محمود مرتضایی فر: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{الگو:نیازمند ویرایش فنی}} {{منبع الکترونیکی معتبر}} محمود مرتضايي‌فر بنيانگذار...' ایجاد کرد)
 
جز
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{الگو:نیازمند ویرایش فنی}}
 
 
{{منبع الکترونیکی معتبر}}
 
{{منبع الکترونیکی معتبر}}
محمود مرتضايي‌فر بنيانگذار تکبير بعد از انقلاب بود و «الله اکبر»هاي او در بدو ورود امام خميني (ره) در خاطره‌هاي انقلابيون ماندگار شد. وي بعدها به واسطه حضورش در تريبون نماز جمعه به «وزير شعار» معروف شد.
 
  
 +
[[پرونده:Mortazaeifar.jpg|بندانگشتی|محمود مرتضایی‌فر]]
 +
 +
محمود مرتضایی‌فر بنیانگذار «[[تکبیر|تکبیر]]» بعد از انقلاب بود و «الله اکبر»های او در بدو ورود [[امام خمینی|امام خمینی]] در خاطره‌های انقلابیون ماندگار شد. وی بعدها به واسطه حضورش در تریبون [[نماز جمعه]] به «وزیر شعار» معروف شد. او تنها عضو کابینه خودش بود. «وزیر شعار» نه پستش قانونی بود و نه از مجلس رأی اعتماد گرفته بود. اما برای بسیاری حیاتی بود و تائیدش را از امام خمینی در ازای شعارها و ابتکاراتش گرفته بود.
 +
 +
 +
 +
در گفتگویی که از ایشان در خصوص چگونگی گرفتن این لقب سؤال شده بود، بیان داشتند که: «آیت‌ الله توسلی یکبار مرا دیدند و فرمودند: آقای مرتضایی‌فر خبر داری که وزیر شعار شده‌ای؟ با تعجب پرسیدم چطور؟ گفتند: دیروز امام از حاج [[سید احمد خمینی|احمد]] آقا حال شما را پرسیدند که حاج احمد آقا فرمودند: وزیر شعار را می‌فرمائید؟ که امام خندیدند و از آنجا بود که این موضوع سراسری شد و به خاطر نفس گرم امام بدون این که کسی تبلیغ کند، همه جا به من وزیر شعار می‌گویند».
 +
 +
وی از کودکی به مجری‌گری علاقه داشت. هنگامی که کلاس چهارم بود به خاطر علاقه و استعدادش، مسئولان مدرسه او را برای قرائت [[قرآن]] در صف انتخاب کردند. او قرائت قرآن را نزد آقای شریفی آموخت. سپس در مجالسی که در مسجد هدایت و لاله‌زار تشکیل می‌شد، پیش از سخنرانی [[آیت الله طالقانی|آیت‌الله طالقانی]] و [[شهيد مرتضی مطهرى]] و برخی دیگر از بزرگان، آیاتی از قرآن را تلاوت می‌کرد و گاه اداره جلسه را به عهده می‌گرفت.
 +
 +
مرتضائی‌فر به واسطه نزدیکی مغازه‌اش به مسجد هدایت با آیت‌الله طالقانی آشنا شد.<ref>آیت‌الله سید محمود طالقانی، ج۲، [تدوین مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات]، ([تهران]: وزارت اطلاعات، مرکز بررسی اسناد تاریخی)، ص۳۴۶.</ref> و از آنجایی که وی یکی از بهترین قاریان زمانه خویش بود، در برنامه‌های‌ مختلف قرآن تلاوت می‌‌نمود و همچنین از سوی آیت‌الله طالقانی نیز دعوت به همکاری شد تا آنجا که این امر زمینه‌ساز حضور وی به عنوان مجری در [[نماز جمعه]] گردید.
 +
 +
به هنگام شنیدن بازگشت امام خمینی به [[ایران|ایران]] از سوی کمیته استقبال امام از او برای اجرا و شعارها دعوت شد و زمانی که صحبت های امام به اینجا رسید که: «من تو دهن این دولت می‌زنم. من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می‌کنم»، او جهت تایید سخنان امام، برای نخستین بار تکبیر گفت و سنت دست زدن در سخنرانی ها را به تکبیر گفتن تغییر داد و از همان جا چهره‌ای ماندگار شد.
 +
 +
برخی به واسطه این که وی همیشه در جایگاه مکبر می‌ایستاد و [[اذان]] و [[اقامه]] را با صدای او می‌شنیدند او را «[[بلال]] انقلاب اسلامی» معرفی می‌کردند و در مراسمی که به مناسبت تجلیل از وی برگزار گردید اسدالله بادامچیان ضمن معرفی وی به عنوان «بلال انقلاب» افزود: «آقای مرتضایی‌فر شعار را که حماسه‌ای و حماسه آفرین است به صورت یک هنر ارائه داد، به نحوی که در مراسم مذهبی برخی کشورها مجریان از محتوای شعارها و حرکات وی استفاده می‌کردند. این موضوع نشان می‌دهد تا چه میزان هنر و هنرآفرینی تاثیرگذار است».
 +
 +
یکی از هنرهای مرتضائی‌فر بداهه‌گویی بود. در هر شرایطی، بدون برنامه‌ریزی می‌توانست شعار بگوید. شاید بتوان «هیهات منّا الذلّه»، «مرگ بر آمریکا»، «مرگ بر [[اسرائیل|اسرائیل]]»، «مرگ بر ضد [[ولایت فقیه|ولایت فقیه]]»، «مرگ بر [[منافقان|منافقین]] و کفار» را به عنوان معروف‌ترین شعارهای او بیان کرد. او از کسانی بود که سالهای متمادی مردم سراسر ایران دعای قنوت [[نماز عید فطر|نماز عید فطر]] خود را با او همصدا ‌شدند.
 +
 +
آشناترین شعار مرتضایی‌فر برای مردم ایران «الله اکبر» است که در ساعت ۹ شب ۲۱ بهمن، شب سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، هر سال از تلویزیون پخش می‌شود و مردم را به سردادن شعار به روی پشت‌بامها دعوت می‌کند.
 +
 +
او با حضور پرشور خود در سنگرهای دفاع از آرمانهای نظام اسلامی تا مرداد ۱۳۸۶ که همزمان با بیست و هفتمین سالروز اقامه اولین نماز جمعه تهران بود، تریبون تکبیرگویی نماز جمعه را به نسل جوان سپرد و در اواخر دهه ۱۳۸۰ از فعالیت کناره‌گیری کرد.<ref>«از اینجا بود که تکبیر گفتن باب شد؛ گفتگو با حاج محمود مرتضائی‌فر»، پاسدار اسلام، ۳۷۴ (بهمن ۱۳۹۱): ۱۸-۲۲.</ref>
 +
 +
مستند «وزیر شعار» ساخته علیرضا محمودزاده در سومین دوره جشنواره عمار به نمایش درآمد. این مستند به فعالیت های انقلابی آقای مرتضایی‌فر از زبان خود ایشان، خانواده و دوستانش می‌پردازد.
 
   
 
   
او تنها عضو کابينه خودش بود. «وزير شعار» نه پستش قانوني بود و نه از مجلس رأي اعتماد گرفته بود. اما براي بسياري حياتي بود و تائيدش را از امام خميني (ره) در ازاي شعارها و ابتکاراتش گرفته بود. در گفتگويي که از ايشان در خصوص چگونگي گرفتن اين لقب سؤال شده بود، بيان داشتند که: «آيت‌الله توسلي يکبار مرا ديدند و فرمودند: آقاي مرتضايي‌فر خبر داري که وزير شعار شده‌اي؟ با تعجب پرسيدم چطور؟ گفتند: ديروز امام از حاج احمد آقا حال شما را پرسيدند که حاج احمد آقا فرمودند وزير شعار را مي‌فرمائيد. که امام خنديدند و از آنجا بود که اين موضوع سراسري شد و به خاطر نفس گرم امام (ره) بدون اين که کسي تبليغ کند، همه جا به من وزير شعار مي‌گويند».
+
مرتضایی‌فر در ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۲ در سن ۷۸ سالگی، در [[تهران]] از دنیا رفت و در [[بهشت زهرا]] آرام گرفت.
وي از کودکي به مجري‌گري علاقه داشت. هنگامي که کلاس چهارم بود به خاطر علاقه و استعدادش، مسئولان مدرسه او را براي قرائت قرآن در صف انتخاب کردند. او قرائت قرآن را نزد آقاي شريفي آموخت. سپس در مجالسي که در مسجد هدايت و لاله‌زار تشکيل مي‌شد، پيش از سخنراني آيت‌الله طالقاني و مطهري و برخي ديگر از بزرگان، آياتي از قرآن را تلاوت مي‌کرد و گاه اداره جلسه را به عهده مي‌گرفت.
 
 
مرتضائي‌فر به واسطه نزديکي مغازه‌اش به مسجد هدايت با آيت‌الله طالقاني آشنا شد.  <ref> آيت‌الله سيد محمود طالقاني، ج 2، [تدوين مرکز بررسي اسناد تاريخي وزارت اطلاعات]، ([تهران]: وزارت اطلاعات، مرکز بررسي اسناد تاريخي)، ص 346. </ref> و از آنجايي که وي يکي از بهترين قاريان زمانه خويش بود، در برنامه‌هاي‌ مختلف قرآن تلاوت مي‌‌نمود و همچنين از سوي آيت‌الله طالقاني نيز دعوت به همکاري شد تا آنجا که اين امر زمينه‌ساز حضور وي به عنوان مجري در نماز جمعه گرديد
 
به هنگام شنيدن بازگشت امام خميني به ايران از سوي کميته استقبال امام از او براي اجرا و شعارها دعوت شد. و زماني که صحبتهاي امام (ره) به اينجا رسيد که: «من تو دهن اين دولت مي‌زنم. من به پشتيباني اين ملت دولت تعيين مي‌کنم» او جهت تاييد سخنان امام (ره)، براي نخستين بار تکبير گفت و سنت دست زدن در سخنرانيها را به تکبير گفتن تغيير داد و از همان جا چهره‌اي ماندگار شد.
 
برخي به واسطه اينکه وي هميشه درجايگاه مکبر مي‌ايستاد و اذان و اقامه را با صداي او مي‌شنيدند او را «بلال انقلاب اسلامي» معرفي مي‌کردند و در مراسمي که به مناسبت تجليل از وي برگزار گرديد اسدالله بادامچيان ضمن معرفي وي به عنوان «بلال انقلاب» افزود : «آقاي مرتضايي‌فر شعار را که حماسه‌اي و حماسه آفرين است به صورت يک هنر ارائه داد، به نحوي که در مراسم مذهبي برخي کشورها مجريان از محتواي شعارها و حرکات وي استفاده مي‌کردند. اين موضوع نشان مي‌دهد تا چه ميزان هنر و هنرآفريني تاثيرگذار است».
 
 
يکي از هنرهاي مرتضائي‌فر بداهه‌گويي بود. در هر شرايطي، بدون برنامه‌ريزي مي‌توانست شعار بگويد، شايد بتوان هيهات من الذله، مرگ بر آمريکا، مرگ بر اسرائيل، مرگ بر ضد ولايت فقيه، مرگ بر منافقين و کفار را به عنوان معروف‌ترين شعارهاي او بيان کرد. او از کساني بود که سالهاي متمادي مردم سراسر ايران دعاي قنوت نماز عيد فطر خود را با او همصدا ‌شدند.
 
 
آشناترين شعار مرتضايي‌فر براي مردم ايران «الله اکبر» است که در ساعت 9 شب 21 بهمن، شب سالگرد پيروزي انقلاب اسلامي، هر سال از تلويزيون پخش مي‌شود و مردم را به سردادن شعار به روي پشت‌بامها دعوت مي‌کند.
 
 
او با حضور پرشور خود در سنگرهاي دفاع از آرمانهاي نظام اسلامي تا مرداد 1386 که همزمان با بيست و هفتمين سالروز اقامه اولين نماز جمعه تهران بود، تريبون تکبيرگويي نماز جمعه را به نسل جوان سپرد و در اواخر دهه 1380 از فعاليت کناره‌گيري کرد.<ref>  از اينجا بود که تکبير گفتن باب شد؛ گفت وگو با حاج محمود مرتضائي‌فر»، پاسدار اسلام، 374 (بهمن 1391): 18-22. </ref>
 
 
مستند «وزير شعار» ساخته عليرضا محمودزاده در سومين دوره جشنواره عمار به نمايش در آمد. اين مستند به فعاليتهاي انقلابي آقاي مرتضايي‌فر از زبان خود ايشان، خانواده و دوستانش مي‌پر
 
 
مرتضايي‌فر در 21 ارديبهشت 1392، در سن 78 سالگي، در تهران از دنيا رفت و در بهشت زهرا آرام گرفت.
 
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
== منابع ==
+
 
*سکينه کريمي،محمود مرتضایی فر، [http://www.iichs.org/index.asp?id=1913&doc_cat=7 موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران ]تاریخ بازیابی:10 آذرماه 1392.
+
==منبع==
 +
 
 +
*سکينه کريمی، محمود مرتضایی فر، [http://www.iichs.org/index.asp?id=1913&doc_cat=7 موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران]، تاریخ بازیابی: 10 آذرماه 1392.
 +
 
 
[[رده:شخصیت ها]]
 
[[رده:شخصیت ها]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۱۶

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon-computer.png
محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


محمود مرتضایی‌فر

محمود مرتضایی‌فر بنیانگذار «تکبیر» بعد از انقلاب بود و «الله اکبر»های او در بدو ورود امام خمینی در خاطره‌های انقلابیون ماندگار شد. وی بعدها به واسطه حضورش در تریبون نماز جمعه به «وزیر شعار» معروف شد. او تنها عضو کابینه خودش بود. «وزیر شعار» نه پستش قانونی بود و نه از مجلس رأی اعتماد گرفته بود. اما برای بسیاری حیاتی بود و تائیدش را از امام خمینی در ازای شعارها و ابتکاراتش گرفته بود.


در گفتگویی که از ایشان در خصوص چگونگی گرفتن این لقب سؤال شده بود، بیان داشتند که: «آیت‌ الله توسلی یکبار مرا دیدند و فرمودند: آقای مرتضایی‌فر خبر داری که وزیر شعار شده‌ای؟ با تعجب پرسیدم چطور؟ گفتند: دیروز امام از حاج احمد آقا حال شما را پرسیدند که حاج احمد آقا فرمودند: وزیر شعار را می‌فرمائید؟ که امام خندیدند و از آنجا بود که این موضوع سراسری شد و به خاطر نفس گرم امام بدون این که کسی تبلیغ کند، همه جا به من وزیر شعار می‌گویند».

وی از کودکی به مجری‌گری علاقه داشت. هنگامی که کلاس چهارم بود به خاطر علاقه و استعدادش، مسئولان مدرسه او را برای قرائت قرآن در صف انتخاب کردند. او قرائت قرآن را نزد آقای شریفی آموخت. سپس در مجالسی که در مسجد هدایت و لاله‌زار تشکیل می‌شد، پیش از سخنرانی آیت‌الله طالقانی و شهيد مرتضی مطهرى و برخی دیگر از بزرگان، آیاتی از قرآن را تلاوت می‌کرد و گاه اداره جلسه را به عهده می‌گرفت.

مرتضائی‌فر به واسطه نزدیکی مغازه‌اش به مسجد هدایت با آیت‌الله طالقانی آشنا شد.[۱] و از آنجایی که وی یکی از بهترین قاریان زمانه خویش بود، در برنامه‌های‌ مختلف قرآن تلاوت می‌‌نمود و همچنین از سوی آیت‌الله طالقانی نیز دعوت به همکاری شد تا آنجا که این امر زمینه‌ساز حضور وی به عنوان مجری در نماز جمعه گردید.

به هنگام شنیدن بازگشت امام خمینی به ایران از سوی کمیته استقبال امام از او برای اجرا و شعارها دعوت شد و زمانی که صحبت های امام به اینجا رسید که: «من تو دهن این دولت می‌زنم. من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می‌کنم»، او جهت تایید سخنان امام، برای نخستین بار تکبیر گفت و سنت دست زدن در سخنرانی ها را به تکبیر گفتن تغییر داد و از همان جا چهره‌ای ماندگار شد.

برخی به واسطه این که وی همیشه در جایگاه مکبر می‌ایستاد و اذان و اقامه را با صدای او می‌شنیدند او را «بلال انقلاب اسلامی» معرفی می‌کردند و در مراسمی که به مناسبت تجلیل از وی برگزار گردید اسدالله بادامچیان ضمن معرفی وی به عنوان «بلال انقلاب» افزود: «آقای مرتضایی‌فر شعار را که حماسه‌ای و حماسه آفرین است به صورت یک هنر ارائه داد، به نحوی که در مراسم مذهبی برخی کشورها مجریان از محتوای شعارها و حرکات وی استفاده می‌کردند. این موضوع نشان می‌دهد تا چه میزان هنر و هنرآفرینی تاثیرگذار است».

یکی از هنرهای مرتضائی‌فر بداهه‌گویی بود. در هر شرایطی، بدون برنامه‌ریزی می‌توانست شعار بگوید. شاید بتوان «هیهات منّا الذلّه»، «مرگ بر آمریکا»، «مرگ بر اسرائیل»، «مرگ بر ضد ولایت فقیه»، «مرگ بر منافقین و کفار» را به عنوان معروف‌ترین شعارهای او بیان کرد. او از کسانی بود که سالهای متمادی مردم سراسر ایران دعای قنوت نماز عید فطر خود را با او همصدا ‌شدند.

آشناترین شعار مرتضایی‌فر برای مردم ایران «الله اکبر» است که در ساعت ۹ شب ۲۱ بهمن، شب سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، هر سال از تلویزیون پخش می‌شود و مردم را به سردادن شعار به روی پشت‌بامها دعوت می‌کند.

او با حضور پرشور خود در سنگرهای دفاع از آرمانهای نظام اسلامی تا مرداد ۱۳۸۶ که همزمان با بیست و هفتمین سالروز اقامه اولین نماز جمعه تهران بود، تریبون تکبیرگویی نماز جمعه را به نسل جوان سپرد و در اواخر دهه ۱۳۸۰ از فعالیت کناره‌گیری کرد.[۲]

مستند «وزیر شعار» ساخته علیرضا محمودزاده در سومین دوره جشنواره عمار به نمایش درآمد. این مستند به فعالیت های انقلابی آقای مرتضایی‌فر از زبان خود ایشان، خانواده و دوستانش می‌پردازد.

مرتضایی‌فر در ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۲ در سن ۷۸ سالگی، در تهران از دنیا رفت و در بهشت زهرا آرام گرفت.

پانویس

  1. آیت‌الله سید محمود طالقانی، ج۲، [تدوین مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات]، ([تهران]: وزارت اطلاعات، مرکز بررسی اسناد تاریخی)، ص۳۴۶.
  2. «از اینجا بود که تکبیر گفتن باب شد؛ گفتگو با حاج محمود مرتضائی‌فر»، پاسدار اسلام، ۳۷۴ (بهمن ۱۳۹۱): ۱۸-۲۲.

منبع