرك [[مكه]] و از دشمنان و مخالفان [[رسول  خدا]] صلی الله علیه و آله بودند، پس از سال‌ها دشمنى و مبارزه با پيامبر صلی الله علیه و آله و مسلمانان، سرانجام از مكه به [[مدينه]] رفته و در نزد رسول  خدا صلی الله علیه و آله، [[اسلام]] اختيار كردند.<ref> [[بحارالانوار]] ([[علامه مجلسی]])، ج 21، ص 46؛ تاريخ  دمشق (ابن عساكر عسقلاني)، ج 16، ص 219 و ج 46، ص 127-112 و تاريخ  ابن  خلدون، ج 1، ص 439.</ref> اين واقعه، بنا به روايت واقدى در هلال [[صفر]] سال هشتم قمرى به وقوع پيوست.<ref> المغازى (واقدي)، ج 2، ص 745.</ref>
 
 
 
بى‌ ترديد مسلمان شدن اين عده از مشركان قريش، نه به خاطر باورهاى قلبى و اعتقاد واقعى آنان به مبانى و اهداف اسلام، بلكه چنين روى كردشان به خاطر حفظ موقعيت شخصى و ارضاى خواسته‌ هاى نفسانى و شيطانى آنان در پناه اسلام بود.
 
 
 
زيرا رسول  خدا صلی الله علیه و آله از ميان آنان برخاسته و سيزده سال در مكه معظمه كه وطن آنان بود، مردم را به اسلام و يگانگى خدا دعوت كرده بود. اين عده نه تنها به او ايمان نياوردند، بلكه با شديدترين حالت با آن حضرت، مخالفت و دشمنى نمودند و پس از مهاجرت آن حضرت به مدينه منوره، چندين نبرد سرنوشت‌ ساز و شكننده بر ضد پيامبر صلی الله علیه و آله و مسلمانان را پديد آوردند. پيداست اگر آنان قصد شناخت اسلام و پذيرش آن را داشتند، پيش از اين اقدام مى‌ كردند.
 
 
 
اين عده، غير از چند سالى كه اسلام آورده و در عصر [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله در زمره مسلمانان درآمده بودند، نه پيش از آن و نه پس از رحلت پيامبر صلی الله علیه و آله كه بيشترين مدت عمرشان بود، نام نيكى از خود به جاى نگذاشتند. زيرا پيش از مسلمان شدن، با پيامبر صلی الله علیه و آله و پس از رحلت آن حضرت با خاندان پيامبر صلی الله علیه و آله و مقام ولايت و امامت، دشمنى كردند.
 
 
 
==پانویس ==
 
 
<references />
 
<references />
 +
==منابع==
 +
* سید تقى واردى، روز شمار تاریخ اسلام، جلد دوم، ماه صفر.
 +
[[رده:وقایع ماه صفر]]
 +
[[رده:سال ۸ هجری قمری]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۰

تقویم هجری قمری

روز واقعه:1 صفر
سال ۸ هجری قمری

عمرو بن عاص، عثمان بن أبى‌طلحه و خالد بن ولید، که از سران مشرک مکه و از دشمنان و مخالفان رسول خدا صلی الله علیه و آله بودند، پس از سال‌ها دشمنى و مبارزه با پیامبر اکرم و مسلمانان، سرانجام از مکه به مدینه رفته و در نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله، اسلام اختیار کردند.[۱] این واقعه، بنا به روایت واقدى در هلال صفر سال هشتم قمرى به وقوع پیوست.[۲]

بى‌ تردید مسلمان شدن این عده از مشرکان قریش، نه به خاطر باورهاى قلبى و اعتقاد واقعى آنان به مبانى و اهداف اسلام، بلکه چنین روى کردشان به خاطر حفظ موقعیت شخصى و ارضاى خواسته‌ هاى نفسانى و شیطانى آنان در پناه اسلام بود. زیرا رسول خدا صلی الله علیه و آله از میان آنان برخاسته و سیزده سال در مکه معظمه که وطن آنان بود، مردم را به اسلام و یگانگى خدا دعوت کرده بود. این عده نه تنها به او ایمان نیاوردند، بلکه با شدیدترین حالت با آن حضرت، مخالفت و دشمنى نمودند و پس از مهاجرت آن حضرت به مدینه منوره، چندین نبرد سرنوشت‌ ساز و شکننده بر ضد پیامبر صلی الله علیه و آله و مسلمانان را پدید آوردند. پیداست اگر آنان قصد شناخت اسلام و پذیرش آن را داشتند، پیش از این اقدام مى‌ کردند.

این عده، غیر از چند سالى که اسلام آورده و در عصر رسول خدا صلی الله علیه و آله در زمره مسلمانان درآمده بودند، نه پیش از آن و نه پس از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله که بیشترین مدت عمرشان بود، نام نیکى از خود به جاى نگذاشتند. زیرا پیش از مسلمان شدن، با پیامبر صلی الله علیه و آله و پس از رحلت آن حضرت با خاندان پیامبر، دشمنى کردند.

پانویس

  1. بحارالانوار (علامه مجلسی)، ج ۲۱، ص ۴۶؛ تاریخ دمشق (ابن عساکر عسقلانی)، ج ۱۶، ص ۲۱۹ و ج ۴۶، ص ۱۲۷-۱۱۲؛ تاریخ ابن خلدون، ج ۱، ص ۴۳۹.
  2. المغازى (واقدی)، ج ۲، ص ۷۴۵.

منابع

  • سید تقى واردى، روز شمار تاریخ اسلام، جلد دوم، ماه صفر.